του Martin Campbell. Με τους Jackie Chan, Pierce Brosnan, Michael McElhatton, Charlie Murphy, Katie Leung, Orla Brady
Μην ωθείς ποτέ έναν καλό άνθρωπο στα άκρα
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Κινέζος κι ένας Ιρλανδός...
Αυτή είναι η πρώτη ταινία που σκηνοθετεί ο 73χρονος Νεοζηλανδός σκηνοθέτης, έξι χρόνια μετά το (μάλλον αποτυχημένο) «Green Lantern» (2011). Ο Martin Campbell έχει δύο παράξενα ρεκόρ σε σχέση με τον Τζέιμς Μποντ. Αρχικά, έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες Τζέιμς Μποντ: την πρώτη με πρωταγωνιστή τον Pierce Brosnan, ήτοι το «Επιχείρηση Χρυσά Μάτια» (GoldenEye, 1995) και την πρώτη με πρωταγωνιστή τον Daniel Craig (Casino Royale, 2006). Μάλιστα, όταν γύρισε το «Casino Royale» έγινε ο γηραιότερος σκηνοθέτης που γύρισε ταινία Τζέιμς Μποντ: τότε ήταν 67 ετών! Σε τούτη την ταινία λοιπόν συναντά ξανά τον Pierce Brosnan!
Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο, δημοσιευμένο το 1992, μυθιστόρημα του καταξιωμένου συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας, Stephen Leather, «The Chinaman». Η υπόθεση του βιβλίου όμως επικαιροποιήθηκε και μεταφέρθηκε στο σήμερα από τον σεναριογράφο David Marconi. Παρότι το βιβλίο εκτυλίσσεται στην αρχή των ‘90s κατά τη διάρκεια των Ταραχών – της περιόδου που ο IRA βομβάρδιζε το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βόρειο Ιρλανδία – οι παραγωγοί της ταινίας θεώρησαν πως οι κεντρικές θεματικές έχουν την ίδια δυναμική στην τωρινή εποχή. Το μπάτζετ της ταινίας έφτασε τα 35 εκατομμύρια. Το φιλμ στις ΗΠΑ «άνοιξε» την περασμένη Παρασκευή και οι εισπράξεις της στο πρώτο της τριήμερο έφτασαν τα 13 εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι έως τώρα εισπράξεις της παγκοσμίως ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια δολάρια, λόγω κυρίως της επιτυχίας της στην Κίνα.
Η υπόθεση: Ο Κουάν ζει εδώ και πολλά χρόνια στο Λονδίνο, κι έχει γίνει Βρετανός πολίτης. Είναι ιδιοκτήτης ενός μικρού κινέζικου εστιατορίου και πατέρας μιας υπέροχης κόρης, μοναδικού συγγενή του σε ολόκληρο τον κόσμο, μιας που η οικογένειά του έχει αποδεκατιστεί. Καθώς η κόρη του ετοιμάζεται να αρραβωνιαστεί ο υπερπροστατευτικός Κουάν προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για εκείνην. Εντέλει, όμως, δεν μπορεί να τη σώσει. Κι όταν εκείνη πέφτει θύμα τρομοκρατικής ενέργειας θέλει όσο τίποτε άλλο να πάρει εκδίκηση. Την ευθύνη για τη βομβιστική ενέργεια αναλαμβάνει μια οργάνωση ονόματι «ο αυθεντικός IRA». Οι αγγλικές αρχές δεν ξέρουν τι να πιστέψουν ενώ και παλιοί ηγέτες του IRA είναι μπερδεμένοι για το ποιοι κρύβονται πίσω από την επίθεση. Ο Κουάν επισκέπτεται τον Χένεσι, υπουργό της βρετανικής κυβέρνησης στη Βόρεια Ιρλανδία, και πρώην αρχηγού του IRA, που πλέον καταδικάζει την ένοπλη βία. Θέλει να μάθει τα ονόματα των ανθρώπων που ευθύνονται για το θάνατο της μονάκριβης κόρης του. Ο Χένεσι του λέει πως δεν τα γνωρίζει. Λέει την αλήθεια; Θα μπορέσει ο Κουάν να πάρει την εκδίκησή του; Ή μήπως θα καταφέρουν οι τρομοκράτες να φέρουν εις πέρας κι άλλα χτυπήματα;
Η άποψή μας: Ξέρετε πόσο χρονών είναι ο Jackie Chan; 63!!! Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να γίνει ο συνεχιστής του Bruce Lee αλλά επέλεξε αντ' αυτού να διασκεδάσει τον κόσμο με ταινίες όπου οι πολεμικές τέχνες made in China συνδυάζονταν με μπόλικο χιούμορ, έχει σπάσει μπόλικα κόκαλα του σώματός του, καθώς σε κάθε ταινία τις δύσκολες στιγμές τις γυρίζει χωρίς στάντμαν, χωρίς κάποιον να τον αντικαθιστά. Εδώ, σε τούτη η ταινία (στην οποία είναι και παραγωγός μεταξύ των άλλων) δεν τον βλέπουμε να χαμογελάει σχεδόν ποτέ! Τον βλέπουμε όμως να δακρύζει! Αλλά να αποτελεί και το αντικείμενο του πόθου μιας γυναίκας! Ναι, μεγάλωσε ο Jackie μας και έτσι και οι σκηνές πολεμικών τεχνών έχουν μειωθεί στις απολύτως απαραίτητες και η σωματική του καταπόνηση έχει περιοριστεί.
