Movies Ltd

"Let the Midnight Special shine a light on me" – Creedence Clearwater Revival

του gaRis (@takisgaris)

Δε φιλοδοξώ να διαβαστεί αυτή δαύτη η περιγραφή του Midnight Special από το ίδιο κοινό που τραβάει τις τρίχες του για το συμπαντικό παραλήρημα του ασχημονήματος Batman V Superman. Ούτε θα πέσω στη λούμπα που θα αποθεώσει απριόρι τε και αποστεριόρι το SciFi – σπεντζοφάι του Jeff Nichols, επειδή αρέστηκε πολλά από την προηγούμενη τριάδα Shotgun Stories – Take Shelter – Mud, μολονότι, για ακόμη μια φορά ο επαρχιώτης εξ Άρκανσο, αποδεικνύεται τίμιο, σεπτό και δωρικό παλικάρι. Η αλήθεια παρουσιάζεται στυφή σε κάθε ταινία του και υποθέτω πως δε θα τον πειράξει, αν τον ατενίσω ντόμπρα και υποστηρίξω πως, όταν η κεντρική ιδέα είναι να αποδομήσω ένα τόσο αρχικαταταλαίπωρο είδος σαν την επίσκεψη εξωγήινων στη Γη, οφείλω να ξέρω που θα το τροχηλατήσω και, ακόμη σημαντικότερο, που θα το καταλήξω. Διαφόρως τούτου μένω με το φινάλε στο χέρι που μοιάζει άνευ ουσιαστικού λόγου υπάρξεως.

Ο μικρούλης Jaeden Lieberher που έπαιξε έμορφα δίπλα στον Murray προ 2ετίας (St. Vincent), έχει απαχθεί από παραθρησκευτική οργάνωση ως ο θεϊκός απεσταλμένος (“Midnight Special”, έμμεση παραπομπή και στο Twilight Zone) που προφητεύει τη συντέλεια κατά τον προκαθήμενο Sam Shepard. To FBI δια του geekουλα πρακτορίσκου Adam Driver φρονεί ότι o μπόμπιρας αναμεταδίδει επτασφράγιστες συντεταγμένες ενδιαφέροντος NASA. Πριν τη σύλληψη της λιλιπούτειας απειλής, ο στωικός πατήρ Michael Shannon παίρνει το πιστό σκυλί – μπατσόπουλο Joel Edgerton και μετ’εμποδίων φέρνει τον καρπό του (;) πίσω στη μαμά Kirsten Dunst. Εδώ όμως δεν είναι μήτε το Take Shelter μηδέ το Melancholia. Είναι ο ίδιος συγγραφέας/σκηνοθέτης Jeff Nichols που πασχίζει να κάμει ένα νεόκοπο Close Encounters Of the Third Kind χωρίς τη μαγεία του Spielberg. Με ένα score υποβλητικό και ειδικά εφφέ τηλεπαραγώγας, φθήνια που δε δικαιολογεί τα έστω μόλις $18M του κόστους.

Και δεν ενοχλάει πως οι είσπραξες μετά βίας κούμπησαν τα $3M στην πρώτη στούντιο δουλειά του Νικόλα που θα ξαναχτυπήσει φέτο με το Loving, ξανάμανά με φετίχ - Shannon και Edgerton. Το λυπηρό, το εξόφθαλμα κρίμας είναι πως το κάστ πετάει ψηλά και υπάρχει η γνώριμη, βαθιά και ευπρόσδεκτα ενοχλητική ένταση που προδιαθέτει για κοσμολογικές ανατροπές ή έστω για ξεζμπρόστιασμα της παραδοσιακής αφέλειας του αμερικανού ρέντνικ στα περί της εξωγήινης απειλής. Ως γνήσιος Generation X-er, o Nichols έγραψε το στόρυ λίγο πριν γίνει πατέρας. Και ως πατέρας ανησυχεί, για την κλιμακτική αλλαγή, για έναν κόσμο που αυτοϋπονομεύεται. Παρότι το Midnight Special δεν εκτροχιάζεται συθέμελα όπως το 10 Cloverfield Lane σε επίπεδο μαρκετινίστικης σαπουνόφουσκας, πάσχει πιο ξεκάθαρα από οποιαδήποτε άλλη δουλειά του δημιουργού του από την έλλειψη πειστικής απάντησης έναντι του ζοφερού μέλλοντός μας. Και καιρός γαρ εγγύς Νικόλα να αφήσεις τα υπονοούμενα μεγαλεία γιατί ψιλοκορώσαμε μεγάλε.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Απριλίου 2016 από την Tanweer