Movies Ltd

του Daniel Espinosa. Με τους Jake Gyllenhaal, Rebecca Ferguson, Ryan Reynolds, Hiroyuki Sanada, Ariyon Bakare, Olga Dihovichnaya, Alexander Nguyen, Hiu Woong-Sin

Από την Ανακάλυψη στην Αποκάλυψη...

του zerVo (@moviesltd)

1979 ήταν όταν ο μεγάλος και τρανός Ridley Scott, με το πιασάρικο είναι η αλήθεια μοτό "Στο Διάστημα κανείς δεν θα ακούσει την κραυγή σου" και με συγκλονιστικά ανατριχιαστική σε σύλληψη και σχεδιασμός ιδέα, έθετε με το Alien το ορόσημο του κινηματογραφικού είδους, του εξωγήινης μορφής, διαστημικού τρόμου. Έκτοτε δεν είναι και λίγες οι φορές που αρκετοί φιλόδοξοι κινηματογραφιστές επιχείρησαν να αναπλάσουν και να αναπροσαρμόσουν τον θρύλο, σπανίως πηγαίνοντας τον πολλά βήματα παραπέρα - το σίκουελ του Cameron είναι εξίσου εκπληκτικό - τις περισσότερες φορές όμως αντιγράφοντας τον, σε κόπιες που δεν έμειναν και για πολύ καιρό στην μνήμη. Μια τέτοια περίπτωση αναπροσαρμογής του βασικού θεματικού πλάνου αποτελεί και το Life, που κόστισε στην Sony και την παρέα της κοντά στα 60 εκατομμύρια δολάρια και περιέργως για τα σουπερσταρικά ονόματα που συμμετέχουν σε αυτό, δεν έχει κατορθώσεις ακόμη να γυρίσει πίσω ούτε μισά. Κι όμως πρόκειται για έναν, τουλάχιστον, αξιοπρεπή Αλιενικό κλώνο...

Η μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, με την επιστροφή της στον διαστημικό σταθμό θα φέρει καινούργια ευρήματα από το έδαφος του κόκκινου πλανήτη, προς αξιολόγηση, στους απεσταλμένους ερευνητές. Που, προς τεράστια έκπληξη τους, θα αντιληφθούν πως ανάμεσα στα ρινίσματα της σκόνης, υπάρχει ζωντανός μικροσκοπικός οργανισμός, που ενδεχόμενα μπορεί να αποκαλύψει περαιτέρω λεπτομέρειες για τις εξωγήινες μορφές ζωής. Μαντάτο που θα γίνει αποδεκτό με ενθουσιασμό από ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθώς εκείνη θα το πληροφορηθεί, σε τέτοιο βαθμό ώστε να οργανωθούν πανηγυρικές ονοματοδοσίες για την αμοιβάδα, που απέδειξε το προφανές: Δεν είμαστε πλέον μόνοι!

Κατά την διάρκεια των μελετών όμως, οι επιστήμονες θα ανακαλύψουν πολύ σύντομα καινούργιες ιδιότητες του Νόρμαν (!!!) όπως το ότι έχει αντίληψη, έχει αίσθηση του περιβάλλοντος, αισθάνεται, αντιδρά. Το πιο σπουδαίο όμως είναι πως μεγεθύνεται και μάλιστα ραγδαία. Ανίκανοι και απροετοίμαστοι οι διαστημικοί βιολόγοι στο να υπολογίσουν την δύναμη του καινούργιου επισκέπτη, με τρόμο θα αντιληφθούν τις επιθετικές του διαθέσεις, που μέσα σε ελάχιστες μόνο ώρες θα πάρουν φονική μορφή. Εγκλωβισμένοι στον δορυφόρο και με ελάχιστη επικοινωνία με το επίγειο κέντρο αποφάσεων, θα κληθούν να έρθουν αντιμέτωποι με το ταχύτατα αναπτυσσόμενο και ευφυέστατο θηρίο, που στόχο του δεν έχει απλώς να αφανίσει την ολιγομελή ομάδα, αλλά να φτάσει ακόμη και στην Γη, ώστε να επιδείξει την καταστροφική ισχύ του.

Τουλάχιστον σε ότι αφορά στον βασικό σεναριακό σπινθήρα δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη, αφού από τις πρώτες στιγμές που ο ερυθρός κόκκος άμμου θα μπει στον δοκιμαστικό σωλήνα, φαντάζεται ο θεατές πως αργά ή γρήγορα θα επέλθει η Αποκάλυψη. Το πλάσμα δε από την μεριά του, με τεράστια ευκολία, ευλυγισία και πονηριά θα καταφέρει να σπάσει τα στεγανά του σκάφους και να μοιράσει τον δολοφονικό του τρόμο στους άμαθους από ανοιχτό πόλεμο σάιεντιστς. Οπότε ξεκινάει ένα αγωνιώδες και κλειστοφοβικό "ο σώζων εαυτόν σωθήτω", που τουλάχιστον για τους παλιότερους και πιο έμπειρης ματιάς πάνω στο genre, θα έχει προβλέψιμη κατάληξη. Παρότι στην θεωρία και αντιφατικά, αυτή δεν θα είναι η Χολιγουντιανά Happyendίστικη που ενδεχόμενα οι λιγότερο γνώστες θα καρτερούσαν.

Έξυπνα σκεπτόμενος ο Daniel Espinosa (σκηνοθέτης που μου είχε προκαλέσει αλγεινή εντύπωση με το πιο πρόσφατο πόνημα του Child 44, το οποίο χάρη στις προκλητικά ανιστόρητες του απόψεις, αρνήθηκα να σχολιάσω) χειρίζεται ένα σκριπτ ελάχιστων προσώπων στην σύνθεση του, μετρημένων έξι κοσμοναυτών, όπως ακριβώς συμβαίνει και στα horror b-movies, όταν αντίστοιχου αριθμού ατόμων φράξιες, πέφτουν στα νύχια παρανοϊκών φονιάδων. Ομοίως συμβαίνει κι εδώ, με τον δολοφόνο να καθορίζεται από την εισαγωγή σχεδόν και τους φουκαράδες εσώκλειστους στο κονσερβοκούτι, να αντιμετωπίζουν πλέον κατάματα την επερχόμενη συμφορά, χωρίς να έχουν την ικανότητα να αντισταθούν. Το μόνο που αλλάζει είναι πως τα πάντα λαμβάνουν χώρα στο αντιβαρυτικό πεδίο και όχι σε μια εγκαταλελειμένη παράγκα, από όπου όλοι σχεδόν γνωρίζουν πως κανείς δεν θα ξεφύγει από την οργή του ρεντνέκ με το αλυσοπρίονο.

Δανειζόμενο αποξαρχής το Alienικό σασπένς, που με ευκολία κρατά τον θεατή στην άκρη του καθίσματος του, τιγκαρισμένο στην αγωνία για το αν θα κυριαρχήσει το χταπόδι ή οι συνάνθρωποι του, το Life αγκαλιάζει και το πεδίο του σπλάτερ, προβάλλοντας, αν μη τι άλλο, ευρηματικές εικόνες φονικών, απόρροια δηλαδή της αριστοτεχνικής σκέψης του (όχι πράσινου, κοντού και πανάσχημου) Αρειανού. Και η θεόρατη ανατροπή έχει να κάνει με το γεγονός πως απέναντι του δεν έχει τίποτα παρακατιανούς ηθοποιίσκους, αναλώσιμους φιλμικά ως παγκοσμίως αγνώστους, αλλά μερικά από τα πλέον καλοπληρωμένα και δημοφιλή αστέρια της σόου μπιζ. Οπότε τι λες, υπάρχει περίπτωση ακόμη κι αυτοί οι άφθαρτοι να γίνουν βορά του εισβολέα?

Ο Jake Gyllenhaal μετά από μια δεκάδα περίπου εμφανίσεων πολύ υψηλού ερμηνευτικού κύρους, εδώ μοιάζει να αναπνέει, ανέμελος και άνετος, γνωρίζοντας πως απλά συμμετέχει σε μια καλοστημένη μεν, αλλά προορισμένη να λιώσει μέσα στα δάκτυλα της πλατείας, το ποπ κορν, b-movie. Ομοίως συ,βαίνει και με τον έτερο σουπερστάρ Ryan Reynolds, που επίσης πραγματοποιεί ένα χαμηλών απαιτήσεων μίνι διάλειμμα από τις πολύ πιο σοβαρές σουπερ ηρωικές του υποχρεώσεις. Την ίδια στιγμή που όλο το υπόλοιπο ιντερνάσιοναλ καστ - ο Γιαπωνέζος Sanada, η Σουηδέζα Ferguson, ο Αφροεγγλέζος Bakare και η Ρωσίδα (μμμ...) Dihovichnaya - μάλλον παίρνει την υπόθεση πολύ πιο σοβαρά από ότι θα έπρεπε. Σε γενικές γραμμές πάντως, χάρη στις διαρκείς εφευρέσεις του σκριπτ, που δεν αφήνουν ποτέ το τέμπο να ησυχάσει (οκ, σύμφωνοι, το Χιούστον, παραμένοντας ολόβουβο, πλάθει την σχετική απορία) το Life στέκεται άξια ως παραστάτης του μυθικού ορίτζιναλ. Προετοιμάζοντας με επιτυχία - είπαμε όχι εμπορική - το έδαφος για την άφιξη εντός ολίγου του Covenant, δια χειρός του αληθινού Πλάστη...