Η μυστική γραφή
του Jim Sheridan. Με τους Rooney Mara, Jack Reynor, Theo James, Eric Bana, Vanessa Redgrave
Nicholas Sparks made in Ireland!
του zerVo (@moviesltd) 
Με μια από τις πλέον πολυδιαβασμένες νουβέλες της πρόσφατης αγγλόφωνης λογοτεχνίας, του φημισμένου The Secret Scripture που πήγασε από την έμπνευση του Ιρλανδού συγγραφέα Sebastian Barry επιστρέφει ενεργά στον τόπο του, μετά από εικοσαετή και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη περιπλάνηση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ο σκηνοθέτης Jim Sheridan. Ο κινηματογραφιστής δηλαδή που έχει συνεργαστεί όσο κανείς άλλος με τον σπουδαιότερο εν ζωή ηθοποιό, Daniel Day Lewis, σε τρεις δημιουργίες του, με τις δύο εξ αυτών (In The Name Of The Father, My Left Foot) να τον στέλνουν μέχρι τις Οσκαρικές πεντάδες, την μία μάλιστα νικηφόρα και την τρίτη (The Boxer) να ορίζει τον αποχαιρετισμό στο νησί του, με προορισμό μια σπουδαιότερη καριέρα στην λαμπερή Μέκκα του σινεμά, που ποτέ δεν ήλθε όμως, μιας και φιλμς όπως In America, Ger Rich Or Die Tryin, Brothers και κυρίως το παταγώδες φλοπ Dream House ποτέ δεν στάθηκαν αντάξια των έργων της πρώτης φάσης της καριέρας του. Κάπως έτσι, ρηχά και όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένα, ο αξιόλογος Άιρις ντιρέκτορας συνεχίζει και επί του παρόντος...
Η ώρα της εκκένωσης της ψυχιατρικής κλινικής του Ρόσκομον, που οσονούπω θα μεταβληθεί σε υπερπολυτελές σπα πλησιάζει και όλοι οι τρόφιμοι του καλούνται να προετοιμαστούν για την ασφαλή τους μεταφορά σε άλλο θεραπευτικό κατάστημα. Γεγονός που θα επιφέρει μια έντονη αναστάτωση στην υπερήλικα και επί μισό περίπου αιώνα τρόφιμο του, Ροζάν Μακ Νάλτυ, που θα δείξει να δυσανασχετεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, φέροντας τους υπευθύνους σε δύσκολη θέση, για το πως πρέπει να χειριστούν την περίπτωση της. Μια υπόθεση που θα αναλάβει ο έμπειρος και συγκαταβατικός ψυχίατρος Στίβεν Γκρίν, ο οποίος θα έλθει σε άμεση επαφή με την ζορισμένη ασθενή, αναλαμβάνοντας να την μεταπείσει κι αν χρειαστεί και το κρίνει σκόπιμο, να της δώσει μετά από πενήντα χρόνια, εξιτήριο.
Στις κουβέντες που θα γίνουν, ανάμεσα στην γηραιά κυρία και τον χαμηλών τόνων δόκτορα, εκείνη θα ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεων της, οδηγώντας τον μέσα από τα γραπτά απομνημονεύματα της σε κρυφό σημειωματάριο, στις δύσκολες εκείνες ημέρες, των αρχών της δεκαετίας του 40, που βίωσε και είχαν σαν τελικό αποτέλεσμα τον εγκλεισμό της στο ίδρυμα. Ημέρες νιότης και ξενοιασιάς για την νεαρή πρωτευουσιάνα Ρόουζ, που από το Μπέλφαστ θα ταξιδέψει στο επαρχιακό Σλίγκο, για να εργαστεί στο πολυσύχναστο κατάστημα της θείας της, στο κέντρο της κωμόπολης. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές στην περιοριστική κοινωνία, η όμορφη κοπελιά θα γίνει το αντικείμενο του πόθου όλων των αντρών της περιοχής, περισσότερο του δυναμικού Μάικλ, που θα ορκιστεί να κάνει τα πάντα για την αποκτήσει και μεταξύ όλων των άλλων και του διπρόσωπου τοπικού ιερέα Παπα Γκοντ, που θα δείξει ένα ιδιόμορφο ενδιαφέρον για εκείνη, αν και ρασοφόρος...
Με ταχύτατο τέμπο, στο πρώτο μέρος του φιλμ, η φιλελεύθερη και αποστασιοποιημένη από τους αυστηρούς θρησκευτικούς κανόνες που διέπουν την καθημερινότητα της μικρής κοινωνίας Ρόουζ, θα κάνει εντέλει την καμίας έκπληξης επιλογή της, αποδεχόμενη για καλό της τον γοητευτικό τσιγαρά, που όμως με την έκρηξη του μεγάλου πολέμου, θα ντυθεί την στολή του πιλότου και θα φύγει μακρυά της, ώστε να υπηρετήσει με σθένος την πατρίδα. Όσα θα επακολουθήσουν, ενόσω η χώρα θα βρεθεί και σε εσωτερικό αναβρασμό, με την άνοδο του ντόπιου απελευθερωτικού μετώπου, θα ορίσουν την ακραία δραματική εξέλιξη της ιστορίας, καθώς οι ανατροπές και οι εκπλήξεις θα διαδέχονται στην πορεία η μία την άλλη, μέχρι να φτάσουμε στην στιγμή που η κατεστραμμένη από τις αλλεπάλληλες απώλειες γυναίκα θα οδηγηθεί πίσω από τους βαριούς λευκούς τοίχους του νοσοκομείου.
Η αφήγηση, που κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της, λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, με κάποιες ολιγόλεπτες εμβόλιμες στιγμές του σήμερα (για την ακρίβεια, κάπου στα 90s μάλλον διαδραματίζεται το παρόν) γίνεται - όπως Τιτανικός - από τα χείλη της τόσο ταλαιπωρημένης γηραίας Κυρίας, της πραγματικά τεράστιας Vanessa Redgrave, που αναμφίβολα με την παρουσία της δίνει μια άλλη διάσταση στην συνολική παραγωγή. Εδώ βρίσκεται και το σημείο που ο πεπειραμένος Sheridan κάνει και την καλύτερη δουλειά επί του συνόλου, καθώς το σωστά μελετημένο μοντάζ δεν μπερδεύει την γραμμή, ούτε προκαλεί κενά στην εξιστόρηση, την ίδια στιγμή που ο γνωστός για την τελειομανία του, βρετανικός σχεδιασμός παραγωγής, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες, για να στηθεί η αναπαράσταση της εποχής. Και πραγματικά σαν μια εναλλακτική μεταφορά, τυπικού ρομάντζου κοπής Nicholas Sparks, στην περιφέρεια της εν καιρώ πολέμου Ιρλανδίας, το εργάκι μια χαρά στέκεται. Τα προβλήματα ξεκινούν από την στιγμή που στο σενάριο εισέρχονται παράγοντες περιπλοκότητας, όπως ο Καθολικισμός, η άτεγκτη στάση των ανταρτών, τα κλειστά στόματα του στενότατου μικρόκοσμου, που αναπτύσσουν υποιστορίες πέραν του συγκινητικού λαβ στόρι, που δεν κλειδώνουν σωστά με το όλο και δημιουργούν πανεύκολα απορίες για το πως μπορεί να έμειναν κρυφές για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σαν αντίμετρο της Ντάμας Vanessa, η πραγματικά εκφραστική Rooney Mara, αποδέχεται να παίξει το δύσκολο υποκριτικό πινγκ πονγκ μαζί της και αυτό εντέλει αποβαίνει υπέρ της overall, μιας και είναι πέρα από όμορφη και εξαιρετικής ερμηνευτικής στόφας. Ατυχώς και γι αυτήν από ένα σημείο και μετά, οι βοήθειες που παίρνει από την απολύτως προβλέψιμη πλοκή, είναι ελάχιστες, μην δίνοντας της έτσι την ευκαιρία να αναδείξει σε μεγαλύτερο εύρος το ταλέντο της, ακόμη κι αν οι πάμπολλοι υποστηρικτικοί αρσενικοί χαρακτήρες (που νικητής τους αναδεικνύεται ο γοητευτικός Jack Raynor) στήνουν διαρκώς βατήρες εκτόξευσης του ενδιαφέροντος της ίντριγκας. Εκεί κάπου, στην κλιμάκωση του πάθους, ο Sheridan μοιάζει να χάνει τα ηνία, δεν πακετάρει με την δέουσα προσοχή το προϊόν του και το αφήνει απλώς να εξελιχθεί επίπεδα ίσαμε το φινάλε, όπου το υπό άλλες συνθήκες Shyammyκό τουίστ, μοιάζει ξεκρέμαστο και νωθρό. Όσοι θεατές πάντως θωρήσουν την Μυστική Γραφή, απλώς και μόνο σαν ένα ανολοκλήρωτο φιλμικό ρομάντζο με φόντο τις συννεφιασμένες ακτές της πράσινης νήσου, είναι σίγουρο πως δεν θα απογοητευτούν.
Στις κουβέντες που θα γίνουν, ανάμεσα στην γηραιά κυρία και τον χαμηλών τόνων δόκτορα, εκείνη θα ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεων της, οδηγώντας τον μέσα από τα γραπτά απομνημονεύματα της σε κρυφό σημειωματάριο, στις δύσκολες εκείνες ημέρες, των αρχών της δεκαετίας του 40, που βίωσε και είχαν σαν τελικό αποτέλεσμα τον εγκλεισμό της στο ίδρυμα. Ημέρες νιότης και ξενοιασιάς για την νεαρή πρωτευουσιάνα Ρόουζ, που από το Μπέλφαστ θα ταξιδέψει στο επαρχιακό Σλίγκο, για να εργαστεί στο πολυσύχναστο κατάστημα της θείας της, στο κέντρο της κωμόπολης. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές στην περιοριστική κοινωνία, η όμορφη κοπελιά θα γίνει το αντικείμενο του πόθου όλων των αντρών της περιοχής, περισσότερο του δυναμικού Μάικλ, που θα ορκιστεί να κάνει τα πάντα για την αποκτήσει και μεταξύ όλων των άλλων και του διπρόσωπου τοπικού ιερέα Παπα Γκοντ, που θα δείξει ένα ιδιόμορφο ενδιαφέρον για εκείνη, αν και ρασοφόρος...
Με ταχύτατο τέμπο, στο πρώτο μέρος του φιλμ, η φιλελεύθερη και αποστασιοποιημένη από τους αυστηρούς θρησκευτικούς κανόνες που διέπουν την καθημερινότητα της μικρής κοινωνίας Ρόουζ, θα κάνει εντέλει την καμίας έκπληξης επιλογή της, αποδεχόμενη για καλό της τον γοητευτικό τσιγαρά, που όμως με την έκρηξη του μεγάλου πολέμου, θα ντυθεί την στολή του πιλότου και θα φύγει μακρυά της, ώστε να υπηρετήσει με σθένος την πατρίδα. Όσα θα επακολουθήσουν, ενόσω η χώρα θα βρεθεί και σε εσωτερικό αναβρασμό, με την άνοδο του ντόπιου απελευθερωτικού μετώπου, θα ορίσουν την ακραία δραματική εξέλιξη της ιστορίας, καθώς οι ανατροπές και οι εκπλήξεις θα διαδέχονται στην πορεία η μία την άλλη, μέχρι να φτάσουμε στην στιγμή που η κατεστραμμένη από τις αλλεπάλληλες απώλειες γυναίκα θα οδηγηθεί πίσω από τους βαριούς λευκούς τοίχους του νοσοκομείου.
Η αφήγηση, που κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της, λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, με κάποιες ολιγόλεπτες εμβόλιμες στιγμές του σήμερα (για την ακρίβεια, κάπου στα 90s μάλλον διαδραματίζεται το παρόν) γίνεται - όπως Τιτανικός - από τα χείλη της τόσο ταλαιπωρημένης γηραίας Κυρίας, της πραγματικά τεράστιας Vanessa Redgrave, που αναμφίβολα με την παρουσία της δίνει μια άλλη διάσταση στην συνολική παραγωγή. Εδώ βρίσκεται και το σημείο που ο πεπειραμένος Sheridan κάνει και την καλύτερη δουλειά επί του συνόλου, καθώς το σωστά μελετημένο μοντάζ δεν μπερδεύει την γραμμή, ούτε προκαλεί κενά στην εξιστόρηση, την ίδια στιγμή που ο γνωστός για την τελειομανία του, βρετανικός σχεδιασμός παραγωγής, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες, για να στηθεί η αναπαράσταση της εποχής. Και πραγματικά σαν μια εναλλακτική μεταφορά, τυπικού ρομάντζου κοπής Nicholas Sparks, στην περιφέρεια της εν καιρώ πολέμου Ιρλανδίας, το εργάκι μια χαρά στέκεται. Τα προβλήματα ξεκινούν από την στιγμή που στο σενάριο εισέρχονται παράγοντες περιπλοκότητας, όπως ο Καθολικισμός, η άτεγκτη στάση των ανταρτών, τα κλειστά στόματα του στενότατου μικρόκοσμου, που αναπτύσσουν υποιστορίες πέραν του συγκινητικού λαβ στόρι, που δεν κλειδώνουν σωστά με το όλο και δημιουργούν πανεύκολα απορίες για το πως μπορεί να έμειναν κρυφές για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σαν αντίμετρο της Ντάμας Vanessa, η πραγματικά εκφραστική Rooney Mara, αποδέχεται να παίξει το δύσκολο υποκριτικό πινγκ πονγκ μαζί της και αυτό εντέλει αποβαίνει υπέρ της overall, μιας και είναι πέρα από όμορφη και εξαιρετικής ερμηνευτικής στόφας. Ατυχώς και γι αυτήν από ένα σημείο και μετά, οι βοήθειες που παίρνει από την απολύτως προβλέψιμη πλοκή, είναι ελάχιστες, μην δίνοντας της έτσι την ευκαιρία να αναδείξει σε μεγαλύτερο εύρος το ταλέντο της, ακόμη κι αν οι πάμπολλοι υποστηρικτικοί αρσενικοί χαρακτήρες (που νικητής τους αναδεικνύεται ο γοητευτικός Jack Raynor) στήνουν διαρκώς βατήρες εκτόξευσης του ενδιαφέροντος της ίντριγκας. Εκεί κάπου, στην κλιμάκωση του πάθους, ο Sheridan μοιάζει να χάνει τα ηνία, δεν πακετάρει με την δέουσα προσοχή το προϊόν του και το αφήνει απλώς να εξελιχθεί επίπεδα ίσαμε το φινάλε, όπου το υπό άλλες συνθήκες Shyammyκό τουίστ, μοιάζει ξεκρέμαστο και νωθρό. Όσοι θεατές πάντως θωρήσουν την Μυστική Γραφή, απλώς και μόνο σαν ένα ανολοκλήρωτο φιλμικό ρομάντζο με φόντο τις συννεφιασμένες ακτές της πράσινης νήσου, είναι σίγουρο πως δεν θα απογοητευτούν.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική