American Made
του Doug Liman. Με τους Tom Cruise, Sarah Wright, Domhnall Gleeson, Jayma Mays, Jesse Plemons, Lola Kirke, Lara Grice, Frank Licari, Jed Rees, Caleb Landry Jones, Connor Trinneer
Fly, Barry, Fly!
του zerVo (@moviesltd) 
Αν μάθαμε κάτι καινούργιο? Μπα! Και οι πέτρες γνωρίζουν την υπόγεια δράση των μυστικών υπηρεσιών της Γερακίνας, εν καιρώ ψυχρού πολέμου, στα κόκκινης επιρροής κρατίδια, που και έμπειρους γεωγράφους μπερδεύουν για το ποιο είναι ποιο, της ζώνης του Γκολφ Στριμ. Ακόμη και κουτό να ρωτήσεις, ξέρει πολύ καλά πως τα Καλάσνικοφ του στρατού των βαρώνων της Κολομπιάνας κοκαΐνης, προέρχονταν από τον κραταιό Βορρά, κλεψιμαίικα κι εκείνα από τα καραβάνια των Σοβιετικών προμηθειών προς τους αντάρτες Πειρατές της Καραϊβικής. Όσο για τον παράνομο συσχετισμό των τελευταίων με τους ορκισμένους οχτρούς Ιρανούς, όπως με πυγμή υποστήριξε ο Λευκός Οίκος - με μπροστάρη εκείνο το παλικάρι, τον αλήστου μνήμης Όλι Νορθ - ούτε καν τους πλέον ένθερμους των ρεπουμπλικάνων δεν έπεισε το παραμύθι. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει η παραμικρή αποκάλυψη στο φρενήρες ιστορικό παρανάλωμα του American Made, οφείλω να παραδεχτώ πως είναι απίθανα ενδιαφέρον να το διαβάζεις έτσι όπως το καταλαβαίνουν οι εκ των έσω. Ειδικά όταν το κυρίαρχο στοιχείο στο λιμάνι της φαιάς τους, είναι η αυτογνωσιακή σάτιρα...
Δεν είναι δα και κανένας τυχαίος πιλότος. Στα κιτάπια της κραταιάς, κατά την περίοδο των mid 70s που διανύουμε, Trans World Airlines, ο Μπάρι Σιλ είναι καταχωρημένος ως ο νεαρότερος πιλότος που προσλήφθηκε για να οδηγήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη τα αεροσκάφη της. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως είναι και ικανοποιημένος, είτε με τον πενιχρό για τις ανάγκες, μισθό του, είτε με την διαρκή ρουτίνα των πτήσεων και των αυστηρών πρωτοκόλλων ασφαλείας που πρέπει να ακολουθεί. Αφορμή για να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω στα κόκπιτ των airbus, θα του δώσει η πρόταση του δαιμόνιου πράκτορα της CIA, Σέιφερ, να αναλάβει, έναντι ικανοποιητικής αμοιβής, την αεροφωτογράφηση των ζωνών της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, που σύμφωνα με τις πληροφορίες, έχουν απλώσει τα νύχια τους οι εχθρικές αρκούδες της Σοβιετικής Ένωσης. Δημιουργώντας έτσι στα νότια της Δυτικής Υπερδύναμης, συνθήκες απειλητικές για την ασφάλεια της Land Of The Free...
Ακόμη κι αν αναγκαστεί να κρύψει την ταυτότητα της καινούργιας του δουλειάς από την λατρεμένη του συμβία, που τον καρτερεί με ασίγαστο πάθος, να επιστρέψει από τα ταξίδια του, στο σπιτικό τους, στο Μπάτον Ρουζ της νότιας Λουιζιάνα, ο Σιλ, θα εντοπίσει στις τιγκάτες ρίσκο επικίνδυνες αποστολές, την αδρεναλίνη που τόσο του είχε λείψει στην πολιτική αεροπορία. Τόλμημα που θα πάρει ακόμη πιο εκρηκτικές, όσο και προσοδοφόρες σε μαύρο χρήμα, διαστάσεις, από την στιγμή που θα δώσει τα χέρια με το νεοσύστατο καρτέλ ναρκωτικών του Μεντεγίν, για την, κρυφή φυσικά από τα άφαντα πολιτικά του αφεντικά, διακίνηση τεράστιων ποσοτήτων, πανάκριβης σκόνης στα εδάφη των ΗΠΑ. Παράνομη, διπλή επαγγελματική ταυτότητα, που ο θρασύς πιλότος θα εκμεταλλευτεί απόλυτα γεμίζοντας τους τραπεζικούς του λογαριασμούς με εκατομμύρια αφορολόγητα δολάρια!
Και όλα αυτά με τις ευλογίες, από ένα σημείο και μετά των εντολέων του στο Λάνγκλει, που και βέβαια έχουν αντιληφθεί το αλισβερίσι με την συμμορία του Εσκομπάρ, μα γνωρίζουν καλά πως μόνον εκείνος δύναται να φέρει εις πέρας τo top secret κοντραμπάντο, που πλέον περιλαμβάνει και βαρύ οπλισμό με αποδέκτες τους απείθαρχους Κόντρας, μισθοφόρους με payroll βγαλμένο από τον ίδιο τον Λευκό Οίκο, ώστε να σταθούν τροχοπέδη στις ορέξεις των αριστερών Σαντινίστας, που έχουν καταλάβει τον έλεγχο της Νικαράγουα. Με όριο του, καν τον ουρανό, ο εύστροφος και πανούργος Σιλ, θα κτίσει μια μικρή αυτοκρατορία ακατάπαυστης ροής κέρδους, ξεφεύγοντας ακόμη κι από τον έλεγχο, τόσο της Υπηρεσίας, όσο και των πάνοπλων κομπανιέρων του στις φυτείες του Αμαζονίου.
Είναι πραγματικά απίστευτη η ιστορία αυτού του μεγαλοφυή τύπου, που με αφετηρία του τις φτωχικές κωμοπόλεις του Μισισίπι, έφτασε μέσα σε μια δεκαετία να παίξει ρόλο αόρατου καταλύτη στις πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις της πατρίδας του. Η αφήγηση της μεθόδου εξέλιξης του, από κάπτεν της TWA σε διαβόητο τρανσπόρτερ, πραγματοποιείται με έναρξη από το φινάλε σχεδόν της ανίερης καριέρας του και δίνεται μέσα από γραμμικώς χρονολογικά δοσμένα κεφάλαια, όπου το καθένα έχει έναν ιδιαίτερο τίτλο, συνοδευόμενο και από το έτος που έλαβαν χώρα τα συμβάντα. Χρονιά με την χρονιά, από το 77 μέχρι και το 86. Παράλληλα με τα κατορθώματα του Σιλ, ξεδιπλώνονται επί της οθόνης και τα φανερά στο ευρύ κοινό ντοκουμέντα, σε μια παράλληλη απεικόνιση αληθινών μα και δραματοποιημένων, επίκαιρων της περιόδου, όπου εμφανίζονται άπαντες οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι πρωταγωνιστές, Ρίγκαν, Νάνσι, Μπους μπαμπάς και γιος, Κλίντον, Νορθ και δεν συμμαζεύεται. Και η οποιαδήποτε κίνηση του Σιλ στην παράτολμη σκακιέρα, εξηγεί πλήρως την σημασία των πλανηταρχικών αποφάσεων τους.
Φαντάζεται κανείς μέσα από ένα φιλμικό πακέτο αυστηρά δραματικό και φορτισμένο? Τουναντίον! Ουδέποτε, από το πρώτο, μέχρι όμως όχι το τελευταίο δευτερόλεπτο, η αφήγηση δεν αφήνει κατά μέρος την γλαφυρότητα και την καυστική σάτιρα, φροντίζοντας μέσα από το εκπληκτικά μελετημένο σενάριο, το μαγικό ψαλίδι του μοντάζ και το southern rock σάουντρακ, να μην υπάρξει στιγμή που ο αναγνώστης να μην (έστω, το λιγότερο) να ευθυμήσει. Με συμβάντα που είχαν σαν αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς λες? Είπαμε αποξαρχής. Το φλέγμα είναι το βασικό συστατικό του ταχύτατου μενού που σερβίρει ο πεπειραμένος μετά από εικοσαετή και βάλε διαδρομή, ντιρέκτορας Doug Liman. Έχοντας πάρει μάθημα γερό από την ανιαρή, μάλλον αποτυχημένη, απόπειρα του να προσεγγίσει το πολιτικό σινεμά, μέσα από το υπέρμετρα ακαδημαϊκά δοσμένο Fair Game, ο σκηνοθέτης του πρώτου και καλύτερου Bourne, παίρνει την κρίσιμη απόφαση να δράσει εναλλακτικά εδώ, να μην ακολουθήσει πιστά την ράγα, να στήσει σεκάνς με κάμερα όχι απλά κουνημένη, μα και δίχως το υποκείμενο στο κέντρο της ενίοτε και να βάλει στο τραπέζι ένα δίωρο θρίλερ κεφιού (!) και Top Gun εναέριων λήψεων, που ειδικά όσοι έχουν ελαφριά γνώση των αναλυόμενων γεγονότων, θα το ρουφήξουν με μια και μόνο ανασεμιά.
Σε ετούτη του την εκκεντρικά φιλμαρισμένη κινηματογραφική πράξη ο Liman, έχει πάντως και την τύχη με το μέρος του. Κι αυτό γιατί ο νούμερο ένα αστέρας των εκράν, την τρέχουσα τριακονταετία - συμπτωματικά να προσθέσω πως η ταινία που τον εκτόξευσε στα ύψη, κυκλοφόρησε λίγες μόνο εβδομάδες, από την ημέρα που μπήκε οριστικό φινάλε στην δράση του αντι-ήρωα που εδώ υποδύεται - βρίσκεται σε απίθανη φόρμα, το πλήρες αντίθετο δηλαδή, από την πρόσφατη φλόπα του The Mummy. Για τον Cruise τέτοιου είδους ρόλοι, ακόμη και κόντρα στην σαιεντολογικά ηθική εικόνα του, είναι βούτυρο στο ψωμί του, αρκεί να μην προδοθεί από τα χρόνια, που, ε, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και λίγα πια στην πλάτη του. Ο Tommie, που ανά στιγμές δεν τον κάνεις ούτε 35, είναι αέρινος, εκφραστικός όσο απαιτείται, αστείος δίχως ποτέ να δώσει αφορμή για να οδηγηθεί η περσόνα του στην καρικατούρα. Συμβόλαιο με τον διάβολο να είχε κάνει ο μπαγάσας, τόσο πετυχημένο λιφτ δεν θα του είχε χαρίσει. Χαλάλι του!
Χμ, όχι χαλάλι του πάντως, το κορίτσι που έβαλαν δίπλα του ως σύζυγο με μισή ντουζίνα γεννητούρια - μα κορμάρα ασύμβατα υπέρμοντελ, τον δίμετρο άγγελο των 33 Μαΐων Sarah Wright, που σκριπτικά απουσιάζει ως χαρακτήρας, άσε που δημιουργεί και συνθήκες μισμάτς στον όχι και πρώτο μπόι, 55άρη Mapother τον 4ο. Αντιθέτως φανταστικό είναι το ζωγράφισμα στο πανί της πολυδιάστατης β' ανδρικής περσόνας, που όσο καμιά δίνει το στίγμα του υποχθόνιου προσώπου της Αμέρικα, δηλαδή του Φαντομά agent, όπως τον ρολάρει ο άξιος κοκκινοτρίχης Δουβλινέζος Domhnall Gleeson. Κι αν το πολυεργαλείο του στόρι, ο ατρόμητος άσος του βολάν των αιθέρων, κάποια βολά, πάει, πέταξε, από δαύτης της προβοκατόρικα λαοπλάνας διάθεσης Σέιφερς, ο κόσμος μας είναι και θα είναι, δυστυχώς, κατάμεστος.
Ακόμη κι αν αναγκαστεί να κρύψει την ταυτότητα της καινούργιας του δουλειάς από την λατρεμένη του συμβία, που τον καρτερεί με ασίγαστο πάθος, να επιστρέψει από τα ταξίδια του, στο σπιτικό τους, στο Μπάτον Ρουζ της νότιας Λουιζιάνα, ο Σιλ, θα εντοπίσει στις τιγκάτες ρίσκο επικίνδυνες αποστολές, την αδρεναλίνη που τόσο του είχε λείψει στην πολιτική αεροπορία. Τόλμημα που θα πάρει ακόμη πιο εκρηκτικές, όσο και προσοδοφόρες σε μαύρο χρήμα, διαστάσεις, από την στιγμή που θα δώσει τα χέρια με το νεοσύστατο καρτέλ ναρκωτικών του Μεντεγίν, για την, κρυφή φυσικά από τα άφαντα πολιτικά του αφεντικά, διακίνηση τεράστιων ποσοτήτων, πανάκριβης σκόνης στα εδάφη των ΗΠΑ. Παράνομη, διπλή επαγγελματική ταυτότητα, που ο θρασύς πιλότος θα εκμεταλλευτεί απόλυτα γεμίζοντας τους τραπεζικούς του λογαριασμούς με εκατομμύρια αφορολόγητα δολάρια!
Και όλα αυτά με τις ευλογίες, από ένα σημείο και μετά των εντολέων του στο Λάνγκλει, που και βέβαια έχουν αντιληφθεί το αλισβερίσι με την συμμορία του Εσκομπάρ, μα γνωρίζουν καλά πως μόνον εκείνος δύναται να φέρει εις πέρας τo top secret κοντραμπάντο, που πλέον περιλαμβάνει και βαρύ οπλισμό με αποδέκτες τους απείθαρχους Κόντρας, μισθοφόρους με payroll βγαλμένο από τον ίδιο τον Λευκό Οίκο, ώστε να σταθούν τροχοπέδη στις ορέξεις των αριστερών Σαντινίστας, που έχουν καταλάβει τον έλεγχο της Νικαράγουα. Με όριο του, καν τον ουρανό, ο εύστροφος και πανούργος Σιλ, θα κτίσει μια μικρή αυτοκρατορία ακατάπαυστης ροής κέρδους, ξεφεύγοντας ακόμη κι από τον έλεγχο, τόσο της Υπηρεσίας, όσο και των πάνοπλων κομπανιέρων του στις φυτείες του Αμαζονίου.
Είναι πραγματικά απίστευτη η ιστορία αυτού του μεγαλοφυή τύπου, που με αφετηρία του τις φτωχικές κωμοπόλεις του Μισισίπι, έφτασε μέσα σε μια δεκαετία να παίξει ρόλο αόρατου καταλύτη στις πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις της πατρίδας του. Η αφήγηση της μεθόδου εξέλιξης του, από κάπτεν της TWA σε διαβόητο τρανσπόρτερ, πραγματοποιείται με έναρξη από το φινάλε σχεδόν της ανίερης καριέρας του και δίνεται μέσα από γραμμικώς χρονολογικά δοσμένα κεφάλαια, όπου το καθένα έχει έναν ιδιαίτερο τίτλο, συνοδευόμενο και από το έτος που έλαβαν χώρα τα συμβάντα. Χρονιά με την χρονιά, από το 77 μέχρι και το 86. Παράλληλα με τα κατορθώματα του Σιλ, ξεδιπλώνονται επί της οθόνης και τα φανερά στο ευρύ κοινό ντοκουμέντα, σε μια παράλληλη απεικόνιση αληθινών μα και δραματοποιημένων, επίκαιρων της περιόδου, όπου εμφανίζονται άπαντες οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι πρωταγωνιστές, Ρίγκαν, Νάνσι, Μπους μπαμπάς και γιος, Κλίντον, Νορθ και δεν συμμαζεύεται. Και η οποιαδήποτε κίνηση του Σιλ στην παράτολμη σκακιέρα, εξηγεί πλήρως την σημασία των πλανηταρχικών αποφάσεων τους.
Φαντάζεται κανείς μέσα από ένα φιλμικό πακέτο αυστηρά δραματικό και φορτισμένο? Τουναντίον! Ουδέποτε, από το πρώτο, μέχρι όμως όχι το τελευταίο δευτερόλεπτο, η αφήγηση δεν αφήνει κατά μέρος την γλαφυρότητα και την καυστική σάτιρα, φροντίζοντας μέσα από το εκπληκτικά μελετημένο σενάριο, το μαγικό ψαλίδι του μοντάζ και το southern rock σάουντρακ, να μην υπάρξει στιγμή που ο αναγνώστης να μην (έστω, το λιγότερο) να ευθυμήσει. Με συμβάντα που είχαν σαν αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς λες? Είπαμε αποξαρχής. Το φλέγμα είναι το βασικό συστατικό του ταχύτατου μενού που σερβίρει ο πεπειραμένος μετά από εικοσαετή και βάλε διαδρομή, ντιρέκτορας Doug Liman. Έχοντας πάρει μάθημα γερό από την ανιαρή, μάλλον αποτυχημένη, απόπειρα του να προσεγγίσει το πολιτικό σινεμά, μέσα από το υπέρμετρα ακαδημαϊκά δοσμένο Fair Game, ο σκηνοθέτης του πρώτου και καλύτερου Bourne, παίρνει την κρίσιμη απόφαση να δράσει εναλλακτικά εδώ, να μην ακολουθήσει πιστά την ράγα, να στήσει σεκάνς με κάμερα όχι απλά κουνημένη, μα και δίχως το υποκείμενο στο κέντρο της ενίοτε και να βάλει στο τραπέζι ένα δίωρο θρίλερ κεφιού (!) και Top Gun εναέριων λήψεων, που ειδικά όσοι έχουν ελαφριά γνώση των αναλυόμενων γεγονότων, θα το ρουφήξουν με μια και μόνο ανασεμιά.
Σε ετούτη του την εκκεντρικά φιλμαρισμένη κινηματογραφική πράξη ο Liman, έχει πάντως και την τύχη με το μέρος του. Κι αυτό γιατί ο νούμερο ένα αστέρας των εκράν, την τρέχουσα τριακονταετία - συμπτωματικά να προσθέσω πως η ταινία που τον εκτόξευσε στα ύψη, κυκλοφόρησε λίγες μόνο εβδομάδες, από την ημέρα που μπήκε οριστικό φινάλε στην δράση του αντι-ήρωα που εδώ υποδύεται - βρίσκεται σε απίθανη φόρμα, το πλήρες αντίθετο δηλαδή, από την πρόσφατη φλόπα του The Mummy. Για τον Cruise τέτοιου είδους ρόλοι, ακόμη και κόντρα στην σαιεντολογικά ηθική εικόνα του, είναι βούτυρο στο ψωμί του, αρκεί να μην προδοθεί από τα χρόνια, που, ε, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και λίγα πια στην πλάτη του. Ο Tommie, που ανά στιγμές δεν τον κάνεις ούτε 35, είναι αέρινος, εκφραστικός όσο απαιτείται, αστείος δίχως ποτέ να δώσει αφορμή για να οδηγηθεί η περσόνα του στην καρικατούρα. Συμβόλαιο με τον διάβολο να είχε κάνει ο μπαγάσας, τόσο πετυχημένο λιφτ δεν θα του είχε χαρίσει. Χαλάλι του!
Χμ, όχι χαλάλι του πάντως, το κορίτσι που έβαλαν δίπλα του ως σύζυγο με μισή ντουζίνα γεννητούρια - μα κορμάρα ασύμβατα υπέρμοντελ, τον δίμετρο άγγελο των 33 Μαΐων Sarah Wright, που σκριπτικά απουσιάζει ως χαρακτήρας, άσε που δημιουργεί και συνθήκες μισμάτς στον όχι και πρώτο μπόι, 55άρη Mapother τον 4ο. Αντιθέτως φανταστικό είναι το ζωγράφισμα στο πανί της πολυδιάστατης β' ανδρικής περσόνας, που όσο καμιά δίνει το στίγμα του υποχθόνιου προσώπου της Αμέρικα, δηλαδή του Φαντομά agent, όπως τον ρολάρει ο άξιος κοκκινοτρίχης Δουβλινέζος Domhnall Gleeson. Κι αν το πολυεργαλείο του στόρι, ο ατρόμητος άσος του βολάν των αιθέρων, κάποια βολά, πάει, πέταξε, από δαύτης της προβοκατόρικα λαοπλάνας διάθεσης Σέιφερς, ο κόσμος μας είναι και θα είναι, δυστυχώς, κατάμεστος.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική