Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Την μάθαμε μέσα από τις τρομακτικές εικόνες του εξαιρετικής έμπνευσης The Conjuring, δια χειρός του δαιμόνιου Μίδα του σύγχρονου horror, James Wan, εκεί που αποτελούσε ένα από τα δεκάδες μεταφυσικής δράσης εκθέματα των μέντιουμ - εξορκιστών Γουόρεν. Η τεράστια επιτυχία της ταινία, που μόνο στην Αμερική επέστρεψε στα ταμεία του στούντιο, τα επταπλάσια από τα 20 εκατομμύρια που κόστισε, ώθησαν τους πανευτυχείς υπευθύνους της New Line Cinema να προχωρήσουν σε μια αυτόνομη δημιουργία, που το κεντρικό στοιχείο της θα αποτελούσε η Κούκλα του Σατανά. Άλλο τζακ ποτ! Τα ούτε 7 εκατομμύρια του προυπολογισμού, πολλαπλασιάστηκαν σαράντα (!) ολόκληρες φορές στα παγκόσμια μποξ όφις, καταγράφοντας μια από τις σπουδαιότερες επιτυχίες όλων των εποχών σε σχέση απόδοσης / τιμής! Εννοείται πως τέτοιο χρυσοφόρο κέρας, δεν το αφήνεις ποτέ σου από την αγκάλη, μα το τροφοδοτείς διαρκώς με καινούργιο υλικό, όπερ και εγένετο, τρία χρόνια μετά το ορίτζιναλ, με ένα ακόμη τσάπτερ που και ακριβότερο είναι, αλλά και στα σημείο ποιοτικότερο του προκατόχου του.

Καλιφόρνια 1943. Καμία άλλη οικογένεια σε ολόκληρη την Γκόλντεν Στέιτ, δεν μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της πιο ευτυχισμένης, από εκείνη την τριμελή, του ενάρετου Σάμουελ Μιούλινς, φημισμένου σε όλη την επικράτεια, δημιουργού, υψηλής ποιότητας, χειροποίητων, πορσελάνινων κούκλων. Τα γέλια από τα ακατάπαυστα παιχνίδια ανάμεσα στον στοργικό πατέρα, την καλοσυνάτη συμβία του Έσθερ και το εξάχρονο αγγελούδι τους την Μπι (από το Άνναμπελ) ακούγονται πολλές γιάρδες μακριά από απομακρυσμένο στην ύπαιθρο σπιτικό τους. Μια ευτυχία που φθόνησε καθώς φαίνεται η μοίρα, καθώς η πιτσιρίκα θα χάσει την ζωή της εντελώς αναπάντεχα, σε ένα αδιανόητο τροχαίο δυστύχημα, που θα βυθίσει τους γονείς της σε αβάσταχτο πένθος.

Δώδεκα χρόνια κατοπινά, σε μια προσπάθεια τους να απαλύνουν τον πόνο, οι βαθιά θρησκευόμενοι Μιούλινς θα ανοίξουν το σπίτι τους, σε συνεργασία με την εκκλησία, για να υποδεχτούν μισή ντουζίνα ορφανά κοριτσάκια, με σκοπό να τα φιλοξενήσουν σε συνθήκες σαφέστατα πιο ανθρώπινες από εκείνες του ιδρύματος. Και από τις πρώτες τους στιγμές στο ευρύχωρο διώροφο, κάτω από την καθοδήγηση της χαμηλών τόνων, νεαρής μοναχής Σάρλοτ, οι άτυχες δεσποινίδες θα νιώσουν την στις αθώες ψυχές τους, την θαλπωρή της νέας ανάδοχης οικογένειας, που έχει υποσχεθεί να τους προσφέρει οτιδήποτε χρειαστούν. Και δεν θα φανταστούν στιγμή, πως πίσω από τους όμορφα φοδραρισμένους τοίχους, κρύβεται μια μανιασμένα επιθετική δύναμη, που σύντομα θα απειλήσει τις ζωές τους.

Διαβολική οντότητα που θα φέρει στο φως η περιέργεια των δύο μικρότερων της κοριτσίστικης φράξιας, της μονίμως φοβισμένης Λίντα και της χτυπημένης από την πολιομυελίτιδα, συνεπώς και με εμφανή προβλήματα βάδισης, Τζανίς, που γκρεμίζοντας την φτιαγμένη από σελίδες της Βίβλου μεσοτοιχία, θα αποκαλύψουν το θαμμένο, σκοτεινό δωμάτιο, που την φιλοξενεί. Αόρατη στην αρχή, μα με εμφανείς απειλητικές διαθέσεις, η ολοζώντανη μαριονέτα με τα έντονα χαρακτηριστικά, πολύ σύντομα θα δείξει το εκδικητικό της πρόσωπο, τόσο ενάντια στα απροετοίμαστα για την διαβολική επίθεση κορίτσια, μα κυρίως τους ενήλικες που την περιβάλλουν. Τους ίδιους τους Μιούλινς, που γνωρίζουν καλά την ιστορία της, αλλά και την νεαρή Αδελφή, που η ενάρετη θωριά της, εκπροσωπεί τον υπέρτατο εχθρό!

Κύκλο παρελθοντικό, εύρους εικοσιπέντε περίπου χρόνων καλύπτει η πλοκή του Annabelle: Creation, που προσφέρεται εδώ ως η απαιτούμενη επεξηγηματική εισαγωγή των όσων φονικών διαδραματίστηκαν στο προ τριετίας ορίτζιναλ. Με μια λέξη η παρούσα περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πρίκουελ που θα κουμπώσει καλά τα ήδη υπάρχοντα σκόρπια παζλ στο τραπέζι, χρησιμοποιώντας μέθοδο γνώριμη κινηματογραφικά, από έτερο, εξίσου μπλοκμπαστερικό μετερίζι. Εκείνο των ακατάπαυστων κομικένιων κυμάτων της Marvel, που λειτουργώντας διακλαδωτικά, στο ξεκίνημα τους, διαλέγουν την μέθοδο του ριμπούτ μόλις η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο και βαρύνει, κτίζουν το ατέρμονο σύμπαν της ύπαρξης τους. Ομοίως κι εδώ, με τις ευλογίες του τετραπέρατου Wan, δραστηριοποιείται ένα γιγάντιο Conjuring Universe, που ήδη έχει αποκτήσει ένα πανίσχυρο κλωνάρι στα σατανικά πλάνα της Άνναμπελ και δια μέσου του κόλπου των easter eggs του φινάλε μας προδιαθέτει για το επερχόμενο σπιν οφ, την αναμενόμενη The Nun, που θα ζυγώσει τους κινηματογράφους, ακριβώς στην καρδιά του επόμενου θέρους.

Τεχνικά πάντως και στο δέσιμο ενός στόρι μυστηρίου, σασπένς και εννοείται προσδόκιμου τρόμου, το Creation ακολουθεί πιστά κι ευλαβικά την πεπατημένη, δίχως εκπλήξεις στην σύνθεση του και χωρίς την παραμικρή έμπνευση στις παγίδες εκείνες που θα καλούνται να κρατήσουν τον θεατή του κάγκελο στην άκρη του καθίσματος. Και πάλι το σκηνικό ορίζει ένα απομονωμένο δίπατο στις παρυφές της ηλιόλουστης ερήμου και πάλι τα γνώριμα θριλερικά τρικ με τις κινούμενες σκιές, τους τριγμούς στις πόρτες, τα αόρατα βηματάκια στην μοκέτα, τις ανάποδες αρθρώσεις του φοβιστή, δηλώνουν το παρόν και πάλι αναμενόμενα η πλατεία προβλέπει με ακρίβεια χιλιοστού, το τι πρόκειται να συμβεί στο επόμενο πλάνο, χάνοντας έτσι το νόημα του ανατριχιαστικού σουρπράιζ!

Οπότε τι απομένει? Αν απομένει και τίποτα από ένα επαγγελματικά επαναληπτικό horror, που μετά βεβαιότητας θα κατορθώσει τον εμπορικό του στόχο. Υπάρχει ένα σημείο που το πόνημα του γνώστη στο genre David Sandberg παίρνει ένα πόιντ κι έχει να κάνει με το γεγονός πως το ισχύον αντίμετρο στις ορέξεις των δαιμονικής προέλευσης στοιχειών, ο Σταυρός, σαν ακλόνητο σύμβολο της ηθικής πίστης, καταρρέει, λιώνει σαν κερί στα χέρια του Εξορκιστή, δείχνοντας αδυναμία να αντικρούσει τις κατάρες που εξοβελίζει η κόλαση. Σαφής κι ευθεία βολή, δηλαδή, στην δεδομένη εσχάτως κατάπτωση των αξιών που εκφράζει η κεφαλή της Καθολικής Εκκλησίας και οι συν αυτώ, σε τέτοιο βαθμό που το ίδιο της το ποίμνιο να εκφράζει έντονες αμφιβολίες για την ακεραιότητα της. Η συνέχεια για να είμαι ειλικρινής, έτσι όπως τα κατάφερε το φαεινό μάρκετινγκ, φαντάζει πολύ ενδιαφέρουσα, ειδικά όταν εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως στο επίκεντρο των τρομακτικών εξελίξεων, βρίσκεται μια Χριστιανή Καλόγρια...