Movies Ltd

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Μια μικρογραφία του σήμερα σε άσπρο και μαύρο

Με τη δεύτερη ταινία της, το «Orlando», η Βρετανίδα Sally Potter έβαλε το όνομά της στη λίστα με τους πιο ενδιαφέροντες νέους δημιουργούς της εποχής της. Και μας σύστησε ουσιαστικά μια ηθοποιό, την Tilda Swinton, σε μια μαγική ερμηνεία. Με την όγδοη μεγάλου μήκους ταινία της, που έχει τον εύγλωττο τίτλο «The Party» συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα της περασμένης Berlinale! Είναι η πρώτη της ταινία μετά από πέντε χρόνια απουσίας από τα κινηματογραφικά δρώμενα, είναι η πρώτη της ασπρόμαυρη ταινία και είναι η ταινία της από τις μεγάλου μήκους, που έχει τη μικρότερη διάρκεια! Και είναι απολαυστική από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό!

Η ταινία γυρίστηκε εν μέσω του δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτικές αιχμές της μοιάζουν προφητικές για την κρίση ταυτότητας της βρετανικής κοινωνίας, όπως εκφράζεται εν όψει του Brexit. Τα γυρίσματα έγιναν στα στούντιο West London στην αγγλική πρωτεύουσα και διήρκεσαν δύο εβδομάδες. Το φιλμ επιλέχθηκε ως ταινία λήξης για το περασμένο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Η υπόθεση: Η Τζάνετ είναι μια 40something (ίσως και 50something) πολιτικός που μόλις έχει διοριστεί σκιώδης υπουργός από το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης στη Μεγάλη Βρετανία! Αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή της πολιτικής της καριέρας. Έτσι, καλεί ορισμένους φίλους της για ένα μικρό πάρτι στο σπίτι της. Συγκεκριμένα, καλεί: τη φαρμακόγλωσση κολλητή της, Έιπριλ με τον Γερμανό σύζυγό της, μετρ του life coaching, Γκότφριντ. Την παλιά συμφοιτήτρια του συζύγου της, του Πολ, που είναι και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της, τη Μαρθα, μαζί με τη σύντροφό της, την κατά πολύ νεώτερή της Τζίνι, που μέσω τεχνητής γονιμοποίησης εγκυμονεί πλέον τρία παιδάκια. Τέλος, καλεί και τον Τομ, έναν χρηματιστή, παντρεμένο με την Έμιλι, παλιά μαθήτρια του Πολ, η οποία για κάποιον λόγο, αργεί να εμφανιστεί στο πάρτι. Ο Πολ, όμως, φέρεται παράξενα. Κι όταν πλέον μαζεύονται όλοι οι φίλοι στο σπίτι, θα κάνει μια ανακοίνωση, η οποία θα σκάσει σαν βόμβα στην ομήγυρη. Μια βόμβα που εντέλει δεν θα είναι ότι πιο απρόσμενο θα ακουστεί και θα αποκαλυφθεί σε αυτήν τη συγκέντρωση «φίλων». Στην οποία ένα όπλο είναι έτοιμο να εκπυρσοκροτήσει...

Η άποψή μας: Η Sally Potter σκηνοθετεί το δικό της σενάριο, ένα σενάριο στην παράδοση των καλύτερων και πιο βιτριολικών κωμωδιών made in UK! Κι όσο κι αν προσπάθησε η ίδια να απορρίψει μετά βδελυγμίας τη θεατρικότητα της ταινίας, αυτή δεν κρύβεται με τίποτε! Αυτό όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μας νοιάζει καθόλου. Μα καθόλου! Εφτά νοματαίοι σε ένα σπίτι που μιλάνε ακατάπαυστα, ναι, παραπέμπει σε θεατρικό. Και ναι, 99%, του χρόνου τέτοιον καιρό, αφού κάνει την καριέρα της η ταινία στις αίθουσες, θα τη δούμε και ως θεατρική διασκευή από κανέναν Μαρκουλάκη, που «το έχει» να διασκευάζει ταινίες σε παραστάσεις. Σε μια τόσο μικρή σε διάρκεια ταινία όλα πρέπει να λειτουργούν ρολόι. Και εννοείται ότι... λειτουργούν.

Με παντιέρα το καυστικό σενάριο, που βάζει στο στόχο του αυτούς τους καλοαναθρεμμένους αστούς με τις ντεμέκ αριστερές καταβολές και τις ανθρωπιστικές ανησυχίες που κρύβουν βαθιά εγωπάθεια και οπορτουνισμό, οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και συνθέτουν εντέλει μια απολαυστική μαύρη κωμωδία, από αυτές που μόνο το βρετανικό σινεμά μπορεί να μας δώσει. Έχοντας ελάχιστο μπάτζετ και με γυρίσματα που ολοκληρώθηκαν γρήγορα, χωρίς χρόνο για πολλές πρόβες ή τη δυνατότητα για πολλές επαναλήψεις στο γύρισμα κάθε σκηνής, όλοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Όλοι οι ηθοποιοί λάμπουν.

Εκείνοι, όμως, που ξεχωρίζουν ως καλύτεροι από ίσους είναι οι μη Βρετανοί! Ο (γερμανόφωνος) Ελβετός Bruno Ganz, που δείχνει να έχει εξαιρετικό κωμικό τάιμινγκ και σε κάνει να γελάσεις με κάθε ατάκα του, διάολε, με κάθε του βλέμμα και χαμόγελο και η Αμερικανίδα Patricia Clarkson, στο ρόλο της συζύγου του, που έχει έτσι κι αλλιώς τις καλύτερες ατάκες και στάζει δηλητήριο με πρόσωπο παγωμένο. Απίστευτοι, όλοι τους! Είναι μια ταινία ηθοποιών, είναι μια ταινία σεναρίου, είναι μια ταινία όπου και η φωτογραφία είναι επίτηδες ασπρόμαυρη και η μουσική και τα τραγούδια τόσο έξυπνα επιλεγμένα, είναι μια ταινία που πέρα και πάνω από όλα θα διασκεδάσει τους θεατές τόσο με το πανέξυπνο χιούμορ της όσο και με τις ανατροπές της, την ίντριγκα που επικρέμεται, τη λοξή ματιά στις ανθρώπινες σχέσεις. Μία από τις καλύτερες κωμωδίες που είδαμε μέσα στη χρονιά που κλείνει – μια χρονιά όπου συνεχίζουν να σπανίζουν οι κωμωδίες γενικότερα και οι καλές κωμωδίες ειδικότερα!