Αρχηγός από Κούνια
του Tom McGrath. Με τις φωνές των Alec Baldwin, Miles Christopher Bakshi, Tobey Maguire, Steve Buscemi, Jimmy Kimmel, Lisa Kudrow, Conrad Vernon, James McGrath, James McGrath, David Soren
Αμάν Αδελφάκι μου!
του zerVo (@moviesltd) 
Ακόμη κι αν χωρίς καμία αμφιβολία ορίζει τον πιο σπουδαίο δεσμό αίματος, υπάρχει μια ιδιόμορφη στιγμή στην χρονική του εξέλιξη, που - πλην κάποιων ελαχίστων εξαιρέσεων - όπως και να το κάνουμε έχει τα προβληματάκια και τα ζόρια της. Έστω κι αν χαρακτηρίζεται από την έντονη επιθυμία της συντροφιάς, εννοείται από την πλευρά του ήδη υπάρχοντος τέκνου, η έλευση του καινούργιου παιδιού στην φαμίλια, του νεογέννητου βρέφους, του αδελφού που επιτέλους αποφάσισε η μαμά να χαρίσει στο μέχρι στιγμής μοναχοπαίδι της, συνήθως συνδυάζεται από αντιφατικές σκέψεις και πράξεις από μεριάς του πρωτότοκου, που νοιώθει όλα εκείνα τα προνόμια που τύγχανε ως ώρας να τρεμοσβήνουν. Πάνε περίπατο δηλαδή, οι ολοήμερες αγκαλιές, τα χάδια και τα φιλιά, οι βόλτες και οι εκδρομές, τα παιχνίδια και τα δώρα, την ίδια στιγμή που αρχίζουν να μειώνονται, δραματικά, τα προσωπικά χατίρια όλων των οικείων, αφού πλέον στο παιχνίδι μπαίνει η μοιρασιά. Έχει την πλάκα του φαινόμενο, που για να μην κρυβόμαστε, όχι σε λίγες περιπτώσεις οδηγείται και σε ακραίες εκρήξεις ζήλιας. Ζητηματάκι που όλοι μας λίγο έως πολύ βιώσαμε είτε ως παιδιά, είτε ως γονείς και που αποτελεί την θεματική βάση του νέου animation της Dreamworks, The Boss Baby...
Παραδεισένια είναι η ζωή που περνάει μαζί με τους λατρεμένους του γονείς, Τεντ και Τζανίς, ο επτάχρονος Τίμοθυ Τέμπλετον, μιας και ως μοναχογιός, οι δυο τους ασχολούνται με εκείνον ολημερίς, πραγματοποιώντας του όλες τις επιθυμίες, κάτι που για κανέναν λόγο ο μικρός δεν θα ήθελε να αλλάξει. Μέχρι που εντελώς αναπάντεχα ένα πρωινό, η ονειρική καθημερινότητα του θα αλλάξει ολοκληρωτικά, από την στιγμή που ο πατέρας κι η μητέρα του, θα του ανακοινώσουν τον ερχομό στο σπίτι του λίγων ωρών ζωής, μικρού του αδελφού, ενός μωρού που στο εξής θα πρέπει να προσέχει, να συντροφεύει και να αγαπά, ως ο υπεύθυνος Big Brother της οικογένειας. Χμμμ. Από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση όμως, ο Τίμοθυ θα αντιληφθεί πως πίσω από την αθώα μωρουδίστικη φατσούλα του νεοεισερχόμενου στο σπίτι, κρύβεται μια τεράστια απειλή για τα συμφέροντα του...
Και πραγματικά όσο περνά ο καιρός, ο μπόμπιρας που βλέπει την καταστροφή να καταφτάνει, θα καταλάβει πως το βρέφος δεν είναι αυτό που όλοι τριγύρω του πιστεύουν, αλλά ένας πανέξυπνος εχθρός κρυμμένος σε μίνι σωματάκι, που σκέφτεται δαιμόνια, μιλάει απειλητικά και το χειρότερο πράττει ότι μπορεί προκειμένου να μικρύνει τον Τίμοθυ στα μάτια των ανυποψίαστων γονέων, που ούτε καν αντιλαμβάνονται όσα λαμβάνουν χώρα στο παιδικό δωμάτιο. Και φυσικά δεν πρόκειται με τίποτα να αφήσει την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια του και ο παράξενα συμπεριφερόμενος εισβολέας που του διέλυσε την ηρεμία να εξελιχθεί στον αγαπημένο γιο, τίτλο που είχε κερδίσει μέχρι τώρα με το σπαθί του.
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα της μεταφοράς σε εύθυμο κινούμενο σκίτσο, ενός υπαρκτού ζητήματος, που από λίγο έως πολύ καλούνται να ρυθμίσουν οι τουλάχιστον δίτεκνες φαμίλιες, δοσμένου με την λογική γλαφυρότητα που διέπει τις πολύ νεανικού σινεφίλ κοινού, παραγωγές του είδους. Το πρόβλημα αρχίζει να χωλαίνει όμως από την στιγμή που ο σωστά μελετημένος σεναριακός σπινθήρας, θα πρέπει να περιτυλιχθεί και με πλοκή προκειμένου να στηθεί μια ολοκληρωμένη animation πρόταση μεγάλης χρονικής διάρκειας κι εκεί, ακόμη και για παιδικό ταινιάκι, προορισμένο για να διασκεδάσει δεκάχρονους θεατές, μάλλον ξεπερνά κατά πολύ, ακόμη και τα πλέον ακραία όρια της φαντασίας...
Πραγματικά μπορούμε να αντιληφθούμε σε κάποιο βαθμό την αναταραχή που υπάρχει στο μυαλό ενός μικρού παιδιού, καθώς ο λαμπερός κόσμος του μοιάζει να διαλύεται από τον ερχομό του (εντέχνως αντιπαθητικού εδώ) βρέφους. Αυτή ακριβώς την αποκωδικοποίηση του τι τρέχει, προσπαθεί να επιτύχει η έμπνευση του έμπειρου και με πολυετή πορεία στο genre, από την εποχή του μέγκα χιτ Madagascar, αλλά και του πιο πρόσφατου Megamind, Tom McGrath, που παρουσιάζει τον νεοεισλεθόντα Μπος Μπέιμπυ, σαν έναν κοστουμαρισμένο πράκτορα, που σκέπτεται, μιλά και δρα μεγαλίστικα, απεσταλμένο μιας ιδιόμορφης οργάνωσης, που σκοπό της έχει να συντρίψει την ηρεμία, μεταξύ άλλων, του φουκαρά Τιμ. Γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα η μόστρα του μωρού να στερείται πλήρως της χαριτωμένης έκφρασης των συνομηλίκων του, σχεδόν άμεσα χάρη στην κυνικών μορφασμών φάτσα του να ορίζεται ως ο αντιπαθητικός και όσο κι αν προσπαθεί το σκριπτ στην πορεία να ρίξει γέφυρες συμμαχίας και συμφιλίωσης μαζί του, κάτι τέτοιο να μην συμβαίνει ποτέ.
Δεν είμαι πάντως βέβαιος αν κάτι τέτοιο θα επιθυμούσε και η παραγωγή, επιλέγοντας να δώσει την αυστηρή φωνή του Alec Baldwin στον άρτι αφιχθέντα μικρομέγαλο διαβολάκο και ταυτόχρονα να εμπλουτίσει τις ατάκες του με λόγια που ο βετεράνος, πια, αστέρας έχει πει στο πρόσφατο κωμικό παρελθόν του στις βραδιές SNL. Από την άλλη μεριά δεν είμαστε και τόσο σίγουροι για το πως μπορεί το ανήλικο μυαλουδάκι όποιου πιτσιρικά παρακολουθήσει το The Boss Baby, να πιάσει τα αστεία του, στις καλά σχεδιασμένες και πολύχρωμες στιγμές δράσης του, εκεί που ενδεχόμενα να δει στο εκράν κάποιες αδικίες που έχει υποστεί και ο ίδιος στον δικό του χώρο. Σε κάθε περίπτωση όμως, έστω κι έτσι ξεχειλωμένα σε ανέκδοτα, αφήγηση και διδακτικές κεντρικές ιδέες, το καρτούν αποτελεί μια αξιοπρεπή πρόταση για επίσκεψη στην αίθουσα, που μάλλον δεν θα ενθουσιάσει όποιον το προτιμήσει, σίγουρα πάντως δεν θα τον απογοητεύσει κιόλας.
Και πραγματικά όσο περνά ο καιρός, ο μπόμπιρας που βλέπει την καταστροφή να καταφτάνει, θα καταλάβει πως το βρέφος δεν είναι αυτό που όλοι τριγύρω του πιστεύουν, αλλά ένας πανέξυπνος εχθρός κρυμμένος σε μίνι σωματάκι, που σκέφτεται δαιμόνια, μιλάει απειλητικά και το χειρότερο πράττει ότι μπορεί προκειμένου να μικρύνει τον Τίμοθυ στα μάτια των ανυποψίαστων γονέων, που ούτε καν αντιλαμβάνονται όσα λαμβάνουν χώρα στο παιδικό δωμάτιο. Και φυσικά δεν πρόκειται με τίποτα να αφήσει την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια του και ο παράξενα συμπεριφερόμενος εισβολέας που του διέλυσε την ηρεμία να εξελιχθεί στον αγαπημένο γιο, τίτλο που είχε κερδίσει μέχρι τώρα με το σπαθί του.
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα της μεταφοράς σε εύθυμο κινούμενο σκίτσο, ενός υπαρκτού ζητήματος, που από λίγο έως πολύ καλούνται να ρυθμίσουν οι τουλάχιστον δίτεκνες φαμίλιες, δοσμένου με την λογική γλαφυρότητα που διέπει τις πολύ νεανικού σινεφίλ κοινού, παραγωγές του είδους. Το πρόβλημα αρχίζει να χωλαίνει όμως από την στιγμή που ο σωστά μελετημένος σεναριακός σπινθήρας, θα πρέπει να περιτυλιχθεί και με πλοκή προκειμένου να στηθεί μια ολοκληρωμένη animation πρόταση μεγάλης χρονικής διάρκειας κι εκεί, ακόμη και για παιδικό ταινιάκι, προορισμένο για να διασκεδάσει δεκάχρονους θεατές, μάλλον ξεπερνά κατά πολύ, ακόμη και τα πλέον ακραία όρια της φαντασίας...
Πραγματικά μπορούμε να αντιληφθούμε σε κάποιο βαθμό την αναταραχή που υπάρχει στο μυαλό ενός μικρού παιδιού, καθώς ο λαμπερός κόσμος του μοιάζει να διαλύεται από τον ερχομό του (εντέχνως αντιπαθητικού εδώ) βρέφους. Αυτή ακριβώς την αποκωδικοποίηση του τι τρέχει, προσπαθεί να επιτύχει η έμπνευση του έμπειρου και με πολυετή πορεία στο genre, από την εποχή του μέγκα χιτ Madagascar, αλλά και του πιο πρόσφατου Megamind, Tom McGrath, που παρουσιάζει τον νεοεισλεθόντα Μπος Μπέιμπυ, σαν έναν κοστουμαρισμένο πράκτορα, που σκέπτεται, μιλά και δρα μεγαλίστικα, απεσταλμένο μιας ιδιόμορφης οργάνωσης, που σκοπό της έχει να συντρίψει την ηρεμία, μεταξύ άλλων, του φουκαρά Τιμ. Γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα η μόστρα του μωρού να στερείται πλήρως της χαριτωμένης έκφρασης των συνομηλίκων του, σχεδόν άμεσα χάρη στην κυνικών μορφασμών φάτσα του να ορίζεται ως ο αντιπαθητικός και όσο κι αν προσπαθεί το σκριπτ στην πορεία να ρίξει γέφυρες συμμαχίας και συμφιλίωσης μαζί του, κάτι τέτοιο να μην συμβαίνει ποτέ.
Δεν είμαι πάντως βέβαιος αν κάτι τέτοιο θα επιθυμούσε και η παραγωγή, επιλέγοντας να δώσει την αυστηρή φωνή του Alec Baldwin στον άρτι αφιχθέντα μικρομέγαλο διαβολάκο και ταυτόχρονα να εμπλουτίσει τις ατάκες του με λόγια που ο βετεράνος, πια, αστέρας έχει πει στο πρόσφατο κωμικό παρελθόν του στις βραδιές SNL. Από την άλλη μεριά δεν είμαστε και τόσο σίγουροι για το πως μπορεί το ανήλικο μυαλουδάκι όποιου πιτσιρικά παρακολουθήσει το The Boss Baby, να πιάσει τα αστεία του, στις καλά σχεδιασμένες και πολύχρωμες στιγμές δράσης του, εκεί που ενδεχόμενα να δει στο εκράν κάποιες αδικίες που έχει υποστεί και ο ίδιος στον δικό του χώρο. Σε κάθε περίπτωση όμως, έστω κι έτσι ξεχειλωμένα σε ανέκδοτα, αφήγηση και διδακτικές κεντρικές ιδέες, το καρτούν αποτελεί μια αξιοπρεπή πρόταση για επίσκεψη στην αίθουσα, που μάλλον δεν θα ενθουσιάσει όποιον το προτιμήσει, σίγουρα πάντως δεν θα τον απογοητεύσει κιόλας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Απριλίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική