Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Ακόμη και αν ήμουν ο θετικότερα προκατειλημμένος θεατής, γύρω από τις αγνές προθέσεις της παραγωγής, να δείξουν ένα πρόσωπο ακτιβιστικό, ρεαλιστικά μαχόμενο στο πλευρό των αδυνάτων, βγάζοντας μέσα από την ριμπούτ τριλογία των Planet Of The Apes αμέτρητα ηθικά διδάγματα για το ποιος είναι το πραγματικό παράλογο ζώο των ημερών μας, ε, δεν γίνεται ένα ερώτημα μέσα μου με βασανίζει: Για να ξεδιπλωθεί όλη αυτή η επιχειρηματολογία, δεν αρκούσαν στην έχουσα το γενικό πρόσταγμα 20th Century Fox δύο ολόκληρες ώρες συμπυκνωμένης αφήγησης, αλλά απαιτήθηκαν περισσότερα από 360 λεπτά, σπασμένα βέβαια στα τρία μέρη, όπως συνηθίζεται άλλωστε από το σοφό μάρκετινγκ στον καιρό μας? Μου αρκεί λοιπόν αυτή και μόνο η αναπάντητη συνθήκη, για να κρατήσω μια πιο φειδωλή στάση στις καλοστημένα φίλιες υπέρ αδυνάτων προσταγές του War For The Planet Of The Apes.

Στο απόγειο της έχει φτάσει η εμπόλεμη ρήξη, ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και στους εξελιγμένους νοητικά, μετά την προ 15ετίας διαρροή του επιστημονικού προγράμματος, πιθήκους, με τις δύο πλευρές να μετρούν τεράστιες απώλειες, στα φλεγόμενα μέτωπα των μαχών. Σε μια τέτοια μελετημένη ενέδρα, πίσω από τις αμυντικές γραμμές των πιθήκων, θα πέσουν νεκροί η λατρεμένη σύζυγος και ο μεγάλος γιος του φιλειρηνιστή ηγέτη τους, Καίσαρα, ο οποίος αυτοστιγμεί θα ορκιστεί εκδίκηση, υποσχόμενος να τιμωρήσει με το ίδιο ακριβώς νόμισμα, τον πολεμοχαρή διοικητή της ανθρώπινης Άλφα - Ωμέγα στρατιάς, που επιδιώκει να εξοντώσει τα ζώα, ανακτώντας τον ρόλο του κυρίαρχου στον πλανήτη.

Αφήνοντας πίσω στην ασφάλεια του καταυλισμού τα εναπομείναντα αγαπημένα του πρόσωπα. ο Καίσαρας θα κινήσει μαζί με ολιγομελή έμπιστη συντροφική ομάδα, το ταξίδι του προς τα σύνορα, αναζητώντας τα ίχνη του Συνταγματάρχη. Φράξια που στην γεμάτη κινδύνους πορεία της στα χιονισμένα βουνά, θα συμπληρωθεί από έναν κανάγια χιμπαντζή και μια ορφανή μικρούλα, την Νόβα, που όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους σαν κι εκείνη, έχει απολέσει ολοκληρωψτικά την λαλιά της. Πλησιάζοντας στο στρατόπεδο οι άφοβοι πίθηκοι, θα βρεθούν προς μεγάλη τους έκπληξη, μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα, καθώς οι πάνοπλες ορδές του Κολονέλου, έχουν αιχμαλωτίσει δεκάδες ομοίους τους, ρίχνοντας τους να εργάζονται κάτω από τραγικές συνθήκες, σε καταναγκαστικά έργα, που σκοπό έχουν να τους εξαντλήσουν και να τους αφανίσουν.