Σε ότι αφορά τις υποκριτικές του ικανότητες, εντάξει, δεν διεκδικεί ξαφνικά και Όσκαρ ερμηνείας, αλλά δείχνει ότι το έχει το δραματικό σαφώς καλύτερα από συναδέλφους του τύπου... Arnie! Σε ότι αφορά το αντίπαλον δέος: και ο Pierce Brosnan δεν είναι καμιά ηθοποιάρα. Πάντα μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος. Εδώ, ίσως να ευχαριστήθηκε πολύ περισσότερο το γεγονός ότι υποδύεται έναν Ιρλανδό, όντας ο ίδιος Ιρλανδός, και το παρακάνει σε ότι αφορά το αξάν και τον τρόπο εκφοράς του λόγου. Μια χαρά δίδυμο κάνουν με τον Chan. Αυτή είναι μια ταινία εκδίκησης λοιπόν, με αρκετή δόση τρομοκρατίας, που εννοείται ότι σκιαγραφεί τους Βορειοιρλανδούς ως αμοραλιστικά καθάρματα και μόνον. Σαν να μην τους παρακινεί ένας υψηλός σκοπός, σαν να μην αγωνίζονται για έναν δίκαιο αγώνα. Όχι.
Αυτό που λίιιιγο έχει ενδιαφέρον στην ταινία και την ξεχωρίζει από ανάλογες προσπάθειες είναι οι αντιθέσεις ανάμεσα στους Ιρλανδούς και οι αντιφάσεις στους χαρακτήρες πολλών από αυτούς. Βλέπουμε τον άνθρωπο που υποδύεται ο Brosnan. Πρώην αγωνιστής του IRA. Έβαζε βόμβες. Μισούσε τους Άγγλους. Μαχόταν εναντίον τους. Πλέον είναι υπουργός των πρώην (;) καταπιεστών του! Έγινε ρεαλιστής! Δεν βγαίνει τίποτε με τη βία, λέει. Αλάργα και ότι μπορεί κάποιος να το κερδίσει, το κερδίζει μέσω διπλωματίας, λέει. Καλά περνάει. Έχει εξουσία, έχει χρήματα, έχει γκόμενες. Όλα καλά. Φευ, οι πρώην σύντροφοί του δεν βλέπουν τα πράγματα με το ίδιο μάτι. Φευ, ο Κινέζος του ζητά τα ονόματα αυτών που έκαναν τις επιθέσεις. Δεν γίνεται να μην τους ξέρει. Κι ώσπου να το μάθει δεν θα σταματήσει πουθενά... Παράξενη επιλογή να γυριστεί τώρα η ταινία και να τοποθετηθεί στο σήμερα, με τον IRA να έχει σταματήσει την δράση του. Πέρα αυτού, μια τυπική περιπέτεια, από αυτές που γουστάρουν να βλέπουν οι θεατές, κυρίως οι άρρενες, καθώς προσφέρει θέαμα, χωρίς να κουράζεται και πολύ ο εγκέφαλος.
Εξ ου και το γεγονός ότι η ταινία έκοψε μια χαρά εισιτήρια στο πρώτο της τετραήμερο στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι κανένα μέσο έντυπης ή ηλεκτρονικής ενημέρωσης δεν είχε κριτική για το φιλμ, μιας που δεν υπήρξε δημοσιογραφική προβολή. Πάλι από τους ελάχιστους είμαστε! Σπουδαία τα λάχανα...
