Το φάντασμα στο Κέλυφος
του Rupert Sanders. Με τους Scarlett Johansson, "Beat" Takeshi Kitano, Michael Pitt, Pilou Asbæk, Chin Han, Juliette Binoche, Peter Ferdinando, Kaori Momoi, Lasarus Ratuere
Big In Japan
του zerVo (@moviesltd) 
Για πρώτη φορά ο τίτλος εμφανίστηκε στα 1989, βγαλμένος από την έμπνευση και το πενάκι του Masamune Shirow, στο ομώνυμο σέινεν μάνγκα, που αποτέλεσε την απαρχή μιας σειράς ανιμέισον, με τεράστια εμπορική απήχηση σε όλο τον κόσμο, με αφετηρία φυσικά την πατρίδα του την Ιαπωνία. Την Χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου όπου λανσαρίστηκε το 1995 και το πρώτο φιλμ κινούμενων σκίτσων, βασισμένο στην ίδια ιδέα, από τον σκηνοθέτη Mamoru Oshii, σε μια αρκετά πειστική διασκευή του μύθου, που ειδικά στις αγορές της Άπω Ανατολής σάρωσε τα ταμεία. Μετά από αρκετά και ενδιαφέροντα σίκουελς, η Dreamworks κατ εντολή του ίδιου του Spielberg, πήρε το ρίσκο να ασχοληθεί με την πρώτη live action εκδοχή του παγκοσμίου φήμης Ghost In The Shell, φροντίζοντας τα υλικά που θα σχηματίσουν το πρότζεκτ να είναι πρώτης τάξης, από το πάνω ράφι, ώστε να μείνουν ικανοποιημένοι τόσο οι αμέτρητοι φανατικοί του οπαδοί, όσο και οι επενδυτές που αναμένουν σε πολλαπλάσια φόρμα την επιστροφή των χρημάτων που έριξαν στο πλάνο. Κι αν οριακά, έστω και με λίγα παραπανίσια κέρδη, οι δεύτεροι μείνουν ικανοποιημένοι, αφού από την παγκόσμια θα γυρίσουν τα εκατό-κάτι εκατομμύρια του κόστους, οι πρώτοι, ενδεχόμενα να μην χορτάσουν το θέαμα που προσδοκούσαν, στο άκουσμα της ύπαρξης ενός τέτοιου φημισμένου κινηματογραφικού μπλοκμπάστερ.
Στο κοντινό μέλλον, οι επιστημονικοί κολοσσοί, με την αρωγή της τεράστιας εξέλιξης της νανοτεχνολογίας, έχουν προχωρήσει σε μυστικά γενετικά πλάνα, φτάνοντας ακόμη και στο να καταφέρουν να συνδυάσουν μέσα σε μηχανικά κατασκευασμένα κορμιά, τα Κελύφη, την ανθρώπινη νοημοσύνη, όπως εκείνη αποκτήθηκε με τον χρόνο, από υπαρκτά πρόσωπα, τα Φαντάσματα όπως τα αποκαλούν, έχοντας καταφέρει να την αποσπάσουν από σώματα κατεστραμμένα, έτοιμα να αφήσουν την τελευταία τους πνοή. Πρωτοπόρος στον σχεδιασμό τέτοιων ανθρωποειδών, η περίφημη Χάνκα Ρομπότικς, με την βοήθεια της ευφυούς Δρ Ουελέτ, θα προχωρήσει πολλά βήματα παραπέρα, καταφέρνοντας να κάνει πράξη το φιλόδοξο σχέδιο της, παρουσιάζοντας σαν πρώτο αποτέλεσμα των πειραμάτων της, το δυναμικό cyborg που προέκυψε από την ανακατασκευή των μελών μιας νεαρής γυναίκας, της Μίρα Κίλιαν, που μόλις επιβίωσε από βίαιη εξτρεμιστική επίθεση...
Ένα χρόνο κατοπινά, το αποτέλεσμα αυτό των μελετών, έχοντας πάρει το κωδικό όνομα Μέιτζορ, αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά στελέχη της αντιτρομοκρατικής ομάδας του Σέκτορα 9, που σκοπό του έχει την αποκάλυψη και την εξόντωση απειλών για την ανθρωπότητα. Ενόσω οι κεντρικές εγκαταστάσεις και οι βασικοί οργανωτές του Σέκτορα, θα δεχτούν φονική επίθεση από άγνωστης ταυτότητας εγκληματία, καθοδηγητή μιας ολόκληρης στρατιάς ρομπότ με την μορφή γκέισας, η Μέιτζορ, που δεν έχει απαλλαγεί από τις εκλάμψεις των αναμνήσεων του παρελθόντος της, θα ριχτεί στην μάχη της αναζήτησης του, προτού εκείνος καταφέρει και διαλύσει όλα όσα έχει πετύχει μέχρι ώρας το φιλόδοξο πείραμα. Και όσο περισσότερο η προβληματισμένη πράκτορας ρίχνεται βαθύτερα στον πόλεμο κατά των εισβολέων, τόσο οι σβησμένες θύμησες θα ξυπνούν μέσα της, ανακατεύοντας συναισθήματα και πράξεις.
Δεν αναφέρεται κάπου συγκεκριμένα, είναι όμως κάτι παραπάνω από προφανές, πως ο τόπος που εξελίσσεται η πλοκή, είναι μια μετεξέλιξη των τεράστιων Ασιανών μητροπόλεων, τιγκαρισμένων με γιγάντιες ολογραφικές διαφημίσεις και νέον φωτισμούς και γεμάτων από ανισόπεδες κυκλοφοριακές διαβάσεις, που η δαιδαλώδης τους υφή και σχεδιασμός άμεσα παραπέμπει στο μελλοντολογικό τοπίο, όπου εξελισσόταν η πρώτη διδάξασα και κορυφαία φιλμική στιγμή του είδους, το αξεπέραστο Blade Runner. Σε αυτό το γνώριμο φόντο, όπου πλέον είναι δεδομένο πως άνθρωποι και ρομπότ συνυπάρχουν, δίχως να είναι εύκολη στο κοινό μάτι η αποκάλυψη για το ποιος είναι ο πραγματικός και ποιος ο κίβδηλος, λαμβάνει χώρα ο cyber πόλεμος ανάμεσα σε εκείνους που επιζητούν με κάθε τρόπο και με οποιαδήποτε χρήση της τεχνολογικής προόδου την δημόσια ασφάλεια και σε αυτούς που θα την χρησιμοποιήσουν με ανήθικους σκοπούς και προς ίδιον όφελος.
Δίχως άλλο το αριστοτεχνικά δομημένο σκηνικό του 21ου και βάλε αιώνα, αποτελεί ένα πρώτης τάξης πεδίο δράσης για να κυλήσει πάνω του η ανέμη της περιπετειώδους αφήγησης. Εκεί ατυχώς ο ντιρέκτορας Rupert Sanders, επιλέγει να μην ακολουθήσει την προσταγή της πλατείας για ακατάπαυστη action, αεικίνητα χορευτικά και εκρηκτικές σεκάνς, τύπου ας πούμε Matrix, τίτλου που λίγο έως πολύ έχει πανομοιότυπη ιδεολογική βάση, αλλά να εστιάσει στα ζόρια και τους εσωτερικούς προβληματισμούς της ψυχής του ανθρωποειδούς, που μάχεται ανεξέλεγκτα και αλώβητο σωματικά, ελάχιστα απέχει από την ολοκληρωτική συντριβή του όμως νοητικά. Καθώς η παλαιά όψη, η θνητή, η εύθραυστη, η όχι απέθαντη, θα έρθει σε άμεση ρήξη με την υπεράνθρωπη, την άψογη, την σούπερ ηρωική, μηχανικά όμως λειτουργικά κατευθυνόμενη.
Για να είμαι ειλικρινής, αν θα μου ζητούσαν να ορίσω ποια σούπερ σταρ θα επέλεγα για την διανομή του ρόλου της Μέιτζορ / Κίλιαν, πολύ δύσκολα θα πρότεινα κάποια άλλη από την Scarlett Johansson, την νούμερο ένα άλλωστε εξειδικευμένη ηθοποιό, σε συνθήκες έντονης δράσης της εποχής μας, με προϋπηρεσία πετυχημένη στους θριάμβους της Marvel. Με αρκετές CGI παρεμβάσεις, τόσο στην έκφραση, όσο και στο κορμί της, η χυμώδης πρωταγωνίστρια ανατρέπει τον μύθο της σχιστομάτισσας ηγέτιδας του αγώνα, διατηρώντας ζωντανή την σούπερ σέξι χροιά του πρωτότυπου, αλλά και περνώντας την γνώριμη μελαγχολία της, όπως ακριβώς πρέπει δηλαδή, στην human ματιά της. Δυστυχώς όμως τον ολοζώντανο χείμαρρο Scarlett δεν εκμεταλλεύεται ποτέ το πολύ χαμηλού τέμπο, ανεξήγητα χαμηλού για το genre, σενάριο, που πάλεψε αλλά δεν κατόρθωσε ποτέ να κοντράρει στα ίσα πρόσφατες πολύ υψηλότερου κύρους, ιδίας φιλοσοφίας, ταινίες, σαν ας πούμε το σπουδαίο Ex Machina με την Alicia Vikander. Οι πολύ φανατικοί της μαρκίζας, ενδεχόμενα και μόνο στην ολοζώντανη απεικόνιση του αγαπημένου τους θρύλου στην μεγάλη οθόνη, ίσως και να ενθουσιαστούν από το αποτέλεσμα. Η ιστορία που αφηγείται όμως το live action, Ghost In The Shell με την ρηχή της συμπεριφορά και τις ελάχιστες εκρήξεις έμπνευσης στην πορεία της, μάλλον δεν καλύπτει τις απαιτήσεις των υπολοίπων, που στο άκουσμα της κυκλοφορίας ενός τόσο δυνατού τίτλου, σίγουρα περίμεναν περισσότερα.
Ένα χρόνο κατοπινά, το αποτέλεσμα αυτό των μελετών, έχοντας πάρει το κωδικό όνομα Μέιτζορ, αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά στελέχη της αντιτρομοκρατικής ομάδας του Σέκτορα 9, που σκοπό του έχει την αποκάλυψη και την εξόντωση απειλών για την ανθρωπότητα. Ενόσω οι κεντρικές εγκαταστάσεις και οι βασικοί οργανωτές του Σέκτορα, θα δεχτούν φονική επίθεση από άγνωστης ταυτότητας εγκληματία, καθοδηγητή μιας ολόκληρης στρατιάς ρομπότ με την μορφή γκέισας, η Μέιτζορ, που δεν έχει απαλλαγεί από τις εκλάμψεις των αναμνήσεων του παρελθόντος της, θα ριχτεί στην μάχη της αναζήτησης του, προτού εκείνος καταφέρει και διαλύσει όλα όσα έχει πετύχει μέχρι ώρας το φιλόδοξο πείραμα. Και όσο περισσότερο η προβληματισμένη πράκτορας ρίχνεται βαθύτερα στον πόλεμο κατά των εισβολέων, τόσο οι σβησμένες θύμησες θα ξυπνούν μέσα της, ανακατεύοντας συναισθήματα και πράξεις.
Δεν αναφέρεται κάπου συγκεκριμένα, είναι όμως κάτι παραπάνω από προφανές, πως ο τόπος που εξελίσσεται η πλοκή, είναι μια μετεξέλιξη των τεράστιων Ασιανών μητροπόλεων, τιγκαρισμένων με γιγάντιες ολογραφικές διαφημίσεις και νέον φωτισμούς και γεμάτων από ανισόπεδες κυκλοφοριακές διαβάσεις, που η δαιδαλώδης τους υφή και σχεδιασμός άμεσα παραπέμπει στο μελλοντολογικό τοπίο, όπου εξελισσόταν η πρώτη διδάξασα και κορυφαία φιλμική στιγμή του είδους, το αξεπέραστο Blade Runner. Σε αυτό το γνώριμο φόντο, όπου πλέον είναι δεδομένο πως άνθρωποι και ρομπότ συνυπάρχουν, δίχως να είναι εύκολη στο κοινό μάτι η αποκάλυψη για το ποιος είναι ο πραγματικός και ποιος ο κίβδηλος, λαμβάνει χώρα ο cyber πόλεμος ανάμεσα σε εκείνους που επιζητούν με κάθε τρόπο και με οποιαδήποτε χρήση της τεχνολογικής προόδου την δημόσια ασφάλεια και σε αυτούς που θα την χρησιμοποιήσουν με ανήθικους σκοπούς και προς ίδιον όφελος.
Δίχως άλλο το αριστοτεχνικά δομημένο σκηνικό του 21ου και βάλε αιώνα, αποτελεί ένα πρώτης τάξης πεδίο δράσης για να κυλήσει πάνω του η ανέμη της περιπετειώδους αφήγησης. Εκεί ατυχώς ο ντιρέκτορας Rupert Sanders, επιλέγει να μην ακολουθήσει την προσταγή της πλατείας για ακατάπαυστη action, αεικίνητα χορευτικά και εκρηκτικές σεκάνς, τύπου ας πούμε Matrix, τίτλου που λίγο έως πολύ έχει πανομοιότυπη ιδεολογική βάση, αλλά να εστιάσει στα ζόρια και τους εσωτερικούς προβληματισμούς της ψυχής του ανθρωποειδούς, που μάχεται ανεξέλεγκτα και αλώβητο σωματικά, ελάχιστα απέχει από την ολοκληρωτική συντριβή του όμως νοητικά. Καθώς η παλαιά όψη, η θνητή, η εύθραυστη, η όχι απέθαντη, θα έρθει σε άμεση ρήξη με την υπεράνθρωπη, την άψογη, την σούπερ ηρωική, μηχανικά όμως λειτουργικά κατευθυνόμενη.
Για να είμαι ειλικρινής, αν θα μου ζητούσαν να ορίσω ποια σούπερ σταρ θα επέλεγα για την διανομή του ρόλου της Μέιτζορ / Κίλιαν, πολύ δύσκολα θα πρότεινα κάποια άλλη από την Scarlett Johansson, την νούμερο ένα άλλωστε εξειδικευμένη ηθοποιό, σε συνθήκες έντονης δράσης της εποχής μας, με προϋπηρεσία πετυχημένη στους θριάμβους της Marvel. Με αρκετές CGI παρεμβάσεις, τόσο στην έκφραση, όσο και στο κορμί της, η χυμώδης πρωταγωνίστρια ανατρέπει τον μύθο της σχιστομάτισσας ηγέτιδας του αγώνα, διατηρώντας ζωντανή την σούπερ σέξι χροιά του πρωτότυπου, αλλά και περνώντας την γνώριμη μελαγχολία της, όπως ακριβώς πρέπει δηλαδή, στην human ματιά της. Δυστυχώς όμως τον ολοζώντανο χείμαρρο Scarlett δεν εκμεταλλεύεται ποτέ το πολύ χαμηλού τέμπο, ανεξήγητα χαμηλού για το genre, σενάριο, που πάλεψε αλλά δεν κατόρθωσε ποτέ να κοντράρει στα ίσα πρόσφατες πολύ υψηλότερου κύρους, ιδίας φιλοσοφίας, ταινίες, σαν ας πούμε το σπουδαίο Ex Machina με την Alicia Vikander. Οι πολύ φανατικοί της μαρκίζας, ενδεχόμενα και μόνο στην ολοζώντανη απεικόνιση του αγαπημένου τους θρύλου στην μεγάλη οθόνη, ίσως και να ενθουσιαστούν από το αποτέλεσμα. Η ιστορία που αφηγείται όμως το live action, Ghost In The Shell με την ρηχή της συμπεριφορά και τις ελάχιστες εκρήξεις έμπνευσης στην πορεία της, μάλλον δεν καλύπτει τις απαιτήσεις των υπολοίπων, που στο άκουσμα της κυκλοφορίας ενός τόσο δυνατού τίτλου, σίγουρα περίμεναν περισσότερα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Μαρτίου 2017 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική