Movies Ltd

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Είμαστε ότι λέει το προφίλ μας στο facebook – όχι;

Αυτή είναι η 3η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Stéphane Robelin, μετά από τρεις μικρούς μήκους ταινίες που επίσης έχει στο ενεργητικό του. Και στις τρεις μεγάλου μήκους του υπογράφει και το σενάριο. Η πρώτη ήταν το «Real Movie» (2004). Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν το «Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί;» (Et si on vivait tous ensemble?, 2011), η οποία βγήκε και στη χώρα μας και στη Γαλλία έκοψε γύρω στις 500 χιλιάδες εισιτήρια. Και σε εκείνην την ταινία ένας από τους πρωταγωνιστές ήταν ο Pierre Richard!

Ο Pierre Richard κάποια εποχή ήταν ο δημοφιλέστερος Γάλλος κωμικός! Πλέον, στα 83 του χρόνια, δεν έχει πάψει να παίρνει ρόλους σε ταινίες με εμπορικό ενδιαφέρον. Το όνομα με το οποίο βαφτίστηκε είναι το Pierre Richard Maurice Charles Leopold Defays!!! Από το 1958, που εμφανίστηκε χωρίς να είναι γραμμένο το όνομά του στα credit στην ταινία «Les amants de Montparnasse» του Jacques Becker έχει εμφανιστεί σε 60 ταινίες, ενώ δάνεισε και τη φωνή του σε άλλες τρεις κινουμένων σχεδίων!!! Κι έχει κι άλλες τέσσερις ταινίες στα σκαριά. Ακαταπόνητος! Αλλά βρείτε μου μια γυναίκα ηθοποιό άνω των 80 (εκτός από Maggie Smith) που να βρίσκει ακόμα ρόλους στο σινεμά...

Η υπόθεση: O Πιέρ είναι ένας 75χρονος χήρος που ζει μοναχικά από τότε που έχασε την γυναίκα του. Κι αυτό επειδή η ζωή του δεν έχει νόημα χωρίς εκείνη. Έτσι νιώθει. Το διαμέρισμά του στο Παρίσι είναι ακατάστατο και ο ίδιος δεν φροντίζει ούτε την υγιεινή του ούτε τη διατροφή του. Η κόρη του, προκειμένου να τον βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί, του χαρίζει έναν υπολογιστή ελπίζοντας να του εξιτάρει την περιέργεια και να τον βοηθήσει να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους. Ο Πιέρ όμως είναι ηλεκτρονικά αναλφάβητος, οπότε χρειάζεται κάποιον να τον βοηθήσει. Εδώ μπαίνει στο πλάνο ο Άλεξ. Ο Άλεξ είναι ένας νεαρός άντρας, άνεργος, που ζει μαζί με την εγγονή του Πιέρ, όντας ζευγάρι μαζί της, στο σπίτι της κόρης του. Απρόθυμος, δέχεται την πρόκληση να διδάξει τον Πιέρ. Εξάλλου, χρειάζεται τα χρήματα.

Έτσι, ο Πιέρ αρχίζει το «σερφάρισμα» και σύντομα ανακαλύπτει ένα site γνωριμιών. Χρησιμοποιώντας το όνομα του Άλεξ, ο Πιέρ γνωρίζει την «Flora63», μία νεαρή φυσιοθεραπεύτρια και σύντομα μαγεύεται από τη γοητεία της. Αυτή αντίστοιχα μαγεύεται από το κομψό και ασυνήθιστο προφίλ του και του ζητάει να βγουν έξω τετ α τετ. Ο Πιέρ νιώθοντας παγιδευμένος αλλά ταυτόχρονα και ενθουσιασμένος, δέχεται να βγει με την κοπέλα αλλά θα πρέπει να πείσει τον Άλεξ να πάει εκείνος στη θέση του. Στις Βρυξέλλες! Κι έτσι αρχίζουν τα μπερδέματα...

Η άποψή μας: Η ταινία Un Profil Pour Deux θα μπορούσε να έχει δίπλα της τον χαρακτηρισμό «γλυκούλα». Όχι με υποτιμητικό τρόπο. Είναι μια ταινία αγαπησιάρικη, που δεν προκαλεί μεγάλα πάθη στο θεατή της. Δεν ενθουσιάζεσαι μαζί της, δεν πετάς τη σκούφια σου, δεν σκας στα γέλια. Αλλά δεν νευριάζεις κιόλας, δεν νιώθεις κορόιδο, δεν θεωρείς ότι έχεις χάσει τσάμπα ένα δίωρο. Μια ρομαντική κομεντί είναι η ταινία, παλιομοδίτικη, που «ντύνεται» μοντέρνα, χρησιμοποιώντας ως βασικό στοιχείο της πλοκής τη σύγχρονη (προσπάθεια για) επικοινωνία μέσα από τα social media. Και ναι, θα μπορούσαμε να πούμε πως η ταινία αποτελεί κάτι σαν τον «Συρανό Ντε Μπερζεράκ» του 21ου αιώνα! Μόνο που αντί για τον μυταρά Συρανό έχουμε στη θέση του τον γηραιό Πιέρ. Που μέσα από το προφίλ του στη σελίδα γνωριμιών στο ίντερνετ γράφει πράγματα τα οποία ξεχειλίζουν λυρισμό, αισθησιασμό, ποιητικότητα σε μια εποχή άφατου κυνισμού. Κρύβει όμως την ηλικία του. Πώς θα μπορούσε να γητεύσει μια γυναίκα, πανέμορφη, με τα μισά του χρόνια, αυτός, ο παλαίμαχος wannabe εραστής; Ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδρασή της αν μάθαινε την πραγματικότητα για την ηλικία του; Μα εννοείται, η φυγή. Οπότε, αρχικά, ο Πιέρ ικανοποιείται και μόνο από το γεγονός ότι κατορθώνει να «ανάβει» πάθος σε μια άλλη γυναίκα, με τα γραπτά του, κρυμμένος πίσω από μια ηλεκτρονική, ψεύτικη ταυτότητα. Κι όταν έρθει η στιγμή του ραντεβού ο Άλεξ είναι ο τέλειος υποψήφιος για να παρουσιαστεί «αντ' αυτού». Νέος είναι, όμορφος είναι, μια χαρά. Τα σχέδια βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις αλλού ξεκινούν να πάνε κι αλλού πηγαίνουν. Ο Πιέρ ελπίζει πως θα κερδίσει την καρδιά της νεαρής ακόμα και όταν ο Άλεξ κοιμάται μαζί της. Τα υπόλοιπα, επί της μεγάλης οθόνης.

Πάντα είναι ευχάριστο να βλέπεις τον Pierre Richard σε ταινίες, κι εδώ ικανοποιεί τον θεατή με το timing και την παρουσία του. Η σκηνή με το «ανοιχτό παράθυρο» είναι από τις πιο προφανείς αλλά βγάζει γέλιο. Ομορφούλα είναι η μελαχρινή χήρα από τις Βρυξέλλες, έχει δυο – τρεις σκηνές η ταινία όπου πραγματικά γελάς, αλλά δεν είναι ταινία για χοντρό γέλιο. Κατά μία έννοια μοιάζει κάαααπως με το περσινό Retour Chez Ma Mere (εκεί η Josiane Balasko προσπαθούσε να μάθει τα σχετικά με τη χρήση του ίντερνετ) αλλά είναι σαφώς καλύτερη ταινία από εκείνη. Πιο ολοκληρωμένη. Πιο ενδιαφέρουσα. Αλλά και πάλι, όχι μια ταινία που θα κάνει τη διαφορά. Τουλάχιστον δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.