The Warrior's Gate
του Matthias Hoene. Με τους Mark Chao, Ni Ni, Uriah Shelton, Dave Bautista, Francis Ng, Sienna Guillory, Ron Smoorenburg, Dakota Daulby
Σχιστομάτικο Ni Ni!
του zerVo (@moviesltd) 
Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να συνδυάσει κανείς σε πακέτο του ενός, δύο παντελώς διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, σαν εκείνο των απωανατολίτικων πολεμικών τεχνών, με αυτό το καθαρά αμερικάνικο, νεανικό ρομαντζάκι. Είδη που σε περασμένες δεκαετίες άνθισαν, εκεί γύρω στο μιλένιουμ το πρώτο, ενόσω οι Κινέζοι επιχείρησαν την εξαγωγή του στην Δύση, πολύ πίσω στα 80s το δεύτερο, όταν σχεδόν κυκλοφορούσε ένα φιλμ κάθε μέρα, μα που εσχάτως δεν περνούν και τις καλύτερες ημέρες τους. Αφού οι Ασιάτες παράγουν ουκ ολίγες ταινίες μεν, αλλά αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, οι δε Γιάνκηδες έχουν λησμονήσει πλήρως πως από εκείνες τις χρυσές ημέρες της εφηβικής περιπέτειας ξεπετάχτηκε κάποτε μια ολόκληρη γενιά σούπερ αστέρων.
Το όνειρο του δεκαεπτάχρονου Τζακ, ενός όχι ιδιαίτερα δημοφιλούς νεαρού, που βιώνει καθημερινά στο σχολείο τις βίαιες επιθέσεις των συμμαθητών του, είναι να καταφέρει να δημιουργήσει κάποια στιγμή το δικό του βίντεο παιχνίδι, βασισμένο θεματικά στις πολεμικές περιπέτειες των Wu Xia μονομάχων. Το δώρο που θα δεχτεί από τον καλό του φίλο, ιδιοκτήτη του γειτονικού του παλαιοπωλείου, ένα πανέμορφο σινικό έργο τέχνης, θα είναι εκείνο που αναπάντεχα θα του αλλάξει ολόκληρη την ζωή, αφού προς μεγάλη του έκπληξη θα αντιληφθεί πως με μαγικό τρόπο δημιουργεί μια χρονογέφυρα, ανάμεσα στο σήμερα και την περίοδο της Κινέζικης φεουδαρχίας.
Συνέπεια αυτής της απροσδόκητης εξέλιξης θα είναι να εμφανιστεί μπροστά του, η πριγκίπισσα και διάδοχος του βασιλικού θρόνου Σου Λιν, που κυνηγημένη από τους Βάρβαρους που στέρησαν την ζωή του μονάρχη πατέρα της, θα βρει διέξοδο στην πύλη, η οποία θα την οδηγήσει απευθείας στο δωμάτιο του Τζακ! Μαζί με εκείνην όμως, στο τώρα θα καταφτάσει και μια στρατιά ακόμη πάνοπλων και άριστων στην πολεμική γνώση μαχητών, που την αναζητούν, προκειμένου να την επιστρέψουν πίσω στο χρόνο και να την οδηγήσουν δέσμια μπροστά στον αγριάνθρωπο Αρούν, που έχοντας πάρει σχεδόν υπό τον έλεγχο του το βασίλειο, διακαώς επιμένει να την κάνει γυναίκα του.
Πως λοιπόν να αντιδράσει ο πιτσιρικάς, στην απαγωγή της (ενδεχόμενης, αφού ένα σκιρτηματάκι το νιώθει από την πρώτη στιγμή) καλής του, που η μόνη του εμπειρία στην μάχη, είναι με το τζόιστικ και όχι με το τσεκούρι στο χέρι, μπροστά στην οθόνη και όχι καταμεσίς της Κινέζικης ερήμου, εκεί που παραμονεύουν αμέτρητοι κίνδυνοι. Φυσικά το απότομο φευγιό της αλυσοδεμένης Σου Λιν, θα οδηγήσει τον ερωτοκτυπημένο έφηβο στα χνάρια της, γυρίζοντας τον πολλούς αιώνες πίσω, για να την εντοπίσει, έχοντας σαν μοναδικό του σύμμαχο τον πιστό φύλακα της, Ζάο, έναν ατρόμητο μαχητή που θα έδινε και την ζωή του, προκειμένου η βασίλισσα του να μην πάθει το παραμικρό.
Και κάπως έτσι στις ερημιές της ενδοχώρας εξελίσσεται το παραμυθάκι, που φέρει εκτός από την έγκριση των ασιατών και την σφραγίδα στην παραγωγή της Europa Corp του δαιμόνιου Luc Besson. Στοιχείο που είναι πασιφανές στην μέθοδο που ακολουθεί η κινηματογράφηση για να εντυπωσιάσει την ματιά του θεατή, κυρίως ενόσω η δράση λαμβάνει χώρα στα αχανή, τρισδιάστατα σκηνικά του στούντιο της Hengdian, εκεί που έχουν γυριστεί οι κορυφαίες στιγμές του genre, σαν τον Hero, το Forbidden Kingdom, το The Promise. Ντεκόρ μαγευτικά που αποτελούν την συνήθη βάση για το κτίσιμο ενός καθαρόαιμου Τσαινίζ επικού έργου όμως και όχι ενός υβριδίου σαν το The Warrior's Gate, που προδίδεται πανεύκολα από τις σεναριακές του αφέλειες και τις σαχλές ευκολίες που χρησιμοποιεί για να ολοκληρωθεί.
Καλογυρισμένες είναι οι στιγμές μάχης, μιας και οι Κινέζοι είναι μετρ στο να στήνουν χορογραφίες, ακόμη κι αν μεταξύ τους γυρνοβολάει ένας ξανθομάλλης μπόμπιρας, με τις έντονες σε τόνους άλικους CGI προσθήκες εκατοντάδων ψηφιακών κομπάρσων, ώστε σε πολλά σημεία να κάνουν την ματιά να λησμονεί το "θέλεις να τα φτιάξουμε" ταινιάκι. Ομοίως μια κούκλα είναι και η σούπερ σταρ στην πατρίδα της, κοντά τριαντάχρονη άσχετα αν μικροδείχνει, Ni Ni, που την έχουμε δει πολύ νεότερη στο Flowers Of War και εδώ φοράει με έκδηλη χάρη το στέμμα που αναδεικνύει την αριστοκρατική θωριά της, κλέβοντας με ευκολία τις καρδιές του αντρικού πληθυσμού. Μεταξύ όλων και του νερόβραστου και σχεδόν μια δεκαετία νεότερου της (φάουλ του κάστινγκ, αφού είναι κάτι παραπάνω από προφανές) Uriah Shelton, άπειρου ερμηνευτή που με τίποτα δεν μπορεί να αποτελέσει το αρσενικό μισό του ειδυλλίου.
Η ταινία λοιπόν του Matthias Hoene, σκηνοθέτη με προφανείς Γερμανικές ρίζες, δεν είναι κακή, δεν βαραίνει στο σκάρτο διωράκι της διάρκειας της, δεν μπορεί με τίποτα όμως να αποτελέσει μια εναλλακτική πρόταση στην απαίτηση των πολλών φανς του είδους για ένα Wu Xia της προκοπής. Αμέτρητα κενά και λάθη στην πλοκή, λογικό εφόσον τα ταξιδέματα στον χρόνο ούτε φιλμική αδεία μπορούν να δικαιολογηθούν, αλλά και μια ρηχή και επίπεδη κατάληξη, ελλείψει χρημάτων προφανώς, πολύ μακρινή από το γνώριμα φανφαρόνικο ύφος των πανάκριβων made in Hong Kong παραγωγών, θα οδηγήσουν την Πύλη του Πολεμιστή πολύ σύντομα στην λησμονιά, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της να μιξάρει σε σώμα ένα, τις κουλτούρες δυο παντελώς διαφορετικών κόσμων.
Συνέπεια αυτής της απροσδόκητης εξέλιξης θα είναι να εμφανιστεί μπροστά του, η πριγκίπισσα και διάδοχος του βασιλικού θρόνου Σου Λιν, που κυνηγημένη από τους Βάρβαρους που στέρησαν την ζωή του μονάρχη πατέρα της, θα βρει διέξοδο στην πύλη, η οποία θα την οδηγήσει απευθείας στο δωμάτιο του Τζακ! Μαζί με εκείνην όμως, στο τώρα θα καταφτάσει και μια στρατιά ακόμη πάνοπλων και άριστων στην πολεμική γνώση μαχητών, που την αναζητούν, προκειμένου να την επιστρέψουν πίσω στο χρόνο και να την οδηγήσουν δέσμια μπροστά στον αγριάνθρωπο Αρούν, που έχοντας πάρει σχεδόν υπό τον έλεγχο του το βασίλειο, διακαώς επιμένει να την κάνει γυναίκα του.
Πως λοιπόν να αντιδράσει ο πιτσιρικάς, στην απαγωγή της (ενδεχόμενης, αφού ένα σκιρτηματάκι το νιώθει από την πρώτη στιγμή) καλής του, που η μόνη του εμπειρία στην μάχη, είναι με το τζόιστικ και όχι με το τσεκούρι στο χέρι, μπροστά στην οθόνη και όχι καταμεσίς της Κινέζικης ερήμου, εκεί που παραμονεύουν αμέτρητοι κίνδυνοι. Φυσικά το απότομο φευγιό της αλυσοδεμένης Σου Λιν, θα οδηγήσει τον ερωτοκτυπημένο έφηβο στα χνάρια της, γυρίζοντας τον πολλούς αιώνες πίσω, για να την εντοπίσει, έχοντας σαν μοναδικό του σύμμαχο τον πιστό φύλακα της, Ζάο, έναν ατρόμητο μαχητή που θα έδινε και την ζωή του, προκειμένου η βασίλισσα του να μην πάθει το παραμικρό.
Και κάπως έτσι στις ερημιές της ενδοχώρας εξελίσσεται το παραμυθάκι, που φέρει εκτός από την έγκριση των ασιατών και την σφραγίδα στην παραγωγή της Europa Corp του δαιμόνιου Luc Besson. Στοιχείο που είναι πασιφανές στην μέθοδο που ακολουθεί η κινηματογράφηση για να εντυπωσιάσει την ματιά του θεατή, κυρίως ενόσω η δράση λαμβάνει χώρα στα αχανή, τρισδιάστατα σκηνικά του στούντιο της Hengdian, εκεί που έχουν γυριστεί οι κορυφαίες στιγμές του genre, σαν τον Hero, το Forbidden Kingdom, το The Promise. Ντεκόρ μαγευτικά που αποτελούν την συνήθη βάση για το κτίσιμο ενός καθαρόαιμου Τσαινίζ επικού έργου όμως και όχι ενός υβριδίου σαν το The Warrior's Gate, που προδίδεται πανεύκολα από τις σεναριακές του αφέλειες και τις σαχλές ευκολίες που χρησιμοποιεί για να ολοκληρωθεί.
Καλογυρισμένες είναι οι στιγμές μάχης, μιας και οι Κινέζοι είναι μετρ στο να στήνουν χορογραφίες, ακόμη κι αν μεταξύ τους γυρνοβολάει ένας ξανθομάλλης μπόμπιρας, με τις έντονες σε τόνους άλικους CGI προσθήκες εκατοντάδων ψηφιακών κομπάρσων, ώστε σε πολλά σημεία να κάνουν την ματιά να λησμονεί το "θέλεις να τα φτιάξουμε" ταινιάκι. Ομοίως μια κούκλα είναι και η σούπερ σταρ στην πατρίδα της, κοντά τριαντάχρονη άσχετα αν μικροδείχνει, Ni Ni, που την έχουμε δει πολύ νεότερη στο Flowers Of War και εδώ φοράει με έκδηλη χάρη το στέμμα που αναδεικνύει την αριστοκρατική θωριά της, κλέβοντας με ευκολία τις καρδιές του αντρικού πληθυσμού. Μεταξύ όλων και του νερόβραστου και σχεδόν μια δεκαετία νεότερου της (φάουλ του κάστινγκ, αφού είναι κάτι παραπάνω από προφανές) Uriah Shelton, άπειρου ερμηνευτή που με τίποτα δεν μπορεί να αποτελέσει το αρσενικό μισό του ειδυλλίου.
Η ταινία λοιπόν του Matthias Hoene, σκηνοθέτη με προφανείς Γερμανικές ρίζες, δεν είναι κακή, δεν βαραίνει στο σκάρτο διωράκι της διάρκειας της, δεν μπορεί με τίποτα όμως να αποτελέσει μια εναλλακτική πρόταση στην απαίτηση των πολλών φανς του είδους για ένα Wu Xia της προκοπής. Αμέτρητα κενά και λάθη στην πλοκή, λογικό εφόσον τα ταξιδέματα στον χρόνο ούτε φιλμική αδεία μπορούν να δικαιολογηθούν, αλλά και μια ρηχή και επίπεδη κατάληξη, ελλείψει χρημάτων προφανώς, πολύ μακρινή από το γνώριμα φανφαρόνικο ύφος των πανάκριβων made in Hong Kong παραγωγών, θα οδηγήσουν την Πύλη του Πολεμιστή πολύ σύντομα στην λησμονιά, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της να μιξάρει σε σώμα ένα, τις κουλτούρες δυο παντελώς διαφορετικών κόσμων.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Φεβρουαρίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική