Movies Ltd

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Gasoline, που έλεγε και ο Bowie...

18 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο μέτριος ηθοποιός Peter Berg πέρασε για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα και σκηνοθέτησε ένα δικό του σενάριο, κάτι που μας έδωσε εντέλει το απολαυστικά διασκεδαστικό και κατάμαυρου χιούμορ «Πολύ μεγάλες κακίες» (Very Bad Things, 1998). Κι όμως από τη φιλμογραφία του, πλην της πρώτης του εκείνης ταινίας και του «Hancock» (2008), δεν υπάρχει άλλη ταινία του που να θυμάμαι σκηνές της! Από κάποιο σημείο και μετά τα χολιγουντιανά στούντιο άρχισαν να του εμπιστεύονται πανάκριβα πρότζεκτ. Πχ, εδώ, για τις ανάγκες της ταινίες, κατασκευάστηκε ένα αντίγραφο του Deepwater Horizon, το οποίο λέγεται ότι είναι το μεγαλύτερο και ακριβότερο set piece που φτιάχτηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες κάποιας ταινίας, για να καταστραφεί εντέλει ολοσχερώς!

Στην ταινία ο Peter Berg συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Mark Wahlberg, μετά το «Ο μόνος επιζών» (Lone Survivor, 2013), που επίσης βασιζόταν σε πραγματικά γεγονότα. Κι αυτές είναι οι μοναδικές ταινίες του Berg που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Επίσης, για πρώτη φορά η Kate Hudson συμμετέχει στα γυρίσματα μιας ταινίας μαζί με τον πατριό της, τον Kurt Russell, με τον οποίο μάλιστα μοιράζεται και μια μικρής διαρκείας σκηνή στο φινάλε.

Η υπόθεση: Η ακόρεστη ζήτηση του πλανήτη για περισσότερο πετρέλαιο έχει οδηγήσει τις πετρελαιοβιομηχανίες σε ένα ατελείωτο κυνήγι κέρδους, το οποίο βασίζεται σε ολοένα και πιο άφταστους στόχους για τα πληρώματά τους που μοχθούν πάνω στις πλατφόρμες άντλησης, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους αλλά και εκείνη του οικολογικού συστήματος της περιοχής. Οι κίνδυνοι των πρακτικών αυτών έγιναν κάτι παραπάνω από σαφείς στις 20 Απριλίου του 2010. Τη μέρα εκείνη, το Deepwater Horizon, μία προηγμένης τεχνολογίας πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου, που ανήκε στην ελβετική εταιρεία Transocean και είχε μισθωθεί από την British Petroleum, έκανε γεώτρηση στο πηγάδι Macondo, στα ανοιχτά του Κόλπου του Μεξικού, όταν συνάντησε θύλακες μεθανίου που προκάλεσαν τεράστια πίεση στους σωλήνες και, τελικά, πολλαπλές εκρήξεις. Όλα τα συστήματα ασφαλείας και αποτροπής ατυχημάτων απέτυχαν να περιορίσουν την έκρηξη, η οποία σκότωσε 11 εργάτες και τραυμάτισε δεκάδες άλλους, ορισμένους πολύ σοβαρά.

Μετά από δύο μέρες τεράστιας πυρκαγιάς, τα απομεινάρια του Deepwater Horizon βυθίστηκαν στον ωκεανό, αφήνοντας πίσω τους το πηγάδι Macondo να ξερνάει εκτός ελέγχου τόνους πετρελαίου – σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου 4,9 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου απελευθερώθηκαν στον ωκεανό. Μετά από αρκετές προσπάθειες, τελικά το πηγάδι ανακηρύχτηκε ανενεργό στις 21 Σεπτεμβρίου 2010. Η BP κρίθηκε ένοχη για τους χειρισμούς της και κλήθηκε να πληρώσει αποζημίωση-μαμούθ, την μεγαλύτερη στα χρονικά – όμως, οι συνέπειες για το περιβάλλον παραμένουν ανυπολόγιστες.

Η άποψή μας: Αντί υποθέσεως μεταφέραμε σε περίληψη το πραγματικό γεγονός, έτσι όπως το αποτυπώνει ένα τμήμα του δελτίου τύπου που λάβαμε από την εγχώρια εταιρία διανομής της ταινίας. Πάνω σε αυτό βασίστηκε ο Peter Berg και οι σεναριογράφοι του, Matthew Michael Carnahan και Matthew Sand, για να δραματοποιήσουν το γεγονός. Καθότι, χωρίς δραματοποίηση προκύπτει ντοκιμαντέρ. Πρώτο ερώτημα: αν θέλαμε να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη στο Deepwater Horizon, δεν θα ήταν προτιμότερο ένα ντοκιμαντέρ; Θέλω να πω, το γεγονός παραείναι φρέσκο και πρόσφατο κι ένα ντοκιμαντέρ θα έδινε και περισσότερες εξειδικευμένες πληροφορίες και θα μας έδινε όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο έλαβε χώρα το συμβάν. Τι λείπει από τη συγκεκριμένη εξίσωση; Μα το... χρήμα! Πόσοι θα πήγαιναν να δουν ένα ντοκιμαντέρ για τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που έλαβε χώρα στις ΗΠΑ; Ελάχιστοι. Πόσοι θα σπεύσουν να δουν τούτη την ταινία μυθοπλασίας; Εκατομμύρια!

Εννοείται ότι και το κόστος παραγωγής είναι υπέρ το δέον μεγαλύτερο στην ταινία μυθοπλασίας σε σχέση με το ντοκιμαντέρ, αλλά και τα αναμενόμενα κέρδη είναι πολλαπλώς περισσότερα! Αφού ξεμπερδέψαμε με το πρώτο ερώτημα, σας αποκαλύπτω πως... δεν έχουμε δεύτερο! Η ταινία είναι κλασική χολιγουντιανή παραγωγή. Ήτοι, πώς μερικοί ηρωικοί Αμερικάνοι κατορθώνουν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους εν μέσω μιας τρομερής καταστροφής. Ας κάνουμε όμως μια γρήγορη σύγκριση με το «Sully», το οποίο επίσης είδαμε πρόσφατα, έτσι; Όσο εντυπωσιακή είναι η σκηνή του ατυχήματος, ο Eastwood μας την δείχνει και μας την ξαναδείχνει και από διάφορες οπτικές γωνίες, αλλά δεν θέλει να μείνει μόνο σ' αυτό. Δεν θέλει μόνο να ανοίξουμε διάπλατα τα μάτια μας και να καταναλώσουμε την εικόνα, βάζοντας στο pause το μυαλό μας. Κι αυτός για ηρωισμό ανθρώπων μιλάει, κι αυτός για Αμερικάνους που πετυχαίνουν το ακατόρθωτο μιλάει, κι αυτός έχει την αστερόεσσα να κυματίζει σε πλάνα του. Όμως, πόση μεγάλη σημασία δίνει στον παράγοντα άνθρωπος, έτσι; Πόσο παρουσιάζει ανθρώπινους χαρακτήρες με βάθος, πόσο μας οδηγεί στο να νιώσουμε την όλη κατάσταση κι όχι να μείνουμε με ανοιχτό στόμα απλά παρακολουθώντας την.

Στην ταινία του Berg αν και γίνεται προσπάθεια σκιαγράφησης χαρακτήρων όλα γίνονται στάχτη και μπούρμπερη καθώς σημασία για εκείνον έχει η έκρηξη, η φωτιά, ο χαμός, το χάος. Για να μην προχωρήσουμε σε σύγκριση με τον «Τιτανικό», έτσι; Ένα από τα μπόλικα προβλήματα της ταινίας είναι ότι δίνει πολλές πληροφορίες σχετικά με την προετοιμασία της άντλησης πετρελαίου σε μικρό χρονικό διάστημα, οπότε οι μη εξοικειωμένοι δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί έγινε εντέλει η έκρηξη. Αλλά κι αυτή η εμμονή να μας δείχνει ημισκοτεινά πλάνα από το βυθό, με τους σωλήνες, και καλά για να μας δείξει την απειλή καθώς αυτή φουντώνει, δεν λειτουργεί. Για να μην σχολιάσω την ομαδική προσευχή των διασωθέντων στο κατάστρωμα του πλοίου που περισυνέλεξε τους διασωθέντες.

Οι ηθοποιοί διεκπεραιώνουν τους ρόλους τους και τίποτε παραπάνω, ο Wahlberg δεν θα γίνει ποτέ σπουδαίος ηθοποιός αλλά σίγουρα είναι από τους πλέον συμπαθείς, το ότι κατονομάζεται ως υπεύθυνη η BP για όλον τον χαμό είναι από τα θετικά της ταινίας και μετά it's up to you αν θα σας αρέσει η ταινία. Μπαμ, μπουμ, εκρήξεις και σίδερα. Ε, ρε τι τραβάμε για το πετρέλαιο. Χμ, για το χρήμα ήθελα να πω...