Movies Ltd

Paint by Numbers

του gaRis (@takisgaris)

Αν το καλοσκεφτείς δεν υπάρχει πιο οσκαρούχο φιλμάκι από το Hidden Figures αυτή τη σεζόν οπόταν τι πιο ταιριαστό να ανοίγει Ελλάδα μια ανασεμιά πριχού την 89η Απονομή. Και δαύτο για κοπλιμάν δε το λέω στην προκειμένη, παρότι καραγκαγκάν θιασώτης του Θεσμού. Τρεις δυνατές υποψηφιότητες μάλιστα. Ταινία - Σενάριο - Υποστηρικτική Ερμηνεία (Octavia Spencer) δεν είναι αμελητέα ποσότης. Ούτε στα όνειρά του ο Theodore Melfi (του λιγουλακίου St. Vincent, θα αντιτάξεις βέβαια ότι εδώ πέρσι έκλεψε το χρυσάφι ο σκηνοθέτης του The Cobbler με το Spotlight) τα κατορθώματα του οποίου δε σταματούν εδώ. Το δεφτερόλεπτο που μιλάμε το Hidden Figures έχει στείλει αδιάβαστα τα μετριοτάτου προμόσιο διαμάντια Manchester By The Sea και Moonlight υψώνοντας λάβαρο στα SAGs (Best Ensemble). Την περασμένη εβδομάδα επίσης πήραν κεφάλι από το μέγα-και-τρανό La La Land ως η νο1 σε εισπράξεις οσκαρική υποψήφια από τις 9 τις φετινής λίστας. Αστεία-αστεία ψιθυρίζεται ότι το ένα εκ των δύο αγαλματιδίων που φαβορίζει το Moonlight (το άλλο είναι η περίπου βέβαιη νίκη του Mahershala Ali) κινδυνεύει…από τι;

Πάρτο πάλε εξαρχής. Πέρσι όσκαρς σο γουάιτ. Φρουμαγμός, ρετούς στο Μέμπερσιπ. Φέτος υποψηφιότητες χρωματιστές. Για μένα (μειοψηφώ) το Hidden Figures μπαίνει από κεκτημένη ταχύτητα. Με μια Αμερική διχασμένη, τον Τράμ-π να τσαλαβουτάει με μειονότητες και λαθραίους μετανάστες και την λίμπεραλ κορεκτίλα να βάζει φωτιά στα σόσιαλ, έρχεται μια ταινία καρτ-ποστάλι των 60s, με θέμα την αληθινή ιστορία μιας ομάδας μαθηματικών τζινιών που έκαναν αρθιμιτική στη ΝΑΣΑ, τότε που οι Γιάνκηδες κυνηγούσαν τη σκιά του Γκαγκάριν στο Φεγγάρι με τον δικό τους αστρο-ήρωα Τζον Γκλεν σε μια φυλετικά διαχωρισμένη αλλά και εφεκτική ως προς τη γυναικεία επαγγελματική χειραφέτηση αμερικανική κοινωνία. Δυο οι λεπτομέρειες - ντεζαβαντάζ επομένως για τις αφανείς ηρωίδες μας : Μαύρες στο χρώμα και γυναίκες στο φύλο. Πες μου τώρα αν σου έλεγαν ότι πίσω από τη Man on the Moon Ιστορία οι εγκέφαλοι ήταν αυτές οι γλυκύτατες κυρίες (Taraji P. Henson, Janelle Monae, Octavia Spencer), όχι πες μου ότι δε θα έλεγες πως αυτό πρέπει να γίνει οπωσδήποτε χολυγουντιανή ταινία.

Αυτό ακριβώς εγένετο. Με καρικατουρέ λευκή σουπρεμασίλα (Kirsten Dunst, Jim Parsons) αλλά και λευκή αγαθότητα (ο δωρικός, ευπρόσδεκτα προβλέψιμος Kevin Costner ως διευθυντής των κοριτσιών) κι ένα άγαρμπα εμβόλιμο λοβ στόρι (νάτος ξανά ο τίμιος Mahershala Ali) οι χαρακτήρες αντιμετωπίζονται ως ευγενή σύμβολα με κιτσάτη αισθητική ιδεολογικής απίσχνασης. Η ίδια ένσταση που είχα κάποτε με το The Help – και ω του θαύματος η Octavia Spencer ξαναπροτείνεται για το ίδιο παίξιμο που της έδωσε το όσκαρ τότε, όπως σαφώς και η Viola Davis θα κερδίσει φέτος (πονηριά να απαιτήσει υποψηφιότητα υποστηρικτικού ρόλου στο Fences) με την περίπου ίδια ερμηνεία που την έφτασε μια ανάσα από τη νίκη στο The Help. Hidden Fences λοιπόν (το λολ των Χρυσών Σφαιρών), ζαχαρίνη, φορμουλαϊκή φήλ γκουντ απόδοση και νετάραμε. Το Hidden Figures είναι μια αξιοθαύμαστη αληθινή ιστορία που βρήκε τις κατάλληλες συνθήκες να μοστραριστεί ως εξαιρετική ταινία.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Φεβρουαρίου 2017 από την Odeon