των Spierig Brothers. Με τους Matt Passmore, Callum Keith Rennie, Clé Bennett, Hannah Emily Anderson, Laura Vandervoort, Paul Braunstein, Mandela Van Peebles, Brittany Allen, Josiah Black, Shaquan Lewis, Michael Boisvert, Tobin Bell
Τζίγκσο Ανέστη!
του zerVo (@moviesltd) 
Για να αποδίδουμε τα του Κάισαρος τω Καίσαρι, τώρα που έχουν διαβεί δεκατρία χρονάκια από το εναρκτήριο επεισόδιο και μπορούμε να μιλήσουμε με δεδομένα, πρέπει να ομολογήσουμε πως το Saw υπήρξε η ταινία που άλλαξε σημαντικά τον ρου του μοντέρνου θρίλερ τρόμου. Τεράστια εμπορική επιτυχία, μια απίθανα εμπνευσμένη ιδέα, μα το κυριότερο η ανάδειξη των δύο προσωπικοτήτων πίσω από το πρότζεκτ - Whannell και Wan - που έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην διατήρηση του ενδιαφέροντος τόσο ψηλά στο σύγχρονο κινηματογραφικό horror. Από την άλλη μεριά, το πλάνο ξεζουμίστηκε στην πορεία όσο ελάχιστα άλλα, φτάνοντας στο αποκορύφωμα του μια επταετία πριν, αναγγέλλοντας το οριστικό του αντίο. Υπόσχεση που όπως φαίνεται δεν τηρήθηκε από το στούντιο που κατέχει τα δικαιώματα του, δίνοντας εντολή για μια ακόμη επιστροφή του αιματηρού παιχνιδιού εκδίκησης, που ναι μεν είναι αχρείαστη, εννοείται δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, αλλά δεν ανήκει και στα χειρότερα τεύχη της φημισμένης οκτάδας.
Πέντε άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια θεοσκότεινη αποθήκη, αλυσοδεμένοι και ανήμποροι να αποδράσουν, δίχως να γνωρίζουν ούτε το πως, ούτε το γιατί βρέθηκαν σε αυτή την δεινή θέση. Κατάσταση που για όλους τους θα γίνει δραματικότερη, ενόσω χωρίς την θέληση τους φυσικά, θα κληθούν να πάρουν μέρος σε παιχνίδια επιβίωσης, ενάντια σε κρεμάλες, πριονοκορδέλες και φονικές θηλιές, που η ενδεχόμενη αποτυχία τους, θα σημάνει αυτόματα και τον θάνατο τους. Καθώς η πεντάδα σταδιακά θα μειώνεται, με τους παίκτες ο ένας μετά τον άλλο να πέφτουν νεκροί από τις παγίδες που τους έχει στήσει η αόρατη απειλή, θα γίνει αντιληπτό πως τους μελλοθάνατους ενώνει μια παρελθούσα κοινή δράση, ανήθκη και εξ αμελείας δολοφονική: Με διαφορετική αφορμή ο καθένας, έχει προκαλέσει τον θάνατο ενός ανυποψίαστου συμπολίτη του. Κι αυτό το έγκλημα, που διέφυγε από την ζυγαριά της δικαιοσύνης, τώρα όλοι τους θα κληθούν να το ξεπληρώσουν.
Τα σφαγιασμένα και πολτοποιημένα πτώματα όμως, μέρα με την ημέρα θα εμφανίζονται από τον ευρηματικό άγνωστο που τα προκάλεσε, σε κοινή, δημόσια θέα, γεγονός που θα θορυβήσει τις πομπώδεις και υπερφίαλες τοπικές αστυνομικές αρχές, που θα κινήσουν διαδικασία εντοπισμού του μυστικού τόπου που ο δράστης συνθέτει τις θηριωδίες του. Από την πρώτη κιόλας στιγμή άπαντες θα συμφωνήσουν πως η μεθοδολογία της σφαγής που ακολουθείται, είναι πανομοιότυπη με εκείνη που χρησιμοποίησε προ ετών, ο φημισμένος παρανοικός τιμωρός Τζον Κράμερ, ο οποίος όμως έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια από καιρό, κτυπημένος από την επάρατη νόσο.
Συνεπώς τι συμβαίνει εδώ πέρα, τι τρέχει στ' αλήθεια? Αναστήθηκε ο Παζλάκιας απλά και μόνο για να αποδώσει δίκιο σε όλες τις περιπτώσεις που γνωρίζει ο ίδιος πως ποτέ δεν επιβλήθηκε καμία ποινή στους θύτες? Πράγμα παντελώς απίθανο, αφού αρχές μα και θεατές, έχουν γίνει μάρτυρες της ίδιας του της νεκροτομής, σε κάποιο από τα προηγούμενα τσάπτερς. Δεν γίνεται, δεν μπορεί να έχει επιστρέψει από τον Άδη, δεν είναι σοβαρό, ακόμη κι αν μιλάμε για χολιγουντιανό κατασκεύασμα που τα πάντα μπορούν να συμβούν. Οπότε παίρνει μπροστά ο ορθολογισμός και στο αστυνομικό δαιμόνιο, προκειμένου να προκύψει από τα στοιχεία μια εναλλακτική απάντηση στο ερώτημα του ποιος σφαγέας έχει φορέσει το ντύμα του Τζίγσο, ποιος ξοδεύει σαν κι εκείνον τόσες χιλιάδες δολάρια για να στήσει όμοιες αιμοσταγείς φάκες, ποιος είναι αυτός που ξανακάνει ποδηλατάκι, πίσω από το λευκό τρομακτικό προσωπείο με τα κόκκινα vertigo μαγουλάκια?
Οι παγίδες και πάλι, σε αυτή την όγδοη Saw απόπειρα που λογικά και αναμενόμενα παίρνει από την παραγωγή την σφραγίδα Jigsaw, είναι ευρηματικές και μέσω των καλοστημένων εφέ παράγουν μπόλικο αίμα προς τέρψη των διψασμένων σπλατεράδων, που όμως εδώ δεν το ευχαριστηθούν κατά πως θα περίμεναν. Πέραν του βασικού χαρακτήρα του στόρι, δηλαδή του ίδιου του παιχνιδιάρη σχιζοφρενή αυτόκλητου εκδικητή - χμ, παίζει και το όνομα Tobin Bell στο καστ, άρα λες δεν μπορεί ή ο δίδυμος είναι αδελφός του Τζιγκ ή ζόμπι - όλοι οι υπόλοιποι προβάλλουν ή μηδενικοί ή αστείοι, άρα και κατάλληλοι προς...βρώση. Πορεία προβλέψιμη συνεπώς, παρόλες τις διαρκείς τουίστ απόπειρες από τα αδελφάκια Spierig, εκ Γερμανίας, που το διπλό σετ των σκηνοθετικών στιγμών τους ως τώρα, Predestination και Daybreakers, αμφότερα με στάρινγκ Ethan Hawke, είχαν χτίσει μεγαλύτερες προσδοκίες.
Για να είμαι ειλικρινής το ριμπούτ - αυτό δεν είναι ριμπούτ είναι κάτι ενδιάμεσο ή εναλλακτικό - του Saw το περίμενα να έρθει αργότερα χρονικά και όχι τόσο σύντομα σχετικά με το αντίο που έριξε την αυλαία στο έργο του Jigsaw επτά χρόνια πριν. και σαφώς πιο βελτιωμένο, τουλάχιστον στο κομμάτι της ίντριγκας, από ετούτο το αναμάσημα των προηγουμένων στυγερών φονικών.
Τα σφαγιασμένα και πολτοποιημένα πτώματα όμως, μέρα με την ημέρα θα εμφανίζονται από τον ευρηματικό άγνωστο που τα προκάλεσε, σε κοινή, δημόσια θέα, γεγονός που θα θορυβήσει τις πομπώδεις και υπερφίαλες τοπικές αστυνομικές αρχές, που θα κινήσουν διαδικασία εντοπισμού του μυστικού τόπου που ο δράστης συνθέτει τις θηριωδίες του. Από την πρώτη κιόλας στιγμή άπαντες θα συμφωνήσουν πως η μεθοδολογία της σφαγής που ακολουθείται, είναι πανομοιότυπη με εκείνη που χρησιμοποίησε προ ετών, ο φημισμένος παρανοικός τιμωρός Τζον Κράμερ, ο οποίος όμως έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια από καιρό, κτυπημένος από την επάρατη νόσο.
Συνεπώς τι συμβαίνει εδώ πέρα, τι τρέχει στ' αλήθεια? Αναστήθηκε ο Παζλάκιας απλά και μόνο για να αποδώσει δίκιο σε όλες τις περιπτώσεις που γνωρίζει ο ίδιος πως ποτέ δεν επιβλήθηκε καμία ποινή στους θύτες? Πράγμα παντελώς απίθανο, αφού αρχές μα και θεατές, έχουν γίνει μάρτυρες της ίδιας του της νεκροτομής, σε κάποιο από τα προηγούμενα τσάπτερς. Δεν γίνεται, δεν μπορεί να έχει επιστρέψει από τον Άδη, δεν είναι σοβαρό, ακόμη κι αν μιλάμε για χολιγουντιανό κατασκεύασμα που τα πάντα μπορούν να συμβούν. Οπότε παίρνει μπροστά ο ορθολογισμός και στο αστυνομικό δαιμόνιο, προκειμένου να προκύψει από τα στοιχεία μια εναλλακτική απάντηση στο ερώτημα του ποιος σφαγέας έχει φορέσει το ντύμα του Τζίγσο, ποιος ξοδεύει σαν κι εκείνον τόσες χιλιάδες δολάρια για να στήσει όμοιες αιμοσταγείς φάκες, ποιος είναι αυτός που ξανακάνει ποδηλατάκι, πίσω από το λευκό τρομακτικό προσωπείο με τα κόκκινα vertigo μαγουλάκια?
Οι παγίδες και πάλι, σε αυτή την όγδοη Saw απόπειρα που λογικά και αναμενόμενα παίρνει από την παραγωγή την σφραγίδα Jigsaw, είναι ευρηματικές και μέσω των καλοστημένων εφέ παράγουν μπόλικο αίμα προς τέρψη των διψασμένων σπλατεράδων, που όμως εδώ δεν το ευχαριστηθούν κατά πως θα περίμεναν. Πέραν του βασικού χαρακτήρα του στόρι, δηλαδή του ίδιου του παιχνιδιάρη σχιζοφρενή αυτόκλητου εκδικητή - χμ, παίζει και το όνομα Tobin Bell στο καστ, άρα λες δεν μπορεί ή ο δίδυμος είναι αδελφός του Τζιγκ ή ζόμπι - όλοι οι υπόλοιποι προβάλλουν ή μηδενικοί ή αστείοι, άρα και κατάλληλοι προς...βρώση. Πορεία προβλέψιμη συνεπώς, παρόλες τις διαρκείς τουίστ απόπειρες από τα αδελφάκια Spierig, εκ Γερμανίας, που το διπλό σετ των σκηνοθετικών στιγμών τους ως τώρα, Predestination και Daybreakers, αμφότερα με στάρινγκ Ethan Hawke, είχαν χτίσει μεγαλύτερες προσδοκίες.
Για να είμαι ειλικρινής το ριμπούτ - αυτό δεν είναι ριμπούτ είναι κάτι ενδιάμεσο ή εναλλακτικό - του Saw το περίμενα να έρθει αργότερα χρονικά και όχι τόσο σύντομα σχετικά με το αντίο που έριξε την αυλαία στο έργο του Jigsaw επτά χρόνια πριν. και σαφώς πιο βελτιωμένο, τουλάχιστον στο κομμάτι της ίντριγκας, από ετούτο το αναμάσημα των προηγουμένων στυγερών φονικών.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Νοεμβρίου 2017 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική