Άλλοθι για Παντρεμένους
του Philippe Lacheau. Με τους Philippe Lacheau, Élodie Fontan, Tarek Boudali, Julien Arruti, Vincent Desagnat, Nathalie Baye, Didier Bourdon, Nawell Madani, Kad Merad, Michèle Laroque, Philippe Duquesne
sahlamaritsa.fr
του zerVo (@moviesltd) 
Πολλές φορές δεν έχω καταλάβει αυτό το τρικάκι της παραγωγής κάποιας ταινίας, να αναφέρεται στις περασμένες δημιουργίες των συντελεστών της, υποθέτοντας πως κάτι τέτοιο ενδεχόμενα να λειτουργήσει θετικά στην σκεπτική του κόσμου, ώστε ενδεχόμενα να συρρεύσει για να την τιμήσει με τον οβολό του. Και καλά οι createurs να έχουν προσφέρει κανέναν Τιτανικό ή τίποτα Lord Of The Rings να πάει στην ευχή του Θεού η αναφορά. Όταν μιλάμε για παρελθόν που περιλαμβάνει στο παλμαρέ του το...ορόσημο της φρανσέζικης κομεντί Babysitting, τι περισσότερο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια επίπεδη και χωρίς εμπνεύσεις φαρσούλα του σωρού. Εχμ, ναι, μάλλον τίποτα παραπάνω. Αναζητώντας άλλοθι λοιπόν...
Χρυσές δουλειές κάνει το γραφείο παροχής ιδιαίτερων υπηρεσιών με την επονομασία alibi.com, που όπως αποκαλύπτει και η μαρκίζα του, βρίσκει και αποδίδει απίθανες στην σύλληψη τους δικαιολογίες, για να τις χρησιμοποιήσουν όσοι έχουν υποπέσει σε κάποια εξωσυζυγική - και όχι μόνο - κουτσουκέλα. Και οι πελάτες του ιστότοπου που διαρκώς εξελίσσει τις παροχές του, ανήκουν σε όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, από εύπορες κυρίες της αριστοκρατίας που ορέγονται σωματώδη αγοράκια και πλούσιους επιχειρηματίες που και τι δεν θα έδιναν για λίγες ινκόγκνιτο στιγμές, μέχρι ποπ αστέρες που δεν καταφέρνουν να κρύψουν τις ιδιαίτερες ερωτικές τους επιθυμίες, αλλά και παιδάκια που πρέπει κάπως να εξηγήσουν τα σκασιαρχεία τους από το σχολειό.
Τρίβουν τα χέρια τους για όσα έχουν καταφέρει, προσφέροντας κοινωνικό έργο, στην ευρηματική κατασκευή ψεμάτων, ο ιδρυτής Γκρεγκ μαζί με τους δύο παιδιόθεν συνεργάτες του. Μέχρι την στιγμή που στην μονότονη ζωή του εμπνευστή του πλάνου, εισβάλλει σαν σίφουνας η κουκλίνα Φλοράνς, που θα του ξεκαθαρίσει άμεσα πως αν μισεί κάτι θανάσιμα στην συμπεριφορά των ανδρών, είναι το φτηνό παραμύθι και η ανειλικρίνεια. Πως θα καταφέρει λοιπόν ο μετρ της κιβδηλότητας να κρύψει την πραγματική τους ταυτότητα από το κορίτσι που έχει αγγίξει όσο κανένα άλλο την καρδιά του? Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο γνωστός τσιλιμπουρδιστής μπαμπάς της, είναι ένας από τους πιο παλιούς χρήστες της υπηρεσίας του?
Στον κόσμο λοιπόν που βασιλεύει αδιαφάνεια και το ψεύδος, εκείνοι που θα πιάσουν την καλή και θα γίνουν εκατομμυριούχοι, είναι όλοι όσοι κατανοήσουν πως το κόλπο είναι να αποδείξουν πως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ωσότου να μπουν κι εκείνοι σε καλούπια, οπότε ή θα πρέπει να αλλάξουν μονομιάς συλλογιστική και να δείξουν ηθικοί ή να βουτήξουν όπως οι πελάτες τους στα τεχνάσματα για να καλύψουν τις απρέπειες τους. Αυτή ακριβώς είναι και η βάση της κομεντί που υπογράφει ο (και ηθοποιός) Philippe Lacheau, που εσχάτως μοιάζει πολυγραφότατος στον χώρο του ανάλαφρου βαριετέ, πετυχαίνοντας κάποιες αξιόλογες εμπορικές επιτυχίες με τις ταινίες του. Δυστυχώς για εκείνον όμως, όχι και αναλόγως ποιοτικές θα έλεγα...
Όπως συνέβη λοιπόν στα προηγούμενα φιλμς του, όπου κρατούσε όπως κι εδώ τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο, ο ξανθούλης κομεντιέν, ακολουθεί κι εδώ την ίδια τεχνική, της συρραφής δηλαδή ανεκδοτικών σκετς, προσφέροντας το σύνολο σαν μια ποικιλία γλαφυρή και κεφάτη όπως ο ίδιος πιστεύει. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική πάντως, αφού ναι μεν μπορεί να υπάρχει άπλετη ενέργεια από όλους τους φορείς για να υλοποιηθεί το διασκεδαστικό πλάνο, το τελικό αποτέλεσμα χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση και ουσία, περιορίζεται σε χοντράδες που δεν κάνουν ούτε με την βία το χειλάκι να σκάσει. Προχειροφτιαγμένα στιχάκια, στημένα στο πόδι, ελπίζοντας πως η επόμενη ρουμπρίκα θα προκαλέσει το απαιτούμενο χαχανητό, γαϊτανάκι που τρέχει όμως για μιάμιση περίπου ώρα, με μηδενικά αποτελέσματα.
Ο αρκετά δημοφιλής στην πατρίδα του Γάλλος θα πρέπει να ομολογήσω πως δεν στερείται από ιδέες, που ενδεχόμενα να διαθέτουν, έστω και επιδερμικά, μια κάποια σοσιολογική χροιά, τις χρησιμοποιεί όμως τόσο ανάκατα και άγαρμπα, που το πακέτο δεν λειτουργεί ποτέ γαργαλιστικά. Εξόν και μπορεί κανείς να πιστέψει πως είναι αστείο να αντικρίζει κανείς την ντιβάρα Nathalie Baye, να τσαλακώνει την περσόνα της, κουνώντας ως πιπίνι τους εξηντάρηδες γοφούς της ή τον μπουλούκο Didier Bourdon, να το παίζει κοιλαράς μεσήλιξ εραστής, τρομαρίτσα μου. Συνεπώς καμία κατάσταση, ούτε καν η ρομαντική που αναπτύσσεται μεταξύ του πανταχού παρόντα σε όλους τους τομείς της παραγωγής Lacheau και την τσαχπίνα Elodie Fontan (όνομα και πράμα), λειτουργεί ποτέ, οδηγώντας το κωμωδιάκι Alibi.com, ελάχιστες στιγμές μετά την χαλαρότατα αδιάφορη παρακολούθηση του, στην ολοκληρωτική λησμονιά.
Τρίβουν τα χέρια τους για όσα έχουν καταφέρει, προσφέροντας κοινωνικό έργο, στην ευρηματική κατασκευή ψεμάτων, ο ιδρυτής Γκρεγκ μαζί με τους δύο παιδιόθεν συνεργάτες του. Μέχρι την στιγμή που στην μονότονη ζωή του εμπνευστή του πλάνου, εισβάλλει σαν σίφουνας η κουκλίνα Φλοράνς, που θα του ξεκαθαρίσει άμεσα πως αν μισεί κάτι θανάσιμα στην συμπεριφορά των ανδρών, είναι το φτηνό παραμύθι και η ανειλικρίνεια. Πως θα καταφέρει λοιπόν ο μετρ της κιβδηλότητας να κρύψει την πραγματική τους ταυτότητα από το κορίτσι που έχει αγγίξει όσο κανένα άλλο την καρδιά του? Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο γνωστός τσιλιμπουρδιστής μπαμπάς της, είναι ένας από τους πιο παλιούς χρήστες της υπηρεσίας του?
Στον κόσμο λοιπόν που βασιλεύει αδιαφάνεια και το ψεύδος, εκείνοι που θα πιάσουν την καλή και θα γίνουν εκατομμυριούχοι, είναι όλοι όσοι κατανοήσουν πως το κόλπο είναι να αποδείξουν πως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ωσότου να μπουν κι εκείνοι σε καλούπια, οπότε ή θα πρέπει να αλλάξουν μονομιάς συλλογιστική και να δείξουν ηθικοί ή να βουτήξουν όπως οι πελάτες τους στα τεχνάσματα για να καλύψουν τις απρέπειες τους. Αυτή ακριβώς είναι και η βάση της κομεντί που υπογράφει ο (και ηθοποιός) Philippe Lacheau, που εσχάτως μοιάζει πολυγραφότατος στον χώρο του ανάλαφρου βαριετέ, πετυχαίνοντας κάποιες αξιόλογες εμπορικές επιτυχίες με τις ταινίες του. Δυστυχώς για εκείνον όμως, όχι και αναλόγως ποιοτικές θα έλεγα...
Όπως συνέβη λοιπόν στα προηγούμενα φιλμς του, όπου κρατούσε όπως κι εδώ τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο, ο ξανθούλης κομεντιέν, ακολουθεί κι εδώ την ίδια τεχνική, της συρραφής δηλαδή ανεκδοτικών σκετς, προσφέροντας το σύνολο σαν μια ποικιλία γλαφυρή και κεφάτη όπως ο ίδιος πιστεύει. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική πάντως, αφού ναι μεν μπορεί να υπάρχει άπλετη ενέργεια από όλους τους φορείς για να υλοποιηθεί το διασκεδαστικό πλάνο, το τελικό αποτέλεσμα χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση και ουσία, περιορίζεται σε χοντράδες που δεν κάνουν ούτε με την βία το χειλάκι να σκάσει. Προχειροφτιαγμένα στιχάκια, στημένα στο πόδι, ελπίζοντας πως η επόμενη ρουμπρίκα θα προκαλέσει το απαιτούμενο χαχανητό, γαϊτανάκι που τρέχει όμως για μιάμιση περίπου ώρα, με μηδενικά αποτελέσματα.
Ο αρκετά δημοφιλής στην πατρίδα του Γάλλος θα πρέπει να ομολογήσω πως δεν στερείται από ιδέες, που ενδεχόμενα να διαθέτουν, έστω και επιδερμικά, μια κάποια σοσιολογική χροιά, τις χρησιμοποιεί όμως τόσο ανάκατα και άγαρμπα, που το πακέτο δεν λειτουργεί ποτέ γαργαλιστικά. Εξόν και μπορεί κανείς να πιστέψει πως είναι αστείο να αντικρίζει κανείς την ντιβάρα Nathalie Baye, να τσαλακώνει την περσόνα της, κουνώντας ως πιπίνι τους εξηντάρηδες γοφούς της ή τον μπουλούκο Didier Bourdon, να το παίζει κοιλαράς μεσήλιξ εραστής, τρομαρίτσα μου. Συνεπώς καμία κατάσταση, ούτε καν η ρομαντική που αναπτύσσεται μεταξύ του πανταχού παρόντα σε όλους τους τομείς της παραγωγής Lacheau και την τσαχπίνα Elodie Fontan (όνομα και πράμα), λειτουργεί ποτέ, οδηγώντας το κωμωδιάκι Alibi.com, ελάχιστες στιγμές μετά την χαλαρότατα αδιάφορη παρακολούθηση του, στην ολοκληρωτική λησμονιά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Ιουνίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική