Movies Ltd

του gaRis (@takisgaris)

Θα σε πάρω να φύγουμε, σάλλη Γη σάλλα μέρη. Στη Homestead II, 120 ανθρωπινά χρόνια απόστα, με το ναυλωμένο αστρόπλοιο Avalon, χωρητικότητας 5 χιλιάδων επιβατών και καμιά τρακοσάρα κρου. Μπες στην κάψουλα, να κοιμηθείς στο ταξίδι, ώσπου να φανεί ο προορισμός μερικούς μήνες πριν το τέρμα. Αυτό το τοπ μπλακ λίστεντ σενάριο που υπομόνευε κοντά δέκα χρόνια προς υλοποίηση, για να πέσει στα ικανά χέρια (Headhunters, οσκαρικότατο The Immitation Game) του βάικινγκ Morten Tyldum. Χορταστική παραγωγή ($120Μ), με κατουσίαν δυο ρόλους, ενσαρκωμένους από ό,τι πιο γκλαμουράτο έχει να επιδείξει ο πλανήτης: Ο ιουράσειος Chris Pratt (πληρωμή: $12M) και η βασίλισσα του χόλλυγουντ Jennifer Lawrence (πληρωμή $20Μ επί του 30% των εισπράξεων). To κόνσεπτ απλό και ακανθώδες. Μέσα στο γενικό σιωπητήριο (hibernation), οι αρκούδες το λεν χειμερία νάρκη 30 ετών, η κάψουλα του Pratt ανοίγει πρόωρα και ο μορφονιός μηχανικός περιπλανιέται κανα χρόνο ψάχνοντας απαντήσεις, με μόνη παρέα το ουίσκι που του σερβίρει ο ευγενέστατος ανδροειδής- μπάρμαν Martin Sheen. Ώσπου μια των ατέρμονων ημερών ατενίζει την ωραία κοιμωμένη Aurora (sleeping beauty αναφορά) και μετά από πολύμηνο φιλοσοφικό διλημματισμό αποφασίζει να την ξυπνήσει, δηλαδή πρακτικά να τη σκοτώσει πριν την τελική άφιξη.

Το Passengers λοιπόν δεν οδηγεί πουθενά. Από τις εμφανείς επιλογές να αναδειχθεί ως ένα αφήγημα μεταξύ των Wall E και The Shining ή έστω μια soap opera τύπου Titanic-in-Space, αυτοαναλώνεται σε μια εντελώς λανθασμένα τοποθετημένη ιστορία Συνδρόμου της Στοκχόλμης, που οι εξέκιουτιβ στουντιακές κεφαλές μηρύκασαν πλειστάκις, στην προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον προκαλώντας και μετά χαϊδεύοντας το στοχευμένο κοινό των μούλτιπλεξ. Ο Νορβηγός ξέρει το μαστοριλίκι και λανσάρει γκατζετάδικη μελλοντολογία με λουσάτη φωτό Rodrigo Prieto που σαγηνεύει. Οι δε σταρς δίνουν υποκριτικό αγώνα να υποστηρίξουν τα ανυποστήρικτα, καταργώντας νόμους της φυσικής και το πως λειτουργούν τα ανθρώπινα όντα, όταν οι επιλογές τους δεν είναι έρμαια του ανερμάτιστου γραπτού σου κε Spaihts (Doctor Strange, Prometheus). Ειδικά η τελική επιλογή της νεαρής νεοϋορκέζας δημοσιογράφου Aurora, προδίδει όχι μόνο τον ευγενή σκοπό του αστρικού της ταξιδιού αλλά ταυτόχρονα δικαιώνει την πράξη του Jim (Chris Pratt) να την «ξυπνήσει», γιατί…έτσι του άρεσε.

Μη διανοηθείς να δρασκελίσεις κατώφλι μούβι θήατερ αναμένοντας ο,τιδήποτε πιότερο μιας λουστραρισμένης ερωτοκατάστας, με κανα δυο σένιους εφφέδες και υπαινιγμούς κριτικής για τον κόσμο του μέλλοντός μας. Έχει και extended cameo του Lawrence Fishburne για να σπάσει η πρίβιλητζντ γουαϊατίλα και μερικά δεύτερα βωβού Andy Garcia. Ξόδεμα μεγάλο φιλαράκι. Δεν αδικώ λοιπόν τσι κριτικάτσηδες που θάψανέτο άγρια μαζί με το άλλο το ταλαίπωρο θολοκλαψούρικο Collateral Beauty. Βγήκανε οι στουντιάρχες και διαμαρτυρήθηκαν επειδή χάσανε εισιτήρια λέει. Φτάνει, τα πόνεσε η ψυχή μου τα παιδιά μωρσύ. Και μια κουβέντα για Τζενάκι και Chris Pratt: Αγάπες μου έφυγαν Last Christmas αγκαλιά ο George Michael με τη Carrie Fisher, δυο θηρία της ποπ κουλτούρας, πριν καν δρασκελίσουν στην τρίτη ηλικία. Σεις είστε στη θέση του οδηγού διασκέδασης των μαζών στον ενεστώτα χρόνο. Κάντε το δημιουργικά. Το χρήμα και η δόξα ποτέ δεν είναι ναφ. Άρα, τι; Εί-ναι το κά-τι που μένει όταν μια αγά-πη πεθαίνει νωρίς. Αθάνατε Τόλη.