Οπότε εκεί είναι που παίρνει μπροστά λειτουργώντας σε ακόμη γρηγορότερες στροφές, η ευφυΐα του κατασκευασμένου στα εργαστήρια και (σχεδόν) μοναδικού που διαθέτει ανθρωπολαλιά, ηγέτη των Apes, στήνοντας το πλάνο της απελευθέρωσης των κομπανιέρων του, που δεινοπαθούν κάτω από τον φασιστικό ζυγό του παρανοϊκού στρατιωτικού. Πρέπει να ομολογήσω πως σαν στιγμιαία φλασιά, μου πέρασε από την σκέψη, μια πιθανή απόδραση Attenboroughικού τύπου, αλλά δεν φαντάστηκα πως η ευστροφία των πλέον συγγενών όντων προς τον άνθρωπο θα κτυπούσε τόσο κόκκινο, ώστε να γίνει και πραγματικότητα. Όπως υποχρεούμαι να παραδεχτώ, πως η τρίτη πράξη, χαρακτηρίζεται από πολύ έξυπνες σεναριακές ανατροπές και προσθήκες, που δεν αφήνουν το τέμπο να χαλαρώσει δευτερόλεπτο στην εξέλιξη της πλοκής.

Όπως συμβαίνει άλλωστε και στο σύνολο σχεδόν της πορείας των Apes, από την Platoon εισαγωγή μέχρι τις Apocalypse Now μεσιανές επεξηγήσεις (μόνο όποιος δεν έχει δει το έργο του Coppola, δεν θα φέρει κατά νου στην μόστρα του Woody Harrelson χαρακτήρα τον παράφρονα Κουρτζ) και από τις Fellowship τίγκα στο ρίσκο διαδρομές, μέχρι το εκρηκτικό The Great Escape φινάλε. Ομολογουμένως η δουλειά, που όχι για πρώτη, μα για πολλοστή, φορά, έχει γίνει στα ειδικά εφέ από την Weta και ιδίως στην ανθρωπομορφοποίηση των πιθήκων είναι εξαίρετη, ποιοτικά ακόμη πιο εξελιγμένη από τις προηγούμενες φορές, συνεπώς δεν θα αποτελέσει την παραμικρή έκπληξη η Οσκαρική υποψηφιότητα στα Visual, όπως ακριβώς συνέβη δηλαδή τόσο με το Dawn όσο και με το Rise.

Ο σκηνοθέτης Matt Reeves παίρνει την απόφαση να διαφοροποιηθεί κομματάκι από τα πρότερα επεισόδια, δίνοντας στο πόνημα του έναν καθαρόαιμο γουεστερνικό τόνο, με την απαρχή του ταξιδιού της εκδίκησης, καταλήγοντας όμως την τελική του μάχη, έχοντας από την μια μεριά την φύση, όπως την εκφράζει το πολιτισμένο ζώο και από την απέναντι, την μηχανή, το καθοδηγούμενο ρομπότ, το δίχως συναίσθημα, φόρτιση, εν γένει ψυχή ανθρωποειδές. Οι πολιτικές προεκτάσεις δεδομένα υπάρχουν και κανείς δύναται να τις αποκωδικοποιήσει βάζοντας στην θέση των διωγμένων και τιμωρημένων ζωντανών, όποια αδύναμη κάστα εκτιμά, από τους μετανάστες μέχρι τους κάθε λογής μειονοτικούς πληθυσμούς, άλλωστε αυτός είναι και ο αρχικός συμβολισμός του πρότζεκτ, από τα πρώτα του κιόλας βήματα, πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 60 όταν πρωτοέκανε την εμφάνιση του.

Σε καμία περίπτωση πάντως, το War δεν θα ήταν το ίδιο δίχως την παρουσία του πλέον εξειδικευμένου ηθοποιού, στην ανάπλαση motion capture χαρακτήρων, του πεπειραμένου Andy Serkis. Ο Εγγλέζος που έδωσε ρέστα στο Lord Of The Rings και παγίωσε την ικανότητα του σε King Kong και Hobbit, δίνει μια επιπλέον συγκινητική νότα στην απόδοση του σοφού Καίσαρα, που ολοκληρώνει την παρουσία του στην μεγάλη οθόνη, ως μία από τις πλέον συμπαθείς, non human, φιγούρες στην ιστορία του σινεμά. Κι αυτό κάποια στιγμή, πρέπει και εμπράκτως να πιστωθεί στο βιογραφικό του...