του Terry George. Με τους Oscar Isaac, Charlotte Le Bon, Christian Bale, Daniel Giménez-Cacho, Shohreh Aghdashloo, Rade Šerbedžija, Marwan Kenzari, Abel Folk, Andrew Tarbet
Έρως στις φλόγες
του zerVo (@moviesltd) 
Μια από τις πιο μαύρες σελίδες στο χρονικό του εικοστού αιώνα, καταγράφει η θηριωδία που έλαβε χώρα έναν αιώνα πριν, όταν κατ εντολή των Τούρκων αξιωματούχων, τέθηκε σε εφαρμογή το πλάνο εξαφάνισης όλων των Αρμενίων που κατοικούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σφαγή που ξεκίνησε το 1915, διήρκεσε σχεδόν πέντε χρόνια και σύμφωνα με ανεπίσημες καταγραφές είχε σαν συνέπεια τον βίαιο και απάνθρωπο θάνατο περισσοτέρων από δύο εκατομμύρια αμάχων. Γενοκτονία που ακόμη και στις ημέρες μας η επίσημη διοίκηση της γείτονος χώρας δεν αναγνωρίζει, έχοντας μάλιστα θεσπίσει ειδικό νόμο, που απαγορεύει την οποιαδήποτε αναφορά στα συγκεκριμένα αιματηρά περιστατικά. Δεν είναι λίγες οι φορές που η κινηματογραφία ασχολήθηκε με τα ολέθρια συμβάντα, με πιο διαδεδομένες περιπτώσεις εκείνες του Amerika, Amerika (1963) από τον Elia Kazan, του Ararat (2002) από τον Atom Egoyan, του The Cut (2014) από τον Fatih Akin. Στην ταινία The Promise, επιχειρείται να συνδυαστεί ταυτόχρονα με το ακραίο δράμα που εξελίσσεται στο φόντο, μια αγνή ιστορία αγάπης, ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που μοιάζουν να χάνουν τα πάντα, μέσα στις φλόγες των παρανοϊκών εκτρόπων.
1914. Στο απομακρυσμένο χωριό Σιρούν, στα βάθη της Ανατολίας, ο νεαρός Μίκαελ, αυτοδίδακτος φαρμακοποιός, φιλοδοξεί κάποια στιγμή να μεταβεί στην Βασιλεύουσα, προκειμένου να σπουδάσει την ιατρική στην αυτοκρατορική σχολή της Πόλης. Η ευκαιρία θα του δοθεί χάρη στο γερό κομπόδεμα των 400 χρυσών λιρών που θα πάρει προικιό από τον αρραβώνα του με την κόρη εύπορου προύχοντα, ποσό που θα του ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο. Και πραγματικά, ανάμεσα στους υποψήφιους γιατρούς της σειράς του, εκείνος δείχνει ο πιο χαρισματικός και έτοιμος για να κερδίσει με την αξία του την λευκή ποδιά του Ιπποκράτη.
Συνάμα με τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη, ο Μίκαελ θα κοινωνικοποιηθεί απότομα, μπαίνοντας χάρη στις καινούργιες γνωριμίες του, στους αριστοκρατικούς κύκλους. Εκεί που θα συναντήσει και το εκ πρώτης όψης αγαπημένο ζευγάρι του πομπώδη αλλά και ακτιβιστικών τάσεων Αμερικάνου ανταποκριτή Κρις Μάγιερς και της όμορφης Άνα, συμπατριώτισσας του σπουδαγμένης στο Παρίσι δασκάλας, που έχει αναλάβει την διαπαιδαγώγηση των θυγατέρων του θείου του, που τον φιλοξενεί. Από τις πρώτες κιόλας ματιές, ο γοητευτικός γιατρός και η ανέμελη νταντά, θα νιώσουν τα βέλη του ανεξέλεγκτου έρωτα να τους σημαδεύουν, σκίρτημα που θα εξελιχθεί σε φλογερό πάθος, μυστικό, εν αρχή, πίσω από τις πλάτες του διακεκριμένου ρεπόρτερ. Μια σχέση θυελλώδης, που πολύ σύντομα θα μπει σε μπει σε απρόβλεπτες δοκιμασίες, καθώς η Τουρκία θα δηλώσει παρούσα στον Πρώτο μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο. και σαν να μην φτάνει αυτό, οι αρχές θα κηρύξουν ως ανεπιθύμητους όλους τους πολίτες Αρμένικης καταγωγής, δίνοντας την αφορμή στους φανατικούς να εκκινήσουν ένα ανελέητο πογκρόμ κατά της φιλήσυχης μειονότητας.
Με την έκρηξη των εχθροπραξιών, εκείνος θα βρεθεί αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κι εκείνη, με την αρωγή του έχοντα την διπλωματική στήριξη δημοσιογράφου - (πρώην / νυν / εν λευκώ) εραστή της, θα παραμείνει κρυμμένη σε σπίτια της μεγαλούπολης, περιμένοντας τον θόρυβο να κοπάσει. Το σχέδιο της Αυλής όμως είναι ακόμη πιο οδυνηρό, καθώς οι φεσοφόροι δεν θα μείνουν απλώς σε περιοριστικά μέτρα κατά του Αρμένικου λαού, μα θα ξεκινήσουν φονική επίθεση εναντίον τους, επιθυμώντας να εξαφανίσουν ακόμη και τον τελευταίο από την Τουρκική επικράτεια. Και κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες θα είναι τρομακτικά δύσκολο, ο Μίκαελ και η Άνα, όχι απλώς να ξαναιδωθούν, αλλά έστω να επιβιώσουν.
Μαθημένος καλά, στο να περιγράφει ανατριχιαστικές, βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά ιστορίες, είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Terry George, οσκαρούχος για φιλμ μικρού μήκους να θυμίσω από το 2012, αφού έχει ήδη ασχοληθεί στην καριέρα του τόσο με την εξόντωση του IRA από τα βρετανικά στρατεύματα κατοχής (στην υπογραφής του ταινία Some Mother''s Son από το 1996 με την Helen Mirren, ενώ δικά του σκριπτ υπήρξαν τα In The Name Of The Father και The Boxer με τον D.D.L.) όσο και με μια από τις μαζικότερες γενοκτονίες στην Μαύρη Ήπειρο (Hotel Rwanda, 2004). Εδώ ο Βορειοιρλανδός επιστρέφει στο τιμόνι ενός φιλμ μετά από επταετή απουσία από το μεγάλο μήκος κι αυτός ίσως είναι ο λόγος που του στερεί σημαντικό μέρος από την ντιρεκτορική φόρμα, καθώς ακολουθεί μονοπάτια στέρεα, ρηχά και χωρίς εκπλήξεις στην αφήγηση του μελοδράματος.
Χρηματοδοτούμενος αδρά από ζάπλουτο Αρμένιο επιχειρηματία, που άφησε πεθαίνοντας εντολή να γνωστοποιηθούν τα γεγονότα που αιματοκύλησαν την Ανατολία, ο George, με τσέπες γεμάτες, που ως γνωστό περιορίζουν την έμπνευση, κινείται εκ του ασφαλούς, στήνοντας εικόνες πανάκριβες, με πλήθος κομπάρσων και με μπόλικα ειδικά εφέ στο σκηνικό, όχι όμως ικανές να μεταφέρουν στην πλατεία που τις παρακολουθεί, τον τρόμο που βίωσαν τα αδύναμα γυναικόπαιδα στην θωριά του γιαταγανιού. Στηριγμένο σε μια αξιόλογη, μα και υπερβολικά πολύχρωμα δοσμένη κινηματογράφηση το The Promise, επιλέγει πιότερο να στήσει ιλουστρασιόν έδαφος για να αναπτυχθεί το ρομάντζο, παρά για να προβάλλει την σφαγή, που όμοια της ελάχιστες φορές γνώρισε στην πορεία του ο πλανήτης. Άδικο ίσως για το ίδιο το συνταρακτικό συμβάν - που ολοκληρώνεται με μια πελαγωμένη και λιγοστά ευφυή παρουσίαση της διάσωσης αμέτρητων αθώων ψυχών από το Γαλλικό ναυτικό, γεγονός που από μόνο του μπορεί να ορίσει την βάση μιας σπουδαίας δημιουργίας - καθώς η πλάστιγγα γέρνει διαρκώς στην περιοχή του αμόρε, με την αφήγηση να λειτουργεί δεικτικά υπέρ του, στο πως θα εξελιχθεί, αρνητικά το πιο πιθανό ή αν θα έχει παρ ελπίδα το λυτρωτικό χάπι εντ.
Πίσω από το ντουέτο των αγαπητικών, που συνθέτουν ο ταχύτατα ανερχόμενος αστέρας Oscar Isaac με την τρυφερή Κεμπεκουά Charlotte Le Bon, αμφότεροι χαλαροί και όχι ιδιαίτερα εκδηλωτικοί συναισθηματικά, πιο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δραματικές βινιέτες γύρω από τους περιφερειακούς χαρακτήρες της πλοκής. Όπως η περιπέτεια του ερωτευμένου, μα πληγωμένου, δυναμικού Γιάνκη απεσταλμένου των Τάιμς (από τις λιγότερο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του φτιαγμένου για σπουδαιότερα πράγματα Christian Bale) ή η αυτοθυσία του Τούρκου πλουσιόπαιδου, προνομιούχου γιου Πασά, που δεν αποδέχεται την στάση της πατρίδας του και το δηλώνει δημόσια (πολύ καλή απόδοση της περσόνας, από τον Ολλανδό ρολίστα Marwan Kenzari).
Δίχως να εμβαθύνει στα πολιτικά κίνητρα που οδήγησαν στις διώξεις και αντιμετωπίζοντας με απλοικότατο, επιδερμικό τρόπο τους λόγους που προκάλεσαν την παγκόσμια σύρραξη, Η Μεγάλη Υπόσχεση, παραμένει μέχρι τέλους πιστή σε όσα με στόμφο προστάζει η μαρκίζα της, δίχως ποτέ να ολοκληρώνει τα τάματα της. Μια στυλιζαρισμένη, ακριβή για τα συγκεκριμένα μέτρα παραγωγή, που απλώς διεθνοποιεί μόνο στους αδαείς τα γεγονότα, εμμένοντας στην προβολή ενός μοιραίου πάθους, που αποξαρχής φαίνεται πως το κερί του είναι σωμένο.
Συνάμα με τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη, ο Μίκαελ θα κοινωνικοποιηθεί απότομα, μπαίνοντας χάρη στις καινούργιες γνωριμίες του, στους αριστοκρατικούς κύκλους. Εκεί που θα συναντήσει και το εκ πρώτης όψης αγαπημένο ζευγάρι του πομπώδη αλλά και ακτιβιστικών τάσεων Αμερικάνου ανταποκριτή Κρις Μάγιερς και της όμορφης Άνα, συμπατριώτισσας του σπουδαγμένης στο Παρίσι δασκάλας, που έχει αναλάβει την διαπαιδαγώγηση των θυγατέρων του θείου του, που τον φιλοξενεί. Από τις πρώτες κιόλας ματιές, ο γοητευτικός γιατρός και η ανέμελη νταντά, θα νιώσουν τα βέλη του ανεξέλεγκτου έρωτα να τους σημαδεύουν, σκίρτημα που θα εξελιχθεί σε φλογερό πάθος, μυστικό, εν αρχή, πίσω από τις πλάτες του διακεκριμένου ρεπόρτερ. Μια σχέση θυελλώδης, που πολύ σύντομα θα μπει σε μπει σε απρόβλεπτες δοκιμασίες, καθώς η Τουρκία θα δηλώσει παρούσα στον Πρώτο μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο. και σαν να μην φτάνει αυτό, οι αρχές θα κηρύξουν ως ανεπιθύμητους όλους τους πολίτες Αρμένικης καταγωγής, δίνοντας την αφορμή στους φανατικούς να εκκινήσουν ένα ανελέητο πογκρόμ κατά της φιλήσυχης μειονότητας.
Με την έκρηξη των εχθροπραξιών, εκείνος θα βρεθεί αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κι εκείνη, με την αρωγή του έχοντα την διπλωματική στήριξη δημοσιογράφου - (πρώην / νυν / εν λευκώ) εραστή της, θα παραμείνει κρυμμένη σε σπίτια της μεγαλούπολης, περιμένοντας τον θόρυβο να κοπάσει. Το σχέδιο της Αυλής όμως είναι ακόμη πιο οδυνηρό, καθώς οι φεσοφόροι δεν θα μείνουν απλώς σε περιοριστικά μέτρα κατά του Αρμένικου λαού, μα θα ξεκινήσουν φονική επίθεση εναντίον τους, επιθυμώντας να εξαφανίσουν ακόμη και τον τελευταίο από την Τουρκική επικράτεια. Και κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες θα είναι τρομακτικά δύσκολο, ο Μίκαελ και η Άνα, όχι απλώς να ξαναιδωθούν, αλλά έστω να επιβιώσουν.
Μαθημένος καλά, στο να περιγράφει ανατριχιαστικές, βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά ιστορίες, είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Terry George, οσκαρούχος για φιλμ μικρού μήκους να θυμίσω από το 2012, αφού έχει ήδη ασχοληθεί στην καριέρα του τόσο με την εξόντωση του IRA από τα βρετανικά στρατεύματα κατοχής (στην υπογραφής του ταινία Some Mother''s Son από το 1996 με την Helen Mirren, ενώ δικά του σκριπτ υπήρξαν τα In The Name Of The Father και The Boxer με τον D.D.L.) όσο και με μια από τις μαζικότερες γενοκτονίες στην Μαύρη Ήπειρο (Hotel Rwanda, 2004). Εδώ ο Βορειοιρλανδός επιστρέφει στο τιμόνι ενός φιλμ μετά από επταετή απουσία από το μεγάλο μήκος κι αυτός ίσως είναι ο λόγος που του στερεί σημαντικό μέρος από την ντιρεκτορική φόρμα, καθώς ακολουθεί μονοπάτια στέρεα, ρηχά και χωρίς εκπλήξεις στην αφήγηση του μελοδράματος.
Χρηματοδοτούμενος αδρά από ζάπλουτο Αρμένιο επιχειρηματία, που άφησε πεθαίνοντας εντολή να γνωστοποιηθούν τα γεγονότα που αιματοκύλησαν την Ανατολία, ο George, με τσέπες γεμάτες, που ως γνωστό περιορίζουν την έμπνευση, κινείται εκ του ασφαλούς, στήνοντας εικόνες πανάκριβες, με πλήθος κομπάρσων και με μπόλικα ειδικά εφέ στο σκηνικό, όχι όμως ικανές να μεταφέρουν στην πλατεία που τις παρακολουθεί, τον τρόμο που βίωσαν τα αδύναμα γυναικόπαιδα στην θωριά του γιαταγανιού. Στηριγμένο σε μια αξιόλογη, μα και υπερβολικά πολύχρωμα δοσμένη κινηματογράφηση το The Promise, επιλέγει πιότερο να στήσει ιλουστρασιόν έδαφος για να αναπτυχθεί το ρομάντζο, παρά για να προβάλλει την σφαγή, που όμοια της ελάχιστες φορές γνώρισε στην πορεία του ο πλανήτης. Άδικο ίσως για το ίδιο το συνταρακτικό συμβάν - που ολοκληρώνεται με μια πελαγωμένη και λιγοστά ευφυή παρουσίαση της διάσωσης αμέτρητων αθώων ψυχών από το Γαλλικό ναυτικό, γεγονός που από μόνο του μπορεί να ορίσει την βάση μιας σπουδαίας δημιουργίας - καθώς η πλάστιγγα γέρνει διαρκώς στην περιοχή του αμόρε, με την αφήγηση να λειτουργεί δεικτικά υπέρ του, στο πως θα εξελιχθεί, αρνητικά το πιο πιθανό ή αν θα έχει παρ ελπίδα το λυτρωτικό χάπι εντ.
Πίσω από το ντουέτο των αγαπητικών, που συνθέτουν ο ταχύτατα ανερχόμενος αστέρας Oscar Isaac με την τρυφερή Κεμπεκουά Charlotte Le Bon, αμφότεροι χαλαροί και όχι ιδιαίτερα εκδηλωτικοί συναισθηματικά, πιο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δραματικές βινιέτες γύρω από τους περιφερειακούς χαρακτήρες της πλοκής. Όπως η περιπέτεια του ερωτευμένου, μα πληγωμένου, δυναμικού Γιάνκη απεσταλμένου των Τάιμς (από τις λιγότερο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του φτιαγμένου για σπουδαιότερα πράγματα Christian Bale) ή η αυτοθυσία του Τούρκου πλουσιόπαιδου, προνομιούχου γιου Πασά, που δεν αποδέχεται την στάση της πατρίδας του και το δηλώνει δημόσια (πολύ καλή απόδοση της περσόνας, από τον Ολλανδό ρολίστα Marwan Kenzari).
Δίχως να εμβαθύνει στα πολιτικά κίνητρα που οδήγησαν στις διώξεις και αντιμετωπίζοντας με απλοικότατο, επιδερμικό τρόπο τους λόγους που προκάλεσαν την παγκόσμια σύρραξη, Η Μεγάλη Υπόσχεση, παραμένει μέχρι τέλους πιστή σε όσα με στόμφο προστάζει η μαρκίζα της, δίχως ποτέ να ολοκληρώνει τα τάματα της. Μια στυλιζαρισμένη, ακριβή για τα συγκεκριμένα μέτρα παραγωγή, που απλώς διεθνοποιεί μόνο στους αδαείς τα γεγονότα, εμμένοντας στην προβολή ενός μοιραίου πάθους, που αποξαρχής φαίνεται πως το κερί του είναι σωμένο.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Οκτωβρίου 2017 από την Feelgood Ent.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική