Πού πάω Θεέ μου;
του Gennaro Nunziante. Με τους Checco Zalone, Eleonora Giovanardi, Sonia Bergamasco, Maurizio Micheli, Lino Banfi, Antonino Bruschetta, Azzurra Martino
Δημόσιος υπάλληλος ρε πούσις!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Ούνα φάτσα ούνα ράτσα!
Checco Zalone: Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Luca Pasquale Medici. Γεννημένος στις 3 Ιουνίου του 1977, στο Μπάρι. Έχει κλείσει δηλαδή τα 39 του χρόνια. Και είναι ο πιο δημοφιλής κωμικός στη γείτονα χώρα! Τούτη η ταινία του, η οποία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες της Ιταλίας ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 2016, έκανε εισπράξεις εκεί που ξεπέρασαν τα 72 εκατομμύρια δολάρια!!! Μιλάμε για τεράστια επιτυχία! Είναι η πιο εμπορική ταινία της χρονιάς και μία από τις πιο εμπορικές ιταλικές ταινίες όλων των εποχών! Κι όλα αυτά για την τέταρτη μόλις ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Zalone! Και στις τέσσερις ταινίες του, σκηνοθέτης ήταν ο Gennaro Nunziante, και στις τέσσερις ταινίες του ο ήρωας που υποδύεται ονομάζεται Checco Zalone (παίζει δηλαδή με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο), και στις τέσσερις ταινίες υπογράφει το σενάριο και τέλος, και στις τέσσερις ταινίες έχει γράψει και τη μουσική (υπογράφοντας ως Luca Medici!). Μεγάλο ταλέντο ο τύπος, κατά πως φαίνεται έχει βρει τον παλμό των Ιταλών και ταυτίζονται μαζί του, καθώς μοιάζει με έναν απλό, καθημερινό συμπατριώτη του.
Εννοείται ότι οι δημιουργοί της ταινίας κάνουν «παιχνίδι» και με τον τίτλο της. Το «Quo Vado?» με το ερωτηματικό μέσα, φαίνεται να απαντά στο διάσημο, παγκόσμιο χιτ «Quo Vadis» το οποίο δεν είχε ερωτηματικό, αν και θα έπρεπε! Εκεί, ο Ρωμαίος Μάρκος Βινίσιους τα «έβαζε» με το δεσποτικό καθεστώς του αυτοκράτορα Νέρωνα για την αγάπη της χριστιανοπούλας Λυγίας! Αφού δείτε την ταινία με τον Zalone μπορείτε να προβείτε στις κατάλληλες αναγωγές...
Η υπόθεση: Μέχρι πού θα έφτανε ένας δημόσιος υπάλληλος για να μην χάσει τη θέση του; Μα μέχρι την άκρη του κόσμου! Ο Κέκο από μικρό παιδί ονειρευόταν να γίνει δημόσιος υπάλληλος! Και το κατάφερε! Κι όντας δημόσιος υπάλληλος απολαμβάνει μία άνετη ζωή γεμάτη προνόμια και... τυχερά. Δεν του λείπει τίποτε! Η δουλειά του είναι... απέναντι από το πατρικό του σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας. Ζει μαζί με τους γονείς του και η μάνα του φροντίζει να μην του λείπει τίποτε. Είναι περιζήτητος γαμπρός κι έχει όλη την άνεση να αναβάλλει επ' αόριστον το γάμο του. Τίποτε δεν φαίνεται ικανό να διαταράξει την τέλεια ζωή του, καθώς πέρα όλων των άλλων, η δουλειά του είναι μόνιμη και ο ίδιος αμετακίνητος.
Τα πάντα, όμως, θα αλλάξουν όταν η νέα κυβέρνηση διαπιστώσει πως ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα στη γραφειοκρατεία και πως ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί με υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι πρέπει να... αραιώνουν. Καταθέτει νομοσχέδιο λοιπόν με το οποίο παύει να ισχύει το αμετάθετο και τίθεται σε εφαρμογή η κινητικότητα και η εθελουσία έξοδος! Πολλοί είναι εκείνοι οι συνάδελφοι του Κέκο που δέχονται να παραιτηθούν, λαμβάνοντας και μια μικρή αποζημίωση, καθώς δεν θέλουν με τίποτε να μετατεθούν. Ο Κέκο, όμως, με την προτροπή και του... βουλευτή του που τον βόλεψε, αρνείται να εγκαταλείψει τον δημόσιο υπάλληλο μέσα του. Η υπεύθυνη κυβερνητική υπάλληλος τον στέλνει στα πιο «αντιτουριστικά» πόστα ανά την επικράτεια, προκειμένου να κάμψει το ηθικό του Κέκο με συνεχείς δυσμενείς μεταθέσεις. Εκείνος, όμως, δεν κάμπτεται με τίποτε! Εντέλει, τον στέλνει στο... Βόρειο Πόλο! Κι εκεί ο Κέκο θα γνωρίσει τον έρωτα...
Η άποψή μας: Γνήσια, λαϊκή κωμωδία, με (πολλές φορές) χοντροκομμένο χιούμορ, που σατιρίζει πετυχημένα (τις περισσότερες φορές) τόσο τα κακώς κείμενα στον δημόσιο τομέα της Ιταλίας, όσο και τις αντιθέσεις ανάμεσα στους βορειοευρωπαίους και τους νοτιοευρωπαίους! Δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση αν ξαφνικά οι ήρωες της ταινίας άρχιζαν να μιλάνε ελληνικά! Τόσο γνώριμα για τα καθ' ημάς και τη νοοτροπία μας ως λαός φαίνονται αυτά που περιγράφει η ταινία! Αυτό που λειτουργεί σαφέστατα υπέρ της ταινίας είναι ότι η κριτική της γίνεται καλοπροαίρετα και με χιουμοριστική διάθεση κι όχι με διάθεση... Μητσοτάκη («για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι»).
Μ' αυτόν τον τρόπο ακόμα και οι... δημόσιοι υπάλληλοι, δεν μπορεί, θα γελάσουν με αυτά που θα δουν επί της μεγάλης οθόνης! Το ρουσφέτι που μπορεί να σε κάνει δημόσιο υπάλληλο. Το γεγονός ότι οι συνάδελφοί σου, σου χτυπάνε την κάρτα όταν εσύ αποφασίζεις να λείψεις καμιά δυο ώρες παραπάνω. Το ότι όλοι κάνουν τα προσωπικά τους τηλεφωνήματα από το χώρο της εργασίας («κλείσε, θα σε πάρω εγώ από τη δουλειά, για να μην πληρώνεις»)! Όλα αυτά λίγο ως πολύ τα γνωρίζουμε, αλλά έχουν και πλάκα. Μια σκηνή στην οποία ο φοβερός και τρομερός αυτός δημόσιος υπάλληλος, ο Checco, προσπαθεί να εξηγήσει σε έναν κυνηγό που πάει να του δώσει πεσκέσι ένα ορτύκι, τη διαφορά του εκβιασμού, της δωροδοκίας και του μη ηθικά και νομικά κολάσιμου δώρου, είναι απολαυστική! Οι δε σκηνές στη Νορβηγία, αυτό το ευνομούμενο και... πολιτισμένο κράτος, όπου κανείς δεν κορνάρει κανέναν, ότι και να γίνει, βγάζουν πάρα πολύ γέλιο!
Το εύρημα του ότι ο Checco αφηγείται την ιστορία του σε μια άγρια φυλή Αφρικανών οι οποίοι τον συλλαμβάνουν και θα κρίνουν αν θα τον σκοτώσουν αφού τους πει πως έφτασε εκεί, είναι λειτουργικό και έξυπνο. Γενικώς, υπάρχουν μια σειρά από σκηνές, που σε κάνουν να χτυπιέσαι στο γέλιο, μερικά one-liners που χτυπάνε κέντρο και πολλές καταστάσεις ιδιαιτέρως αστείες. Υπάρχουν όμως και στιγμές που νομίζεις πως η ταινία δεν διαθέτει συνοχή, πως αυτό που βλέπεις είναι μια συνένωση επιθεωρησιακών αστείων, πως δεν υπάρχει σκηνοθεσία κι όλα κινούνται στον αυτόματο πιλότο. Και με τον... αυνανισμό του ελέφαντα στο φινάλε της ταινίας ο Zalone συναντά τον... Sacha Baron Cohen! Όπως και να έχει, τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά και η ταινία έχει όλα τα εχέγγυα να γίνει μια μεγάλη επιτυχία του φετινού καλοκαιριού και στη χώρα μας. Αρκεί να μην την πάρει κανείς στα... σοβαρά. Οπότε, why don't you... vadis να τη δείτε; Ε;
Η υπόθεση: Μέχρι πού θα έφτανε ένας δημόσιος υπάλληλος για να μην χάσει τη θέση του; Μα μέχρι την άκρη του κόσμου! Ο Κέκο από μικρό παιδί ονειρευόταν να γίνει δημόσιος υπάλληλος! Και το κατάφερε! Κι όντας δημόσιος υπάλληλος απολαμβάνει μία άνετη ζωή γεμάτη προνόμια και... τυχερά. Δεν του λείπει τίποτε! Η δουλειά του είναι... απέναντι από το πατρικό του σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας. Ζει μαζί με τους γονείς του και η μάνα του φροντίζει να μην του λείπει τίποτε. Είναι περιζήτητος γαμπρός κι έχει όλη την άνεση να αναβάλλει επ' αόριστον το γάμο του. Τίποτε δεν φαίνεται ικανό να διαταράξει την τέλεια ζωή του, καθώς πέρα όλων των άλλων, η δουλειά του είναι μόνιμη και ο ίδιος αμετακίνητος.
Τα πάντα, όμως, θα αλλάξουν όταν η νέα κυβέρνηση διαπιστώσει πως ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα στη γραφειοκρατεία και πως ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί με υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι πρέπει να... αραιώνουν. Καταθέτει νομοσχέδιο λοιπόν με το οποίο παύει να ισχύει το αμετάθετο και τίθεται σε εφαρμογή η κινητικότητα και η εθελουσία έξοδος! Πολλοί είναι εκείνοι οι συνάδελφοι του Κέκο που δέχονται να παραιτηθούν, λαμβάνοντας και μια μικρή αποζημίωση, καθώς δεν θέλουν με τίποτε να μετατεθούν. Ο Κέκο, όμως, με την προτροπή και του... βουλευτή του που τον βόλεψε, αρνείται να εγκαταλείψει τον δημόσιο υπάλληλο μέσα του. Η υπεύθυνη κυβερνητική υπάλληλος τον στέλνει στα πιο «αντιτουριστικά» πόστα ανά την επικράτεια, προκειμένου να κάμψει το ηθικό του Κέκο με συνεχείς δυσμενείς μεταθέσεις. Εκείνος, όμως, δεν κάμπτεται με τίποτε! Εντέλει, τον στέλνει στο... Βόρειο Πόλο! Κι εκεί ο Κέκο θα γνωρίσει τον έρωτα...
Η άποψή μας: Γνήσια, λαϊκή κωμωδία, με (πολλές φορές) χοντροκομμένο χιούμορ, που σατιρίζει πετυχημένα (τις περισσότερες φορές) τόσο τα κακώς κείμενα στον δημόσιο τομέα της Ιταλίας, όσο και τις αντιθέσεις ανάμεσα στους βορειοευρωπαίους και τους νοτιοευρωπαίους! Δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση αν ξαφνικά οι ήρωες της ταινίας άρχιζαν να μιλάνε ελληνικά! Τόσο γνώριμα για τα καθ' ημάς και τη νοοτροπία μας ως λαός φαίνονται αυτά που περιγράφει η ταινία! Αυτό που λειτουργεί σαφέστατα υπέρ της ταινίας είναι ότι η κριτική της γίνεται καλοπροαίρετα και με χιουμοριστική διάθεση κι όχι με διάθεση... Μητσοτάκη («για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι»).
Μ' αυτόν τον τρόπο ακόμα και οι... δημόσιοι υπάλληλοι, δεν μπορεί, θα γελάσουν με αυτά που θα δουν επί της μεγάλης οθόνης! Το ρουσφέτι που μπορεί να σε κάνει δημόσιο υπάλληλο. Το γεγονός ότι οι συνάδελφοί σου, σου χτυπάνε την κάρτα όταν εσύ αποφασίζεις να λείψεις καμιά δυο ώρες παραπάνω. Το ότι όλοι κάνουν τα προσωπικά τους τηλεφωνήματα από το χώρο της εργασίας («κλείσε, θα σε πάρω εγώ από τη δουλειά, για να μην πληρώνεις»)! Όλα αυτά λίγο ως πολύ τα γνωρίζουμε, αλλά έχουν και πλάκα. Μια σκηνή στην οποία ο φοβερός και τρομερός αυτός δημόσιος υπάλληλος, ο Checco, προσπαθεί να εξηγήσει σε έναν κυνηγό που πάει να του δώσει πεσκέσι ένα ορτύκι, τη διαφορά του εκβιασμού, της δωροδοκίας και του μη ηθικά και νομικά κολάσιμου δώρου, είναι απολαυστική! Οι δε σκηνές στη Νορβηγία, αυτό το ευνομούμενο και... πολιτισμένο κράτος, όπου κανείς δεν κορνάρει κανέναν, ότι και να γίνει, βγάζουν πάρα πολύ γέλιο!
Το εύρημα του ότι ο Checco αφηγείται την ιστορία του σε μια άγρια φυλή Αφρικανών οι οποίοι τον συλλαμβάνουν και θα κρίνουν αν θα τον σκοτώσουν αφού τους πει πως έφτασε εκεί, είναι λειτουργικό και έξυπνο. Γενικώς, υπάρχουν μια σειρά από σκηνές, που σε κάνουν να χτυπιέσαι στο γέλιο, μερικά one-liners που χτυπάνε κέντρο και πολλές καταστάσεις ιδιαιτέρως αστείες. Υπάρχουν όμως και στιγμές που νομίζεις πως η ταινία δεν διαθέτει συνοχή, πως αυτό που βλέπεις είναι μια συνένωση επιθεωρησιακών αστείων, πως δεν υπάρχει σκηνοθεσία κι όλα κινούνται στον αυτόματο πιλότο. Και με τον... αυνανισμό του ελέφαντα στο φινάλε της ταινίας ο Zalone συναντά τον... Sacha Baron Cohen! Όπως και να έχει, τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά και η ταινία έχει όλα τα εχέγγυα να γίνει μια μεγάλη επιτυχία του φετινού καλοκαιριού και στη χώρα μας. Αρκεί να μην την πάρει κανείς στα... σοβαρά. Οπότε, why don't you... vadis να τη δείτε; Ε;
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Ιουλίου 2016 από την Seven / Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική