Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Είναι λες κι αυτή μια λύση ε? Με τα φουκαριάρικα τα γεροντάκια, που πάλευαν για μια ολόκληρη ζωή στις φάμπρικες και τις οικοδομές, για να αποκτήσουν το δικαίωμα της συνταξιοδότησης, ώστε να έρθουν κάποια στιγμή οι σύγχρονες δυνάμεις κατοχής, να τους τις αποσπάσουν βιαίως, να σηκώνουν πρώτα από όλα τον σταυρό του μαρτυρίου, ποιος αλήθεια θα ήταν εκείνος που θα τα έψεγε, στο ενδεχόμενο της αντίδρασης τους, μέσω της αυτοδικίας? Δύσκολο κι απίθανο, κυρίως λόγω αντοχών, νομίζει κανείς. Μέγα λάθος! Σε μια πιθανή λαϊκή εξέγερση, πρώτα τα τιμημένα γηρατειά κι οι παθιασμένοι νέοι θα στήσουν την παντιέρα, όσο η υποτιθέμενη ενεργή και μάχιμη μέση ηλικία, τρέμει πιότερο μην της στερήσουν το τηλεκοντρόλ, παρά την αξιοπρέπεια...

Φίλοι κολλητοί για περισσότερο από μισό αιώνα, οι τρεις ηλικιωμένοι κολλητοί, ο Τζο, ο Γουίλι και ο Άλμπερτ, χήροι πλέον, περνούν το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας παρέα, στο πάρκο, στο καφέ, στην λέσχη, παίζοντας βόλους και διαβάζοντας εφημερίδες, μαζί με τους υπόλοιπους συνομήλικους της Νεουορκέζικης γειτονιάς. Ρουτίνα που επαναλαμβάνεται χωρίς σοβαρές αποκλίσεις καθημερινά, με μοναδικές εμβόλιμες εκπλήξεις, τις επικοινωνίες που έχουν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που κυριολεκτικά λατρεύουν. Ανατροπή στο ξένοιαστο σκηνικό που θα φέρει η απόφαση της εταιρίας που εργάζονταν κάποτε θα εξαγοραστεί και τα συνταξιοδοτικά αποθέματα τους θα εξαφανιστούν, με συνέπεια τα έσοδα τους να μηδενιστούν και έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ όλοι τους τα 70 τους χρόνια, να βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της απόγνωσης.

Οφθαλμόν αντί οφθαλμού θα σκεφτεί ο πιο ευφυής της τριάδας, Τζο και θα ρίξει την απρόσμενη ιδέα του ενώπιον των κομπανιέρων. Οι τράπεζες τους έκλεψαν το μηνιάτικο, από εκείνες θα κλέψουν τα ταμεία για να επιβιώσουν. Κι όχι μόνο αυτοί, αλλά ολόκληρη η ομήγυρη των παλιών συναδέλφων, που άφραγκη αντιλαμβάνεται σαν μοναδική της λύση, την πρόνοια και το συσσίτιο. Οι αρχικές αντιδράσεις του σκεπτικιστή, αλλά και κρυφά ασθενή, Γουίλι, όπως και του πρώην μουσικού που περνά όμορφες ερωτικές στιγμές στην αγκάλη της πεταχτούλα Άννι που εργάζεται στο παρακείμενο μπακάλικο, πανεύκολα θα καμφθούν κι έτσι οι τρεις φίλοι, θα ριχτούν στον σχεδιασμό για το πως θα εισβάλλουν και θα ληστέψουν το αναίσθητο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Επικίνδυνη αποστολή για παιδαρέλια, πόσο μάλλον για το τρίο των απόμαχων, που νιώθουν τόσο αδικημένοι από την όλη κατάσταση.

Εδώ καλά καλά δεν πετυχαίνουν να σουλάρουν μια σοκολάτα από το σούπερ μάρκετ όμως, πως θα πετύχουν να εισβάλλουν, κρατώντας όπλα και περίστροφα μέσα στο πολυσύχναστο και απόλυτα ασφαλές μέγαρο? Αν υπάρχει μια άμεση ανάγκη για να εκκινήσουν το πλάνο τους, που σε ένα μήνα και κάτι πρέπει να εκτελεστεί, αυτή είναι η συμβουλή και η καθοδήγηση ενός πεπειραμένου ληστή, που θα τους προπονήσει να κινηθούν με πλήρη ακρίβεια, στήνοντας ταυτόχρονα το ακλόνητο άλλοθι, αν και εφόσον προσεγγίσει τα χνάρια τους η αστυνομία...

