Ο Σύμβουλος
του Mark Williams. Με τους Gerard Butler, Willem Dafoe, Alison Brie, Gretchen Mol, Max Jenkins, Alfred Molina
Την υγειά μας να έχουμε...
του zerVo (@moviesltd) 
Εννιά στις δέκα καταλήξεις, στις καθημερινές κουβέντες για το πως πάνε τα πράγματα και αφού έχει προηγηθεί η γνωστή μεμψιμοιρία περί των πενιχρών οικονομικών εσόδων, των συνθηκών διαβίωσης που διαρκώς υποβαθμίζονται και φυσικά η απαρίθμηση των δυσμενών οιωνών για το αύριο που ξημερώνει, είναι "την υγεία μας να έχουμε". Και μας είναι αρκετό κάτι τέτοιο ως προϋπόθεση, για να αντιμετωπίσουμε με σθένος και ελπίδα κάθε καινούργια δύσκολη ημέρα, σε αντίθεση με το ενδεχόμενο του να έχουμε τα πάντα, να είμαστε πλήρεις υλικών αγαθών, μα κάποια βαρύτατη νόσος να έχει κτυπήσει την πόρτα του σπιτικού μας. Μια τέτοια περίπτωση ακριβώς περιγράφει η δραματική, συγκινητική, αν και επίπεδη σε κάθε τομέα της, ταινία A Family Man...
Δεν υπάρχει καλύτερος στον τομέα του, από τον Ντέιν Τζένσεν, προϊστάμενο της μεγάλης φίρμας του Σικάγο, που ειδικεύεται στο να βρίσκει την κατάλληλη δουλειά σε ανέργους, έναντι αδράς αμοιβής. Και καθώς φαίνεται πολύ δύσκολα θα χάσει το πόστο του CEO, στην διάρκειας τριών μηνών κόντρας που προκήρυξε το αφεντικό της εταιρίας, ενάντια στην μικρότερη μα εξίσου αποδοτική συνάδελφο, θέση που θα κατακτήσει εκείνος που θα αποφέρει το υψηλότερο σκορ μέχρι την Πρωτοχρονιά που πλησιάζει. Αγώνας, όχι απόλυτα τίμιος κι ευγενής, που θα αποσπάσει ακόμη πιο πολύ τον Ντέιν από τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, καθώς θα τον απομακρύνει κι άλλο από την όμορφη νοικοκυρά σύζυγό του και τα τρία πανέμορφα παιδιά τους.
Το μοτίβο των εβδομήντα ωρών ακατάπαυστης εργασίας την εβδομάδα, που προσφέρει η αλήθεια όλες τις ανέσεις διαβίωσης στην φαμίλια του, θα σπάσει μονομιάς στο άκουσμα της βαριάς αρρώστιας που κτύπησε το δεκάχρονο αγόρι του, το οποίο άμεσα θα πρέπει να εισαχθεί στην κλινική για νοσηλεία. Με την εργασιακή μονομαχία να διατηρείται ζωντανή, μαζί με τις πανύψηλες φιλοδοξίες του Ντέιν, εκείνος θα κληθεί να δώσει, τόσο στον εαυτό του όσο και στους οικείους του, άμεσα απαντήσεις, για το αν αξίζει περισσότερο η επαγγελματική καταξίωση και το χρήμα, από το να δείξει την απαιτούμενη αγάπη και στοργή στον λατρεμένο του γιο, που καθώς φαίνεται χάνει την μάχη με την ζωή.
Συνεπώς ο ανθρωποκυνηγός, που ψάχνει διαρκώς τους ιδανικούς για ανοικτά πόστα εργασίας, ώστε να κτυπήσει θριαμβευτικά το καμπανάκι της επιτυχίας, βρίσκεται μπροστά σε ένα περίεργο σταυροδρόμι, καλούμενος να πάρει ταχύτατες αποφάσεις. Μήπως στην πραγματικότητα η ίδια του η εργασία, που σε πρώτη όψη μοιάζει ακτιβιστική και ανθρωπιστική, έχει εξελιχθεί σε μάχη καρχαριών, που μοναδικό στόχο έχει το φούσκωμα των λογαριασμών? Άρα τι? Υπάρχει κάπου εκεί ψηλά ένας δίκαιος τιμωρός, που καταλαβαίνει πως δρας ανήθικα και εκτός κανόνων, που αποφασίζει να σου στείλει ένα σωφρονιστικό δεινό, προκειμένου να σε επαναφέρει σε κάποια τάξη?
Διότι κάπως έτσι επιχειρεί να προσεγγίσει τα πράγματα η πρώτη μεγάλου μήκους δημιουργία του Mark Williams, διάσημου στο σινεφίλ κοινό, από την καρέκλα του παραγωγού φιλμς όπως τα Flawless και The Accountant. Ρηχά και μάλλον ανέμπνευστα, επιχειρώντας να παρατραβήξει τα συναισθήματα στα άκρα και να πουσάρει την συγκίνηση, στην θωριά του σκληρά εργαζόμενου μπαμπά, που έχει μετατρέψει σε γραφείο το δωμάτιο του νοσοκομείου και κλείνει δουλειές έχοντας στην αγκάλη του το καμάρι του που ψυχορραγεί.
Καθαρά αμερικάνικης σύλληψης και επεξήγησης η ιδέα της συμμετοχής στο σκριπτ των έξι κτιρίων συμβόλων της Windy City, που συμβολίζουν μεν την ελευθερία και την ισχύ, ταυτόχρονα όμως την διατήρηση της παράδοσης και των αξιών, από τις οποίες με τον καιρό εξώκοιλε ο γερακομάτης Ντέιν. Χαρακτήρα που αποδίδει με πομπώδες ύφος, αλλά και με χαμηλότονη χαλαρότητα σε σύγκριση με τους πολυβολικούς πανζουρλισμούς που έχει πρωταγωνιστήσει ο Gerard Butler. Δεν είμαι βέβαιος πως ο εμφανώς πιο φουσκωμένος σε κιλά Λεωνίδας, αποτελεί την ιδανική επιλογή για να ενσαρκώσει τον σταδιακού ψυχικού πληγώματος γονιό. Πενιχροί στην συγγραφή και ανάλυση τους οι περιφερειακοί ρόλοι, αφού ούτε εκείνος της συζύγου (Gretchen Mol), ούτε αυτός της επαγγελματικής ανταγωνίστριας (Alison Brie), ούτε καν ετούτος του φιδίσιου μεγιστάνα (Willem Dafoe) ανεβάζουν την δραματουργία μισό, έστω επίπεδο. Όπως μάλλον το πετυχαίνει στα δύο, τρία λεπτά της παρουσίας του ο λατίνος Alfred Molina, απεικονίζοντας τον ηλικιωμένο άνεργο, που μαραζώνει παραμένοντας σε αναγκαστική φυλάκιση κατ οίκον...
Σε γενικές γραμμές Ο Σύμβουλος (πλήρως ανούσιος τιτλισμός από την εγχώρια διανομή) μάλλον σκοπό του δεν έχει να φέρει κοντά του τις πέραν της USA επικράτειας κινηματογραφικές αγορές, μιας και τα κοινά στοιχεία των όσων απεικονίζει με αυτά του ευρωπαϊκού κοινού, είναι ελάχιστα, σε σημείο που να υπάρχουν έκδηλες απορίες για το πως λειτουργεί σε ένα μεγάλο κοινωνικό της κομμάτι η Υπερδύναμη.
Το μοτίβο των εβδομήντα ωρών ακατάπαυστης εργασίας την εβδομάδα, που προσφέρει η αλήθεια όλες τις ανέσεις διαβίωσης στην φαμίλια του, θα σπάσει μονομιάς στο άκουσμα της βαριάς αρρώστιας που κτύπησε το δεκάχρονο αγόρι του, το οποίο άμεσα θα πρέπει να εισαχθεί στην κλινική για νοσηλεία. Με την εργασιακή μονομαχία να διατηρείται ζωντανή, μαζί με τις πανύψηλες φιλοδοξίες του Ντέιν, εκείνος θα κληθεί να δώσει, τόσο στον εαυτό του όσο και στους οικείους του, άμεσα απαντήσεις, για το αν αξίζει περισσότερο η επαγγελματική καταξίωση και το χρήμα, από το να δείξει την απαιτούμενη αγάπη και στοργή στον λατρεμένο του γιο, που καθώς φαίνεται χάνει την μάχη με την ζωή.
Συνεπώς ο ανθρωποκυνηγός, που ψάχνει διαρκώς τους ιδανικούς για ανοικτά πόστα εργασίας, ώστε να κτυπήσει θριαμβευτικά το καμπανάκι της επιτυχίας, βρίσκεται μπροστά σε ένα περίεργο σταυροδρόμι, καλούμενος να πάρει ταχύτατες αποφάσεις. Μήπως στην πραγματικότητα η ίδια του η εργασία, που σε πρώτη όψη μοιάζει ακτιβιστική και ανθρωπιστική, έχει εξελιχθεί σε μάχη καρχαριών, που μοναδικό στόχο έχει το φούσκωμα των λογαριασμών? Άρα τι? Υπάρχει κάπου εκεί ψηλά ένας δίκαιος τιμωρός, που καταλαβαίνει πως δρας ανήθικα και εκτός κανόνων, που αποφασίζει να σου στείλει ένα σωφρονιστικό δεινό, προκειμένου να σε επαναφέρει σε κάποια τάξη?
Διότι κάπως έτσι επιχειρεί να προσεγγίσει τα πράγματα η πρώτη μεγάλου μήκους δημιουργία του Mark Williams, διάσημου στο σινεφίλ κοινό, από την καρέκλα του παραγωγού φιλμς όπως τα Flawless και The Accountant. Ρηχά και μάλλον ανέμπνευστα, επιχειρώντας να παρατραβήξει τα συναισθήματα στα άκρα και να πουσάρει την συγκίνηση, στην θωριά του σκληρά εργαζόμενου μπαμπά, που έχει μετατρέψει σε γραφείο το δωμάτιο του νοσοκομείου και κλείνει δουλειές έχοντας στην αγκάλη του το καμάρι του που ψυχορραγεί.
Καθαρά αμερικάνικης σύλληψης και επεξήγησης η ιδέα της συμμετοχής στο σκριπτ των έξι κτιρίων συμβόλων της Windy City, που συμβολίζουν μεν την ελευθερία και την ισχύ, ταυτόχρονα όμως την διατήρηση της παράδοσης και των αξιών, από τις οποίες με τον καιρό εξώκοιλε ο γερακομάτης Ντέιν. Χαρακτήρα που αποδίδει με πομπώδες ύφος, αλλά και με χαμηλότονη χαλαρότητα σε σύγκριση με τους πολυβολικούς πανζουρλισμούς που έχει πρωταγωνιστήσει ο Gerard Butler. Δεν είμαι βέβαιος πως ο εμφανώς πιο φουσκωμένος σε κιλά Λεωνίδας, αποτελεί την ιδανική επιλογή για να ενσαρκώσει τον σταδιακού ψυχικού πληγώματος γονιό. Πενιχροί στην συγγραφή και ανάλυση τους οι περιφερειακοί ρόλοι, αφού ούτε εκείνος της συζύγου (Gretchen Mol), ούτε αυτός της επαγγελματικής ανταγωνίστριας (Alison Brie), ούτε καν ετούτος του φιδίσιου μεγιστάνα (Willem Dafoe) ανεβάζουν την δραματουργία μισό, έστω επίπεδο. Όπως μάλλον το πετυχαίνει στα δύο, τρία λεπτά της παρουσίας του ο λατίνος Alfred Molina, απεικονίζοντας τον ηλικιωμένο άνεργο, που μαραζώνει παραμένοντας σε αναγκαστική φυλάκιση κατ οίκον...
Σε γενικές γραμμές Ο Σύμβουλος (πλήρως ανούσιος τιτλισμός από την εγχώρια διανομή) μάλλον σκοπό του δεν έχει να φέρει κοντά του τις πέραν της USA επικράτειας κινηματογραφικές αγορές, μιας και τα κοινά στοιχεία των όσων απεικονίζει με αυτά του ευρωπαϊκού κοινού, είναι ελάχιστα, σε σημείο που να υπάρχουν έκδηλες απορίες για το πως λειτουργεί σε ένα μεγάλο κοινωνικό της κομμάτι η Υπερδύναμη.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Αυγούστου 2017 από την Tanweer