Η υπόθεση: Ο Κουάν ζει εδώ και πολλά χρόνια στο Λονδίνο, κι έχει γίνει Βρετανός πολίτης. Είναι ιδιοκτήτης ενός μικρού κινέζικου εστιατορίου και πατέρας μιας υπέροχης κόρης, μοναδικού συγγενή του σε ολόκληρο τον κόσμο, μιας που η οικογένειά του έχει αποδεκατιστεί. Καθώς η κόρη του ετοιμάζεται να αρραβωνιαστεί ο υπερπροστατευτικός Κουάν προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για εκείνην. Εντέλει, όμως, δεν μπορεί να τη σώσει. Κι όταν εκείνη πέφτει θύμα τρομοκρατικής ενέργειας θέλει όσο τίποτε άλλο να πάρει εκδίκηση. Την ευθύνη για τη βομβιστική ενέργεια αναλαμβάνει μια οργάνωση ονόματι «ο αυθεντικός IRA». Οι αγγλικές αρχές δεν ξέρουν τι να πιστέψουν ενώ και παλιοί ηγέτες του IRA είναι μπερδεμένοι για το ποιοι κρύβονται πίσω από την επίθεση. Ο Κουάν επισκέπτεται τον Χένεσι, υπουργό της βρετανικής κυβέρνησης στη Βόρεια Ιρλανδία, και πρώην αρχηγού του IRA, που πλέον καταδικάζει την ένοπλη βία. Θέλει να μάθει τα ονόματα των ανθρώπων που ευθύνονται για το θάνατο της μονάκριβης κόρης του. Ο Χένεσι του λέει πως δεν τα γνωρίζει. Λέει την αλήθεια; Θα μπορέσει ο Κουάν να πάρει την εκδίκησή του; Ή μήπως θα καταφέρουν οι τρομοκράτες να φέρουν εις πέρας κι άλλα χτυπήματα;
Η άποψή μας: Ξέρετε πόσο χρονών είναι ο Jackie Chan; 63!!! Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να γίνει ο συνεχιστής του Bruce Lee αλλά επέλεξε αντ' αυτού να διασκεδάσει τον κόσμο με ταινίες όπου οι πολεμικές τέχνες made in China συνδυάζονταν με μπόλικο χιούμορ, έχει σπάσει μπόλικα κόκαλα του σώματός του, καθώς σε κάθε ταινία τις δύσκολες στιγμές τις γυρίζει χωρίς στάντμαν, χωρίς κάποιον να τον αντικαθιστά. Εδώ, σε τούτη η ταινία (στην οποία είναι και παραγωγός μεταξύ των άλλων) δεν τον βλέπουμε να χαμογελάει σχεδόν ποτέ! Τον βλέπουμε όμως να δακρύζει! Αλλά να αποτελεί και το αντικείμενο του πόθου μιας γυναίκας! Ναι, μεγάλωσε ο Jackie μας και έτσι και οι σκηνές πολεμικών τεχνών έχουν μειωθεί στις απολύτως απαραίτητες και η σωματική του καταπόνηση έχει περιοριστεί.
Σε ότι αφορά τις υποκριτικές του ικανότητες, εντάξει, δεν διεκδικεί ξαφνικά και Όσκαρ ερμηνείας, αλλά δείχνει ότι το έχει το δραματικό σαφώς καλύτερα από συναδέλφους του τύπου... Arnie! Σε ότι αφορά το αντίπαλον δέος: και ο Pierce Brosnan δεν είναι καμιά ηθοποιάρα. Πάντα μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος. Εδώ, ίσως να ευχαριστήθηκε πολύ περισσότερο το γεγονός ότι υποδύεται έναν Ιρλανδό, όντας ο ίδιος Ιρλανδός, και το παρακάνει σε ότι αφορά το αξάν και τον τρόπο εκφοράς του λόγου. Μια χαρά δίδυμο κάνουν με τον Chan. Αυτή είναι μια ταινία εκδίκησης λοιπόν, με αρκετή δόση τρομοκρατίας, που εννοείται ότι σκιαγραφεί τους Βορειοιρλανδούς ως αμοραλιστικά καθάρματα και μόνον. Σαν να μην τους παρακινεί ένας υψηλός σκοπός, σαν να μην αγωνίζονται για έναν δίκαιο αγώνα. Όχι.
Αυτό που λίιιιγο έχει ενδιαφέρον στην ταινία και την ξεχωρίζει από ανάλογες προσπάθειες είναι οι αντιθέσεις ανάμεσα στους Ιρλανδούς και οι αντιφάσεις στους χαρακτήρες πολλών από αυτούς. Βλέπουμε τον άνθρωπο που υποδύεται ο Brosnan. Πρώην αγωνιστής του IRA. Έβαζε βόμβες. Μισούσε τους Άγγλους. Μαχόταν εναντίον τους. Πλέον είναι υπουργός των πρώην (;) καταπιεστών του! Έγινε ρεαλιστής! Δεν βγαίνει τίποτε με τη βία, λέει. Αλάργα και ότι μπορεί κάποιος να το κερδίσει, το κερδίζει μέσω διπλωματίας, λέει. Καλά περνάει. Έχει εξουσία, έχει χρήματα, έχει γκόμενες. Όλα καλά. Φευ, οι πρώην σύντροφοί του δεν βλέπουν τα πράγματα με το ίδιο μάτι. Φευ, ο Κινέζος του ζητά τα ονόματα αυτών που έκαναν τις επιθέσεις. Δεν γίνεται να μην τους ξέρει. Κι ώσπου να το μάθει δεν θα σταματήσει πουθενά... Παράξενη επιλογή να γυριστεί τώρα η ταινία και να τοποθετηθεί στο σήμερα, με τον IRA να έχει σταματήσει την δράση του. Πέρα αυτού, μια τυπική περιπέτεια, από αυτές που γουστάρουν να βλέπουν οι θεατές, κυρίως οι άρρενες, καθώς προσφέρει θέαμα, χωρίς να κουράζεται και πολύ ο εγκέφαλος.
Εξ ου και το γεγονός ότι η ταινία έκοψε μια χαρά εισιτήρια στο πρώτο της τετραήμερο στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι κανένα μέσο έντυπης ή ηλεκτρονικής ενημέρωσης δεν είχε κριτική για το φιλμ, μιας που δεν υπήρξε δημοσιογραφική προβολή. Πάλι από τους ελάχιστους είμαστε! Σπουδαία τα λάχανα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Οκτωβρίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική