Kong: Η νήσος του κρανίου
του Jordan Vogt-Roberts. Με τους Tom Hiddleston, Samuel L. Jackson, John Goodman, Brie Larson, John C. Reilly, Jing Tian, Toby Kebbell, John Ortiz, Corey Hawkins, Jason Mitchell
All hail the King!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
«The horror... the horror...»
Αρχικά, ας παραθέσουμε εδώ μερικά πολύ ενδιαφέροντα trivia για τον King Kong, έτσι όπως μας τα έστειλε μέσω δελτίου τύπου η εταιρία που διανέμει την ταινία στη χώρα μας: «Ο πρώτος Κινγκ Κονγκ πήρε σάρκα και οστά χάρη στον πρωτοπόρο στα ειδικά εφέ Γουίλις Χ. Ο’Μπράιεν και τον γλύπτη Μαρσέλ Ντελγκάντο το 1933. Η ταινία τότε, παρόλο που η οικονομική κρίση βρισκόταν στην κορύφωσή τηςμ σημείωσε ρεκόρ εισπράξεων ενώ έσπασε πολλά ακόμα ρεκόρ τις επόμενες δεκαετίες με την επαναπροβολή της στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Εκείνα τα ειδικά εφέ αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο για όλες τις ταινίες αυτού του είδους. Επιπλέον, ο Κονγκ έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για βιντεοπαιχνίδια, στίχους hip hop, συγγραφή πτυχιακών εργασιών και κυκλοφορώντας ως φιγούρα δράσης».
Αυτή είναι η δεύτερη ταινία της σειράς «MonsterVerse». Η πρώτη ήταν το Godzilla (2014). Την παραγωγή όλης της σειράς έχει αναλάβει η Legendary Entertainment (που αγόρασε τα δικαιώματα του «Godzilla» από τη γιαπωνέζικη Toho) και τη διανομή η Warner Bros. Μπλέκει βεβαίως και η Universal αλλά ας μην μπερδεύουμε το πράγμα περισσότερο. Το θέμα είναι πως έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα franchise με επόμενη προγραμματισμένη ταινία το «Godzilla: King of Monsters» (είναι να βγει στις ΗΠΑ στις 22 Μαρτίου του 2019) με το «Godzilla vs. Kong» να αναμένεται στις 29 Μαΐου του 2020!!! Και θα δούμε πολλά ακόμα κατά πως φαίνεται. Δεν γίνεται αλλιώς. Η πρώτη ταινία, το Godzilla του '14, στοίχισε 160 εκατομμύρια δολάρια και οι εισπράξεις της παγκοσμίως έφτασαν τα 530 εκατομμύρια δολάρια περίπου! Μιλάμε για πάρα πολλά λεφτά!
Η υπόθεση: 1973. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, με τηλεοπτικό του διάγγελμα ανακοινώνει το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ! Λίγα χρόνια πριν ο άνθρωπος είχε πατήσει στο φεγγάρι και δορυφόροι στέλνουν πλέον πληροφορίες που αφορούν τη γη, από πάρα πολύ ψηλά: από το διάστημα! Ο Μπιλ Ράντα είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Monarch, η οποία χρηματοδοτείται από το αμερικάνικο κράτος, έχοντας ως στόχο να βρει μορφές ζωής άγνωστες για τον πολιτισμένο κόσμο σε περιοχές του πλανήτη μας ανεξερεύνητες. Στα πρόθυρα να φαλιρίσει, πείθει έναν γερουσιαστή να χρηματοδοτήσει μια τελευταία αποστολή στο Skull Island, ένα παράξενο σύμπλεγμα νησιών στον Ειρηνικό Ωκεανό, αχαρτογράφητο μέχρι πρότινος, κάτι σαν το Τρίγωνο των Βερμούδων, στο οποίο ποτέ δεν έχει πλησιάσει καν σύγχρονος άνθρωπος.
Μαζί του θα πάρει: επιστήμονες της Landsat (που χαρτογραφούν τη γη με βάση εικόνες από δορυφόρους), άλλους επιστήμονες, τον Τζέιμς Κόνραντ, έναν Βρετανό πρώην κατάσκοπο, εξαιρετικό στο να εξερευνά, την Μέισον Γουίβερ, μια Αμερικανίδα φωτορεπόρτερ και ακτιβίστρια για την ειρήνη και τον συνταγματάρχη Πρέστον Πάκαρντ, ηγέτη μιας ομάδας ονόματι Sky Devils, πολεμικών ελικοπτέρων, που μαζί με τους στρατιώτες του αναλαμβάνουν μια τελευταία αποστολή μετά τη λήξη του πολέμου, πριν γυρίσουν στα σπίτια τους. Όταν με τα πολλά θα καταφέρουν να βρουν το Skull Island και να πατήσουν πάνω στο νησί, αυτά που θα συναντήσουν δεν μπορούσαν ποτέ να τα φανταστούν!
Η άποψή μας: Εγώ για να δω μια φαντασμαγορική και «αμέριμνη» περιπέτεια πήγα στην avant premiere του «Kong: Η νήσος του κρανίου» την περασμένη Δευτέρα στα Village εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μου προέκυψε όμως... «Αποκάλυψη τώρα»! Μόνο οι... Βαλκυρίες του Βάγκνερ έλειπαν! Στην εντελώς παρόμοια σκηνή αντικαταστάθηκαν από το... «Paranoid» των Black Sabbath! Και στο τσακ ήταν ο χαρακτήρας του Samuel L. Jackson να πει το «I love the smell of napalm in the morning». Τι είναι αυτό το πράγμα με το Χόλιγουντ; Παράγει προϊόντα προς μαζική κατανάλωση αλλά δεν χάνει την ευκαιρία να (απο)δείξει πως όλο αυτό μοιάζει (και είναι) «ανεγκέφαλο», κι όμως, πίσω του βρίσκονται εγκέφαλοι με κάτι κοχόνες, να! Θέλω να πω: σιγά μην πάρει χαμπάρι ο μέσος 15χρονος, 20χρονος, 25χρονος που θα πάει να δει την ταινία, την αναφορά στην «Καρδιά του σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ, το βιβλίο που έδωσε την έμπνευση για να γυριστεί η ταινιάρα του Francis Ford Coppola! Στα @ρχίδι@ του κιόλας! Κι όμως, οι άνθρωποι βάζουν αυτήν την πινελιά: μέχρι και η αφίσα είναι ντάλε κουάλε η ανάλογη από την ταινία όπου ο Marlon Brando έδωσε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του!
Βάζουν τον ήρωα που υποδύεται ο Goodman να λέει: «Mark my words, there’ll never be a more screwed-up time in Washington!». Ναι, υποτίθεται αφορά το 1973 αλλά λέγεται τώρα, επί Trump!!! Γουάου, ναι, δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη οι μπαγάσες. Και υπάρχει και ο κυνισμός του σήμερα, έτσι; Όταν ο χαρακτήρας της Brie Larson προσπαθεί να πείσει τον στρατόγκαβλο χαρακτήρα του Samuel L. Jackson να μην πειράξει τον Κονγκ, καθώς ο κόσμος μας είναι ανεκτικός και μας χωράει όλους και τέτοια χίπικα, ο θεούλης την κόβει με ένα εντελώς σημερινό «bitch, please»!!! Αυτά, για να διαπιστώσουμε παρέα πως η μηχανή που παράγει φράγκα ονόματι Χόλιγουντ, μπορεί να έχει σκοτώσει το σινεμά όπως το γνωρίζαμε (όπως λένε ολοένα και περισσότεροι δημιουργοί) αλλά όταν θέλει, το... σκοτώνει με στιλ και μπόλικη γνώση.
Στο δια ταύτα: μια χαρά ταινία είναι τούτη εδώ. Υπάρχει θέαμα, υπάρχουν μάχες, υπάρχουν διαρκώς εκπλήξεις, υπάρχουν φανταστικά πλάσματα (και να που θα τα βρείτε!), υπάρχει εντυπωσιασμός, υπάρχει χιούμορ, υπάρχουν (λέτε;) και μηνύματα περί της αυτοκαταστροφικής ανθρωπότητας, που εκμεταλλεύεται τη φύση χωρίς να λογαριάζει τον ξενοδόχο, υπάρχει κινηματογραφοφιλία, υπάρχουν και θεωρίες, όπως αυτή της «Κούφιας γης», υπάρχει ένα σπουδαίο (safe, ok) σάουντρακ, υπάρχει γνώση, υπάρχει... αγάπη! Σίγουρα δεν υπάρχουν τρισδιάστατοι χαρακτήρες, αλλά αυτοί λείπουν και από ταινίες που υποτίθεται πως βασίζονται στους χαρακτήρες! Εδώ, οι άνθρωποι απλά υπάρχουν για να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί (οεοε, οε, οε). Μην περιμένετε πολλά και θα περάσετε μια χαρά, αρκεί βεβαίως να σας αρέσει αυτό το είδος του σινεμά, που ποντάρει στο escapism. Βρε τον πρωτεύοντα, μια χαρά παλικάρι μας προέκυψε...
ΥΓ: Μην την πατήσετε όπως εγώ. Μετά το πέρας της ταινίας και το τέλος όλων των τίτλων, υπάρχει μια σκηνή, που με έξυπνο τρόπο (μου είπαν πως) προμηνύει αυτά που είναι να έρθουν προσεχώς...
Η υπόθεση: 1973. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, με τηλεοπτικό του διάγγελμα ανακοινώνει το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ! Λίγα χρόνια πριν ο άνθρωπος είχε πατήσει στο φεγγάρι και δορυφόροι στέλνουν πλέον πληροφορίες που αφορούν τη γη, από πάρα πολύ ψηλά: από το διάστημα! Ο Μπιλ Ράντα είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Monarch, η οποία χρηματοδοτείται από το αμερικάνικο κράτος, έχοντας ως στόχο να βρει μορφές ζωής άγνωστες για τον πολιτισμένο κόσμο σε περιοχές του πλανήτη μας ανεξερεύνητες. Στα πρόθυρα να φαλιρίσει, πείθει έναν γερουσιαστή να χρηματοδοτήσει μια τελευταία αποστολή στο Skull Island, ένα παράξενο σύμπλεγμα νησιών στον Ειρηνικό Ωκεανό, αχαρτογράφητο μέχρι πρότινος, κάτι σαν το Τρίγωνο των Βερμούδων, στο οποίο ποτέ δεν έχει πλησιάσει καν σύγχρονος άνθρωπος.
Μαζί του θα πάρει: επιστήμονες της Landsat (που χαρτογραφούν τη γη με βάση εικόνες από δορυφόρους), άλλους επιστήμονες, τον Τζέιμς Κόνραντ, έναν Βρετανό πρώην κατάσκοπο, εξαιρετικό στο να εξερευνά, την Μέισον Γουίβερ, μια Αμερικανίδα φωτορεπόρτερ και ακτιβίστρια για την ειρήνη και τον συνταγματάρχη Πρέστον Πάκαρντ, ηγέτη μιας ομάδας ονόματι Sky Devils, πολεμικών ελικοπτέρων, που μαζί με τους στρατιώτες του αναλαμβάνουν μια τελευταία αποστολή μετά τη λήξη του πολέμου, πριν γυρίσουν στα σπίτια τους. Όταν με τα πολλά θα καταφέρουν να βρουν το Skull Island και να πατήσουν πάνω στο νησί, αυτά που θα συναντήσουν δεν μπορούσαν ποτέ να τα φανταστούν!
Η άποψή μας: Εγώ για να δω μια φαντασμαγορική και «αμέριμνη» περιπέτεια πήγα στην avant premiere του «Kong: Η νήσος του κρανίου» την περασμένη Δευτέρα στα Village εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μου προέκυψε όμως... «Αποκάλυψη τώρα»! Μόνο οι... Βαλκυρίες του Βάγκνερ έλειπαν! Στην εντελώς παρόμοια σκηνή αντικαταστάθηκαν από το... «Paranoid» των Black Sabbath! Και στο τσακ ήταν ο χαρακτήρας του Samuel L. Jackson να πει το «I love the smell of napalm in the morning». Τι είναι αυτό το πράγμα με το Χόλιγουντ; Παράγει προϊόντα προς μαζική κατανάλωση αλλά δεν χάνει την ευκαιρία να (απο)δείξει πως όλο αυτό μοιάζει (και είναι) «ανεγκέφαλο», κι όμως, πίσω του βρίσκονται εγκέφαλοι με κάτι κοχόνες, να! Θέλω να πω: σιγά μην πάρει χαμπάρι ο μέσος 15χρονος, 20χρονος, 25χρονος που θα πάει να δει την ταινία, την αναφορά στην «Καρδιά του σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ, το βιβλίο που έδωσε την έμπνευση για να γυριστεί η ταινιάρα του Francis Ford Coppola! Στα @ρχίδι@ του κιόλας! Κι όμως, οι άνθρωποι βάζουν αυτήν την πινελιά: μέχρι και η αφίσα είναι ντάλε κουάλε η ανάλογη από την ταινία όπου ο Marlon Brando έδωσε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του!
Βάζουν τον ήρωα που υποδύεται ο Goodman να λέει: «Mark my words, there’ll never be a more screwed-up time in Washington!». Ναι, υποτίθεται αφορά το 1973 αλλά λέγεται τώρα, επί Trump!!! Γουάου, ναι, δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη οι μπαγάσες. Και υπάρχει και ο κυνισμός του σήμερα, έτσι; Όταν ο χαρακτήρας της Brie Larson προσπαθεί να πείσει τον στρατόγκαβλο χαρακτήρα του Samuel L. Jackson να μην πειράξει τον Κονγκ, καθώς ο κόσμος μας είναι ανεκτικός και μας χωράει όλους και τέτοια χίπικα, ο θεούλης την κόβει με ένα εντελώς σημερινό «bitch, please»!!! Αυτά, για να διαπιστώσουμε παρέα πως η μηχανή που παράγει φράγκα ονόματι Χόλιγουντ, μπορεί να έχει σκοτώσει το σινεμά όπως το γνωρίζαμε (όπως λένε ολοένα και περισσότεροι δημιουργοί) αλλά όταν θέλει, το... σκοτώνει με στιλ και μπόλικη γνώση.
Στο δια ταύτα: μια χαρά ταινία είναι τούτη εδώ. Υπάρχει θέαμα, υπάρχουν μάχες, υπάρχουν διαρκώς εκπλήξεις, υπάρχουν φανταστικά πλάσματα (και να που θα τα βρείτε!), υπάρχει εντυπωσιασμός, υπάρχει χιούμορ, υπάρχουν (λέτε;) και μηνύματα περί της αυτοκαταστροφικής ανθρωπότητας, που εκμεταλλεύεται τη φύση χωρίς να λογαριάζει τον ξενοδόχο, υπάρχει κινηματογραφοφιλία, υπάρχουν και θεωρίες, όπως αυτή της «Κούφιας γης», υπάρχει ένα σπουδαίο (safe, ok) σάουντρακ, υπάρχει γνώση, υπάρχει... αγάπη! Σίγουρα δεν υπάρχουν τρισδιάστατοι χαρακτήρες, αλλά αυτοί λείπουν και από ταινίες που υποτίθεται πως βασίζονται στους χαρακτήρες! Εδώ, οι άνθρωποι απλά υπάρχουν για να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί (οεοε, οε, οε). Μην περιμένετε πολλά και θα περάσετε μια χαρά, αρκεί βεβαίως να σας αρέσει αυτό το είδος του σινεμά, που ποντάρει στο escapism. Βρε τον πρωτεύοντα, μια χαρά παλικάρι μας προέκυψε...
ΥΓ: Μην την πατήσετε όπως εγώ. Μετά το πέρας της ταινίας και το τέλος όλων των τίτλων, υπάρχει μια σκηνή, που με έξυπνο τρόπο (μου είπαν πως) προμηνύει αυτά που είναι να έρθουν προσεχώς...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Μαρτίου 2017 από την Tanweer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική