Τα μυστικά της Τεχεράνης
του Ali Soozandeh. Με τους Elmira Rafizadeh, Zara Amir Ebrahimi, Arash Marandi, Bilal Yasar, Negar Mona Alizadeh, Payam Madjlessi
Στον αστερισμό της... παρθένου κι άλλες ιστορίες από το Ιράν!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Πολυμορφικό ιρανικό σινεμά!
Ο σκηνοθέτης Ali Soozandeh γεννήθηκε το 1970 στο Σιράζ του Ιράν. Σπούδασε καλές τέχνες στην Τεχεράνη και Media Design στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Κολωνίας, όταν μετανάστευσε στη Γερμανία. Είναι ιδρυτής της εταιρείας Cartoonamoon και μέχρι σήμερα συμμετείχε σε ντοκιμαντέρ και ταινίες μεγάλου μήκους ως ειδικός στο ανιμέισον. Έχει εργαστεί ως επικεφαλής ανιμέισον σε βραβευμένα ντοκιμαντέρ όπως το «The Green Wave» (2010) κι έχει σκηνοθετήσει μουσικά βίντεο και ταινίες μικρού μήκους. Το φιλμ «Τα μυστικά της Τεχεράνης» (Tehran Taboo) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί. Έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της φέτος στις Κάννες, όπου προβλήθηκε στο τμήμα «Εβδομάδα της Κριτικής».
Η ταινία προβληθηκε στο περασμένο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του τμήματος «Ειδικές Προβολές».
Η υπόθεση: Τεχεράνη, σήμερα. Η Παρί είναι μια πόρνη που όσο εργάζεται (ακόμα και μέσα σε αυτοκίνητα «πελατών») ο βωβός γιος της, Ελίας μασάει τσίχλα ή περιμένει έξω από καταγώγια τη μαμά του να τελειώσει. Η Παρί δεν μπορεί να βρει άλλη δουλειά για να ζήσει, καθώς ο άνδρας της είναι φυλακή για υπόθεση ναρκωτικών και η γραφειοκρατία του θεοκρατικού καθεστώτος δεν συναινεί ώστε να βγάλει διαζύγιο. Ένας δικαστής θρησκευτικού δικαστηρίου υπόσχεται να τη βοηθήσει, αρκεί να του... κάθεται από καιρού εις καιρόν. Της παραχωρεί ένα διαμέρισμα σε μια καλή γειτονιά της Τεχεράνης και η Παρί βλέπει τη ζωή της να βελτιώνεται λιγάκι. Η νέα της γειτόνισσα είναι η Σάρα, μια έγκυος σύζυγος τραπεζικού υπαλλήλου, που θέλει να δουλέψει αλλά ο άντρας της, της το απαγορεύει.
Στο ίδιο συγκρότημα ζει και ο Μπαμπάκ, ένας μουσικός που προσπαθεί να γίνει γνωστός, αλλά το καθεστώς απορρίπτει τις αιτήσεις του να βγάλει δίσκο. Ένα βράδυ σε κλαμπ όπου παίζει μουσική, παίρνει έκστασι από φίλο του και καταλήγει στις τουαλέτες με την Ντόνια, με την οποία και κάνει σεξ. Μόνο που η Ντόνια ήταν παρθένα! Και σε μια βδομάδα παντρεύεται! Οπότε, ο Μπαμπάκ είναι υποχρεωμένος να βρει χρήματα για να γίνει παρθενορραφή και να σωθεί η τιμή και η υπόληψη της Ντόνια, καθώς αν το μάθει ο αρραβωνιαστικός της ότι δεν είναι παρθένα, ο Μπαμπάκ την έχει άσχημα πατήσει...
Η άποψή μας: Εντάξει, προφανώς και η εικόνα που βλέπουμε για την κοινωνία στη σύγχρονη Τεχεράνη, στο Ιράν, μέσω αυτής αλλά και άλλων ανάλογων ταινιών μάλλον δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την αλήθεια. Θέλω να πω, είναι η εικόνα που «πουλάει» στους δυτικούς θεατές κι αυτό επιθυμούν και οι εταιρίες που δίνουν τα χρήματά τους για να γυριστούν τέτοιου είδους ταινίες, και να τις διανέμουν σε φεστιβάλ και art σινεμά, όπως κάνει εδώ η Celluloid Dreams. Ο ανδρωμένος στη Γερμανία Ιρανός σκηνοθέτης ενδεχομένως και να το παρακάνει, παρουσιάζοντας μια κοινωνία εντελώς ανελεύθερη όπου πορνεία, ναρκωτικά, διαφθορά και υποκρισία καλύπτονται κάτω από το... τσαντόρ του θεοκρατικού καθεστώτος. Προφανώς, μια τόσο αντι-ιρανική ταινία δεν θα μπορούσε να γυριστεί στην Τεχεράνη.
Γι' αυτό και ο σκηνοθέτης της, για να δώσει αυθεντικότητα, τη γύρισε ως ταινία κινουμένων σχεδίων. Χρησιμοποίησε πραγματικούς ηθοποιούς τους οποίους «γύρισε» ροτοσκοπικά και μέσω 3D αλλά και ζωγραφισμένων εικόνων το τελικό αποτέλεσμα είναι να προκύψει μια εικόνα απίστευτη! Η ταινία είναι πραγματικά εντυπωσιακή ως αποτέλεσμα. Κι αν αφαιρέσουμε την (ενδεχόμενη) υπερβολή και τη μανία με την οποία χτυπιέται το ιρανικό καθεστώς, θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουμε να κάνουμε με κάτι σαν ταινία του Farhadi αλλά σε κινούμενα σχέδια! Που, προφανώς, δεν ανήκουν στην κατηγορία «μικιμάου» και δεν απευθύνονται σε ανήλικα παιδιά και ανώριμους θεατές. Γιατί πχ στην αρχή της ταινίας έχουμε σκηνή πεολειχίας, κάτι που λογικά επίσης θα είχε πρόβλημα να γυριστεί με πραγματικούς ηθοποιούς, σε όποια χώρα κι αν γυριζόταν τούτη η ταινία. Το γαϊτανάκι των σχέσεων που στήνει ο σκηνοθέτης είναι δουλεμένο σταυροβελονιά και οι διαφορετικές ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους με εξαιρετικό τρόπο.
Ο πιο θετικός ήρωας είναι τελικά η πόρνη και ο πιο τραγικός η γειτόνισσα, η Σάρα. Η ταινία εντυπωσιάζει ποικιλοτρόπως και διαθέτει και χιούμορ. Ψάχνοντας για εναλλακτική, πριν προχωρήσουν στην ακριβή λύση της παρθενορραφής, ο Μπαμπάκ και η Ντόνια πηγαίνουν σε αμφιβόλου ποιότητας «παντοπωλείο», όπου πωλούνται... παρθενικοί υμένες made in China!!! Ναι σας λέω, απίθανο! Ο θεατής μένει καρφωμένος να παρακολουθεί (και η μουσική είναι εξαιρετική) καθώς πέρα όλων των άλλων, υπάρχουν και συνεχόμενες ανατροπές για να τον κρατάνε στην τσίτα. Και μια διαρκής αναζήτηση της απελευθέρωσης από τα δεσμά. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει βουτιά από ψηλά σε μαρμαρένια θάλασσα...
Πραγματικά πολύ καλή δουλειά.
Η υπόθεση: Τεχεράνη, σήμερα. Η Παρί είναι μια πόρνη που όσο εργάζεται (ακόμα και μέσα σε αυτοκίνητα «πελατών») ο βωβός γιος της, Ελίας μασάει τσίχλα ή περιμένει έξω από καταγώγια τη μαμά του να τελειώσει. Η Παρί δεν μπορεί να βρει άλλη δουλειά για να ζήσει, καθώς ο άνδρας της είναι φυλακή για υπόθεση ναρκωτικών και η γραφειοκρατία του θεοκρατικού καθεστώτος δεν συναινεί ώστε να βγάλει διαζύγιο. Ένας δικαστής θρησκευτικού δικαστηρίου υπόσχεται να τη βοηθήσει, αρκεί να του... κάθεται από καιρού εις καιρόν. Της παραχωρεί ένα διαμέρισμα σε μια καλή γειτονιά της Τεχεράνης και η Παρί βλέπει τη ζωή της να βελτιώνεται λιγάκι. Η νέα της γειτόνισσα είναι η Σάρα, μια έγκυος σύζυγος τραπεζικού υπαλλήλου, που θέλει να δουλέψει αλλά ο άντρας της, της το απαγορεύει.
Στο ίδιο συγκρότημα ζει και ο Μπαμπάκ, ένας μουσικός που προσπαθεί να γίνει γνωστός, αλλά το καθεστώς απορρίπτει τις αιτήσεις του να βγάλει δίσκο. Ένα βράδυ σε κλαμπ όπου παίζει μουσική, παίρνει έκστασι από φίλο του και καταλήγει στις τουαλέτες με την Ντόνια, με την οποία και κάνει σεξ. Μόνο που η Ντόνια ήταν παρθένα! Και σε μια βδομάδα παντρεύεται! Οπότε, ο Μπαμπάκ είναι υποχρεωμένος να βρει χρήματα για να γίνει παρθενορραφή και να σωθεί η τιμή και η υπόληψη της Ντόνια, καθώς αν το μάθει ο αρραβωνιαστικός της ότι δεν είναι παρθένα, ο Μπαμπάκ την έχει άσχημα πατήσει...
Η άποψή μας: Εντάξει, προφανώς και η εικόνα που βλέπουμε για την κοινωνία στη σύγχρονη Τεχεράνη, στο Ιράν, μέσω αυτής αλλά και άλλων ανάλογων ταινιών μάλλον δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την αλήθεια. Θέλω να πω, είναι η εικόνα που «πουλάει» στους δυτικούς θεατές κι αυτό επιθυμούν και οι εταιρίες που δίνουν τα χρήματά τους για να γυριστούν τέτοιου είδους ταινίες, και να τις διανέμουν σε φεστιβάλ και art σινεμά, όπως κάνει εδώ η Celluloid Dreams. Ο ανδρωμένος στη Γερμανία Ιρανός σκηνοθέτης ενδεχομένως και να το παρακάνει, παρουσιάζοντας μια κοινωνία εντελώς ανελεύθερη όπου πορνεία, ναρκωτικά, διαφθορά και υποκρισία καλύπτονται κάτω από το... τσαντόρ του θεοκρατικού καθεστώτος. Προφανώς, μια τόσο αντι-ιρανική ταινία δεν θα μπορούσε να γυριστεί στην Τεχεράνη.
Γι' αυτό και ο σκηνοθέτης της, για να δώσει αυθεντικότητα, τη γύρισε ως ταινία κινουμένων σχεδίων. Χρησιμοποίησε πραγματικούς ηθοποιούς τους οποίους «γύρισε» ροτοσκοπικά και μέσω 3D αλλά και ζωγραφισμένων εικόνων το τελικό αποτέλεσμα είναι να προκύψει μια εικόνα απίστευτη! Η ταινία είναι πραγματικά εντυπωσιακή ως αποτέλεσμα. Κι αν αφαιρέσουμε την (ενδεχόμενη) υπερβολή και τη μανία με την οποία χτυπιέται το ιρανικό καθεστώς, θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουμε να κάνουμε με κάτι σαν ταινία του Farhadi αλλά σε κινούμενα σχέδια! Που, προφανώς, δεν ανήκουν στην κατηγορία «μικιμάου» και δεν απευθύνονται σε ανήλικα παιδιά και ανώριμους θεατές. Γιατί πχ στην αρχή της ταινίας έχουμε σκηνή πεολειχίας, κάτι που λογικά επίσης θα είχε πρόβλημα να γυριστεί με πραγματικούς ηθοποιούς, σε όποια χώρα κι αν γυριζόταν τούτη η ταινία. Το γαϊτανάκι των σχέσεων που στήνει ο σκηνοθέτης είναι δουλεμένο σταυροβελονιά και οι διαφορετικές ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους με εξαιρετικό τρόπο.
Ο πιο θετικός ήρωας είναι τελικά η πόρνη και ο πιο τραγικός η γειτόνισσα, η Σάρα. Η ταινία εντυπωσιάζει ποικιλοτρόπως και διαθέτει και χιούμορ. Ψάχνοντας για εναλλακτική, πριν προχωρήσουν στην ακριβή λύση της παρθενορραφής, ο Μπαμπάκ και η Ντόνια πηγαίνουν σε αμφιβόλου ποιότητας «παντοπωλείο», όπου πωλούνται... παρθενικοί υμένες made in China!!! Ναι σας λέω, απίθανο! Ο θεατής μένει καρφωμένος να παρακολουθεί (και η μουσική είναι εξαιρετική) καθώς πέρα όλων των άλλων, υπάρχουν και συνεχόμενες ανατροπές για να τον κρατάνε στην τσίτα. Και μια διαρκής αναζήτηση της απελευθέρωσης από τα δεσμά. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει βουτιά από ψηλά σε μαρμαρένια θάλασσα...
Πραγματικά πολύ καλή δουλειά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Δεκεμβρίου 2017 από την Seven Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική