Το Σινικό Τείχος
του Zhang Yimou. Με τους Matt Damon, Jing Tian, Pedro Pascal, Willem Dafoe, Andy Lau, Zhang Hanyu, Eddie Peng, Lu Han, Lin Gengxin, Junkai Wang, Zheng Kai, Cheney Chen, Xuan Huang, Yu Xintian, Liu Qiong
Xin Ren σημαίνει εμπιστοσύνη...
του zerVo (@moviesltd) 
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ορίζει το σπουδαιότερο οικοδόμημα που έκτισε ποτέ ανθρώπινο χέρι. Για να ολοκληρωθεί χρειάστηκαν σχεδόν δέκα αιώνες, αφού οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν τον 7ο αιώνα, για να τελειώσουν στο απόγειο της διασημότερης δυναστείας που κυβέρνησε την Κίνα, εκείνη των Μινγκ, περίπου μια χιλιετία μετά. Ο πιο γνωστός μύθος γύρω από την ύπαρξη του, κάνει λόγο για εμφανή ορατότητα ακόμη κι από το διάστημα, δεδομένη υπερβολή για να τονιστεί το τιτάνιο μέγεθος του, που σε συνολικό μήκος αγγίζει τις 9 χιλιάδες χιλιόμετρα! Όσο ακριβώς χρειάστηκε στο αχανές οχυρωματικό αυτό έργο για να προστατέψει τον στρατό της Κίνας, εν καιρό πολέμου, από τις επιδρομές των Τούρκων και των Μογγόλων. Καθώς φαίνεται όμως, όπως μας πληροφορεί η περιπέτεια με τον πομπώδη τίτλο The Great Wall, δεν ήταν μόνο ανθρώπινοι οι στρατοί που ζήλεψαν την πρόοδο και την ευημερία της Τσάινα και επιθύμησαν να την κυριεύσουν...
Αφού έχει ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στα πεδία του πολέμου, προσφέροντας τις μισθοφορικές του υπηρεσίες σε όποιον στρατό του τις ζητήσει, έναντι αδράς αμοιβής, ο περιπλανώμενος τυχοδιώκτης Ουίλιαμ Γκάριν, θα βρεθεί στα αφιλόξενα εδάφη των ερήμων της άπω ανατολής, έχοντας να φέρει εις πέρας το σχέδιο, που θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα της ζωής του. Έχοντας πάντοτε δίπλα του, το δεξί του χέρι και σύντροφο του στους αιματηρούς αγώνες, πολεμιστή Πέρο Τοβάρ, αναζητά στην κινέζικη επικράτεια, το άγνωστο υλικό που κάνει την διαφορά στην μάχη και που οι ντόπιοι μόλις έχουν ανακαλύψει, την πυρίτιδα, με την ελπίδα να την φέρει σαν υλικό στην Ευρώπη και να πλουτίσει. Αφού θα καταφέρουν να υπερκεράσουν ακόμη και τους πιο απροσδόκητους αντιπάλους στο διάβα τους, οι δύο δεινοί μαχητές θα πέσουν αιχμάλωτοι στα χέρια των καλά οργανωμένων στρατιωτών του Ανώνυμου Τάγματος, που δείχνουν να προετοιμάζονται για την τελική επίθεση του πιο απρόβλεπτου αντιπάλου...
Των μοχθηρών και τερατόμορφων ορδών του θηρίου Τάο Τέι, που ξυπνούν περιοδικά ανά εξήντα έτη, επιδιώκοντας να καταπνίξουν οτιδήποτε το ανθρώπινο βρεθεί στον δρόμο τους. Κάτω από τις εντολές του Διοικητή των πέντε στρατιών Σάο κι έχοντας οχυρωθεί για τα καλά πίσω από τους απροσπέλαστους πύργους του Μεγάλου Τείχους, οι Κινέζοι θα δείξουν διατεθειμένοι να δώσουν και την ζωή τους ακόμη, ώστε να μην επιτρέψουν στους κακομούτσουνους εισβολείς να περάσουν στον τόπο τους. Σε αυτό τους τον αγώνα, θα βρουν απρόσμενους συμμάχους τους δύο μπαρουτοκαπνισμένους ξένους, που η εμεπιρία τους στην μάχη, θα αποδειχτεί σωτήρια.
Είναι εντέλει το πως θα το καλομάθεις το παιδί, ειδικά εκείνο που όλες αυτές οι επικού περιεχομένου, τιγκάτες πολεμικών τεχνών και επίδειξης της wuxia τεχνικής, ταινίες, αποτελούν μακράν τις πιο όμορφα δομημένες, του action genre, από οποιαδήποτε γωνιά της γης κι αν προέρχονται. Και το γεγονός είναι πως οι καλοί μας φίλοι της People's (?) Republic of China, έχουν στην παράδοση τους το βασικό συστατικό των θρύλων, που είναι ικανοί να γεμίσουν και μια ντουζίνα από τέτοιες υπερπαραγωγές ετησίως. Ε, καμιά φορά αυτοί οι μύθοι ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας και αντί για πολύχρωμους στρατούς, που προκύπτουν από όλα τα σύνορα της απέραντης χώρας, μπορεί να εμφανιστούν ασύνταχτα σμήνη βγαλμένα από φαντασίες σαν του Tolkien. Κάπως έτσι συμβαίνει κι εδώ, από την στιγμή που θα σημάνει το άρξασθε πυρ και οι Όρκ θα ριχτούν ολοταχώς για να κυριεύσουν το Σινικό Τείχος.
Το προείπαμε όμως, για τους καλομαθημένους, που έχουν παρακολουθήσει στο παρελθόν εποποιίες σαν τον ανυπέρβλητο Hero, το καταιγιστικό House Of The Flying Daggers και το λυρικό Curse Of The Golden Flower, άπαντα ζωγραφισμένα από την παλέτα του διασημότερου σκηνοθέτη που ανέδειξε ποτέ ο Σινικός τόπος. Κι εδώ ο Zhang Yimou, εκτός από την προϊστορία που έχει καταγράψει στο παλμαρέ του με ολόχρυσα γράμματα, έχει σιμά του και τους παράδες της Δύσης, που επιθυμούν να ορίσουν το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, εκτός από το πιο ακριβό πόνημα στα χρονικά του Κινέζικου σινεμά, το πιο επιτυχημένο εγχείρημα στο είδος ποτέ. Κι αν είναι ηλίου φαεινότερο πως τα λεφτά τρέχουν ποτάμι, αλλιώς δεν δελεάζεις τόσο εύκολα έναν σούπερ χολιγουντιανό αστέρα τέτοιου βεληνεκούς, στο άνθος της καριέρας τους να το σκάσει για μια ολάκερη σεζόν στα πέριξ του Πεκίνου, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την έμπνευση, την εκτέλεση και συνολικά την δημιουργικότητα, που ακόμη και σε πολύ πιο χαμηλού μπάτζετ παραγωγές, είχε χειμαρρώδη πορεία.
Το κυριότερο χάλασμα, παρόλες τις απόπειρες από πλευράς της παραγωγής να θεωρηθεί η όψη του σαν αλληγορική, συμβολική, μεταφορική, έχει να κάνει με το θεριό και τους μυριάδες υπασπιστές του, που υποτίθεται εκφράζουν την μοχθηρία του προετοιμασμένου επί εξηκονταετίας πλεονέκτη, στην πραγματικότητα όμως, κοπιάρουν και μάλιστα με άσχημο τρόπο, όσα εξιστόρησε με τον μη διαπραγματεύσιμα απόλυτο τρόπο, στην εξαλογία του ο Jackson. Οχτροί που λειτουργούν και κινούνται ομαδικά και συντεταγμένα όπως τα έντομα, παίρνοντας εντολές από την βασίλισσα τους, που στέκει στα μετόπισθεν δίνοντας κατευθύνσεις για το πως θα πέσει στα βρωμερά χέρια τους η πρωτεύουσα Μπιανλιάνγκ. Η λειτουργικότητα δηλαδή των Άλιενς, έρχεται να συναντήσει την ασταμάτητη από τις δυνάμεις του Αγαθού, επιθετικότητα των (σε μικρογραφία) Γκοτζίλα...
Από την άλλη μεριά βεβαίως, δεν θα ήταν δυνατόν σε δημιούργημα Made In China να μην γίνει αναφορά στις ηθικές αξίες και αρχές, όπου το σύνολο του Σινικού πληθυσμού είναι εμβαπτισμένο, σε αντίθεση με τους Δυτικούς, που είναι παρτάκηδες, κλέφτες, λαμογικής συμπεριφοράς, που δηλώνουν πανέτοιμοι να στην φέρουν με την πρώτη ευκαιρία και να σου βουτήξουν τα υπάρχοντα, καλά κρυμμένοι πίσω από την βιτρίνα του καλοσυνάτους. Κουτοπονηριά που πανεύκολα μεταλλάσσεται προς χάριν της εξέλιξης του στόρι σε ανδρεία (τουλάχιστον για τον κεντρικό Πολικό Αστέρα), αν και κομματάκι σε αυτό βάζει και το χέρι της, η σχιστομάτικη ομορφάδα της ηγέτιδος των βαμμένων στην μπλε αρματωσιά, θηλυκών κομάντος αυτοκτονίας.
Κι επειδή το γυροφέρνω πολύ, πάνω, κάτω και πλαγίως στην παρουσία του Matt Damon, που πρέπει να καπάρωσε μισθό χίλιες φορές παραπάνω από όσα πήρε ο ήρωας του, συνολικά, για να πολεμήσει κάτω από τις σημαίες όλων των στρατών που κάποια στιγμή απαριθμεί, να πω πως η παρουσία του δεν είναι αναλόγως καταλυτική με την αμοιβή. Φυσικά και ανεβάζει κατά πολύ το κύρος του πρότζεκτ, ανοίγοντας το πλάνο εμπορικά και στις πιο κοντινές σε εμάς διανομές, αλλά ο χαρακτήρας του δεν έχει καμία σημαντική βαρύτητα, πέραν εκείνης της γνωστής του μερσενάρυ που εξελίσσεται σε ιδεαλιστή, έτσι, δίχως πολλές επεξηγήσεις. Πέραν του βασικού εξτραφυσικού οχτρού της πλοκής, ο έτερος βιλαίν, ορίζει την πιο μηδενιστική παρουσία στην μεγάλη οθόνη για τον Willem Dafoe, που ελάχιστοι θα αντιληφθούν και ακόμη λιγότεροι θα εξηγήσουν το νόημα της, με τον έτερο γνώριμο στο ευρύ κοινό από το τηλεοπτικό χιτ Game Of Thrones, Pedro Pascal, να αποδίδει ρηχά και επίπεδα τον αμφιβόλου ηθικής funny partner. Συνεπώς εκείνοι που περιμέναμε να σηκώσουν το φιλμ στους ώμους τους, είναι οι Κινέζοι ερμηνευτές, όπως και πραγματικά γίνεται, με τους κορυφαίους Andy Lau, Eddie Peng και Zhang Hanyu, να γνωρίζουν πολύ καλά για τι ακριβώς πρόκειται να υποδυθούν, την ίδια στιγμή που η άγριας ομορφιάς Jing Tian, αποσπά ως η πιο ολοκληρωμένη παρουσία το περισσότερο παλαμάκι από τον θεατή.
Συντροφιά όπως είναι φυσικό, με τα ειδικά εφέ, που παίζουν τον πρώτο και σημαντικότερο παράγοντα στην πορεία του πολεμικού δράματος, ιδιαίτερα στο ταχύτατο, τρισδιάστατο σκιτσάρισμα των σε εφόρμηση Τάο Τέι, με τα σουβλερά δόντια και τις γαμψές νυχάρες. Καταπληκτική, αναμενόμενα η φωτογραφία που όπως πάντα συνοδεύει τα ασιανά έπη, ελαφρώς σκοτεινότερη εδώ για να μοιάσει πιότερο σε Μέση Γη, παρά σε Φεουδαρχική Κίνα, ατού σίγουρο στην φαρέτρα του εικονοπλάστη Yimou, σημείο που μάλλον είναι αδύνατον να πέσει σε σφάλμα. Όπως εκτιμώ την πάτησε σε μεγάλο βαθμό, υπολογίζοντας αρχικώς λιγότερες τις απαιτήσεις των χρηματοδοτών της Legendary, που η επιρροή τους στο σύνολο είναι πασιφανής, ειδικά στην εκμηδένιση της σινικής αισθητικής, προς όφελος των αγγλικών και της δυτικής τάσης, μπας και κοπεί κανένα εισιτήριο παραπάνω και στις States. Που προσωπικά δεν το βλέπω εύκολο...
Των μοχθηρών και τερατόμορφων ορδών του θηρίου Τάο Τέι, που ξυπνούν περιοδικά ανά εξήντα έτη, επιδιώκοντας να καταπνίξουν οτιδήποτε το ανθρώπινο βρεθεί στον δρόμο τους. Κάτω από τις εντολές του Διοικητή των πέντε στρατιών Σάο κι έχοντας οχυρωθεί για τα καλά πίσω από τους απροσπέλαστους πύργους του Μεγάλου Τείχους, οι Κινέζοι θα δείξουν διατεθειμένοι να δώσουν και την ζωή τους ακόμη, ώστε να μην επιτρέψουν στους κακομούτσουνους εισβολείς να περάσουν στον τόπο τους. Σε αυτό τους τον αγώνα, θα βρουν απρόσμενους συμμάχους τους δύο μπαρουτοκαπνισμένους ξένους, που η εμεπιρία τους στην μάχη, θα αποδειχτεί σωτήρια.
Είναι εντέλει το πως θα το καλομάθεις το παιδί, ειδικά εκείνο που όλες αυτές οι επικού περιεχομένου, τιγκάτες πολεμικών τεχνών και επίδειξης της wuxia τεχνικής, ταινίες, αποτελούν μακράν τις πιο όμορφα δομημένες, του action genre, από οποιαδήποτε γωνιά της γης κι αν προέρχονται. Και το γεγονός είναι πως οι καλοί μας φίλοι της People's (?) Republic of China, έχουν στην παράδοση τους το βασικό συστατικό των θρύλων, που είναι ικανοί να γεμίσουν και μια ντουζίνα από τέτοιες υπερπαραγωγές ετησίως. Ε, καμιά φορά αυτοί οι μύθοι ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας και αντί για πολύχρωμους στρατούς, που προκύπτουν από όλα τα σύνορα της απέραντης χώρας, μπορεί να εμφανιστούν ασύνταχτα σμήνη βγαλμένα από φαντασίες σαν του Tolkien. Κάπως έτσι συμβαίνει κι εδώ, από την στιγμή που θα σημάνει το άρξασθε πυρ και οι Όρκ θα ριχτούν ολοταχώς για να κυριεύσουν το Σινικό Τείχος.
Το προείπαμε όμως, για τους καλομαθημένους, που έχουν παρακολουθήσει στο παρελθόν εποποιίες σαν τον ανυπέρβλητο Hero, το καταιγιστικό House Of The Flying Daggers και το λυρικό Curse Of The Golden Flower, άπαντα ζωγραφισμένα από την παλέτα του διασημότερου σκηνοθέτη που ανέδειξε ποτέ ο Σινικός τόπος. Κι εδώ ο Zhang Yimou, εκτός από την προϊστορία που έχει καταγράψει στο παλμαρέ του με ολόχρυσα γράμματα, έχει σιμά του και τους παράδες της Δύσης, που επιθυμούν να ορίσουν το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, εκτός από το πιο ακριβό πόνημα στα χρονικά του Κινέζικου σινεμά, το πιο επιτυχημένο εγχείρημα στο είδος ποτέ. Κι αν είναι ηλίου φαεινότερο πως τα λεφτά τρέχουν ποτάμι, αλλιώς δεν δελεάζεις τόσο εύκολα έναν σούπερ χολιγουντιανό αστέρα τέτοιου βεληνεκούς, στο άνθος της καριέρας τους να το σκάσει για μια ολάκερη σεζόν στα πέριξ του Πεκίνου, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την έμπνευση, την εκτέλεση και συνολικά την δημιουργικότητα, που ακόμη και σε πολύ πιο χαμηλού μπάτζετ παραγωγές, είχε χειμαρρώδη πορεία.
Το κυριότερο χάλασμα, παρόλες τις απόπειρες από πλευράς της παραγωγής να θεωρηθεί η όψη του σαν αλληγορική, συμβολική, μεταφορική, έχει να κάνει με το θεριό και τους μυριάδες υπασπιστές του, που υποτίθεται εκφράζουν την μοχθηρία του προετοιμασμένου επί εξηκονταετίας πλεονέκτη, στην πραγματικότητα όμως, κοπιάρουν και μάλιστα με άσχημο τρόπο, όσα εξιστόρησε με τον μη διαπραγματεύσιμα απόλυτο τρόπο, στην εξαλογία του ο Jackson. Οχτροί που λειτουργούν και κινούνται ομαδικά και συντεταγμένα όπως τα έντομα, παίρνοντας εντολές από την βασίλισσα τους, που στέκει στα μετόπισθεν δίνοντας κατευθύνσεις για το πως θα πέσει στα βρωμερά χέρια τους η πρωτεύουσα Μπιανλιάνγκ. Η λειτουργικότητα δηλαδή των Άλιενς, έρχεται να συναντήσει την ασταμάτητη από τις δυνάμεις του Αγαθού, επιθετικότητα των (σε μικρογραφία) Γκοτζίλα...
Από την άλλη μεριά βεβαίως, δεν θα ήταν δυνατόν σε δημιούργημα Made In China να μην γίνει αναφορά στις ηθικές αξίες και αρχές, όπου το σύνολο του Σινικού πληθυσμού είναι εμβαπτισμένο, σε αντίθεση με τους Δυτικούς, που είναι παρτάκηδες, κλέφτες, λαμογικής συμπεριφοράς, που δηλώνουν πανέτοιμοι να στην φέρουν με την πρώτη ευκαιρία και να σου βουτήξουν τα υπάρχοντα, καλά κρυμμένοι πίσω από την βιτρίνα του καλοσυνάτους. Κουτοπονηριά που πανεύκολα μεταλλάσσεται προς χάριν της εξέλιξης του στόρι σε ανδρεία (τουλάχιστον για τον κεντρικό Πολικό Αστέρα), αν και κομματάκι σε αυτό βάζει και το χέρι της, η σχιστομάτικη ομορφάδα της ηγέτιδος των βαμμένων στην μπλε αρματωσιά, θηλυκών κομάντος αυτοκτονίας.
Κι επειδή το γυροφέρνω πολύ, πάνω, κάτω και πλαγίως στην παρουσία του Matt Damon, που πρέπει να καπάρωσε μισθό χίλιες φορές παραπάνω από όσα πήρε ο ήρωας του, συνολικά, για να πολεμήσει κάτω από τις σημαίες όλων των στρατών που κάποια στιγμή απαριθμεί, να πω πως η παρουσία του δεν είναι αναλόγως καταλυτική με την αμοιβή. Φυσικά και ανεβάζει κατά πολύ το κύρος του πρότζεκτ, ανοίγοντας το πλάνο εμπορικά και στις πιο κοντινές σε εμάς διανομές, αλλά ο χαρακτήρας του δεν έχει καμία σημαντική βαρύτητα, πέραν εκείνης της γνωστής του μερσενάρυ που εξελίσσεται σε ιδεαλιστή, έτσι, δίχως πολλές επεξηγήσεις. Πέραν του βασικού εξτραφυσικού οχτρού της πλοκής, ο έτερος βιλαίν, ορίζει την πιο μηδενιστική παρουσία στην μεγάλη οθόνη για τον Willem Dafoe, που ελάχιστοι θα αντιληφθούν και ακόμη λιγότεροι θα εξηγήσουν το νόημα της, με τον έτερο γνώριμο στο ευρύ κοινό από το τηλεοπτικό χιτ Game Of Thrones, Pedro Pascal, να αποδίδει ρηχά και επίπεδα τον αμφιβόλου ηθικής funny partner. Συνεπώς εκείνοι που περιμέναμε να σηκώσουν το φιλμ στους ώμους τους, είναι οι Κινέζοι ερμηνευτές, όπως και πραγματικά γίνεται, με τους κορυφαίους Andy Lau, Eddie Peng και Zhang Hanyu, να γνωρίζουν πολύ καλά για τι ακριβώς πρόκειται να υποδυθούν, την ίδια στιγμή που η άγριας ομορφιάς Jing Tian, αποσπά ως η πιο ολοκληρωμένη παρουσία το περισσότερο παλαμάκι από τον θεατή.
Συντροφιά όπως είναι φυσικό, με τα ειδικά εφέ, που παίζουν τον πρώτο και σημαντικότερο παράγοντα στην πορεία του πολεμικού δράματος, ιδιαίτερα στο ταχύτατο, τρισδιάστατο σκιτσάρισμα των σε εφόρμηση Τάο Τέι, με τα σουβλερά δόντια και τις γαμψές νυχάρες. Καταπληκτική, αναμενόμενα η φωτογραφία που όπως πάντα συνοδεύει τα ασιανά έπη, ελαφρώς σκοτεινότερη εδώ για να μοιάσει πιότερο σε Μέση Γη, παρά σε Φεουδαρχική Κίνα, ατού σίγουρο στην φαρέτρα του εικονοπλάστη Yimou, σημείο που μάλλον είναι αδύνατον να πέσει σε σφάλμα. Όπως εκτιμώ την πάτησε σε μεγάλο βαθμό, υπολογίζοντας αρχικώς λιγότερες τις απαιτήσεις των χρηματοδοτών της Legendary, που η επιρροή τους στο σύνολο είναι πασιφανής, ειδικά στην εκμηδένιση της σινικής αισθητικής, προς όφελος των αγγλικών και της δυτικής τάσης, μπας και κοπεί κανένα εισιτήριο παραπάνω και στις States. Που προσωπικά δεν το βλέπω εύκολο...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Δεκεμβρίου 2016 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική