Movies Ltd

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

«Η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν»

Αυτή είναι η όγδοη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Julio Medem, μια ιδιάζουσα περίπτωση Ισπανού σκηνοθέτη. Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει ένα κείμενο εκθειαστικό για την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Vacas» («Αγελάδες») στο περιοδικό «Σινεμά» το 1992 – την ταινία τελικά δεν κατάφερα να τη δω έως και σήμερα. Μεγάλο σουξέ στη χώρα μας έκανε με την τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, το «Οι εραστές του αρκτικού κύκλου» (Los amantes del Círculo Polar, 1998), με την οποία γνωρίσαμε την εξαιρετική ηθοποιό, Najwa Nimri. Αυτή είναι μάλλον και η καλύτερη ταινία της καριέρας του. Την ακολούθησε η πιο... γκαβλιάρικη ταινία της καριέρας του, «Το σεξ και η Λουτσία» (Lucía y el sexo, 2001), με πρωταγωνίστρια την υπέροχη Paz Vega. Σε τούτη την ταινία έχουμε την αποθέωση του στυλ του: αισθηματικά μελοδράματα στα όρια του υπερβολικού, με πολύ έντονο το ερωτικό στοιχείο και εξαιρετικά όμορφες και δυνατές γυναίκες πρωταγωνίστριες. Η τελευταία του ταινία, που είδαμε στην Ελλάδα ήταν το «Δωμάτιο στη Ρώμη» (Habitación en Roma, 2010), όπου έχουμε δύο δυνατές γυναικείες ερμηνείες και την περιγραφή με γαργαλιστικές λεπτομέρειες του έρωτα ανάμεσα σε δύο γυναίκες.

Ο Julio Medem συνεργάζεται στο Ma Ma για πρώτη φορά στην καριέρα του με την Penelope Cruz. Το σενάριο το είχε γράψει οχτώ χρόνια πριν από το γύρισμα της ταινίας. Όταν του πρότεινε η Cruz να συνεργαστούν, τότε της έστειλε το σενάριο και προχώρησαν μαζί. Μάλιστα, η Cruz βρίσκεται μεταξύ των παραγωγών της ταινίας, πράγμα που δηλώνει ότι την πίστεψε πολύ.

Η υπόθεση: Η Μάγδα είναι μια όμορφη γυναίκα. Είναι καθηγήτρια, παντρεμένη κι έχει έναν μικρό γιο, τον Ντάνι. Σαν να της συμβαίνουν, όμως, πολλά άσχημα πράγματα μαζί. Αρχικά, την εγκαταλείπει ο διανοούμενος άντρας της για κάποια μικρότερη, φοιτήτριά του. Στη συνέχεια λαμβάνει την ειδοποίηση της απόλυσής της, κάτι που θα την καταστήσει άνεργη λίαν συντόμως. Κυρίως, όμως, τα μικρά γρουμπουλάκια που έπιανε στο στήθος της είναι καρκίνος. Ο γυναικολόγος της, παρά τις ανησυχίες του, είναι αισιόδοξος: με επιθετικές χημειοθεραπείες και με εγχείρηση μαστεκτομής, ο καρκίνος θα νικηθεί.

Η Μάγδα πηγαίνει σε αγώνα ποδοσφαίρου του γιου της, ο οποίος κατά τα φαινόμενα, είναι μεγάλο ταλέντο. Εκεί θα συναντήσει τον κυνηγό ταλέντων και πρώην ποδοσφαιριστή, Αρτούρο, που της λέει πως ο γιος της έχει πολύ μέλλον. Πριν προλάβει να χαρεί η Μάγδα για ένα – επιτέλους – ευχάριστο νέο, ο Αρτούρο μαθαίνει δια τηλεφώνου ότι σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα η κόρη του σκοτώθηκε και η γυναίκα του έπεσε σε κώμα! Οι δύο αυτοί πληγωμένοι άνθρωποι θα έρθουν πιο κοντά, πολύ κοντά. Η ζωή τους φαίνεται να βρίσκει το δρόμο της μόνο που οι δυσκολίες θα ξαναέρθουν, ακόμα μεγαλύτερες, για να ταράξουν την ηρεμία του ζευγαριού. Μπορεί να βρεθεί κάτι αισιόδοξο για να κρατηθούν από αυτό;

Η άποψή μας: Ο καρκίνος είναι η πιο σκατένια αρρώστια στην εποχή μας. Πολύς κόσμος πάσχει από την επονομαζόμενη και ως επάρατη νόσο και συχνά οδηγείται στο θάνατο εξαιτίας της. Όλοι γνωρίζουμε στην οικογένειά μας με την ευρύτερη έννοια ή στο φιλικό μας περιβάλλον κάποιον που πάσχει από τη νόσο ή/ και κάποιον που πέθανε από αυτήν. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, να υπάρχει προσπάθεια από μπόλικους σκηνοθέτες να αποτυπώσουν κάποια ιστορία με επίκεντρο τον καρκίνο και να τη μεταφέρουν στον κινηματογράφο. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι ένας και μοναδικός: η ιστορία από ενδιαφέρουσα να γίνει απλά μελοδραματική και να εκβιάζει για τα δάκρυά μας. Ή ακόμα χειρότερα να μην ορρωδεί προ μηδενός και να μας κάνει να ψάχνουμε τα μαντήλια μας. Στυγνή εκμετάλλευση που στοχεύει κατευθείαν στο θυμικό μας.

Ο Julio Medem δεν έχει κανένα πρόβλημα να δημιουργήσει ένα ξεδιάντροπο μελόδραμα! Δεν κρατάει κανένα πρόσχημα: σχεδόν βρίσκει ηδονή από τη μιζέρια. Ευτυχώς για εκείνον διαθέτει στον πρωταγωνιστικό ρόλο μια ηθοποιό που κατορθώνει να κρατήσει την ταινία στο ύψος των περιστάσεων με την ερμηνεία της. Εδώ η Penelope Cruz είναι πιο ερωτεύσιμη από ποτέ! Με σχεδόν καθόλου μέικ απ, φυσική, χωρίς φανταχτερά ρούχα ή εξεζητημένα κοσμήματα, είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας που όλοι οι άντρες θα ερωτευόμασταν, άνετα και χαλαρά. Υποστηρίζει με πάθος και με κάθε μέσον το ρόλο της: κουρεύεται γουλί σε μια σκηνή της ταινίας για το ρόλο της, εμφανίζεται «κομμένη» όπως κάθε ασθενής με καρκίνο που κάνει χημειοθεραπεία, δείχνει το στήθος της, το δείχνει και αφού έχει αφαιρεθεί (προφανώς οπτικό εφέ), κυρίως όμως δείχνει το πόσο ευάλωτη είναι, όντας παράλληλα και απίστευτα δυνατή και αισιόδοξη, χωρίς να χάνει το κέφι της, με πίστη πως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Πιστεύει στον άνθρωπο, όπως λέει στο γιο της κι όχι στο θεό, όπως κάνει ο Αρτούρο. Είναι η χαρά της ζωής, μια γυναίκα γεμάτη δύναμη, μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Και το όλον το φέρει μια χαρά εις πέρας.

Εντάξει, δεν μαθαίνει ποτέ για το πως στο διάολο παίζεται το ποδόσφαιρο (έχουν πλάκα τόσο οι σκηνές με τη νίκη της Ισπανίας επί της Ιταλίας στον τελικό του Euro του 2012 όσο κι εκείνες με την αγαπημένη ομάδα του γιου της, την Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά και πάλι, όλα καλά. Πάνω από όλα είναι μητέρα: είναι ο ρόλος που της ταιριάζει πιο πολύ. Είπαμε, πολλά προβλήματα η ταινία: ο γιατρός – τραγουδιστής υπάρχει προφανώς μόνο στη συγκεκριμένη ταινία και ουχί στην πραγματικότητα, το μοτίβο με το κοριτσάκι από τη Σιβηρία δεν οδηγεί πουθενά, οι άλλες γυναίκες υπάρχουν στο φόντο μόνο ως ντεσού, καθόλου ως πραγματικές οντότητες, μιας που αυτή που πρέπει να αφεθεί να λάμψει είναι η Μάγδα της Cruz. Και λάμπει η ρουφιάνα, λάμπει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, όπου η μέγιστη επιθυμία της γίνεται πραγματικότητα λίγο πριν η καρδιά της σταματήσει να χτυπάει για πάντα. Είναι στο χέρι σας να αποφασίσετε αν η ατρόμητη ερμηνεία της Cruz αρκεί για να υποστείτε τόσο μεγάλο συναισθηματικό εκβιασμό.