Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Εισαγωγή αναγκαία για όποιον προετοιμάζεται, βάσει τίτλου, για περιπέτεια δράσης που εξελίσσεται στα στενά σοκάκια της πατρίδας του Μάρκο Πόλο και που ευτυχώς η εγχώρια μαρκίζα κάπως βάζει τα πράγματα στην θέση τους για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Καμία Βενετία ιταλιάνικη δεν πρόκειται να δεις, αφού όπως όλα τα όμορφα μέρη στον κόσμο, έτσι κι αυτό έχει αποκτήσει ένα αδελφάκι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, με το ίδιο ακριβώς όνομα, Venice. Συνοικία δηλαδή του Λος Άντζελες, παραλιακή εννοείται και μάλιστα από τις πιο ακριβές και χλιδάτες, που απέκτησε την ονομασία της, λόγω των αμέτρητων καναλιών που την διασχίζουν, όπως συμβαίνει και στην ορίτζιναλ. Θα μου πεις κανονική Βενετιά στο Once Upon A Time In Venice δεν έχει να κοζάρουμε, για να σου απαντήσω με ερώτημα απορίας, σάμπως έχει ταινία?

Πρώην μπάτσος, που λόγω κάκιστης διαγωγής εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το Σώμα, είναι ο Στιβ Φορντ, που πλέον βγάζει τα προς το ζην, ως ο μοναδικός αδειούχος ντετέκτιβ στα Καλιφορνέζικα παράλια. Ποτέ δεν το βάζει κάτω, όσο δύσκολη αποστολή κι αν έχει να φέρει εις πέρας, ακολουθώντας πάντοτε μονοπάτια εξεζητημένα και ανατρεπτικά, θέτοντας ο ίδιος, με τις εκκεντρικές του μεθόδους, τους κανόνες του παιχνιδιού. Η πιο πρόσφατη δουλειά που θα του ανατεθεί, από τον Εβραίο μεγαλογαιοκτήμονα Λου, θα είναι να εντοπίσει το ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από το σαμποτάζ με γαργαλιστικά γκράφιτι, των ακριβότερων πολυκατοικιών της Βένις, ζωγραφιές που σχεδόν έχουν καταστρέψει το ντιλ του εμπόρου με τους ενδιαφερόμενους αγοραστές.

Το μπέρδεμα για τον ιδιότροπο Στιβ και τον άπειρο στενό του (πολύ θα το ήθελε) συνεργάτη Τζον, θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο, όταν στο παιχνίδι θα μπει για τα καλά ο Λατίνος βαρόνος του τοπικού υποκόσμου Σπάυντερ, που για λόγους εκδίκησης, θα του αποσπάσει ότι πιο πολύτιμο διαθέτει: Το λατρεμένο του τεριέ! Και θα του το επιστρέψει αν και εφόσον καταφέρει να λύσει τον δικό του γρίφο, που κρύβεται πίσω από την αρπαγή μιας βαλίτσας τιγκαρισμένης στην κοκαΐνη. Συνεπώς τα προβλήματα για τον ανορθόδοξων κινήσεων ιδιωτικό αστυνομικό, που χρωστάει χρήματα σε όποιον του λέει καλημέρα, πολλαπλασιάζονται και οι πιθανότητες να βρει και πάλι ζωντανό το λατρεμένο του κατοικίδιο, ολοένα και λιγοστεύουν.

Να ομολογήσω πως παρακολουθώντας αυτήν την, ο Θεός να την κάνει, διασκεδαστική περιπέτεια δράσης, πήρα ένα πάρα πολύ καλό μάθημα. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει κάτι πολύ χειρότερο από τις σύγχρονες, ανέμπνευστες και εντέλει κάκιστες εμπορκές κωμωδίες του σωρού. Τι δεν μπορείς να πιστέψεις? Και τι ακριβώς πρέπει να δουν τα μάτια σου για να το κατανοήσεις? Για παράδειγμα. Ο ήρωας μας, στα εξήντα βάλε, αλλά με μπογιά που υποτίθεται περνάει ακόμα, έχει ρίξει στο κρεβάτι κούκλα εικοσάχρονη Χαβανεζούλα, ατυχώς όμως την στιγμή του ανεπανόρθωτου, δέχεται την επίθεση της αγριεμένης φαμίλιας της και το σκάει από το παράθυρο, εντελώς ξεβράκωτος! Και αποδρά από το μανιασμένο κυνηγητό των συγγενών, τσιτσίδι στους δρόμους του LA, πάνω σε ένα σκέιτ μπορντ!!!!

Υπό κανονικές συνθήκες σηκώνεσαι από το κάθισμα, ρίχνεις δυο δάκρυα για τα επτά ευρώ που ξόδεψες και αναχωρείς με τα χέρια να συγκρατούν τα μαλλιά, μην τυχόν και εξαφανιστούν κι αυτά και εξελιχθείς τάλε κουάλε με τον πρωταγωνιστή της (έλεος) ταινίας. Ως σινεφίλ (!) όμως δίνεις μισή ευκαιρία, έχοντας την περιέργεια να δεις που πηγαίνει το πράγμα, τι μπορεί να έχει σκαρφιστεί ακόμη η κούτρα του διδύμου των αδελφών Cullen, που κατά το παρελθόν τους έχουν υπογράψει ακόμη μια παρόμοιας υφής σαχλαμαρίτσα, το Cop Out. Οι απαντήσεις που θα πάρεις μιάμιση ώρα κατοπινά και αφού έχουν προηγηθεί ένα σωρό πανζουρλισμικές σεκάνς όπου συμμετέχουν όλες οι φυλές της γης, μαύροι, λευκοί, σικάνοι, μεχικάνοι, χοντροί καταθλιπτικοί κολλητοί, νυμφομανείς μπεμπέκες, διεμφυλικοί μπρατσαράδες και λευκορώσοι τοκογλύφοι, θα σε κάνουν να σκύψεις το κεφάλι από απόγνωση. Πιθανότατα και ντροπή, που μια φορά και έναν καιρό, ετούτο τον τυπά που πρωταγωνιστή, τον είχες αναδείξει ως νούμερο ένα σούπερ σταρ του είδους, της γλαφυρής adventure, χάρη στα ανεπανάληπτα Die Hards που είχε βάλει φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του.

Ομολογώ πως δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχει χαμηλότερος πάτος στο βαρέλι για τον αγαπημένο Bruce, που συνεχίζει ακόμη κι αν η προχωρημένη ηλικία του δεν του το επιτρέπει, να χορεύει στο ίδιο βιολί, πιστολίδι, μπουνίδι και Άγιος ο Θεός. Εδώ όμως το πράγμα σοβαρεύει, αφού ο Μακ Λέιν, προφανώς για χάρη της συνταξιοδότησης που προφανώς πλησιάζει, χάνει τρομακτικά μεγάλο μέρος από το κύρος που έχει αποκτήσει επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, παίζοντας μεν τον ρόλο που καλά ξέρει, κάτω από συνθήκες όμως ακραία ντροπιαστικές γι αυτόν. Με την συμπαράσταση μάλιστα του κορυφαίου ρολίστα John Goodman στο πλευρό του, που δεν γίνεται να σώσει το ναυάγιο, ο Willis, καταφέρνει προκαλέσει θυμηδία, ακόμη και στο πιο φανατικό του κοινό, με τα dumb and dumber σκέρτσα, που για πέντε δολάρια παραπάνω, καλείται να πραγματοποιήσει. Κόκκινη γραμμή, διαγραφή από την μνήμη ετούτης της απελπιστικής ηλιθιότητας Looper και πάμε παρακάτω ελπίζοντας σε γρήγορη ανάνηψη σου...