Movies Ltd

του gaRis (@takisgaris)

Κακός δεν είμαι - παραπονιάρης όμως, πολύ. Το ότι μπαμπάλιασα δεν το αιτιολογεί (τόσο) διότι το φετινό μοιάζει χωρίς προηγούμενο: Μπαράζ μπλοκμπαστεριωμένης φόλας στο ανήλεό του, γιατί εσείς το επιβραβεύσατε. Είναι επισήμως η επόκ της Μετά Nolan κατάστασης, αυτή η λάμια η μπατμανική τιτανοτεράστια νεκρανάστα που ήφερε εξάρες και στην ουσία δημιούργησε αυτά τα 30χρονα παρά-και-κάτι χιπστερόνια που έχουν έρθει στα πράματα και διαμορφώνουν κλίμα. Αυτό δαύτο συμπαρασύρει και τη μεγαλύτερη ηλικιακά γενιά κριτικών που οφείλει να κλείσει γόνυ στον Marvelo-DιCι-κοσμο ώστε να δειχτεί relevant. Για να πάμε βέβαια και στις στρατιές μπλογκεράδων που ελαύνουν στις ετήσιες Κόμικον για να πάρουν λούτμπαγκς και μεμοραμπίλια, η πλειοψηφία των οποίων δεν έχει δει ταινία πριν το 1985 και θεωρεί πως η Marvel είναι η Pixar του ενήλικου σινεμά και η DC οικτρή δευτεράνζα. Αποτέλεσμα στη φετινή μονομαχία; To υβριδικό Αβέντζερς δια Κάπταιν Αμέρικα: Age of Ultron εργάρα (βαρέθηκα) ενώ το Batman Vs Superman κολοσσιαία καταστροφάντζα. Σοβαρά, eh?

Ο Ayer δεν είναι πανηγυρτζής (τρελαίνομαι για πανήγυρη, ειδικά 15Αύγουστο) σα τον Zach Snyder. Είναι ο σεναρίστας του Training Day και του Fury, έχει κάνει Ναυτικό και φορτώνει γκάζια ανθρωπίλας σε ανύποπτο χρόνο (End of Watch). Θα μου ειπής, τόχει το κόμικ; Δεν τόχει. Του χρειάζονται δυο και βάλε ώρες να κάνει το ιντροντάξιο, μιας αρμαθιάς κακούληδων, ψυχωσικών κακοποιών όμως που συμπληρώνουν δυσαρμονικά το διπολικό Μπάτμαν - Σούπερμαν σύμπαντο. Τραβάει του φλάσμπακ τον ανήφορο, έχει κατάδηλα τα προντούσια της Warner να κρέμονται στο λαιμό ζητώντας lightάδα, χιούμορ και κλαμπατζιμπανιστάν για να δείξουν τα $175Μ της πορτοφόλας. Το κοστουμάκι εκόπη βιαστικά ώστε να πιαστεί το deadline της 5ης Αυγούστου και οι καρφίτσες φαίνονται στη φόδρα. Και τσιμπάνε άσχημα. Χώρια το ότι εκεί που νομίζεις ότι το τελευταίο X-Men έχει το πλέον μάπα βιλαινικό από καταβολής genre, έρχεται το Squad με την περίπου ανύπαρκτη πλοκή να κοτσάρει ένα εξώκοσμο μιξ ξωτικών με εξωγήινο The Thing και νοιώθεις το όντι Απόκαληψ. Μονοκοντυλιά, άλλη μια σαβούρα σε μια ανύπαρκτη φιλμική χρονιά. Τουλάχιστο κατά το ήμισυ.

Γιατί υπάρχει και η άλλη όψη που σε κρατά άνετα διασκεδασμένο στο κάθισμα. Καστ ζουμερό, με τον χαρισματικό (ένα σκαλί κάτω από τον Tom Cruise, τόσο ψηλά) Will Smith ως Deadshot, να σου πιέζει το λυγμό ως πιστολέρο που αμάρτησε για την κοράκλα του. Η Viola Davis σε κόντρα (επιτέλους) ρόλο αρχικακιάς κυβερνητικής μανιπουλεύτρας αλλά αυτό που κυριαρχεί, έστω και σε μικρές δηλητηριώδεις γουλιές, είναι το Μπόνυ και Κλάιντ των κομικόσμου: Ο κατά Jared Leto Joker που με τρία cameos παίζει Άμλετ (γιατί τι είναι ο ρόλος για τα μέτρα των κομικατζήδων, τίποτις λιγότερο;) με βιωματική παράνοια που θα με κάνει να μην γράψω Heath Ledger σαυτό τουτονί το κείμενο. Η δε συμπαραγώγα – Margot Robbie ξετρελαίνει ως φεύγα ντοτορέσσα που έγινε Harley Quin για την εμορφιά του παλιάτσου, νάμα προστυχιάς και παιδούλας – έγκλημα. Με άλλα λόγια το Suicide Squad βγάνει μπόλικο ψωμί χαρακτηρολογικά αλλά ως συγκροτημένη ταινία δεν ακουμπά καν. Φυσικά, τίποτε δεν έχει την παραμικρή σημασία όταν το φραντσάιζ προόρισται δια να ζήσει και θα ζήσει όσο υπάρχει το ζαβλακωμένο κομικο κοινό που όλα τούτα τα καταπιώνει αμάσητα.