Assassin's Creed
του Justin Kurzel. Με τους Michael Fassbender, Marion Cotillard, Jeremy Irons, Brendan Gleeson, Charlotte Rampling, Michael K. Williams
Δουλεύουμε στο σκοτάδι για να υπηρετούμε το φως.
του zerVo (@moviesltd) 
Μια στιγμούλα να ανοίξω το σκονάκι που μόλις μου έδωσε ο γιος, που έχει τερματίσει όλα τα, καμιά δεκαριά, παιχνίδια της σειράς, μιας και προσωπικά δεν έχω την παραμικρή επαφή με τα Playstation. Για πρώτη φορά ο τίτλος Assassin's Creed εμφανίστηκε στην αγορά από την δημιουργό Ubisoft το 2007 κι έκτοτε μέσα από τα συνεχόμενα σίκουελ και σπιν όφς έχει πουλήσει περισσότερα από εκατό εκατομμύρια δισκάκια παγκοσμίως, καθιστώντας τον σαν έναν από τους πλέον δημοφιλείς στα χρονικά της κονσόλας. Ο κεντρικός ήρωας του gameplay, στις διάφορες μορφές της κοινής του γενεαλογικής αλυσίδας στο βάθος των αιώνων, υπήρξε Άραβας της εποχής των Σταυροφοριών, Ιταλός κατά την Αναγέννηση, Τούρκος την περίοδο της ανόδου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ινδιάνος, Πειρατής, Αμερικάνος πολεμιστής του Εμφυλίου, ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν πως στα προσεχή τσάπτερ κάποια στιγμή θα αποκτήσει και την ελληνική ταυτότητα, σε κάποια παιχνιδιάρικη περιπέτεια που θα λάβει χώρα ενδεχόμενα στα μέρη μας. Ισπανό κλωνάρι, κατά τις πληροφορίες, ο βασικός χαρακτήρας δεν είχε ποτέ, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να αποκτήσει, στην πρώτη μπλοκμπαστερική διασκευή του θρυλικού χιτ, που κόστισε στο παραγωγικό τρίγωνο της Fox, της Regency και φυσικά της Ubi, περισσότερα από 125 εκατομμύρια δολάρια!
Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της νεαρής ζωής του εσώκλειστος στα αναμορφωτήρια, μεγαλώνοντας μακρυά από την οικογενειακή εστία, μιας και έχασε πολύ μικρός την μητέρα του, που έπεσε, όπως πιστεύει θύμα της ανεξήγητης οργής του πατέρα του, ο Κάλουμ Λίντς, ακολούθησε τον δρόμο της παρανομίας που τον οδήγησε μέχρι το έγκλημα ενός ανήθικου προαγωγού. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που σήμερα, έχοντας μόλις συμπληρώσει τα σαράντα του χρόνια, οδηγείται προς εκτέλεση, έχοντας κριθεί ένοχος ανθρωποκτονίας. Με το ενέσιμο δηλητήριο να γεμίζει σταδιακά τις αρτηρίες του, ο Καλ θα παραδώσει τις αισθήσεις του, πέφτοντας στον αναμενόμενο θανατηφόρο λήθαργο, μην περιμένοντας πως θα ανοίξει τα μάτια του για να αντικρίσει τον κόσμο ποτέ ξανά.
Κι όμως, παρόλες τις ενδείξεις, τινάζοντας και πάλι τα βλέφαρα του, θα καταλάβει μέσα στην σκοτοδίνη του, πως δεν βρίσκεται πλέον στο φονικό κρεβάτι του σωφρονιστηρίου, αλλά σε έναν τόπο άγνωστο, όπως άγνωστοι είναι όλοι όσοι τον περιβάλλουν. Όταν θα πειστεί πως βρίσκεται ακόμη στην ζωή, θα πληροφορηθεί πως βρίσκεται στο κτίριο του τεχνολογικού κολοσσού της Apstergo, προκειμένου να λάβει μέρος στα επιστημονικά πειράματα της μηχανής Animus, που έχει την δυνατότητα να επιστρέφει το υποκείμενο που έχει υπό έλεγχο, σε μια παρελθούσα στιγμή του χρόνου. Για να ντυθεί τον μανδύα ενός προγόνου του, που διαθέτει πανομοιότυπα δολοφονικά ένστικτα με αυτόν και να καταγράψει τις μνήμες του στους πανίσχυρους υπολογιστές της εταιρείας, για περαιτέρω μελέτη από την επιστήμονα Δόκτορα Σοφία Ρίκκιν.
Πρώτη στάση για τον μπερδεμένο Καλ, η Ισπανία του 15ου αιώνα, ώστε να γίνει ένα με τον πανίσχυρο μαχητή Αγκιλάρ, που πολεμά στο πλευρό της μυστικής αδελφότητας των Ασσασίνων, ενάντια στις ορδές των προαιώνιων εχθρών Ναιτών, που την δεδομένη στιγμή έχουν τον έλεγχο της χώρας. Εκείνο που δεν δύναται να γνωρίζει ο Κάλουμ είναι πως λειτουργεί πια σαν πειραματόζωο στα χέρια των σύγχρονων Ναιτών της οργάνωσης Τέμπλαρ, που επιδιώκουν να του αποσπάσουν καλά κρυμμένες πληροφορίες για του που ενδέχεται να κρύβεται ο Απαγορευμένος Καρπός που προκάλεσε το προπατορικό αμάρτημα, ο κάτοχος του οποίου μπορεί να αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις ελέγχου του κόσμου.
Σύμφωνοι, αν δεν προϋπάρχει μια κάποια τριβή με το τι ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο του Assassin's Ctreed, δεν είναι και τόσο εύκολο να αποκωδικοποιηθούν τα βασικά στοιχεία της πλοκής, να διασαφηνιστούν τα διαρκή πήγανε έλα, από το σήμερα στο χθες και τούμπαλιν, να εξηγηθεί ο συσχετισμός αλυσίδας, που ενώνει τους φονικού DNA εκτελεστές. Από την ώρα που το όχημα μπαίνει σε μια τροχιά και γίνεται αντιληπτός ο σκοπός της αφήγησης, τα πράγματα γίνονται πολύ απλούστερα, όσο τουλάχιστον απλής και επίπεδης έμπνευσης είναι το στόρι που συνδυάζει Παράδεισο, Ιερά Εξέταση, Χριστόφορο Κολόμβο και Τέκτονες, με ένα τρόπο που μόνο το Χόλιγουντ μπορεί να πράξει στις μυθοπλασίες του, δίχως να προκαλέσει έντονη θυμηδία. Εκείνο πάντως που δεν ξεχνά ποτέ κτίζοντας το πόνημα του ο σκηνοθέτης Justin Kurzel, είναι να ακολουθήσει πιστά τις προσταγές του γκέιμ, δίνοντας στους αντιμαχόμενους μαχητές ικανότητες εξαιρετικές στην γνώση των πολεμικών τεχνών, χαρίζοντας τους απίστευτες δυνάμεις στο αναρρίχηση, στην πτώση, στην χορογραφία της στέγης, χάρισμα που με μια έννοια συνοψίζεται ως γνώση του παρκούρ.
Και πραγματικά σε όχι λίγες στιγμές επιλέγεται μια πιο πανοραμική (CGI κτισμένη φυσικά) άποψη των υψηλότερων πατωμάτων των κτιρίων της Ανδαλουσίας, για να αποδοθεί σε όλο της το εύρος η μαχητικότητα των Ασσασίνων που έχουν καλά εκπαιδευτεί για να πραγματοποιούν το θαυματουργά σωτήριο Άλμα Πίστης. Μπροστάρης όλης αυτής της ιστορίας, ο Michael Fassbender, πεπειραμένος πια στο να αποδίδει υπερήρωες, με τάσεις μεταλλαγμένων, από το πρωταγωνιστικό του πέρασμα στους X-Men, δεν δείχνει εδώ το ίδιο φρέσκος όσο φορώντας την στολή του Μαγκνέτο, πιθανότατα παρασυρμένος από το μπερδευτικό κομφούζιο, που ποτέ δεν επεξηγεί το ποιος είναι ποιος, ούτε πως είναι δυνατόν μια μηχανή να εισάγει τον καθένα μέσα στις μνήμες κάποιου άλλου. Το τρίγωνο της επανένωσης που για πρώτη φορά συναντήθηκε στον εξαιρετικό Macbeth, ανάμεσα σε ντίρέκτορα και αστέρες, ολοκληρώνει η Marion Cottilard, που αποδίδοντας την σε αναζήτηση ταυτότητας ερευνήτρια, προσθέτει ακόμη έναν αρνητικό κρίκο στις αγγλόφωνες παρουσίες της. Θα μου πει κανείς εδώ δεν πέτυχε σε ολάκερο Inception η κορύφαια σύγχρονη Γαλλίδα ηθοποιός, θα τα κατάφερνε εδώ? Απο-γοητευτική!
Οι φίλοι της παιχνιδοσειράς, που δεν ξέρω αν είναι τόσοι πολλοί σε αριθμό για να επιστρέψουν στα ταμεία το αδικαιολόγητα μεγάλο κόστος, θα διασκεδάσουν αφάνταστα στην θωριά των τσάλεντζ, μεταξύ των κουκουλοφόρων μιας άλλης εποχής. Πολύ αξιόλογα τρισδιάστατα γραφικά, σοβαρή αναπαράσταση της εποχής, όμορφες χορογραφίες, διασκεδαστικές στιγμές μονομαχιών, αλλά και στόρι αδύναμο στο να εγγυηθεί στα σίγουρα πως το πρότζεκτ θα συνεχίσει να υπάρχει και με επόμενα τσάπτερς. Όπως συνέβη δηλαδή στο PS και στο X-Box καλή ώρα...
Κι όμως, παρόλες τις ενδείξεις, τινάζοντας και πάλι τα βλέφαρα του, θα καταλάβει μέσα στην σκοτοδίνη του, πως δεν βρίσκεται πλέον στο φονικό κρεβάτι του σωφρονιστηρίου, αλλά σε έναν τόπο άγνωστο, όπως άγνωστοι είναι όλοι όσοι τον περιβάλλουν. Όταν θα πειστεί πως βρίσκεται ακόμη στην ζωή, θα πληροφορηθεί πως βρίσκεται στο κτίριο του τεχνολογικού κολοσσού της Apstergo, προκειμένου να λάβει μέρος στα επιστημονικά πειράματα της μηχανής Animus, που έχει την δυνατότητα να επιστρέφει το υποκείμενο που έχει υπό έλεγχο, σε μια παρελθούσα στιγμή του χρόνου. Για να ντυθεί τον μανδύα ενός προγόνου του, που διαθέτει πανομοιότυπα δολοφονικά ένστικτα με αυτόν και να καταγράψει τις μνήμες του στους πανίσχυρους υπολογιστές της εταιρείας, για περαιτέρω μελέτη από την επιστήμονα Δόκτορα Σοφία Ρίκκιν.
Πρώτη στάση για τον μπερδεμένο Καλ, η Ισπανία του 15ου αιώνα, ώστε να γίνει ένα με τον πανίσχυρο μαχητή Αγκιλάρ, που πολεμά στο πλευρό της μυστικής αδελφότητας των Ασσασίνων, ενάντια στις ορδές των προαιώνιων εχθρών Ναιτών, που την δεδομένη στιγμή έχουν τον έλεγχο της χώρας. Εκείνο που δεν δύναται να γνωρίζει ο Κάλουμ είναι πως λειτουργεί πια σαν πειραματόζωο στα χέρια των σύγχρονων Ναιτών της οργάνωσης Τέμπλαρ, που επιδιώκουν να του αποσπάσουν καλά κρυμμένες πληροφορίες για του που ενδέχεται να κρύβεται ο Απαγορευμένος Καρπός που προκάλεσε το προπατορικό αμάρτημα, ο κάτοχος του οποίου μπορεί να αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις ελέγχου του κόσμου.
Σύμφωνοι, αν δεν προϋπάρχει μια κάποια τριβή με το τι ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο του Assassin's Ctreed, δεν είναι και τόσο εύκολο να αποκωδικοποιηθούν τα βασικά στοιχεία της πλοκής, να διασαφηνιστούν τα διαρκή πήγανε έλα, από το σήμερα στο χθες και τούμπαλιν, να εξηγηθεί ο συσχετισμός αλυσίδας, που ενώνει τους φονικού DNA εκτελεστές. Από την ώρα που το όχημα μπαίνει σε μια τροχιά και γίνεται αντιληπτός ο σκοπός της αφήγησης, τα πράγματα γίνονται πολύ απλούστερα, όσο τουλάχιστον απλής και επίπεδης έμπνευσης είναι το στόρι που συνδυάζει Παράδεισο, Ιερά Εξέταση, Χριστόφορο Κολόμβο και Τέκτονες, με ένα τρόπο που μόνο το Χόλιγουντ μπορεί να πράξει στις μυθοπλασίες του, δίχως να προκαλέσει έντονη θυμηδία. Εκείνο πάντως που δεν ξεχνά ποτέ κτίζοντας το πόνημα του ο σκηνοθέτης Justin Kurzel, είναι να ακολουθήσει πιστά τις προσταγές του γκέιμ, δίνοντας στους αντιμαχόμενους μαχητές ικανότητες εξαιρετικές στην γνώση των πολεμικών τεχνών, χαρίζοντας τους απίστευτες δυνάμεις στο αναρρίχηση, στην πτώση, στην χορογραφία της στέγης, χάρισμα που με μια έννοια συνοψίζεται ως γνώση του παρκούρ.
Και πραγματικά σε όχι λίγες στιγμές επιλέγεται μια πιο πανοραμική (CGI κτισμένη φυσικά) άποψη των υψηλότερων πατωμάτων των κτιρίων της Ανδαλουσίας, για να αποδοθεί σε όλο της το εύρος η μαχητικότητα των Ασσασίνων που έχουν καλά εκπαιδευτεί για να πραγματοποιούν το θαυματουργά σωτήριο Άλμα Πίστης. Μπροστάρης όλης αυτής της ιστορίας, ο Michael Fassbender, πεπειραμένος πια στο να αποδίδει υπερήρωες, με τάσεις μεταλλαγμένων, από το πρωταγωνιστικό του πέρασμα στους X-Men, δεν δείχνει εδώ το ίδιο φρέσκος όσο φορώντας την στολή του Μαγκνέτο, πιθανότατα παρασυρμένος από το μπερδευτικό κομφούζιο, που ποτέ δεν επεξηγεί το ποιος είναι ποιος, ούτε πως είναι δυνατόν μια μηχανή να εισάγει τον καθένα μέσα στις μνήμες κάποιου άλλου. Το τρίγωνο της επανένωσης που για πρώτη φορά συναντήθηκε στον εξαιρετικό Macbeth, ανάμεσα σε ντίρέκτορα και αστέρες, ολοκληρώνει η Marion Cottilard, που αποδίδοντας την σε αναζήτηση ταυτότητας ερευνήτρια, προσθέτει ακόμη έναν αρνητικό κρίκο στις αγγλόφωνες παρουσίες της. Θα μου πει κανείς εδώ δεν πέτυχε σε ολάκερο Inception η κορύφαια σύγχρονη Γαλλίδα ηθοποιός, θα τα κατάφερνε εδώ? Απο-γοητευτική!
Οι φίλοι της παιχνιδοσειράς, που δεν ξέρω αν είναι τόσοι πολλοί σε αριθμό για να επιστρέψουν στα ταμεία το αδικαιολόγητα μεγάλο κόστος, θα διασκεδάσουν αφάνταστα στην θωριά των τσάλεντζ, μεταξύ των κουκουλοφόρων μιας άλλης εποχής. Πολύ αξιόλογα τρισδιάστατα γραφικά, σοβαρή αναπαράσταση της εποχής, όμορφες χορογραφίες, διασκεδαστικές στιγμές μονομαχιών, αλλά και στόρι αδύναμο στο να εγγυηθεί στα σίγουρα πως το πρότζεκτ θα συνεχίσει να υπάρχει και με επόμενα τσάπτερς. Όπως συνέβη δηλαδή στο PS και στο X-Box καλή ώρα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Ιανουαρίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική