Movies Ltd

Outsized Ideas - Downsized Results

του gaRis (@takisgaris)

Για να μην είπω ώδινεν όρος κι έτεκεν μυν. Ο εκ Καλαμών ορμώμενος Alexander Payne Mostraρησε το Downsizing μπροστά σε ένα κοινό που το έχει εξυπαρχής κερδισμένο από τα πρώτα Citizen Ruth και Election μέχρι τα κορυφαία Sideways και The Descendants, βγάζοντας ειλικρινά και ευγενικά την Americana ως εμπειρία ζήσης, χαμένη νωχελικά στα βάθη κάπου στην ξεχασμένη Όμαχα. Εδώ για πέμπτη φορά με το συγγραφικό του έτερο εγώ, JimTaylor, διαθέτοντας starpower πρώτης γραμμής (Matt Damon, Kristen Wiig, Christoph Waltz και τον χαρωπό μαϊνδανούλη Jason Sudeikis) καθώς και $90Μ μπάτζετ, ο I-can’t-do-no-wrong σκηνοθέτης παραθέτει μια multi-culti (βλέπε και Udo Kierμε την αποκάλυψη Hong Chau γνωστή από το Inherent Vice) sci-fi κωμωδίαδια θέτουσα περιβαλλοντική ατζέντα με κάδρο τη Leisureland, πειραματικό κόσμο όπου καταφεύγουν μετά σμίκρυνση 5’’ (πέντε ιντσών) όσοι θέλουν μια τοσοδούλα ευκαιρία στη χλιδή αντί της ανώφελα ανταγωνιστικής κοινωνίας των «κανονικών».

Ο εργασιοθεραπευτής το επάγγελμα Damon σχεδόν πείθει τη σύζυγο Wiig να καταφύγουν στην απόλυτη χίμαιρα της Leisureland η οποία τον αφήνει σύξυλο και εντελώς μικροσκοπικό πρoτού μπει στο lab. Τόσο η παλαιϊκή αντιμετώπιση των κωμικοτραγικών ρυθμών της αφήγησης όσο και το everyman appeal του Matt ανοίγουν την όρεξη για μεγάλα πράματα, καθώς η καυστική παρατήρηση του μικρόκοσμου της λιλιπούπολης ανοίγει δρόμο για ακτιβισμό και ευαισθησίες στο πρόσωπο της Chau, εμιγκρέ ασιάτισας καθαρίστριας που συντρέχει ανιδιοτελώς τους πένητες στα πρότζεκτς της εντέλει όχι κι εντελώς ειδυλλιακής πολιτείας. Ο Damon σέρνεται στο να συνδράμει, γιατί βρίσκεται σε αναζήτηση σκοπού ύπαρξης μετά το αναπόφευκτο διαζύγιο, πλαισιωμένος από το γκροτέσκ γιούρο-τρας ντουέτο των παρτάκηδων μπονβιβέρ Christoph Waltz – Udo Kier ώσπου ξαφνικά το καράβι πάει στη Νορβηγία (κυριολεκτικά) όπου μια cult περιβαλλοντική σέχτα σχεδιάζει μαζική απόδραση - αυτοκτονία ενόψει κλιματικής αλλαγής και οικολογικής καταστροφής του κόσμου, πρωτοβουλία της ίδιας ομάδας επιστημόνων που εφηύρε το Downsizing.

Εδώ λοιπόν μας έχασες αγαπητέ Αλέξανδρε. Το TIFF17 δια κοινού και κριτικών αποφάνθηκε αρνητικά: Hταινία πάσχει από μεγαλοϊδεατισμό τον οποίο όμως προδίδει (spoiler alert) για να πει το απείρως κλισέ ότι μπροστά στον έρωτα δε πα να καταρρεύσει το σύμπαν ολάκερο ναούμ. Κι ενώ ο αρλεκίνος Waltz εύκολα κλέβει παράστα για να καθιζάνει ως χαρακτήρ στο καταστροφικό thirdact, με την ορθή - κοφτή μα καρδούλα μάλαμα Chau να ανακοινώνει έως οσκαρική υποψηφιότητα, είναι ο Damon (όπως πάλε στη φλόπα του Suburbicon φέτο) που περιφέρεται στωικά αδαής και μηχανικά αδέξια, τηλεφωνώντας άλλη μια γλυκερά συμπαθή ερμηνεία. Όσο όμως κι αν πονά η διαπίστωση, ο Payne υπογράφει ένα αυθεντικό misfire, της κατηγορίας των σημαντικών προθέσεων και της άτσαλης προσέγγισης. Ο Φαίδων Παπαμιχαήλ για ακόμη μια φορά καδράρει στιλπνά και καίρια ενώ οι εφφέδες είναι επιπέδου twilight zone. Ακόμη μια αντίφαση που παρακολουθεί την ταινία καθόλη τη διάρκειά της. Το Downsizing γυρεύει ασταμάτητα την ταυτότητά του ώσπου στο τέλος χάνει το σημαντικότερο στοιχείο ύπαρξής του: Τη σύνδεσή του με τον αρκούντως καλοπροαίρετο (Payne είναι αυτός) θεατή.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιανουαρίου 2018 από την Odeon!