Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Έτσι ακριβώς, Αξιωματούχε μου, λαϊκέ ή ένστολε, πατώντας το κουμπί της επίθεσης γεμάτος αδιαφορία για τον οδυρμό που θα επακολουθήσει, απονέμεις δικαιολογίες στις πράξεις των εξτρεμιστών / τρομοκρατών, που εξίσου απερίσκεπτα σκορπούν τον όλεθρο στις τάξεις του άμαχου πληθυσμού. Πολύ απλά διότι διανύουμε εποχή ειρήνης, δεν υπάρχει κανένας απολύτως πόλεμος επίσημα, ασχέτως αν άπαντες προς τα εκεί το γυροφέρνουν το πράγμα. Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν δεν ισχύει το να υπολογίζεις απώλειες μάχης, ούτε να προβλέπεις το τι μπορεί να συμβεί σε μια ενδεχόμενη βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας. Κι εφόσον λογίζεσαι ως ο ισχυρός (για να μην πω και ο ορθολογικός) της σκακιέρας, σκοπός σου είναι να μην θρηνήσεις ούτε ένα θύμα. Θρηνήσεις... Που να ξέρεις εσύ, Βαθμοφόρε μου, από τρισαλί και δάκρυα, κρυμμένος πίσω από τα πολυτελή καλογυαλισμένα γραφεία, έχοντας μοναδική σου έγνοια αν η θυγατέρα σου σού ζήτησε για δώρο τον Αγκαλίτσα ή τον Μελισσούλη? Το νου σου στο κουμπί, που πρέπει να πατηθεί πάση (άλλων) θυσία!

Συναγερμός έχει σημάνει στα αρχηγεία των συμμαχικών δυνάμεων της Δύσης, στην πληροφορία πως τρεις εκ των πιο επικίνδυνων τρομοκρατών που πολεμούν στο πλευρό της Αλ Σαμπάμπ, ετοιμάζονται για τυφλό κτύπημα στην καρδιά της πρωτεύουσας της Κένυα, Ναϊρόμπι. Δυο Αμερικανοί πολίτες και μια Βρετανίδα, που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ και συμμετέχουν ενεργά στην Τζιχάντ, έχουν εντοπιστεί σε καλά φυλασσόμενη από μουσουλμάνους αντάρτες κατοικία της πολύβουης πόλης, γεγονός που καθιστά αδύνατη την οποιαδήποτε από εδάφους έφοδο, με σκοπό την σύλληψη τους.

Πρόβλημα που καλείται να λύσει η στυγνή και φιλοπόλεμη Συνταγματάρχης Κάθριν Πάουελ, υπεύθυνη του από αέρος προγράμματος ελέγχου της διακεκαυμένης ζώνης, μέσω μη επανδρωμένων πτητικών συστημάτων, που ερχόμενη σε συνεννόηση με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας της, επιδιώκει να πάρει το πράσινο φως, ώστε να δώσει σύνθημα για πυρ, στην βάση ελέγχου των drones στην μακρινή Νεβάδα. Κι ενώ οι ευθύνες γύρω από το στρογγυλό τραπέζι μετατίθενται διαρκώς, μπροστά στην πιθανότητα διαφυγής των πάνοπλων Τζιχαντιστών ως μοναδική λύση θα προκριθεί ο βομβαρδισμός του κρησφύγετου με πυραύλους. Κι ας κινούνται λίγα μόλις μέτρα μακριά του, ανυποψίαστοι άμαχοι και παιδιά, που μια τέτοια ενέργεια θα σημάνει τον αφανισμό τους, σε ποσοστό που αγγίζει το 70 τις εκατό!

Είναι λοιπόν το σημείο που πάνω στην τσόχα πέφτουν τα ηθικά διλήμματα, αν και εφόσον όλοι όσοι κρατούν τις τύχες του κοσμάκη στα χέρια τος μπορούν να ομιλούν για ηθική. Είτε εκείνοι αποκαλούνται εκπρόσωποι του Λαού, που την ώρα που σκάνε οι βόμβες και πετούν τα πυρακτωμένα συντρίμμια κάνουν δημόσιες σχέσεις παίζοντας πινγκ πονγκ ή τρώγοντας σε πλουσιοπάροχα γεύματα θαλασσινά, είτε είναι ντυμένοι στο χακί, οπότε μέσα στην δική τους παράνοια εκτιμούν πως γνωρίζουν όλους τους κανόνες της εμπλοκής και μια, δύο, πέντε ζωές αθώων, τους εξιλεώνουν μπροστά στην αποφυγή ενδεχόμενα, μεγαλύτερων και πιο δολοφονικών συμβάντων. Το όλο θέμα είναι το ποιος παίρνει πάνω του την ευθύνη για να σημάνει το "Fire". Ποιος εξαφανισμένος Πρόεδρος, ποιος φοβιτσάρης Μίνιστερ, ποιος γεμάτος αμφιβολίες καραβανάς? Κι αν δεν ακολουθήθηκε κατά γράμμα το πρωτόκολλο ασφαλείας, ενδέχεται ένας από όλους τους ΝΑΤΟικούς δολοφόνους να πληρώσει την νύφη? Ας μην γελιόμαστε, εκ των προτέρων το παιχνίδι είναι στημένο και ξεπουλημένο. Ας διαμελιστεί το φουκαριάρικο το κοριτσάκι που πουλάει το ψωμάκι του για πενταροδεκάρες σιμά στο λημέρι των φανατικών, και μην νοιάζεστε για τις εκθέσεις. Όλες θα βγάζουν λάδι τους ανεύθυνους φονιάδες, με γραμμένα ψέματα και ανακρίβειες. Ποιος νοιάζεται για το Κενυάτικο αίμα των πάμφτωχων μαύρων άλλωστε? Εμείς το έχουμε δηλώσει, Je Suis Paris, Orlando, Nice και ότι άλλο χριστιανικό ξέρω γω τι...

Μέχρι τώρα σε ότι αφορά στον σκηνοθέτη Gavin Hood δεν είχα θετική άποψη. Το Tsotsi του έχει υπάρξει το πιο άδικο Όσκαρ μη αγγλόφωνης ταινίας στην ιστορία του θεσμού, ο Wolverine του ορίζει το χειρότερο φιλμικό τεύχος στα χρονικά του X-Men franchise, ενώ κι εκείνο το επιστημονικά φανταστικό Ender's Game δεν ήταν δα και τίποτα το ξεχωριστό για να το μνημονεύει κανείς. Εδώ ο Νοτιοαφρικάνος όμως, στην μακράν καλύτερη στιγμή της καριέρας του, δείχνει εκπληκτικές ικανότητες στο κτίσιμο ενός πολιτικού θρίλερ, αντάξιου εκείνων των σπουδαίων της Σχολής Lumet και ουχί μιας πολεμικής περιπέτειας, όπως έχει αφήσει να διαρρεύσει προς τα έξω η διανομή, ούτε κι εγώ δεν ξέρω για ποιους ακριβώς λόγους. Με την κάμερα να κινείται μεταξύ τεσσάρων διαφορετικών σημείων - Κένυα, Λονδίνο, Χαβάη, Λας Βέγκας - το Eye In The Sky, δίχως την χρήση εκρήξεων και ειδικών εφέ, ανεβάζει σταδιακά ρυθμούς, χωρίς ποτέ να χάνει την σεναριακά μελετημένη καυστικότητα του, στις ανήθικες μεθόδους δράσης των ιθυνόντων. Στις τρεις εκ των τεσσάρων σκηνών που έχουν στηθεί μάλιστα (μόνο στην Κένυα, τα πλάνα είναι τραβηγμένα σε εξωτερικούς χώρους) η ματιά ποτέ δεν διαφεύγει των τεσσάρων τοίχων, δημιουργώντας έτσι ένα ακόμη πιο paranoid κλειστοφοβικό κλίμα, που απαιτεί κάπως πιο θεατρικές κινήσεις από τους συμμετέχοντες για να οδηγηθεί η ένταση στα άκρα.

Ε, όταν κάτι τέτοιο το ζητάς από την Ντάμα Helen Mirren (καθηλωτική ξανά, ως αμείλικτη Κολονέλα) πόσες μπορεί να είναι οι πιθανότητες αποτυχίας στο υποκριτικό κομμάτι? Όταν στέλεχος του όχι παραπάνω της ντουζίνας καστ σου είναι ο (τι τεράστια απώλεια για το Βρετανικό και κατ επέκταση παγκόσμιο σινεμά) Alan Rickman πως να μην αγγίξεις συνολικά στις ερμηνείες το άριστα? Όταν την συναισθηματική φόρτιση ανεβάζουν ρολίστες έξοχοι σαν τον Aaron Paul και την Phoebe Fox, που με δάκρυα στα μάτια εκφράζουν το ανθρώπινο πρόσωπο της μιλιταριστικής τρέλας, πως να μην αποδώσεις μια σφαιρικότερη εικόνα του στρατιωτικού ρόλου? Πρόσθεσε σε όλους αυτούς και τον αέρινο για δεύτερη συνεχή φορά μετά τον Captain Phillips Αφρικάνο Barkhad Abdi και στο εκράν σου ξετυλίγεται ένα από τα ποιοτικότερα (και αδικημένα θα πρόσθετα ελέω της έντονης κριτικής του στο Σύστημα) ανσάμπλ της χρονιάς.

Ρεαλιστικό, παρότι χρησιμοποιεί τεχνολογικά δεδομένα που δεν είναι και τόσο εύκολο να υιοθετηθούν από τον κοινό νου, το φιλμ φτάνει σε σημεία να ενοχλεί την ψυχή της πλατείας, με τον αληθινό τρόπο που περιγράφει το χρονικό της δράσης των Γερακιών / Πολιτικών. Των άψυχων, απάνθρωπων, στρεβλής νόησης και ματαιόδοξης δίψας για αίμα, όντων, που έχουν οδηγήσει την κόσμο μας σε σημείο αδιεξόδου με τις μανιασμένες αποφάσεις τους, προκαλώντας έναν ακήρυχτο πόλεμο, που μέχρι ώρας θύματα έχει μόνο γυναικόπαιδα και απροετοίμαστους πολίτες. Οι γραβάτες, τα κασμίρια, οι στολές παραλλαγής και τα άρβυλα, που έχουν προκαλέσει τα δεινά, προς το παρόν παραμένουν αλώβητα, μέσα στην ασφάλεια τους, μέσα στα αλεξίσφαιρα κουτάκια που τους προστατεύουν!