The Post: Απαγορευμένα Μυστικά
του Steven Spielberg. Με τους Meryl Streep, Tom Hanks, Sarah Paulson, Bob Odenkirk, Tracy Letts, Bradley Whitford, Bruce Greenwood, Matthew Rhys
Τυπώνουμε!
του zerVo (@moviesltd) 
Κατά μια απίθανη συγκυρία, η έξοδος της νέας ταινίας του The Beard στις αίθουσες μας, συμπίπτει με την πιθανότητα μη αδειοδότησης του Μεγάλου τηλεοπτικού Καναλιού μας, ένα ενδεχόμενο που θα στείλει οριστικά στην ανεργία περισσότερους από 400 υπαλλήλους του, απλήρωτους από διετίας, όπως υποστηρίζουν από την εξαφανισμένη εργοδοσία. Το αντιφατικό στην περίπτωση μας, εξού και οι δακρύβρεχτες δηλώσεις μετανοίας μέσα από την συχνότητα και το κατόπιν εορτής "παρτιζάνικο" δελτίο ειδήσεων, είναι πως άπαντες φέρνουν στην μνήμη την σιχαμερή στάση του καναλιού κατά τις δύσκολες μνημονιακές ημέρες που βίωσε (και βιώνει) ο τόπος μας, όπου παρατηρήθηκε από τον σταθμό μια άνευ προηγουμένου στήριξη στα μεγαλοσυμφέροντα, με ταυτόχρονη απόκρυψη της πραγματικότητας και των δεδομένων, που σίγουρα οι δημοσιογράφοι του γνώριζαν πάρα πολύ καλά. Όπως ακριβώς δηλαδή το αναφέρει κάποια στιγμή ο ήρωας του The Post: "Πρέπει να δημοσιεύσουμε την αλήθεια. Αν δεν το κάνουμε το Έθνος θα βγει χαμένο. Και κάποιοι θα κερδίσουν από αυτό." Το ζήτημα που τίθεται λοιπόν, είναι αν διαθέτεις το κότσι να κοντράρεις το τραστ και να παίξεις μπάλα ηθική και καθαρή, μα ουχί βρώμικη και υποχθόνια. Στην δεύτερη των περιπτώσεων το πιο πιθανό είναι να λουκετάρεις, φέροντας ταυτόχρονα στο μέτωπο και το στίγμα του συνεργαζόμενου των δυνατών, όπως θα στο κολλήσει ανεξίτηλα η κοινή γνώμη.
1971. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες να βρίσκονται για περισσότερο από μια μιάμιση δεκαετία παγιδευμένες στον πόλεμο του Βιετνάμ, παρόλες τις διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης για τον επερχόμενο θρίαμβο που έρχεται, οι πολίτες της χώρας βιώνουν έντονο προβληματισμό, τόσο για το ενδεχόμενο της ήττας, που πλέον διαφαίνεται πεντακάθαρη στον ορίζοντα, μα κυρίως για το δεδομένο στοιχείο της απώλειας χιλιάδων ζωών, νεαρών και φερέλπιδων συμπατριωτών τους, που στάλθηκαν σαν αμνοί σε σφαγή στο μέτωπο. Μια κατάσταση που θα εξελιχθεί σε ακόμη πιο έκρυθμη στην πιθανότητα η ευρείας κυκλοφορίας New York Times, να προβεί σε δημόσιες αποκαλύψεις, βασισμένη σε επίσημα έγγραφα του πενταγώνου, που έχουν διαρρεύσει και αποκαλύπτουν την βρώμικη στάση τεσσάρων επίσημων Κυβερνήσεων γύρω από το μείζων - και αιματηρό - θέμα της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Η απόπειρα του λευκού Οίκου να περιορίσει τα βροντώδη πρωτοσέλιδα της εφημερίδας, μέσα από την αιφνίδια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, θα δώσει το κίνητρο στην ανταγωνιστική έκδοση της Washington Post για να παρουσιάσει εκείνη πρώτη και καλύτερη τα απαγορευμένα Pentagon Papers. Αρκεί ο πεπειραμένος και δαιμόνιος Διευθυντής Σύνταξης Μπεν Μπράντλι και η ομάδα του, να βρουν πρόσβαση σε αυτά, εντοπίζοντας τον καλά κρυμμένο κάτοχο τους, μια ριψοκίνδυνη κίνηση που θα δώσει στην δεύτερη σε κυκλοφορία καθημερινή επιθεώρηση, την υπερηφάνεια που τόσο της είχε λείψει. Οι περιστάσεις από μόνες τους δεν διευκολύνουν σε κάτι τέτοιο, όμως, καθώς από στιγμή σε στιγμή η επιχείρηση αναμένεται να εισαχθεί στο Αμερικάνικο Χρηματιστήριο, κατόπιν της απόφασης της μπερδεμένων συναισθημάτων ιδιοκτήτριας της - χήρας του αυτόχειρα αφεντικού και κόρης του ιδρυτή - Κάθριν Γκράχαμ, που βεβαίως επιδιώκει το φύλλο της να προβεί στην αποκλειστικότητα, δεν επιθυμεί όμως να έρθει και σε άμεση ρήξη με τα πολύ υψηλά στην πολιτική ιεραρχία πρόσωπα, που ορίζουν τον στενό κοινωνικό της κύκλο.
Όπως φερειπείν τον πρώην Υπουργό Αμύνης των Κυβερνήσεων Κένεντι και Τζόνσον, Ρόμπερτ Μακναμάρα, αγαπημένο φίλο της Σιδερένιας (?) Κέι, που τα έγγραφα, τα οποία ο ίδιος επιδίωξε την σύνταξη τους, όπως και την κατοπινή απόκρυψη τους, κυριολεκτικά καίνε, ενόσω υπήρξε εκείνος που μόνιμα έκανε λόγο για νικηφόρα έκβαση, την στιγμή που οι Βιετκόγκ είχαν αποδεδειγμένα το πάνω χέρι. Με τον Μπράντλι και τους συν αυτώ να επεξεργάζονται ολημερίς τα ντοκουμέντα, ετοιμάζοντας το καυτό πρωτοσέλιδο και την Γουόλ Στριτ να φαντάζει απειλητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ρήξης με το κατεστημένο, η ηγεσία της Post πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Όχι τόσο για το μέλλον της εφημερίδας καθεαυτής, αλλά κυρίως για το ριζικό της Land Of The Free...
Με τις ιστορικές ημέρες που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στο σκάνδαλο Γουότεργκέιτ και την παραίτηση του μοναδικού στα χρονικά Προέδρου των ΗΠΑ που την έχει κάνει πράξη, μπροστά στην πασιφανή ντροπή, Ρίτσαρντ Νίξον, ασχολείται στο τελευταίο του πόνημα ο ώριμης, πλέον, θεματολογίας Steven Spielberg, ρίχνοντας φως στα περιστατικά που σημάδεψαν και ακόμη ταλαιπωρούν την πατρίδα του. Η κίνηση αυτή του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη, στην ψυχή της δε, διαθέτει μια έντονη νοσταλγική εσάνς, καθώς εστιάζει στον ρόλο που κατέχει διαχρονικά η Τέταρτη Εξουσία, ντυμένη την περίοδο εκείνη με το κοστούμι του χαρτιού και του μελανιού, σε εποχές που ούτε η παραπλανητική τηλεόραση, ούτε κυρίως το πλήρους απουσίας εγκυρότητας διαδίκτυο, είχαν κάνει την εμφάνιση τους.
Στην προσπάθεια του να στήσει το δικό του, μοντέρνας υφής μα με παλιομοδίτική αισθητική, All The Presidents Men, o δις οσκαρούχος ντιρέκτορας, στήνει την αφήγηση του, πάνω σε δύο πρόσωπα πυλώνες, που ο καθένας από την μεριά του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην δημοσιοποίηση των χιλιάδων σελίδων με στοιχεία που υπεκλάπησαν. Του Μπράντλι, του φιλόδοξου εκείνου Editor In Chief, οικογενειακού φίλου του JFK, που μπορεί να έχει πλήρη άγνοια για την καθημερινότητα στο σπιτικό του, στυγνός επαγγελματίας γαρ, δεν συμβιβάζεται με το να βλέπει την πλάτη των Times στις καθημερινές κυκλοφορίες και επιθυμεί όσο κανείς άλλος να αναδείξει το δικό του έντυπο πρώτο και καλύτερο. Η καυτή πατάτα πλέον βρίσκεται στα χέρια του και τόσο για λόγους επαγγελματικούς - το σαράκι του exclusive - όσο και ιδεολογικούς - η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο και ο ηγέτης της είναι υπερβολικά λίγος για να τον χειριστεί - επιβάλλεται οι αποκαλύψεις να προβληθούν στο κοινό, που ήδη εξαγριωμένο έχει βγει στους δρόμους - το συντομότερο. Εκπληκτική ερμηνεία από τον πιο αγαπημένο ηθοποιό των απανταχού σινεφίλ και επισήμως. Απίστευτη άνεση, εκδηλωτικός όσα ποτέ ο Tom Hanks, γίνεται ένα με την περσόνα του, ορίζοντας συνάμα ένα από τα πιο σπουδαία υποκριτικά δίδυμα της χρονιάς, μαζί με την εδώ παρτενέρ του...
...που υποδύεται την αριστοκρατικής προέλευσης και περιζήτητη στα υψηλά κοινωνικά κλιμάκια εκδότη, η οποία σε δευτερόλεπτα καλείται να πάρει μια απόφαση κρίσιμη, τόσο για την φίρμα της, όσο και για την ίδια, καθώς ακροβατεί πάνω σε ένα λεπτό σκοινί που αν σπάσει, θα την στείλει σούμπιτη, παρέα με τα πανάκριβα ταγιέρ της στο φρέσκο. Η πιο σπουδαία ηθοποιός της κινηματογραφικής ιστορίας Meryl Streep, αποδίδει με την γνώριμη μεστή, καθηλωτική μέθοδο της την ονομαστή Iron Lady (το έχει πράξει και πάλι πρόσφατα και το αγαλματάκι δεν της ξέφυγε) που ενδεχόμενα να ανήκει στην χάι σοσάιτυ, σίγουρα τα συμφέροντα της οικονομικά της δείχνουν τον δρόμο της απόρριψης, οι πιέσεις που δέχεται από τις συντροφιές της τείνουν ολοταχώς στο Όχι, εκείνη δείχνει όμως άτεγκτη και αποφασιστική, προστάζοντας το We Publish!
Μεγάλη ταινία, αναμενόμενο άλλωστε, από τον άριστο αναπαραστάτη της περιόδου Spielberg, που ενδεχόμενα να μην φτάνει στα επίπεδα δραματουργίας που του πρόσφερε απλόχερα το Munich, χάρη στην έξυπνη διαχείριση του σεναρίου, που τονίζει σημαντικά τους εξαιρετικά αποδιδόμενους περιφερειακούς χαρακτήρες, την θρίλερ κατά τόπους αφήγηση, αλλά και το διαχρονικό ενδιαφέρον που εμφανίζει η στάση του Τύπου μπροστά σε τέτοια μοναδικής ιστορικής σημασίας γεγονότα, προσφέρει στο πιάτο στους δημοσιογραφικούς ιθύνοντες το μονοπάτι που επιβάλλεται να διαβούν. Κατάλαβες Mega?
Η απόπειρα του λευκού Οίκου να περιορίσει τα βροντώδη πρωτοσέλιδα της εφημερίδας, μέσα από την αιφνίδια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, θα δώσει το κίνητρο στην ανταγωνιστική έκδοση της Washington Post για να παρουσιάσει εκείνη πρώτη και καλύτερη τα απαγορευμένα Pentagon Papers. Αρκεί ο πεπειραμένος και δαιμόνιος Διευθυντής Σύνταξης Μπεν Μπράντλι και η ομάδα του, να βρουν πρόσβαση σε αυτά, εντοπίζοντας τον καλά κρυμμένο κάτοχο τους, μια ριψοκίνδυνη κίνηση που θα δώσει στην δεύτερη σε κυκλοφορία καθημερινή επιθεώρηση, την υπερηφάνεια που τόσο της είχε λείψει. Οι περιστάσεις από μόνες τους δεν διευκολύνουν σε κάτι τέτοιο, όμως, καθώς από στιγμή σε στιγμή η επιχείρηση αναμένεται να εισαχθεί στο Αμερικάνικο Χρηματιστήριο, κατόπιν της απόφασης της μπερδεμένων συναισθημάτων ιδιοκτήτριας της - χήρας του αυτόχειρα αφεντικού και κόρης του ιδρυτή - Κάθριν Γκράχαμ, που βεβαίως επιδιώκει το φύλλο της να προβεί στην αποκλειστικότητα, δεν επιθυμεί όμως να έρθει και σε άμεση ρήξη με τα πολύ υψηλά στην πολιτική ιεραρχία πρόσωπα, που ορίζουν τον στενό κοινωνικό της κύκλο.
Όπως φερειπείν τον πρώην Υπουργό Αμύνης των Κυβερνήσεων Κένεντι και Τζόνσον, Ρόμπερτ Μακναμάρα, αγαπημένο φίλο της Σιδερένιας (?) Κέι, που τα έγγραφα, τα οποία ο ίδιος επιδίωξε την σύνταξη τους, όπως και την κατοπινή απόκρυψη τους, κυριολεκτικά καίνε, ενόσω υπήρξε εκείνος που μόνιμα έκανε λόγο για νικηφόρα έκβαση, την στιγμή που οι Βιετκόγκ είχαν αποδεδειγμένα το πάνω χέρι. Με τον Μπράντλι και τους συν αυτώ να επεξεργάζονται ολημερίς τα ντοκουμέντα, ετοιμάζοντας το καυτό πρωτοσέλιδο και την Γουόλ Στριτ να φαντάζει απειλητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ρήξης με το κατεστημένο, η ηγεσία της Post πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Όχι τόσο για το μέλλον της εφημερίδας καθεαυτής, αλλά κυρίως για το ριζικό της Land Of The Free...
Με τις ιστορικές ημέρες που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στο σκάνδαλο Γουότεργκέιτ και την παραίτηση του μοναδικού στα χρονικά Προέδρου των ΗΠΑ που την έχει κάνει πράξη, μπροστά στην πασιφανή ντροπή, Ρίτσαρντ Νίξον, ασχολείται στο τελευταίο του πόνημα ο ώριμης, πλέον, θεματολογίας Steven Spielberg, ρίχνοντας φως στα περιστατικά που σημάδεψαν και ακόμη ταλαιπωρούν την πατρίδα του. Η κίνηση αυτή του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη, στην ψυχή της δε, διαθέτει μια έντονη νοσταλγική εσάνς, καθώς εστιάζει στον ρόλο που κατέχει διαχρονικά η Τέταρτη Εξουσία, ντυμένη την περίοδο εκείνη με το κοστούμι του χαρτιού και του μελανιού, σε εποχές που ούτε η παραπλανητική τηλεόραση, ούτε κυρίως το πλήρους απουσίας εγκυρότητας διαδίκτυο, είχαν κάνει την εμφάνιση τους.
Στην προσπάθεια του να στήσει το δικό του, μοντέρνας υφής μα με παλιομοδίτική αισθητική, All The Presidents Men, o δις οσκαρούχος ντιρέκτορας, στήνει την αφήγηση του, πάνω σε δύο πρόσωπα πυλώνες, που ο καθένας από την μεριά του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην δημοσιοποίηση των χιλιάδων σελίδων με στοιχεία που υπεκλάπησαν. Του Μπράντλι, του φιλόδοξου εκείνου Editor In Chief, οικογενειακού φίλου του JFK, που μπορεί να έχει πλήρη άγνοια για την καθημερινότητα στο σπιτικό του, στυγνός επαγγελματίας γαρ, δεν συμβιβάζεται με το να βλέπει την πλάτη των Times στις καθημερινές κυκλοφορίες και επιθυμεί όσο κανείς άλλος να αναδείξει το δικό του έντυπο πρώτο και καλύτερο. Η καυτή πατάτα πλέον βρίσκεται στα χέρια του και τόσο για λόγους επαγγελματικούς - το σαράκι του exclusive - όσο και ιδεολογικούς - η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο και ο ηγέτης της είναι υπερβολικά λίγος για να τον χειριστεί - επιβάλλεται οι αποκαλύψεις να προβληθούν στο κοινό, που ήδη εξαγριωμένο έχει βγει στους δρόμους - το συντομότερο. Εκπληκτική ερμηνεία από τον πιο αγαπημένο ηθοποιό των απανταχού σινεφίλ και επισήμως. Απίστευτη άνεση, εκδηλωτικός όσα ποτέ ο Tom Hanks, γίνεται ένα με την περσόνα του, ορίζοντας συνάμα ένα από τα πιο σπουδαία υποκριτικά δίδυμα της χρονιάς, μαζί με την εδώ παρτενέρ του...
...που υποδύεται την αριστοκρατικής προέλευσης και περιζήτητη στα υψηλά κοινωνικά κλιμάκια εκδότη, η οποία σε δευτερόλεπτα καλείται να πάρει μια απόφαση κρίσιμη, τόσο για την φίρμα της, όσο και για την ίδια, καθώς ακροβατεί πάνω σε ένα λεπτό σκοινί που αν σπάσει, θα την στείλει σούμπιτη, παρέα με τα πανάκριβα ταγιέρ της στο φρέσκο. Η πιο σπουδαία ηθοποιός της κινηματογραφικής ιστορίας Meryl Streep, αποδίδει με την γνώριμη μεστή, καθηλωτική μέθοδο της την ονομαστή Iron Lady (το έχει πράξει και πάλι πρόσφατα και το αγαλματάκι δεν της ξέφυγε) που ενδεχόμενα να ανήκει στην χάι σοσάιτυ, σίγουρα τα συμφέροντα της οικονομικά της δείχνουν τον δρόμο της απόρριψης, οι πιέσεις που δέχεται από τις συντροφιές της τείνουν ολοταχώς στο Όχι, εκείνη δείχνει όμως άτεγκτη και αποφασιστική, προστάζοντας το We Publish!
Μεγάλη ταινία, αναμενόμενο άλλωστε, από τον άριστο αναπαραστάτη της περιόδου Spielberg, που ενδεχόμενα να μην φτάνει στα επίπεδα δραματουργίας που του πρόσφερε απλόχερα το Munich, χάρη στην έξυπνη διαχείριση του σεναρίου, που τονίζει σημαντικά τους εξαιρετικά αποδιδόμενους περιφερειακούς χαρακτήρες, την θρίλερ κατά τόπους αφήγηση, αλλά και το διαχρονικό ενδιαφέρον που εμφανίζει η στάση του Τύπου μπροστά σε τέτοια μοναδικής ιστορικής σημασίας γεγονότα, προσφέρει στο πιάτο στους δημοσιογραφικούς ιθύνοντες το μονοπάτι που επιβάλλεται να διαβούν. Κατάλαβες Mega?
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Ιανουαρίου 2018 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική