Αναζητώντας την Αλήθεια
του Stuart Hazeldine. Με τους Sam Worthington, Carson Reaume, Octavia Spencer, Graham Greene, Radha Mitchell, Aviv Alush, Sumire, Tim McGraw, Alice Braga, Megan Charpentier, Gage Munroe
Θα σε ξαναβρώ στον Παράδεισο
του zerVo (@moviesltd) 
Ως βιβλίο αποτέλεσε έναν από τους πλέον μοσχοπουλημένους τίτλους των τελών της περασμένης δεκαετίας, καθώς το ομώνυμο έργο φαντασίας του συγγραφέα William P. Young, που κυκλοφόρησε το 2007 για περισσότερο από μια τριετία βρισκόταν στις υψηλότερες θέσεις του σχετικού πίνακα των Times, με πωλήσεις πολλών εκατομμυρίων αντιτύπων. Έκτοτε το The Shack περιστρεφόταν διαρκώς στα σχέδια των κινηματογραφικών παραγωγών, αν και οι τεχνικές δυσκολίες απεικόνισης των γραφομένων στην νουβέλα, αποξαρχής φαίνονταν δύσκολα υλοποιήσιμες, με συνέπεια το πρότζεκτ να παραμένει για περίπου μια δεκαετία στο ψυγείο. Μέχρι που η Summit Πήρε την δύσκολη απόφαση να χρηματοδοτήσει αυτό το blacklisted και όχι αδίκως όπως φάνηκε τελικά σκριπτ, δίνοντας του την ευκαιρία να μεταμορφωθεί σε μια ταινία, που πιθανότατα στερεί σε μεγάλο βαθμό την όποια αίγλη του πρωτότυπου...
Έχοντας ξεπεράσει τα δύσκολα παιδικά χρόνια που γνώρισε, μέσα σε μια οικογένεια που καταδυναστευόταν από την απρόβλεπτη μήνη ενός μέθυσου πατέρα, ο καλοσυνάτος και θρήσκος Μακένζι Φίλιπς, θα βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει το ακριβώς αντίθετο για τα δικά του τέκνα, ένας υποδειγματικός, για εκείνα, γονιός. Και πραγματικά, με την αρωγή της λατρεμένης του και επίσης βαθιά θρησκευόμενης συζύγου, Ναν, ο Μακ θα καταφέρει να κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη των τριών ανήλικων παιδιών του, της Κέιτ, του Τζος και της μικρούλας Μίσι, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας γι αυτό. Ανείπωτη χαρά, που η άτιμη η μοίρα θα βάλει σημάδι για να την καταστρέψει, ένα πρωινό που δεν προμήνυε τέτοιο κακό, όταν στο καλοκαιρινό κάμπινγκ που παραθέριζε η φαμίλια, το κοριτσάκι θα εξαφανιστεί από προσώπου γης, μην αφήνοντας πίσω της το παραμικρό ίχνος για το που ακριβώς βρίσκεται.
Τραγωδία που θα ολοκληρωθεί ελάχιστες ημέρες κατοπινά, καθώς σε ερημικό καλύβι στο παρακείμενο δάσος, θα βρεθεί το άψυχο σώμα του άτυχου κοριτσιού, έχοντας πέσει θύμα του παρανοικού σίριαλ κίλλερ που μαστίζει με τις πράξεις του την περιοχή. Οργή, θυμός, απαίτηση εδώ και τώρα για τιμωρία, είναι τα πρώτα συναισθήματα που θα πλημμυρίσουν την ψυχή του Μακ. Και κυρίως τα βέλη θα στραφούν ενάντια στον ίδιο τον Θεό, που δεν προστάτεψε το κοριτσάκι του από τα χέρια του κακούργου. Μέσα στις συνθήκες απόγνωσης που βιώνει ο χαροκαμένος πατέρας, με τους πάντες στο σπίτι να του έχουν στρέψει την πλάτη μη ανεχόμενοι την αλλαγή στην συμπεριφορά του, εκείνος θα δεχτεί ένα παράξενο χειρόγραφο μήνυμα, που θα του ζητήσει να επισκεφτεί και πάλι το καλύβι του θανάτου εκεί που μια έκπληξη, που δεν φαντάζεται, τον περιμένει. Με το μυαλό του να στριφογυρνά σε μονοπάτια μεταξύ της αυτοκτονίας και της εκδίκησης, ο Μακένζι αντί για τον φονιά όπως αρχικά πίστευε, θα έρθει σε επαφή, με την Πάπα, τον Ιησού και την Σαραγιού, σε ένα περιβάλλον φωτεινό, πολύχρωμο και μεθυστικό, σε αντίθεση με το σκοτεινιασμένο, παγωμένο και υγρό που θυμόταν να τυλίγει την παράγκα, που μέσα της απόλεσε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του.
Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως εκείνοι που θα παρουσιαστούν ενώπιον του πικραμένου και πανέτοιμου να ρίξει το ανάθεμα πατέρα, μια έγχρωμη μεσήλικας με το χαμόγελο της καλοσύνης μόνιμα σχεδιασμένο στο πρόσωπο της, ένας γενειοφόρος νεαρότερος της, με απίστευτες ικανότητες περιπατητικής πάνω στο νερό και μια παρθένος ολόφωτη νεαρά δεσποινίς, ορίζουν το σύμβολο της Χριστιανοσύνης, την Αγία Τριάδα, ως ο Πατήρ (Πάπα είναι το όνομα που έδινε η χαμένη πιτσιρίκα στον Θεό), ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Παρότι επίσης βαθιά θρησκευόμενος κι εγώ, έχω μελετήσει αμέτρητες πιθανές εκφάνσεις της μορφής που θα μπορούσε να αποσπάσει το συγκεκριμένο τρίπτυχο, πρέπει να ομολογήσω πως ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό μια τέτοια σύσταση, όπως ετούτη που μας παρουσιάζει στην ταινία του, ο όχι και ιδιαίτερα πεπειραμένος σκηνοθέτης Stuart Hazeldine.
Κι όμως η βιτρίνα της Αγίας τριάδος δεν είναι το κυριότερο ζήτημα που έχει να επιλύσει το στρατευμένο σε αυτό το ξεχωριστό είδος των religious movies, The Shack, μιας και προέχει να δούμε τους λόγους που επελέγη ο γεμάτος αμφιβολίες για το αν ο Θεός είναι δίκαιος και σωστός με τα πλάσματα του, Μακένζι. Εννοείται πως ο ψυχικά κατακερματισμένος γονιός (για ακόμη μια φορά επίπεδος και με υπερτονισμένες εκφράσεις ο Sam Worthington) δεν δείχνει ενδιαφέρον αρχικά για το ποιοι μπορεί να είναι οι τρεις μάγοι που έκτισαν ένα ηλιόλουστο θέρος, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, με τον πόνο στην ψυχή του να παραμένει ασυγκράτητος και ατέρμονος από τον χαμό της λατρεμένης του θυγατέρας. Εκεί είναι ακριβώς που ξεκινούν οι διδαχές περί του After Life, της αιώνιας ευτυχίας, των Κήπων του Παραδείσου που καρτερούν όλους τους ενάρετους όπως εκείνος, την Αγάπη που Κυρίου που στέλνει δοκιμασίες, ακόμη και ακραίες για να διατηρεί την Πίστη σε εγρήγορση και να μην υπάρχουν χαλαρότητες στην δοξολογία της. Ας μου επιτραπεί να πω πως όλα αυτά είναι η παραμυθένια υπόσταση των θρησκειών, που μάλλον ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο όσους έχουν διαβεί το κατώφλι της τρίτης ηλικίας και σπριντάροντας προς το φίνις, κοτσάρονται για θρήσκοι και υπερχριστιανοί, κάνοντας θηριώδεις Σταυρούς μέχρι τα ουράνια για να τους καμαρώσει ο Θεός ως τους υπέρτατους Πιστούς.
Το πέρασμα αυτής της μορφής των ιδεών μέσα στις σελίδες του σινεμά, δεν είχε, ούτε ποτέ θα έχει επιτυχές αποτέλεσμα, εφόσον η Έβδομη Τέχνη δεν είναι το πεδίο για να αναλύσει κανείς την ανάλαφρα γλαφυρή όψη της Πίστης, αντίθετα αποτελεί μιας πρώτης τάξης καμβά για να μελετηθούν πολύ σοβαρά ζητήματα που προκύπτουν πολλές φορές από την λανθασμένη, ακραία ή αιρετική ανάγνωση των Γραφών. Αναζητώντας την Αλήθεια στην ταινία που μόλις είδαμε, διάρκειας σχεδόν δυόμισι βασανιστικών ωρών, μάλλον πολύ μακριά από τον βασικό στόχο βρεθήκαμε, πέφτοντας στον λάκκο με τους ακατάσχετους διδακτισμούς και τις γιρλαντισμένες θεωρίες του Κυριακάτικου ρουτινιάρικου κηρύγματος. Που εύκολα ξεχνιέται όταν ο Κήρυκας δεν έχει σθένος στην έκφραση του και πειθώ να περάσει τα μηνύματα, όσο πανεύκολα θα λησμονηθεί και το The Shack, από όσους πολύ λίγους προβλέπω, θα το προτιμήσουν για την κινηματογραφική τους έξοδο...
Τραγωδία που θα ολοκληρωθεί ελάχιστες ημέρες κατοπινά, καθώς σε ερημικό καλύβι στο παρακείμενο δάσος, θα βρεθεί το άψυχο σώμα του άτυχου κοριτσιού, έχοντας πέσει θύμα του παρανοικού σίριαλ κίλλερ που μαστίζει με τις πράξεις του την περιοχή. Οργή, θυμός, απαίτηση εδώ και τώρα για τιμωρία, είναι τα πρώτα συναισθήματα που θα πλημμυρίσουν την ψυχή του Μακ. Και κυρίως τα βέλη θα στραφούν ενάντια στον ίδιο τον Θεό, που δεν προστάτεψε το κοριτσάκι του από τα χέρια του κακούργου. Μέσα στις συνθήκες απόγνωσης που βιώνει ο χαροκαμένος πατέρας, με τους πάντες στο σπίτι να του έχουν στρέψει την πλάτη μη ανεχόμενοι την αλλαγή στην συμπεριφορά του, εκείνος θα δεχτεί ένα παράξενο χειρόγραφο μήνυμα, που θα του ζητήσει να επισκεφτεί και πάλι το καλύβι του θανάτου εκεί που μια έκπληξη, που δεν φαντάζεται, τον περιμένει. Με το μυαλό του να στριφογυρνά σε μονοπάτια μεταξύ της αυτοκτονίας και της εκδίκησης, ο Μακένζι αντί για τον φονιά όπως αρχικά πίστευε, θα έρθει σε επαφή, με την Πάπα, τον Ιησού και την Σαραγιού, σε ένα περιβάλλον φωτεινό, πολύχρωμο και μεθυστικό, σε αντίθεση με το σκοτεινιασμένο, παγωμένο και υγρό που θυμόταν να τυλίγει την παράγκα, που μέσα της απόλεσε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του.
Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως εκείνοι που θα παρουσιαστούν ενώπιον του πικραμένου και πανέτοιμου να ρίξει το ανάθεμα πατέρα, μια έγχρωμη μεσήλικας με το χαμόγελο της καλοσύνης μόνιμα σχεδιασμένο στο πρόσωπο της, ένας γενειοφόρος νεαρότερος της, με απίστευτες ικανότητες περιπατητικής πάνω στο νερό και μια παρθένος ολόφωτη νεαρά δεσποινίς, ορίζουν το σύμβολο της Χριστιανοσύνης, την Αγία Τριάδα, ως ο Πατήρ (Πάπα είναι το όνομα που έδινε η χαμένη πιτσιρίκα στον Θεό), ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Παρότι επίσης βαθιά θρησκευόμενος κι εγώ, έχω μελετήσει αμέτρητες πιθανές εκφάνσεις της μορφής που θα μπορούσε να αποσπάσει το συγκεκριμένο τρίπτυχο, πρέπει να ομολογήσω πως ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό μια τέτοια σύσταση, όπως ετούτη που μας παρουσιάζει στην ταινία του, ο όχι και ιδιαίτερα πεπειραμένος σκηνοθέτης Stuart Hazeldine.
Κι όμως η βιτρίνα της Αγίας τριάδος δεν είναι το κυριότερο ζήτημα που έχει να επιλύσει το στρατευμένο σε αυτό το ξεχωριστό είδος των religious movies, The Shack, μιας και προέχει να δούμε τους λόγους που επελέγη ο γεμάτος αμφιβολίες για το αν ο Θεός είναι δίκαιος και σωστός με τα πλάσματα του, Μακένζι. Εννοείται πως ο ψυχικά κατακερματισμένος γονιός (για ακόμη μια φορά επίπεδος και με υπερτονισμένες εκφράσεις ο Sam Worthington) δεν δείχνει ενδιαφέρον αρχικά για το ποιοι μπορεί να είναι οι τρεις μάγοι που έκτισαν ένα ηλιόλουστο θέρος, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, με τον πόνο στην ψυχή του να παραμένει ασυγκράτητος και ατέρμονος από τον χαμό της λατρεμένης του θυγατέρας. Εκεί είναι ακριβώς που ξεκινούν οι διδαχές περί του After Life, της αιώνιας ευτυχίας, των Κήπων του Παραδείσου που καρτερούν όλους τους ενάρετους όπως εκείνος, την Αγάπη που Κυρίου που στέλνει δοκιμασίες, ακόμη και ακραίες για να διατηρεί την Πίστη σε εγρήγορση και να μην υπάρχουν χαλαρότητες στην δοξολογία της. Ας μου επιτραπεί να πω πως όλα αυτά είναι η παραμυθένια υπόσταση των θρησκειών, που μάλλον ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο όσους έχουν διαβεί το κατώφλι της τρίτης ηλικίας και σπριντάροντας προς το φίνις, κοτσάρονται για θρήσκοι και υπερχριστιανοί, κάνοντας θηριώδεις Σταυρούς μέχρι τα ουράνια για να τους καμαρώσει ο Θεός ως τους υπέρτατους Πιστούς.
Το πέρασμα αυτής της μορφής των ιδεών μέσα στις σελίδες του σινεμά, δεν είχε, ούτε ποτέ θα έχει επιτυχές αποτέλεσμα, εφόσον η Έβδομη Τέχνη δεν είναι το πεδίο για να αναλύσει κανείς την ανάλαφρα γλαφυρή όψη της Πίστης, αντίθετα αποτελεί μιας πρώτης τάξης καμβά για να μελετηθούν πολύ σοβαρά ζητήματα που προκύπτουν πολλές φορές από την λανθασμένη, ακραία ή αιρετική ανάγνωση των Γραφών. Αναζητώντας την Αλήθεια στην ταινία που μόλις είδαμε, διάρκειας σχεδόν δυόμισι βασανιστικών ωρών, μάλλον πολύ μακριά από τον βασικό στόχο βρεθήκαμε, πέφτοντας στον λάκκο με τους ακατάσχετους διδακτισμούς και τις γιρλαντισμένες θεωρίες του Κυριακάτικου ρουτινιάρικου κηρύγματος. Που εύκολα ξεχνιέται όταν ο Κήρυκας δεν έχει σθένος στην έκφραση του και πειθώ να περάσει τα μηνύματα, όσο πανεύκολα θα λησμονηθεί και το The Shack, από όσους πολύ λίγους προβλέπω, θα το προτιμήσουν για την κινηματογραφική τους έξοδο...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Μαρτίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική