του Paco León. Με τους Paco León, Candela Peña, Alex García, Natalia de Molina, Belén Cuesta, Luis Callejo, Luis Bermejo, Alexandra Jiménez, David Mora, Ana Katz
Μισό, παιδιά, να οργανωθούμε...
του zerVo (@moviesltd) 
Έναν μόλις χρόνο πριν, ο Αυστραλός, κατά βάση ηθοποιός και πρωτάρης στην καρέκλα του ντιρέκτορα Josh Lawson, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του, το οποίο ταξίδεψε σε κάθε γνωστό και άγνωστο φιλμικό πανηγύρι του κόσμου, επιδιώκοντας μέσα από το πιπεράτο φιλμ του, να προτάξει το βασικό και αναντικατάστατο μήνυμα της αγάπης. Η πλοκή της ταινίας The Little Death, χωρισμένη σε πέντε ισοσκελούς χρονικής αναφοράς ιστορίες, ουσιαστικά με λαβή τον στιγμιαίο θάνατο που κάποιοι Γάλλοι έχουν ορίσει το διάστημα που διαρκεί ο ερωτικός οργασμός, αναπτύσσει τις περιπτώσεις ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που το συντηρητικό - στην δημόσια και μόνο εμφάνιση του - μυαλό πανεύκολα θα τους έκρινε σαν "ανωμαλιάρηδες". Στο πάθος όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε ούτε όρια υπάρχουν, ούτε φραγμοί, ούτε δεσμεύσεις. Όπως εν καιρώ παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν και γεωγραφικές απαγορεύσεις, οπότε αν η Αυστραλιανή πρωτότυπη εκδοχή μιλάει την Αγγλική, η εδώ διασκευή της Kiki, El Amor Se Hace, που ταξιδεύει από την Ιβηρική, ομιλεί μια πολύ πιο πασιόνα γλώσσα, την Ισπανική!
Μαδρίτη, σήμερα. Η πανέμορφη Ναταλία περνάει υπέροχες στιγμές στην αγκαλιά του αγαπημένου της Νταβίντ, περιμένοντας μάλιστα και την οσονούπω στιγμή που εκείνος θα της κάνει την πολυπόθητη πρόταση γάμου. Έχοντας πέσει, όμως, πρόσφατα θύμα ληστείας, θα αντιληφθεί πως ευρισκόμενη σε καταστάσεις αγωνίας, η λίμπιντο της εκτοξεύεται στα ύψη, πάθος που θα θελήσει να εξομολογηθεί στον καλό της. / Παντρεμένοι κοντά μια δεκαετία κι έχοντας αποκτήσει ένα κοριτσάκι, ο Πάκο και η Άνα βλέπουν την φλόγα του δεσμού τους να τρεμοσβήνει. Η άφιξη στο σπίτι της απελευθερωμένων ηθών, παλιάς φιλενάδας του Πάκο, Μπελέν, θα ξυπνήσει στο μυαλό τους (μέχρι και πολύ ακραίες) ιδέες για το πως να αναβιώσουν την τρεμάμενη φλόγα της επιθυμίας. / Πάγκο σε περιφερόμενο Λούνα Παρκ διατηρούν η Μαρία Καντελάρια και ο λατρεμένος της Αντόνιο, ζευγάρι μεσήλικων που ακόμη δεν έχει καταφέρει να κάνει το όνειρο πραγματικότητα, για να κάνουν παιδί. Κι αν εκείνος δεν χρειάζεται τίποτα ιδιαίτερες προκλήσεις για να ανεβάσει επιδόσεις στο κρεβάτι, εκείνη νιώθει πολλές παραπάνω ορμές να την κυριεύουν όταν τον βλέπει θλιμμένο, στενοχωρημένο και το κυριότερο δακρυσμένο!
Εύπορος, ο κοντά εξηντάρης πλαστικός χειρουργός Χοσέ Λουίς, καταλαβαίνει πως η ερωτική του ζωή έχει καταστραφεί ολοσχερώς, μετά από το μοιραίο δυστύχημα που καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι την λατρεμένη του Παλόμα. Κι αν εκείνη τον αποστρέφεται καθόλη την διάρκεια της ημέρας, εκείνος έχει βρει το κόλπο να συνευρίσκεται μαζί της, ενόσω εκείνη (βαριά, πολύ βαριά) κοιμάται. / Δεν είναι και λίγες οι φορές που η πάσχουσα από κώφωση Σάντρα, προτιμά την απομόνωση, σφραγίζοντας τα ακουστικά που την συνδέουν ηχητικά με τον υπόλοιπο κόσμο. Εκτός κι αν αντιληφθεί πως κάποιος σιμά της, φορά ρούχο φτιαγμένο από ύφασμα λινό (!) οπότε και ξυπνάει μέσα της το λιοντάρι!
Σπονδυλωτό λοιπόν το φιλμ που μας ταξιδεύει σε μια αστική Καστιγιάνα συνοικία, για να γνωρίσουμε ανθρώπους που όχι απλώς δεν απέχουν ρούπι, από εκείνους που ενδέχεται να μας χωρίζει μια δεκάποντη μεσοτοιχία, αλλά που υπάρχει τεράστια πιθανότητα να κυκλοφορούν και μέσα στο δικό μας σπιτικό. Για να μην πούμε πως το σενάριο φωτογραφίζει εμάς τους ιδίους. Κατά έναν σημαντικό βαθμό μάλιστα, το τελευταίο ισχύει χωρίς δεύτερη σκέψη, στην εκτός του σεξουαλικού ύφους, προέκταση που παλεύει να αναδείξει το σκριπτ κι έχει να κάνει με την έλλειψη εμπιστοσύνης στην αποκάλυψη των εσωτερικών αναγκών προς το έτερον ήμισυ, που ενδέχεται να νιώθει ο πάσα ένας. Αντρουπής πράγματα που πιθανότατα εννοεί ο οποιοσδήποτε για τα πάθη που τον κατακλύζουν και διστάζει να τα αποκαλύψει ακόμη και σε εκείνον που συμβιώνει, που περνά στο πλευρό του μια ολόκληρη ζωή.
Η δεδομένη πλάκα στην εξιστόρηση ξεκινά από το επιστημονικό σκέλος, όπου όλα αυτά τα σκανδαλώδη φετίχ, εξηγούνται με βάση την scientific ορολογία, οπότε και μαθαίνουμε σε πλήρη ανάπτυξη στο πανί τις ακριβώς σημαίνει Δακρυφιλία, Αρπαξοφιλία, Υπνοφιλία και τα συναφή. Αρνούμενοι να παραδεχθούν κοντινο-δημοσίως τον ιδιόμορφα πικάντικο δρόμο της απόλαυσης τους, λογοκρίνοντας τον μάλιστα σαν ταμπού, οι ίδιοι αναζητούν την διέξοδο στην απαίτηση που τριβελίζει τον νου τους ολημερίς, με μεθόδους που στην ματιά του θεατή μοιάζουν το λιγότερο σπαρταριστοί. Απενοχοποιώντας τους,ταυτόχρονα, μέσα από αυτή την μάχη για την εξεύρεση του ερωτικού βοηθήματος τους, σπάζοντας και την αμηχανία που δύναται να σχηματιστεί μεταξύ πανιού και πλατείας. Ειδικά αν τα καθίσματα είναι πιασμένα από ιδέες κονσέρβας και ελάχιστα ανεκτικά στην ιδιαιτερότητα του διπλανού.
Μάθημα συμβίωσης που στο εμφανώς πιο προοδευτικό ευρωπαϊκό αντίγραφο επιχειρεί να σερβίρει ο Μαδριλένος Paco Leon, πετυχαίνοντας σε αρκετές στιγμές τον σκοπό του, με την αρωγή των ευρηματικών σεξουαλικών ξεσπασμάτων των χαρακτήρων. Που αναμφίβολα κτίζουν μια ενδιαφέρουσα, αστεία και μη ενοχικού προβληματισμού πεντάδα (φυσικά άνισης βαρύτητας όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις - η μία ιστορία δεν έχει ιδιαίτερη θέση εδώ) με αξιοπρεπείς ερμηνείες, που δεν προκαλεί ποτέ με την έννοια του πρόστυχου, του γλοιώδους ή του ανήθικου. Αλλά του με όποιο τρόπο ηδονικού, του στην θεωρία απαγορευμένου, που δίνει μια άλλη διάσταση, ονειρική, στην μίζερη ρουτίνα του καθενός μας.
Εύπορος, ο κοντά εξηντάρης πλαστικός χειρουργός Χοσέ Λουίς, καταλαβαίνει πως η ερωτική του ζωή έχει καταστραφεί ολοσχερώς, μετά από το μοιραίο δυστύχημα που καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι την λατρεμένη του Παλόμα. Κι αν εκείνη τον αποστρέφεται καθόλη την διάρκεια της ημέρας, εκείνος έχει βρει το κόλπο να συνευρίσκεται μαζί της, ενόσω εκείνη (βαριά, πολύ βαριά) κοιμάται. / Δεν είναι και λίγες οι φορές που η πάσχουσα από κώφωση Σάντρα, προτιμά την απομόνωση, σφραγίζοντας τα ακουστικά που την συνδέουν ηχητικά με τον υπόλοιπο κόσμο. Εκτός κι αν αντιληφθεί πως κάποιος σιμά της, φορά ρούχο φτιαγμένο από ύφασμα λινό (!) οπότε και ξυπνάει μέσα της το λιοντάρι!
Σπονδυλωτό λοιπόν το φιλμ που μας ταξιδεύει σε μια αστική Καστιγιάνα συνοικία, για να γνωρίσουμε ανθρώπους που όχι απλώς δεν απέχουν ρούπι, από εκείνους που ενδέχεται να μας χωρίζει μια δεκάποντη μεσοτοιχία, αλλά που υπάρχει τεράστια πιθανότητα να κυκλοφορούν και μέσα στο δικό μας σπιτικό. Για να μην πούμε πως το σενάριο φωτογραφίζει εμάς τους ιδίους. Κατά έναν σημαντικό βαθμό μάλιστα, το τελευταίο ισχύει χωρίς δεύτερη σκέψη, στην εκτός του σεξουαλικού ύφους, προέκταση που παλεύει να αναδείξει το σκριπτ κι έχει να κάνει με την έλλειψη εμπιστοσύνης στην αποκάλυψη των εσωτερικών αναγκών προς το έτερον ήμισυ, που ενδέχεται να νιώθει ο πάσα ένας. Αντρουπής πράγματα που πιθανότατα εννοεί ο οποιοσδήποτε για τα πάθη που τον κατακλύζουν και διστάζει να τα αποκαλύψει ακόμη και σε εκείνον που συμβιώνει, που περνά στο πλευρό του μια ολόκληρη ζωή.
Η δεδομένη πλάκα στην εξιστόρηση ξεκινά από το επιστημονικό σκέλος, όπου όλα αυτά τα σκανδαλώδη φετίχ, εξηγούνται με βάση την scientific ορολογία, οπότε και μαθαίνουμε σε πλήρη ανάπτυξη στο πανί τις ακριβώς σημαίνει Δακρυφιλία, Αρπαξοφιλία, Υπνοφιλία και τα συναφή. Αρνούμενοι να παραδεχθούν κοντινο-δημοσίως τον ιδιόμορφα πικάντικο δρόμο της απόλαυσης τους, λογοκρίνοντας τον μάλιστα σαν ταμπού, οι ίδιοι αναζητούν την διέξοδο στην απαίτηση που τριβελίζει τον νου τους ολημερίς, με μεθόδους που στην ματιά του θεατή μοιάζουν το λιγότερο σπαρταριστοί. Απενοχοποιώντας τους,ταυτόχρονα, μέσα από αυτή την μάχη για την εξεύρεση του ερωτικού βοηθήματος τους, σπάζοντας και την αμηχανία που δύναται να σχηματιστεί μεταξύ πανιού και πλατείας. Ειδικά αν τα καθίσματα είναι πιασμένα από ιδέες κονσέρβας και ελάχιστα ανεκτικά στην ιδιαιτερότητα του διπλανού.
Μάθημα συμβίωσης που στο εμφανώς πιο προοδευτικό ευρωπαϊκό αντίγραφο επιχειρεί να σερβίρει ο Μαδριλένος Paco Leon, πετυχαίνοντας σε αρκετές στιγμές τον σκοπό του, με την αρωγή των ευρηματικών σεξουαλικών ξεσπασμάτων των χαρακτήρων. Που αναμφίβολα κτίζουν μια ενδιαφέρουσα, αστεία και μη ενοχικού προβληματισμού πεντάδα (φυσικά άνισης βαρύτητας όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις - η μία ιστορία δεν έχει ιδιαίτερη θέση εδώ) με αξιοπρεπείς ερμηνείες, που δεν προκαλεί ποτέ με την έννοια του πρόστυχου, του γλοιώδους ή του ανήθικου. Αλλά του με όποιο τρόπο ηδονικού, του στην θεωρία απαγορευμένου, που δίνει μια άλλη διάσταση, ονειρική, στην μίζερη ρουτίνα του καθενός μας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Σεπτεμβρίου 2016 από την Spentzos Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική