Παγιδευμένη Ψυχή: Το Τελευταίο Κλειδί
του Adam Robitel. Με τους Lin Shaye, Angus Sampson, Leigh Whannell, Josh Stewart, Caitlin Gerard, Bruce Davison
Με μπρελοκάκι σφυρίχτρα!
του zerVo (@moviesltd) 
Ας μιλήσουμε λιγάκι με αριθμούς, για να δούμε το μέγεθος της επιτυχίας του σινε-σίριαλ που εκκίνησε την διαδρομή του στα 2010, βγαλμένο από την δαιμόνια έμπνευση του ντουέτου Wan - Whannell, που ήδη μετρούσαν έναν ακόμη θρίαμβο με τις συνέχειες του δικού τους Saw. Κόστος της πρώτης ταινίας μόλις ενάμισι εκατομμύριο δολάρια, με το κοντέρ παγκοσμίως να σταματά στα 97 εκ., ένας πραγματικός θρίαμβος που εννοείται άνοιξε διάπλατα την πύλη για το σίκουελ. Το οποίο ως είθισται κόστισε κάτι παραπάνω - 5 εκ. - για να φτάσει συνολικά σε εισπράξεις τα 162 εκ. σε όλο τον κόσμο, δείχνοντας πως εκεί στην Blumhouse μάλλον έχουν πιάσει το τζακ ποτ. Αλλά και το τρίτο τσάπτερ, όριο ψυχολογικό έναρξης του ξεθυμάσματος της πλοκής επίσης δεν τα πήγε άσχημα, στοιχίζοντας στην παραγωγή 11 εκατομμύρια και επιστρέφοντας στα ταμεία δέκα φορές περισσότερα. Συνεπώς αν το τέταρτο μέρος της Παγιδευμένης Ψυχής περιλαμβάνει στον υπότιτλο του την λέξη Last, Προσωπικά δεν πείθομαι καν πως ενδέχεται αυτό το χρυσοφόρο πρότζεκτ να ρίξει την αυλαία του, μια και καλή, τόσο νωρίς...
1953, Νέο Μεξικό. Παράξενη και γεμάτη προβλήματα συμπεριφοράς είναι η καθημερινότητα της οικογένειας που κατοικεί στο μυστηριώδες δίπατο, που ορθώνεται ακριβώς δίπλα στις φυλακές των θανατοποινιτών. Ακραία βίαιη και σαδιστική η στάση του πατέρα, ενός δεσμοφύλακα στο σωφρονιστικό ίδρυμα, που αρκείται ολημερίς να παρακολουθεί το χαζοκούτι, χωρίς να νοιάζεται για τα παιδιά του και την χαμηλών τόνων σύζυγό του, ξεσπώντας πάνω στα αδύναμα κορμάκια τους, εκνευρισμένος αν ποτέ εκείνα παράκουγαν τις εντολές του. Κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες μεγάλωσε η πιτσιρίκα Ελίζ και ο μικρούλης αδελφός της Κρίστιαν. Μια κατάσταση που όχι λίγες φορές οδηγούνταν στα άκρα, ενόσω η δωδεκάχρονη, έχοντας την ικανότητα να έρχεται σε επαφή με περιφερόμενα μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι, πνεύματα, θα προκαλέσει ακόμη πιότερο την μήνη του βάναυσου γονιού της.
2010. Λος Άντζελες. Έχοντας ήδη αποκτήσει την φήμη του μέντιουμ που βάζει σε τάξη τα δαιμονισμένα στοιχειά, η ηλικιωμένη Ελίζ Ρενιέρ, θα δεχτεί πρόσκληση να μεταβεί μαζί με την ομάδα της, σε ένα ακόμη σημείο που που παρατηρούνται περίεργα μεταφυσικά φαινόμενα. Αυτή την φορά όμως για την ικανή παραψυχολόγο, η πρόκληση θα έχει προσωπικό χαρακτήρα, καθώς τα φαντάσματα έχουν κυκλώσει την οικία που η ίδια μεγάλωσε, το πατρικό της, που γνωρίζοντας πολύ καλά όσα κρύβει πίσω από τους δαιμονισμένους τοίχους του, έχει εγκαταλείψει πολλές δεκαετίες πριν.
Και πραγματικά με τον γυρισμό της Ελίζ στον τόπο που γεννήθηκε, θα ξυπνήσουν αυτόματα στο μυαλό της οι μνήμες από μια ταραγμένη παιδική ηλικία, όταν πάλευε με όλες της τις δυνάμεις να ξεφύγει από το ρόπαλο - τιμωρία του γονιού, αλλά ταυτόχρονα μοχθούσε για να προστατέψει το άμαθο και επίσης ζορισμένο ψυχικά αδελφάκι της. Ξέροντας σχεδόν με ακρίβεια πως το σπίτι έχει κυριευτεί από δαιμόνια, δεν θα νιώσει την παραμικρή έκπληξη από τις φοβισμένες αντιδράσεις του σχεδόν σε παράνοια καινούργιου του ενοίκου, ούτε και από τις αποκαλύψεις που θα βιώσουν οι συνεργάτες της, παρακολουθώντας με μοντέρνα τεχνικά μέσα, τα πόλτεργκάιστ να αλωνίζουν στο σκοτεινό υπόγειο. Εκεί που όπως συμβαίνει στο σύνολο σχεδόν όλων των φιλμς τρόμου, λαμβάνει χώρα το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της πλοκής.
Δράση πάντως που, τοποθετημένη χρονικά λίγο μετά το Τσάπτερ 3 και ελάχιστα πριν το Τσάπτερ 1, δεν κρύβει και τίποτα φοβερές και τρομερές εκπλήξεις στην πορεία του, έχοντας σαν αυτοσκοπό του, να ενώσει παντί τρόπω τα γνωστά σε όσους έχουν παρακολουθήσει τα τρία πρότερα τεύχη, βάζοντας μια τάξη τέτοια, ώστε να υπάρχει συνέχεια στο πριν και το μετά. Οκ, ο κύκλος ολοκληρώνεται, καθώς η αρχή του The Last Key - ούτε που φαντάζεται ο υποψήφιος θεατής, που στην ευχή βρίσκεται η κλειδωνιά... - συμπίπτει με το φινάλε της προηγούμενης έρευνας της μαντάμ Ελίζ, ενώ το τέλος οδηγεί με ακρίβεια στην έναρξη των πάντων, καθώς θα κληθεί να λύσει τα μάγια που έχουν περιλάβει ένα μοναχικό αγόρι, στην ύπαιθρο της Καλιφόρνια.
Στην ουσία δηλαδή, ο διεκπεραιωτής Adam Robitel, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επαναλάβει σχεδόν γραμμή γραμμή όλα όσα εκτυλίχθηκαν στα προηγούμενα κεφάλαια του Insidious, έχοντας πάντα κατά νου να μην του ξεφύγει το παραμικρό και τα πανεύκολα παζλάκια στον επίλογο δεν κολλήσουν μεταξύ τους. Η αφήγηση δεν παρουσιάζει καμία εναλλαγή από τα περασμένα, καθώς η ράγες του πραγματικού και του παρανόρμαλ, τρέχουν ταυτόχρονα, μαζί, ενίοτε μπερδεύονται κιόλας, χωρίς να βγάζουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα, χωρίς καν να φοβίσουν και το κοινό, που σίγουρα έχει προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει τα προβλέψιμα πότε θα σκάσουν Μπου του σεναρίου.
Άρα αυτή την φορά, την τέταρτη, που το ανθρακικό έχει σωθεί ολοκληρωτικά, δεν προκαλεί την παραμικρή περιέργεια σε κανέναν να μάθει το πως έρχεται σε επαφή με τον άλλο κόσμο η ξανθιά Κυρία, που υποδυόμενη από την βετεράνο ρολίστα Lin Shaye, έχει ορίσει μια από τις πιο αναγνωρισμένες περσόνες στα χρονικά του horror σινεμά.
Δεν ξέρω αν αυτό από μόνο του είναι αρκετό για το The Last Key, που από ένα σημείο και κατοπινά, κινούμενο σε μια παλλόμενη και απροσδιόριστη ημιφωτισμένη λίμπο μάλλον ανακατωσούρα προκαλεί στο κοινό του, να διατηρήσει μετά την εκπνοή του, υψηλά λέβελς υστεροφημίας, προσωπικά εκτιμώ πως είναι αφάνταστα αδύναμοι για να σταθεί δίπλα τα υπόλοιπα της μέχρι ώρας τριλογίας. Πενιχρή φαντασία, ελάχιστος οίστρος, σχεδόν επακριβώς οι ίδιοι φοβιστές με παλιά, που μόνο στόχο έχουν να κλέψουν τις κραυγές αγωνίας των θυμάτων τους. Στην ουσία όμως το μόνο που πετυχαίνουν είναι να σουφρώσουν ένα πολύτιμο δίωρο από το κοινό που τους παρακολουθεί και που ενδεχόμενα από τα μέσα του φιλμ έχει μετανιώσει, που δεν αποφάσισε αποξαρχής να σκορπίσει τον οβολό του σε άλλο εργάκι...
2010. Λος Άντζελες. Έχοντας ήδη αποκτήσει την φήμη του μέντιουμ που βάζει σε τάξη τα δαιμονισμένα στοιχειά, η ηλικιωμένη Ελίζ Ρενιέρ, θα δεχτεί πρόσκληση να μεταβεί μαζί με την ομάδα της, σε ένα ακόμη σημείο που που παρατηρούνται περίεργα μεταφυσικά φαινόμενα. Αυτή την φορά όμως για την ικανή παραψυχολόγο, η πρόκληση θα έχει προσωπικό χαρακτήρα, καθώς τα φαντάσματα έχουν κυκλώσει την οικία που η ίδια μεγάλωσε, το πατρικό της, που γνωρίζοντας πολύ καλά όσα κρύβει πίσω από τους δαιμονισμένους τοίχους του, έχει εγκαταλείψει πολλές δεκαετίες πριν.
Και πραγματικά με τον γυρισμό της Ελίζ στον τόπο που γεννήθηκε, θα ξυπνήσουν αυτόματα στο μυαλό της οι μνήμες από μια ταραγμένη παιδική ηλικία, όταν πάλευε με όλες της τις δυνάμεις να ξεφύγει από το ρόπαλο - τιμωρία του γονιού, αλλά ταυτόχρονα μοχθούσε για να προστατέψει το άμαθο και επίσης ζορισμένο ψυχικά αδελφάκι της. Ξέροντας σχεδόν με ακρίβεια πως το σπίτι έχει κυριευτεί από δαιμόνια, δεν θα νιώσει την παραμικρή έκπληξη από τις φοβισμένες αντιδράσεις του σχεδόν σε παράνοια καινούργιου του ενοίκου, ούτε και από τις αποκαλύψεις που θα βιώσουν οι συνεργάτες της, παρακολουθώντας με μοντέρνα τεχνικά μέσα, τα πόλτεργκάιστ να αλωνίζουν στο σκοτεινό υπόγειο. Εκεί που όπως συμβαίνει στο σύνολο σχεδόν όλων των φιλμς τρόμου, λαμβάνει χώρα το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της πλοκής.
Δράση πάντως που, τοποθετημένη χρονικά λίγο μετά το Τσάπτερ 3 και ελάχιστα πριν το Τσάπτερ 1, δεν κρύβει και τίποτα φοβερές και τρομερές εκπλήξεις στην πορεία του, έχοντας σαν αυτοσκοπό του, να ενώσει παντί τρόπω τα γνωστά σε όσους έχουν παρακολουθήσει τα τρία πρότερα τεύχη, βάζοντας μια τάξη τέτοια, ώστε να υπάρχει συνέχεια στο πριν και το μετά. Οκ, ο κύκλος ολοκληρώνεται, καθώς η αρχή του The Last Key - ούτε που φαντάζεται ο υποψήφιος θεατής, που στην ευχή βρίσκεται η κλειδωνιά... - συμπίπτει με το φινάλε της προηγούμενης έρευνας της μαντάμ Ελίζ, ενώ το τέλος οδηγεί με ακρίβεια στην έναρξη των πάντων, καθώς θα κληθεί να λύσει τα μάγια που έχουν περιλάβει ένα μοναχικό αγόρι, στην ύπαιθρο της Καλιφόρνια.
Στην ουσία δηλαδή, ο διεκπεραιωτής Adam Robitel, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επαναλάβει σχεδόν γραμμή γραμμή όλα όσα εκτυλίχθηκαν στα προηγούμενα κεφάλαια του Insidious, έχοντας πάντα κατά νου να μην του ξεφύγει το παραμικρό και τα πανεύκολα παζλάκια στον επίλογο δεν κολλήσουν μεταξύ τους. Η αφήγηση δεν παρουσιάζει καμία εναλλαγή από τα περασμένα, καθώς η ράγες του πραγματικού και του παρανόρμαλ, τρέχουν ταυτόχρονα, μαζί, ενίοτε μπερδεύονται κιόλας, χωρίς να βγάζουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα, χωρίς καν να φοβίσουν και το κοινό, που σίγουρα έχει προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει τα προβλέψιμα πότε θα σκάσουν Μπου του σεναρίου.
Άρα αυτή την φορά, την τέταρτη, που το ανθρακικό έχει σωθεί ολοκληρωτικά, δεν προκαλεί την παραμικρή περιέργεια σε κανέναν να μάθει το πως έρχεται σε επαφή με τον άλλο κόσμο η ξανθιά Κυρία, που υποδυόμενη από την βετεράνο ρολίστα Lin Shaye, έχει ορίσει μια από τις πιο αναγνωρισμένες περσόνες στα χρονικά του horror σινεμά.
Δεν ξέρω αν αυτό από μόνο του είναι αρκετό για το The Last Key, που από ένα σημείο και κατοπινά, κινούμενο σε μια παλλόμενη και απροσδιόριστη ημιφωτισμένη λίμπο μάλλον ανακατωσούρα προκαλεί στο κοινό του, να διατηρήσει μετά την εκπνοή του, υψηλά λέβελς υστεροφημίας, προσωπικά εκτιμώ πως είναι αφάνταστα αδύναμοι για να σταθεί δίπλα τα υπόλοιπα της μέχρι ώρας τριλογίας. Πενιχρή φαντασία, ελάχιστος οίστρος, σχεδόν επακριβώς οι ίδιοι φοβιστές με παλιά, που μόνο στόχο έχουν να κλέψουν τις κραυγές αγωνίας των θυμάτων τους. Στην ουσία όμως το μόνο που πετυχαίνουν είναι να σουφρώσουν ένα πολύτιμο δίωρο από το κοινό που τους παρακολουθεί και που ενδεχόμενα από τα μέσα του φιλμ έχει μετανιώσει, που δεν αποφάσισε αποξαρχής να σκορπίσει τον οβολό του σε άλλο εργάκι...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιανουαρίου 2018 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική