Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Έναν σμπάρο ρίχνει, τρία πουλάκια (που δεν κάθονταν) πετυχαίνει ετούτη εδώ, μια ακόμη, φιλόδοξη περιπέτεια δράσης, που υπόσχεται ένα γεμάτο δίωρο πανζουρλισμού, εκρηκτικής ταχύτητας και αγωνίας. Αρχικώς να επιβεβαιώσει πως εκείνο το πρώτο επεισόδιο με κεντρικό ήρωα τον απόστρατο του US Army, μια χαρά τα πήγε εμπορικά για την Paramount, ώστε πανεύκολα να ανάψει το πράσινο φως για μια ακόμη (τουλάχιστον) συνέχεια. Ακολούθως να προσθέσει ακόμη ένα κρικάκι στην μακρά όπως εξελίσσεται αλυσίδα των action θρίλερς όπου μπαμπάς σώσει (συνήθως μπερδεμένη έως παραστρατημένη) θυγατέρα από του Χάρου (κυριολεκτικά) τα δόντια. Και τέλος να ανακοινώσει στο ευρύ κοινό που θα την παρακολουθήσει, πως ο βασικός της αστέρας και για να μην κρυβόμαστε, ουσιαστικός λόγος να παρακολουθήσει κάποιος το Jack Reacher: Never Go Back, στα 55 του χρόνια, αυτό το ημι-απόμαχο, ακόμη κι αν τα κατορθώματα του ξεπερνούν σε μέγεθος εκείνα του super hero, κοστούμι θα ντυθεί στο εφεξής, έχοντας μόλις διαβεί το οριακό κατώφλι της ηλικίας που επιτρέπει να παίζει, μα να πείθει κιόλας, τον αέρινο κασκαντέρ στο εκράν.

Αποτραβηγμένος εδώ και καιρό από τις δράσεις της Υπηρεσίας που για δεκαετίες πρόσφερε τα πάντα, ο άριστα εκπαιδευμένος στον πόλεμο, πρώην Ταγματάρχης Τζακ Ρίτσερ, ζει ολομόναχος στην μίζερη επαρχία του Νότου, φροντίζοντας αραιά και που να αποδίδει ολομόναχος το δίκαιο, εκεί που δεν φτάνει το χέρι του Νόμου. Σε μια τέτοια μοναχική μικροαποστολή, για να αποφύγει την σύλληψη, θα ζητήσει την φιλική αρωγή της παλιάς του συντρόφου, ενδεχόμενα και κάτι παραπάνω από φίλης, ισόβαθμης του Σούζαν Τέρνερ, που έχει αναλάβει πλέον τα καθήκοντα που ο ίδιος κατείχε πριν συνταξιοδοτηθεί, ελέγχοντας τον νευραλγικό τμήμα της Στρατονομίας. Εις ανταπόδοση της χάρης, επισκεπτόμενος τα παλιά του λημέρια, ελάχιστες ημέρες αργότερα, θα πληροφορηθεί πως η ικανή στην δική του ματιά στρατιωτικός, όχι απλώς έχει καρατομηθεί αιφνιδίως, αλλά κατηγορείται για κατασκοπεία και ανήθικη συνεργασία με τον (Αφγανό) εχθρό.

Μην πιστεύοντας στιγμή στιγμή την ενοχή της προφυλακιστέας Μέιτζορ, ο Ρίτσερ θα κάνει τα πάντα για να την εντοπίσει, να την ελευθερώσει και κατοπινά να ψάξουν μαζί την άκρη του νήματος που θα τους οδηγήσει στους πραγματικούς ενόχους που σκάρωσαν την μηχανορραφία. Ταυτόχρονα όμως ακόμη ένας προσωπικός μπελάς θα προστεθεί σε όσους ήδη έχει στο μυαλό του ο απένταρος ex-officer, εφόσον οι εσωτερικές υποθέσεις του στρατού θα τον ενημερώσουν για την ύπαρξη μιας 15χρονης, που ισχυρίζεται πως είναι κόρη του και μέσω της (προβληματικού χαρακτήρα) μητέρας της, έχει κινήσει διαδικασία απαίτησης μηνιαίας διατροφής.

Διπλή δηλαδή είναι η αποστολή που καλείται να φέρει εις πέρας ο δυναμικός και παρόλες τις δεκαετίες που βαρύνουν την πλάτη του, αεικίνητος marine, από την μια να βοηθήσει την αντικαταστάτρια του να καθαρίσει το μέτωπο της, από την άλλη να ανακαλύψει τα ίχνη του άγνωστου ύπαρξης μέχρι τα χτες σπλάχνου του, που όλες οι ενδείξεις από τον φάκελο που συνέταξε ο Στρατός, δείχνουν πως δεν έχει πάρει και τον καλύτερο δρόμο. Δύο απαιτήσεις του σεναρίου, που βασίζεται στην δεύτερη από τις δεκαοκτώ νουβέλες του συγγραφέα Lee Child, με βασικό πρωταγωνιστή τον Ρίτσερ, οι οποίες για μεγάλο κομμάτι της ταινίας κινούνται παράλληλα, χωρίς να υπάρχει σαφής λόγος διασταύρωσης τους. Τα πάντα βεβαίως αλλάζουν όταν το πρόσωπο του αντιπάλου / διεφθαρμένου κατά τις προσταγές κομματιού της Υπηρεσίας, θα αρχίσει να διαμορφώνεται και οι επαγγελματίες εκτελεστές θα πληροφορηθούν πως ο από μηχανής Εχθρός, έχει θυγατέρα, που νοιάζεται γι αυτήν και μια χαρά μοχλός πίεσης θα είναι για εκείνον, ώστε να αποσυρθεί από την μέση, μια καλά σχεδιασμένη απαγωγή της.

Οπότε νάσου και δημιουργείται ένας κλώνος του πιο επιτυχημένου της σχετικής υποκατηγορίας Father Figure Action Adventures, Taken, με τον πανέξυπνο, δραστήριο και ακόμη με μια του κίνηση, φονικό Ρίτσερ, παρεάκι με την μεγαλοκοπέλα GI Jane που την αναζητά όλο το Πεντάγωνο, δίπλα του, να πολεμάει να βάλει τάξη, εκεί που δεν τα καταφέρνουν ούτε όλες οι μαχητικές διμοιρίες της Υπερδύναμης. Αν μη τι άλλο δηλαδή, από υπερβολές και παρατραβήγματα, το πόνημα που σερβίρει εδώ ο Ed Zwick, Οσκαρούχος σαν παραγωγός του Shakespeare In Love και μια φορά κι έναν καιρό σκηνοθέτης του γκλόριους εμφυλιοπολεμικού Glory, είναι πλήρες και όσο εξελίσσεται το τιγκάτο στις σκριπτικές ατασθαλίες στόρι, είναι πιθανό και να ζορίσει τον ορθολογιστή θεατή του, που δεν μπορεί να πιστέψει παραμύθια τόσο πανύψηλου βεληνεκούς.

Που ναι μεν δεν διαφέρουν από καμία άλλη περιπέτεια αναλόγου ύφους, με τον Loner τιμωρό που τα βάζει με τους πάντες και τα πάντα, αυτό ακριβώς όμως το στοιχείο είναι που δεν μετατρέπει και το Never Go Back σε κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό, αυτό που θα σε κάνει να θυμάσαι όσα αφηγείται για καιρό μετά την πτώση των τίτλων τέλους. Εκτός βεβαίως από την παρουσία του ενός και μοναδικού Tom Cruise, που δεν δέχεται με κανέναν τρόπο να το βάλει κάτω και να κτυπήσει παλάμη παραίτησης στο ταπί, συνεχίζοντας να απασχολεί τους φανς του με ρόλους που περιστρέφονται εκείνου του Ίθαν Χαντ, που κακά τα ψέματα είναι κι αυτός που τον διατηρεί στο προσκήνιο εδώ και δύο δεκαετίες. Επιπροσθέτως εδώ ο (όχι και τόσο πια) Baby Face, που σημειωτέον παίζει έναν χαρακτήρα σημαντικά διαφοροποιημένο από εκείνον του μυθιστορήματος (δίμετρος, υπέρβαρος, ενόσω όλοι μας γνωρίζουμε το...πρώτο μπόι του Thomas), αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να μπει στο ρούχο του συναισθηματικού γονιού, μάλλον αργοπορημένα, όχι όμως και τόσο δικαιολογημένα. Αφού οι συνάδελφοι του που το έπραξαν, σαν τον Neeson, τον Sean Penn, προσφάτως στο Blood Father τον Gibson, μάλλον δεν είχαν στα χέρια τους και τίποτα άλλες πιο σοβαρές προτάσεις να διεκπεραιώσουν, οπότε αναγκαστικά το γύρισαν στο Σούπερμαν - Μπαμπάς.

Οπότε εκπλήξεις δεν έχουμε να περιμένουμε σωρό από τον δεύτερο κινηματογραφικό Jack Reacher, που κινούμενος μέσα στην γνώριμη φασαριόζικη ρουτίνα του, δεν θα απογοητεύσει τους οπαδούς του είδους, σίγουρα πάντως δεν θα τους αφήσει και με το στόμα ανοικτό. Α, εκτός ίσως από την σεκάνς που η σέξι καλογυμνασμένη καναδέζα των 34 Μαΐων Cobie Smulders ως στρατιωτίνα ποζάρει με (μόνο) το αισθησιακό της ούλτραμπρα, οπότε αυτομάτως έχουμε και το unforgettable χάιλαιτ ολάκερου του φιλμ!