Και εκεί ακριβώς είναι που αποκτά γούστο η κεφάτη και ρυθμική στην αφήγηση της, heist movie, που βαδίζει πιστά στα χνάρια των Italian Job και των Oceans, προσοχή όμως, χωρίς το παραμικρό ειδικό εφέ, δίχως πλουμίδια και με την ομάδα να αποτελείται από γέροντες και ουχί πανέτοιμους λοκατζήδες. Περιέργως για το φιλμ που επιμελείται σκηνοθετικά ο (και ηθοποιός) Zach Braff, που είχε πετύχει διάνα στα ανεξάρτητα φεστ με την πρώτη του δημιουργία μεγάλου μήκους Garden State στα 2004 κι έκτοτε χάθηκε, η πιο χαρισματική πράξη του δεν είναι εκείνη που προηγείται της κλοπής, αφού η προετοιμασία διαρκεί μόλις ένα πεντάλεπτο, αλλά αυτή που έπεται αυτής. Είναι οι ώρες εκτόξευσης της αγωνίας που οι αρχές μέσα από βίντεο και αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων, θα οδηγηθούν στον δρόμο των γεροντάκων, που τώρα θα κληθούν να αποδείξουν πως έχουν διαπράξει την τέλεια ληστεία. Θα είναι έτσι και οι σχεδόν ογδοντάρηδες θα το πανηγυρίσουν με τις τσέπες τους κατάμεστες ή θα οδηγηθούν σιδεροδέσμιοι στο μπουντρούμι?

Φαντασία είναι και πλάκα αυτού του είδους το σινεμά, οπότε σύμφωνα με όλες τις προηγούμενες πανομοιότυπες φορές, το χάπι εντ επέρχεται υποχρεωτικά, μιας και τίποτα σχεδόν από όσα εξιστορεί (εκτός από τις ληστρικές επιδρομές των τραπεζών προς τους φτωχούς πολίτες απεναντίας) δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα. Είναι απολαυστικό πάντως, που τρία ιερά τέρατα της Έβδομης Τέχνης, άπαντες τιμημένοι όχι μόνο με την υπέρτατη Οσκαρική διάκριση, μα κυρίως με την απέραντη αγάπη του κοινού, δίνουν ξεχωριστό κέφι στην παρουσία τους, αποδίδοντας ένα σενάριο - ριμέικ της ομώνυμης ταινίας του 79 - που τελικά μοιάζει πολύ μικρό για τα τεράστια μέτρα τους. Ο φλεγματικός Βρετανός Michael Caine, ο ήρεμος τιτάνας Morgan Freeman και ο δαιμόνιος, ως αγωνιζόμενος στην φυσική του έδρα το Big Apple, Alan Arkin, αποδίδουν με την άνεση που τους δίνει η ατέρμονη εμπειρία τους, τους ρόλους των τριών ληστών με τα ρευματικά. Συν στην συντροφιά τους, η αιώνια sexy kitten, η Ann-Margret, που παίζει το ταίρι του τελευταίου, αλλά και την γυμνάστρια τους, ενόσω κτίζουν φυσική κατάσταση ενόψει της μεγάλης κλοπής.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν το Going In Style, που στην βάση του στόρι του είναι βγαλμένο, δυστυχώς από την ζωή, είναι ένα ευχάριστο geriatric ταινιάκι, που προστίθεται στην αλυσίδα των εξίσου χαλαρών και υπερηλικιακής φόρμας φιλμς σαν τα Last Vegas, Space Cowboys, Wild Hogs, Bucket List, που οι τρίτης ηλικίας ήρωες τους, πετύχαιναν κατορθώματα ασύμμετρα με τα χρόνια τους. Εύθυμο, με διαρκές και σταθερό τέμπο, δίχως ανατροπές και φιοριτούρες, αλλά με μια τρόικα θρυλικών αστέρων, που σίγουρα με την εξαιρετικά αποτελεσματική χημεία της θα ανταποδώσει στον θεατή την εμπιστοσύνη που έδειξε.