Το Κυνήγι των Χαμένων Βελανιδιών
του Ross Venokur. Με τις φωνές των Jason Jones, Will Forte, John Leguizamo, Samantha Bee, Victoria Justice, John Cleese
Frankie's Eleven
του zerVo (@moviesltd) 
Τι όμορφη ιδέα για διασκευή! Που έτσι κι αλλιώς όπως έχει αποδείξει η οποιαδήποτε παρελθοντική της πορεία στα box office και σε κάθε της φόρμα, έχει εξαιρετική πέραση στο κοινό. Και σε κάθε άλλη περίπτωση, αν αυτός ο σπινθήρας της animation βερσιόν του ορισμού της Heist movie στα φιλμικά χρονικά, υποστηριζόταν από ένα κορυφαίο στο είδος στούντιο, τώρα θα μιλούσαμε για ένα από τα διασκεδαστικότερα φιλμ κινουμένων σκίτσων της δεκαετίας. Για κακή τύχη του Get Squirrely, άπαντα τα φιλόδοξα όνειρα, παρέμειναν επί χάρτου, μιας και εντελώς απροσδόκητα το βασικό υλικό για μια καρτούν δημιουργία είναι τόσο χαμηλού επιπέδου, που αυτομάτως χαλάει και η οποιαδήποτε διάθεση να δούμε το φιλμάκι με πιο θετική διάθεση.
Μονίμως καλοντυμένος, στυλάτος, άνετος και αεράτος, ο τυχοδιώκτης σκίουρος Φράνκυ, αφού εξέτισε την ποινή του στον ζωολογικό κήπο της περιοχής τους για παλαιότερα αδικήματα του, τώρα επιστρέφει στην παλιά του γειτονιά, γεμάτος ελπίδες πως πια θα ακολουθήσει τον καλό δρόμο. Που τέτοια τύχη όμως? Από την πρώτη του παγανιά στα λημέρια και μόλις θα συναντήσει τον πολυλογά, μεγαλοσχήμονα και αερολόγο, επίσης μικροκαkοποιό σκαντζόχοιρο κολλητό του Κόντυ, θα μάθει τα άσχημα μαντάτα για τα οποία δεν είχε προετοιμαστεί. Μια ανθρώπινη βιομηχανία, ονόματι A.C.O.R.N.S. έχει βάλει στο μάτι να καθαρίσει όλες τις βελανιδιές του δάσους από τους καρπούς τους, που τους χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μια θαυματουργή κρέμα προσώπου.
Αυτό ήταν, κατευθείαν στο μυαλό του πολυμήχανου Φράνκι θα ζωγραφιστεί το σχέδιο της εφόδου στο πολύ καλά φυλασσόμενο άντρο του κολοσσού, για να αποσπάσει τα γευστικά βελανίδια και να τα επιστρέψει στους ομοίους του, που τώρα πια έχουν ξεχάσει την γεύση της νόστιμης τροφής τους. Το βασικό πρόβλημα είναι πως το κτίριο της φίρμας φαντάζει απροσπέλαστο, οπότε μόνο με δύο χέρια ε΄'ιναι αδύνατον να γίνει η δουλειά. Συνεπώς θα κληθεί να οργανώσει, έχοντας την στήριξη του πάμπλουτου χρηματοδότη Κυρίου Μπέλγουντ, μια ετερόκλητη ομάδα λωποδυτών, για να φέρει εις πέρας το πολυπόθητο ριφιφί. Μια οχιά χάκερ, ένας τυφλοπόντικας αθόρυβος λωποδύτης, ένας αρουραίος άσος του παρκούρ, δυο αρμαντίλο δεινοί εκσκαφείς, μια νυχτερίδα για ραντάρ κι ένας βάτραχος αστέρι στο να τρυπώνει σε χαραμάδες, θα στήσουν την ομήγυρη, που θα λάβει μέρος στο παράτολμο πλάνο. Κι αν όλα πάνε καλά, μπορεί ο Φρανκι να δείξει καλό πρόσωπο στην καλή του Λόλα, τραγουδίστρια του φημισμένου νάιτ κλαμπ, που ποτέ της δεν πίστεψε πως εκείνος μπορεί να συνετισθεί.
Πανεύκολα διαπιστώνει λοιπόν κανείς πως αυτή η Καναδέζικη παραγωγή, βαδίζει στα χνάρια του μέγκα χιτ Ocean's Eleven, που είτε στην εκδοχή του κλασικού Rat Pack, είτε σε αυτή την πιο πρόσφατη των υπεραστέρων του Soderbergh, δεν άφησε ταμείο για ταμείο όρθιο στο πέρασμα της. Φυσικά τα λεφτά του θησαυροφυλακίου, εδώ προς χάριν των νεαρότερης ηλικίας θεατών που πρόκειται να παρακολουθήσουν το φιλμάκι, αντικαθίστανται από βελανίδια, για να μην καλομαθαίνουν οι μικροί μπόμπιρες σε τέτοιου είδους λωποδυτικά παιχνίδια. Και κυριολεκτικά οι σεναριογράφοι, έξυπνα σκεπτόμενοι έχουν κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στην μετατροπή του ορίτζιναλ, σε μια πιο light μεταφορά, που δεν θα αφορά γκάνγκστερ, αλλά ζωάκια του αγρού, αθώα, φιλικά, τρυφερά. Η τραγωδία όμως από την πρώτη κιόλας θωριά των σχεδιασμένων χαρακτήρων κάνει δυστυχώς την παρουσία της...
Σε βαθμό που σχεδόν δεν πιστεύεις πως μπορεί δημιουργικό που ασχολείται με το CGI να έχει κάνει τέτοια προχειροδουλειά στο σκιτσάρισμα, προσφέροντας μορφές που θυμίζουν πρωτόγονα βίντεο παιχνίδια σε υπολογιστές 386! Γωνιασμένα σώματα, καμία φυσιολογική κίνηση, παντελής ασυμμετρία λόγου και ανοιγοκλείσματος στόματος, πλήρης ασυμβατότητα πρώτου πλάνου και φόντου, που πολλές φορές μπερδεύονται σχηματίζοντας artifacts! Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν και αρκετές στιγμές που οι ήρωες (τάχαμου φτιάχνοντας το πλάνο σε μιλιμετρέ) δημιουργούν τα δικά τους σκαριφήματα, που και ο πιο αδαής μπορεί να φανταστεί που οδηγούν το level της σχεδίασης. Πολύ μεγάλο κρίμα!
Γιατί σε όλους τους άλλους τομείς έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο κτίσιμο κλίματος νουάρ, με ένα δυνατό μουσικό τέμπο να βαράει διαρκώς και δυνατά ανεβάζοντας το σασπένς και τις τζαζ νότες να δηλώνουν μόνιμα παρούσες, σχηματίζοντας ένα γοητευτικότατο sixties περιβάλλον. Όσο για τα ονόματα που δανείζουν τις φωνές τους στους ληστράκους κομπανιέρους δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, αφού ανάμεσα τους βρίσκουμε σταρς μεγέθους Jason Jones, Will Forte, Leguizamo μέχρι και John Cleese παρακαλώ! Εννοείται πως με τα γιγάντια στούντιο που έχουν φτάσει τον πήχη ίσαμε τον ουρανό, θα έπρεπε να δείχνουμε πιο επιεικείς με τις indie απόπειρες, που ούτε τους παράδες έχουν, ούτε τα μέσα για να κατορθώσουν πολλά. Στο Get Squirrely όμως, το θέαμα είναι τόσο κακό, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση η αδυναμία των δημιουργών να σερβίρουν ένα animation έστω ανεκτό στους θεατές τους. Δηλώνω πλήρως απογοητευμένος!
Αυτό ήταν, κατευθείαν στο μυαλό του πολυμήχανου Φράνκι θα ζωγραφιστεί το σχέδιο της εφόδου στο πολύ καλά φυλασσόμενο άντρο του κολοσσού, για να αποσπάσει τα γευστικά βελανίδια και να τα επιστρέψει στους ομοίους του, που τώρα πια έχουν ξεχάσει την γεύση της νόστιμης τροφής τους. Το βασικό πρόβλημα είναι πως το κτίριο της φίρμας φαντάζει απροσπέλαστο, οπότε μόνο με δύο χέρια ε΄'ιναι αδύνατον να γίνει η δουλειά. Συνεπώς θα κληθεί να οργανώσει, έχοντας την στήριξη του πάμπλουτου χρηματοδότη Κυρίου Μπέλγουντ, μια ετερόκλητη ομάδα λωποδυτών, για να φέρει εις πέρας το πολυπόθητο ριφιφί. Μια οχιά χάκερ, ένας τυφλοπόντικας αθόρυβος λωποδύτης, ένας αρουραίος άσος του παρκούρ, δυο αρμαντίλο δεινοί εκσκαφείς, μια νυχτερίδα για ραντάρ κι ένας βάτραχος αστέρι στο να τρυπώνει σε χαραμάδες, θα στήσουν την ομήγυρη, που θα λάβει μέρος στο παράτολμο πλάνο. Κι αν όλα πάνε καλά, μπορεί ο Φρανκι να δείξει καλό πρόσωπο στην καλή του Λόλα, τραγουδίστρια του φημισμένου νάιτ κλαμπ, που ποτέ της δεν πίστεψε πως εκείνος μπορεί να συνετισθεί.
Πανεύκολα διαπιστώνει λοιπόν κανείς πως αυτή η Καναδέζικη παραγωγή, βαδίζει στα χνάρια του μέγκα χιτ Ocean's Eleven, που είτε στην εκδοχή του κλασικού Rat Pack, είτε σε αυτή την πιο πρόσφατη των υπεραστέρων του Soderbergh, δεν άφησε ταμείο για ταμείο όρθιο στο πέρασμα της. Φυσικά τα λεφτά του θησαυροφυλακίου, εδώ προς χάριν των νεαρότερης ηλικίας θεατών που πρόκειται να παρακολουθήσουν το φιλμάκι, αντικαθίστανται από βελανίδια, για να μην καλομαθαίνουν οι μικροί μπόμπιρες σε τέτοιου είδους λωποδυτικά παιχνίδια. Και κυριολεκτικά οι σεναριογράφοι, έξυπνα σκεπτόμενοι έχουν κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στην μετατροπή του ορίτζιναλ, σε μια πιο light μεταφορά, που δεν θα αφορά γκάνγκστερ, αλλά ζωάκια του αγρού, αθώα, φιλικά, τρυφερά. Η τραγωδία όμως από την πρώτη κιόλας θωριά των σχεδιασμένων χαρακτήρων κάνει δυστυχώς την παρουσία της...
Σε βαθμό που σχεδόν δεν πιστεύεις πως μπορεί δημιουργικό που ασχολείται με το CGI να έχει κάνει τέτοια προχειροδουλειά στο σκιτσάρισμα, προσφέροντας μορφές που θυμίζουν πρωτόγονα βίντεο παιχνίδια σε υπολογιστές 386! Γωνιασμένα σώματα, καμία φυσιολογική κίνηση, παντελής ασυμμετρία λόγου και ανοιγοκλείσματος στόματος, πλήρης ασυμβατότητα πρώτου πλάνου και φόντου, που πολλές φορές μπερδεύονται σχηματίζοντας artifacts! Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν και αρκετές στιγμές που οι ήρωες (τάχαμου φτιάχνοντας το πλάνο σε μιλιμετρέ) δημιουργούν τα δικά τους σκαριφήματα, που και ο πιο αδαής μπορεί να φανταστεί που οδηγούν το level της σχεδίασης. Πολύ μεγάλο κρίμα!
Γιατί σε όλους τους άλλους τομείς έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο κτίσιμο κλίματος νουάρ, με ένα δυνατό μουσικό τέμπο να βαράει διαρκώς και δυνατά ανεβάζοντας το σασπένς και τις τζαζ νότες να δηλώνουν μόνιμα παρούσες, σχηματίζοντας ένα γοητευτικότατο sixties περιβάλλον. Όσο για τα ονόματα που δανείζουν τις φωνές τους στους ληστράκους κομπανιέρους δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, αφού ανάμεσα τους βρίσκουμε σταρς μεγέθους Jason Jones, Will Forte, Leguizamo μέχρι και John Cleese παρακαλώ! Εννοείται πως με τα γιγάντια στούντιο που έχουν φτάσει τον πήχη ίσαμε τον ουρανό, θα έπρεπε να δείχνουμε πιο επιεικείς με τις indie απόπειρες, που ούτε τους παράδες έχουν, ούτε τα μέσα για να κατορθώσουν πολλά. Στο Get Squirrely όμως, το θέαμα είναι τόσο κακό, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση η αδυναμία των δημιουργών να σερβίρουν ένα animation έστω ανεκτό στους θεατές τους. Δηλώνω πλήρως απογοητευμένος!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Νοεμβρίου 2016 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική