Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Universal Monsters! Αυτόν ακριβώς τον τίτλο χρησιμοποίησε η κινηματογραφική ιστορία για να ομαδοποιήσει τις ταινίες θρίλερ, σασπένς και αγωνίας, που είχαν σαν πρωταγωνιστές φημισμένα τέρατα της κλασσικής λογοτεχνίας και στην παραγωγή έφεραν την σφραγίδα του ομώνυμου στούντιο. Φιλμς που έκαναν εμπορική θραύση κατά τις δεκαετίες 1920 - 1950 και μεταξύ άλλων απεικόνιζαν στην μεγάλη οθόνη τις μορφές του Δράκουλα, του Φρανκενστάιν, της Μούμιας (ένα πρώτο ριμπούτ επιχειρήθηκε μόλις φέτος στο αποτυχημένο σε όλους τους τομείς ομώνυμο με τον Tom Cruise), του Λυκανθρώπου. Από αυτή την θρυλική σειρά (περισσότερων από πενήντα) ταινιών, αντλεί την ιδέα του το (και) Γερμανικής κοπής animation, Μια Χαρούμενη Οικογένεια (Happy Family), που χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό και το πρωτότυπο, εντούτοις διατηρεί ένα ικανοποιητικό επίπεδο ενδιαφέροντος μέχρι το φινάλε του.

Με κανονική και σαν όλες τις άλλες μοιάζει η φαμίλια των Γουίσμποουν, η πραγματικόητα όμως είναι αντελώς διαφορετική, αφού κάθε της μέλος αντιμετωπίζει προβλήματα τόσο σοβαρά, ώστε να απειλείται καθημερινά η συνοχή και κατά συνέπεια, η επιβίωση της. Ο χαμηλών τόνων πατέρας Φρανκ, νιώθει πως δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις καταιγιστικές απαιτήσεις του μανιασμένου αφεντικού και τρέμει στην ιδέα πως θα μείνει άνεργος. Η γκαφατζού μητέρα Έμμα, πιστεύει πως κανένα όνειρο δεν έχει πραγματοποιηθεί στην ζωή της, με αποτέλεσμα να ξεσπά τον εκνευρισμό της τόσο στην εργασία, όσο και στο σπίτι. Η μεγάλη θυγατέρα Φαίη, όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της, περνά την δύσκολη φάση της εφηβείας, γνωρίζοντας μόνιμα την απόρριψη από τους πιο δημοφιλείς από εκείνην συμμαθητές της. Κι ο μικρούλης και ικανότατος Μαξ, ένα παιδί θαύμα στο σχολείο, ξεπληρώνει τις δυνατότητες της ευφυίας του, δεχόμενος καθημερινά μπούλινγκ από τους τσαμπουκάδες της τάξης.

Σαν να μην τους έφταναν όλα τα ατομικά ζόρια, από του πουθενά και εντελώς αναπάντεχα οι Γουίσμποουν θα βρεθούν στο στόχαστρο της αλλοπρόσαλλης μάγισσας Μπάμπα Γιάγκα, που θα ρίξει στον καθένα κατάρα, μετατρέποντας τους σε κοινά τέρατα. Τον μπαμπά σε Φρανκενστάιν, την μαμά σε Βαμπίρ, την κόρη σε Μούμια και τον πιτσιρικά σε Λυκανθρωπάκι. η τετράδα ευρισκόμενη σε απόγνωση θα αναζητήσει την λύση που θα σπάσει το ξόρκι, σε όλο τον κόσμο, μέχρι που στο διάβα της, για να κάνει την κατάσταση ακόμγ πιο αφόρητη, θα εμφανιστεί ο δαιμόνιος και αυτάρεσκος Κόμης Δράκουλας, που εννοείται θα βάλει ερωτικά στο μάτι την του γούστου του, απέθαντη Έμμα, που τα δοντάκια της μακραίνουν, γυαλίζουν και διψούν για αίμα, όπως ακριβως εκείνου.

Με άκρως δραματικό και κόντρα στα αναμενόμενα ίντρο, μας συστήνεται λοιπόν το ανεξάρτητης από τα γνώριμα στο είδος στούντιος κοπής κινούμενο σκίτσο, καθώς μας παρουσιάζει θέματα υπαρκτά που ενδέχεται να ζορίζουν στην ρουτίνα τους κάθε σπίτι, είτε τα δημοσιοποιεί στην γειτονιά, είτε τα κρατά σφαλισμένα και μυστικά πίσω από την κλειστή πόρτα του. Ένας γάμος που παραπαίει, μια ερωτική σχέση δύο γονιών που έχει μετεξελιχθεί σε βαριεστημέρα, επαγγελματικές απόπειρες που δεν αποδίδουν και δυο τέκνα που το καθένα ανεβαίνει διαρκώς τον δικό του Γολγοθά, είτε ως αόρατο wallflower, είτε ως αδύναμο νερντάκι. Πλοκή που δεν παραμένει για πάντα όμως κάτω από το πέπλο του κλαυθμού, καθώς με την μεταμόρφωση των βασικών ηρώων σε μονστεράκια, αλλάζει μονομιάς η κατάσταση και ο καθένας αποκτά μια ιδιαίτερη ξεχωριστή ικανότητα, που αν μη τι άλλο κάποιον, σε όλο αυτό τον γνωστό κόσμο, δεν θα τον αφήσει ασυγκίνητο. Η Κυρά του σπιτιού θα δει τις μετοχές της να ανεβαίνουν, στον συνεχόμενο κόρτε του Τρανσυλβανού Κόμητα, ο Κύρης θα γίνει ο νούμερο ένα ερωτικός στόχος των περιπλανώμενων τοπ μόντελς, η Μικρή θα αγαπηθεί από Τυφωνοειδή Φαραώ Ιμχοτέπ και ο Μικρούλης, μα και συμπαθέστερος όλων, θα αλλάξει από φοβιτσάρης σε θαρραλέος.

Η ιδιαιτερότητα όπως προσπαθεί να μας πείσει δηλαδή το σενάριο που επεξεργάζεται και μετατρέπει σε νεανική, διασκεδαστική εντέλει ταινία σχεδίου, ο Holger Tappe και στηρίζεται στο μπεστ σέλλερ του φημισμένου συγγραφέα Robert Safler, ανά περίπτωση μπορεί να μοιάσει με αβαντάζ, αρκεί εκείνος που το διαθέτει να ξέρει και πως να το χρησιμοποιήσει. Κι εδώ στο πολύχρωμο, ταχύτατο στο δεύτερο μισό του και αξιόλογα στημένο Happy Family, που σύμφωνοι δεν αγγίζει τα στάνταρντς μιας Pixar, μιας Disney, οι Ευρωπαίοι σχεδιαστές μια χαρά πετυχαίνουν τον σκοπό τους, να στήσουν ένα ανατρεπτικό περιπετειάκι, που αποδίδει αξιοπρεπώς την κοινότυπη, πλην σημαντική κεντρική ιδέα:

Η δυστυχία θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερους τριγμούς, βάσανα και ίσως ολοκληρωτική καταστροφή. Και μόνο η σύμπνοια, η αλληλεγγύη και η ομαδικότητα είναι ικανές να μεταστρέψουν το κλίμα και από αρνητικό να γαληνέψει. Έξυπνος ο χειρισμός της παγκοσμιοποίησης, καθώς η "κάμερα" ταξιδεύει ανά τον πλανήτη, σε Αμερική, Λονδίνο, Βενετία, βεβαίως και Αίγυπτο, ανάλογα μελετημένη, αν και μάλλον πιο παιδικού τάργκετ η εγχώρια μεταγλώττιση, που χειρίζεται και ντόπια, ελληνοφρενή στοιχεία για να αναπτύξει την πλοκή. Αξίζει τον κόπο...