xXx: Επανεκκίνηση
του D.J. Caruso. Με τους Vin Diesel, Donnie Yen, Deepika Padukone, Kris Wu, Ruby Rose, Nina Dobrev, Tony Jaa, Rory McCann, Toni Collette, Samuel L. Jackson, Ice Cube, Toni Colette
Fast And Furious...στο πόδι
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν με είχε χαλάσει θυμάμαι, εκεί λίγο μετά το μιλένιουμ, η πρώτη εκείνη κινηματογραφική απόπειρα του Τριπλ Εξ, για να πλασαριστεί στο κοινό, σαν κλωνάρι του Τζέιμς Μποντ, που την περίοδο αυτή διένυε ντεφορμέ φεγγάρι. Είχε ταχύτητα, τέμπο, ρυθμό αλλά και χιουμοράκι εκείνη η προσπάθεια της Sony θυμάμαι, μα και έναν ανερχόμενο αστέρα στις τάξεις της για να υποστηρίξει τον σπορτίφ υπερήρωα, με τα εμπορικά αποτελέσματα να είναι καθόλα ικανοποιητικά, καθώς πέτυχε στην πορεία της να τριπλασιάσει παγκοσμίως τα 70 εκατομμύρια που στοίχισε. Το πρότζεκτ με την ολική επαναφορά του κορυφαίου υπερκατάσκοπου, λογικά, έπεσε στην δυσμένεια, απέκτησε ένα σίκουελ της σχεδόν κακιάς ώρας κι έκτοτε εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Προσωπικά δεν γνωρίζω τους άξιους αναφοράς λόγους που ώθησαν την Paramount (πια) να το επαναφέρει στο προσκήνιο, εκτός από το φούσκωμα των ταμείων, μιας και δεν υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη πλέον για σελιλόιντ πράκτορες. Όταν μάλιστα δεν έχουν και τίποτα το καινούργιο να προσθέσουν.
Για μια και πλέον δεκαετία ο παροπλισμένος μυστικός Ζάντερ Κέιτζ, έχει σβήσει για τα καλά τα ίχνη του, όντας αποφασισμένος να αφήσει πίσω του το ριψοκίνδυνο παρελθόν και να αποκτήσει μια πολύ πιο ήρεμη και φιλήσυχη ζωή, στον τροπικό παράδεισο της Καραϊβικής που διαμένει και που από τους φιλόξενους ντόπιους θεωρείται σαν τοπικός ήρωας. Η πρόσφατη κλοπή από την αδίστακτη συμμορία του διαβόητου, πρώην agent, Ζιανγκ, του Κουτιού της Πανδώρας, μηχανισμού που καταφέρνει να ελέγξει την πορεία των δορυφόρων της γης, όπλου που στα παρανοϊκά χέρια της μπορεί να εξελιχθεί σε σφόδρα απειλητικού για την ανθρωπότητα, θα αναγκάσει την Υπηρεσία της NSA να εντοπίσει τον διατηρούμενο ακόμη σε άριστη φόρμα xXx και να τον ενεργοποιήσει, δίνοντας του την εντολή να βρει τους κακοποιούς και να τους αποσπάσει την σημαντικότατη συσκευή...
Με το παλιό του αφεντικό, τον μέντορα του Αύγουστο Γκίμπονς, να έχει γίνει το πρώτο μαρτυρικό θύμα της πρώτης πτώσης δορυφόρου από την ανατολίτικης προέλευσης τρομοκρατική φράξια, ο Ζάντερ θα κληθεί από την αυταρχική διάδοχο του Τζέιν Μαρκ, να συντάξει μια καλά εκπαιδευμένη ομάδα και να αναζητήσει τα ίχνη των εξτρεμιστών, πριν εκείνοι σπείρουν και πάλι τον πανικό. Έτσι η ετερόκλητη κομπανία που θα δημιουργήσει ο Κέιτζ, αποτελούμενη από μια ισορροπίστρια άσσο στην σκοποβολή, έναν ευφάνταστο DJ και έναν τερμινέιτορ που έχει επιβιώσει από διακόσιες παρά μία συγκρούσεις, θα βρεθεί στο κατόπι της αεικίνητης γκανγκ των δύο μαχητών με άριστη γνώση ασιανών πολεμικών τεχνών και της κοπελιάς που επίσης διαθέτει χάρισμα στο σημάδι.
Ισοδύναμες δηλαδή εκ πρώτης όψης, οι αντίπαλες φατρίες που ρίχνονται στην μάχη κάτω από την επίβλεψη της κατά είκοσι κιλά περίπου αδυνατισμένης, μέσα στις μαύρες ολόσωμες φόρμες, με μαλλάκι κομμένο καρεδάκι ίσιο και βαμμένο πλατινέ ξανθό Toni Colette, που μπορεί να μην μοιάζει ούτε για τριαντάρα, αλλά ακόμη δεν αντιλήφθηκα την επιλογή της να χαμηλώσει τα ερμηνευτικά της στάνταρντς συμμετέχοντας σε ένα τόσο μέτριου επιπέδου φανφαρόνικο πατιρντί. Βεβαίως όταν τους καλούς εκπροσωπεί ο μάτσο και υπέρλαμπρος action αστέρας Vin Diesel, είναι πολύ δύσκολο η τελική έκβαση να μην γείρει υπέρ του, ακόμη κι αν κόντρα του θα βρει τον κορυφαίο κίτρινο δράκο του Χονγκ Κονγκ των πρόσφατων δεκαετιών, Donnie Yen, που στα 54 και μετά από πέντε ντουζίνες ταινιών στην πατρίδα του κι ένα μίνι πέρασμα από ένα τεύχος του Blade, αποφάσισε να ξενιτευτεί προς Χόλιγουντ μεριά και να κάνει γνωστή την ικανότητα του στο κουνγκ φου και στην Δύση, για δεύτερη φορά φέτος μετά το Rogue One. Μονομαχία μεγατόνων, φαντάζεσαι και στρογγυλοκάθεσαι στο κάθισμα καρτερώντας τον πανζουρλισμό.
Που εντέλει δεν έρχεται ποτέ ή σχεδόν ποτέ πέραν ενός ολιγόλεπτου τύπου παρκούρ κυνηγητού και μιας θαλασσινής καταδίωξης με υδρόβια μηχανάκια κάτω από τα κύματα (!), μιας και το ανύπαρκτο, ακόμη και για περιπέτεια δράσης, σενάριο, αποφασίζει από μια στιγμή και μετά να τους μετατρέψει όλους σε φιλαράκια, γνωστοποιώντας πως όλοι, παλιοί, νέοι, ακόμη και επανεμφανιζόμενοι Ice Cube xXx, μόνο λειτουργώντας ομαδικά μπορούν να θριαμβεύσουν. Εννοείται πως όλες οι σεκάνς αγωνίας και απίθανης σε ταχύτητα εξέλιξης, καταστρατηγούν τον οποιοδήποτε κανόνα της φυσικής, για να πραγματοποιηθούν, όπως επίσης εννοείται πως τα πάντα λαμβάνουν χώρα με το χαμόγελο της χαρακτηριστικής άνεσης ζωγραφισμένο στα πρόσωπα των συμμετεχόντων, που, σιγά μωρέ, δεν έγινε και τίποτα που πέφτει το αεροπλάνο μας, απλά θα ανοίξουμε την πόρτα και θα βουτήξουμε κι εμείς στο κενό. Τι στην ευχή! Όλο και κάποιο αλεξίπτωτο θα βόσκει εκεί έξω...
Αν υπάρχει μια κάποια θετική ανάγνωση όλων αυτών των αφελών εξελίξεων του xXx: Return Of Xander Cage, είναι που ο D.J, Caruso που τις επιμελείται, το κάνει με κέφι και τις αποτυπώνει στην οθόνη πιστεύοντας κι ο ίδιος πως μπορεί σε κάποιο παράλληλο σύμπαν να συμβούν στ αλήθεια. Οπότε ακολουθούμε κι εμείς οι θεατές το δικό του ανέμελο δόγμα και συντονιζόμαστε στο χωρίς συγκεκριμένο δράκο παραμύθι, που μας ταξιδεύει από την Ντομίνικα ίσαμε τις Φιλιππίνες, έτσι για να πάρουμε και μια μυρωδιά κλίματος τροπικού και στο, παρόντος Neymar Τζούνιορ, φινάλε του να πούμε ανακουφισμένοι το ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ζήσαν? Μα για στάσου ο χαρακτήρας του Sam Jackson δεν τα κακάρωσε?
Με το παλιό του αφεντικό, τον μέντορα του Αύγουστο Γκίμπονς, να έχει γίνει το πρώτο μαρτυρικό θύμα της πρώτης πτώσης δορυφόρου από την ανατολίτικης προέλευσης τρομοκρατική φράξια, ο Ζάντερ θα κληθεί από την αυταρχική διάδοχο του Τζέιν Μαρκ, να συντάξει μια καλά εκπαιδευμένη ομάδα και να αναζητήσει τα ίχνη των εξτρεμιστών, πριν εκείνοι σπείρουν και πάλι τον πανικό. Έτσι η ετερόκλητη κομπανία που θα δημιουργήσει ο Κέιτζ, αποτελούμενη από μια ισορροπίστρια άσσο στην σκοποβολή, έναν ευφάνταστο DJ και έναν τερμινέιτορ που έχει επιβιώσει από διακόσιες παρά μία συγκρούσεις, θα βρεθεί στο κατόπι της αεικίνητης γκανγκ των δύο μαχητών με άριστη γνώση ασιανών πολεμικών τεχνών και της κοπελιάς που επίσης διαθέτει χάρισμα στο σημάδι.
Ισοδύναμες δηλαδή εκ πρώτης όψης, οι αντίπαλες φατρίες που ρίχνονται στην μάχη κάτω από την επίβλεψη της κατά είκοσι κιλά περίπου αδυνατισμένης, μέσα στις μαύρες ολόσωμες φόρμες, με μαλλάκι κομμένο καρεδάκι ίσιο και βαμμένο πλατινέ ξανθό Toni Colette, που μπορεί να μην μοιάζει ούτε για τριαντάρα, αλλά ακόμη δεν αντιλήφθηκα την επιλογή της να χαμηλώσει τα ερμηνευτικά της στάνταρντς συμμετέχοντας σε ένα τόσο μέτριου επιπέδου φανφαρόνικο πατιρντί. Βεβαίως όταν τους καλούς εκπροσωπεί ο μάτσο και υπέρλαμπρος action αστέρας Vin Diesel, είναι πολύ δύσκολο η τελική έκβαση να μην γείρει υπέρ του, ακόμη κι αν κόντρα του θα βρει τον κορυφαίο κίτρινο δράκο του Χονγκ Κονγκ των πρόσφατων δεκαετιών, Donnie Yen, που στα 54 και μετά από πέντε ντουζίνες ταινιών στην πατρίδα του κι ένα μίνι πέρασμα από ένα τεύχος του Blade, αποφάσισε να ξενιτευτεί προς Χόλιγουντ μεριά και να κάνει γνωστή την ικανότητα του στο κουνγκ φου και στην Δύση, για δεύτερη φορά φέτος μετά το Rogue One. Μονομαχία μεγατόνων, φαντάζεσαι και στρογγυλοκάθεσαι στο κάθισμα καρτερώντας τον πανζουρλισμό.
Που εντέλει δεν έρχεται ποτέ ή σχεδόν ποτέ πέραν ενός ολιγόλεπτου τύπου παρκούρ κυνηγητού και μιας θαλασσινής καταδίωξης με υδρόβια μηχανάκια κάτω από τα κύματα (!), μιας και το ανύπαρκτο, ακόμη και για περιπέτεια δράσης, σενάριο, αποφασίζει από μια στιγμή και μετά να τους μετατρέψει όλους σε φιλαράκια, γνωστοποιώντας πως όλοι, παλιοί, νέοι, ακόμη και επανεμφανιζόμενοι Ice Cube xXx, μόνο λειτουργώντας ομαδικά μπορούν να θριαμβεύσουν. Εννοείται πως όλες οι σεκάνς αγωνίας και απίθανης σε ταχύτητα εξέλιξης, καταστρατηγούν τον οποιοδήποτε κανόνα της φυσικής, για να πραγματοποιηθούν, όπως επίσης εννοείται πως τα πάντα λαμβάνουν χώρα με το χαμόγελο της χαρακτηριστικής άνεσης ζωγραφισμένο στα πρόσωπα των συμμετεχόντων, που, σιγά μωρέ, δεν έγινε και τίποτα που πέφτει το αεροπλάνο μας, απλά θα ανοίξουμε την πόρτα και θα βουτήξουμε κι εμείς στο κενό. Τι στην ευχή! Όλο και κάποιο αλεξίπτωτο θα βόσκει εκεί έξω...
Αν υπάρχει μια κάποια θετική ανάγνωση όλων αυτών των αφελών εξελίξεων του xXx: Return Of Xander Cage, είναι που ο D.J, Caruso που τις επιμελείται, το κάνει με κέφι και τις αποτυπώνει στην οθόνη πιστεύοντας κι ο ίδιος πως μπορεί σε κάποιο παράλληλο σύμπαν να συμβούν στ αλήθεια. Οπότε ακολουθούμε κι εμείς οι θεατές το δικό του ανέμελο δόγμα και συντονιζόμαστε στο χωρίς συγκεκριμένο δράκο παραμύθι, που μας ταξιδεύει από την Ντομίνικα ίσαμε τις Φιλιππίνες, έτσι για να πάρουμε και μια μυρωδιά κλίματος τροπικού και στο, παρόντος Neymar Τζούνιορ, φινάλε του να πούμε ανακουφισμένοι το ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ζήσαν? Μα για στάσου ο χαρακτήρας του Sam Jackson δεν τα κακάρωσε?
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Ιανουαρίου 2017 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική