Γάμος αλά Ελληνικά 2
του Kirk Jones. Με τους Nia Vardalos, John Corbett, Elena Kampouris, Lainie Kazan, Michael Constantine, Andrea Martin, Ian Gomez, Gerry Mendicino, Alex Wolff, John Stamos, Rita Wilson, Joey Fatone, Gia Carides, Louis Mandylor
(Γκουχ-γκουχ) Payback
του gaRis (@takisgaris) 
“To My big fat greek Wedding είναι μια ταινία για ειδικό κοινό: Έλληνες της αμερικανικής ομογένειας, εστιάτορες με τριαντάρες κόρες της παντρειάς, που κάνουν αερόμπικ με «Zorba the Greek» στη διαπασών (...) Οι αμερικανοί κριτικοί ακόμη ρεύονται με ευχαρίστηση αυτό τον γιγαντιαίο μουσακά, αλλά εμείς…καλά, μασάει η κατσίκα taramas; (τα κουκούτσια στο τασάκι παρακαλώ!)”
Εεεπ...αυτό δεν είναι, δηλαδή είναι η κριτική μου για τον προ 14ετίας προγονιό αυτούνου του σήκουελ, που όχι μόνο ήφερε πίσω $368Μ στα $5Μ που κόστισε αλλά χάρισε και μία υποψηφιότητα σεναρίου στην Τούλα Πορτοκάλος / Nia Vardalos από τη Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα και συχνή θαμώνα του δικού μας Τορόντο στον Κάναδα. Κατόπιν μιας αποτυχημένης μεταφοράς του κόνσεπτ στη μικρή οθόνη και δυο χλιαρούτσικες προσπάθειες ακόμη (My Life in Ruins και I Hate Valentine’s Day) η Νία παίρνει ξανά John Corbett α λα μπρατσέτα μετά του ευρυτέρου ελληνόσογου και φκιάνει μπακλάβα πολλαπλής σίτκομ επίστρωσης με ψήστη τον - του Nanny McPhee – Kirk Jones. Και τη φορά δαύτη αρχίζω και μασώ εγώ τον ταραμά – μαζί με τα κουκούτσα...
Διότι εδώ και 5 χρόνια έγινα ομογενής ελληνοκαναδός, σουλατσάροντας νοσταλγικά μεταξύ Serano Bakery στην Pape και σουβλακερί Messini επί της Greektown / Danforth αναπνέοντας τον ίδιο αέρα με τους πιο κλισέ κι από αληθινούς ελληναράδες του στόρυ. Επίσης, είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω το έργο μαζί με το δικό μου σόι και δεκάδες άλλους εκπροσώπους του Γένους στην αίθουσα και το γέλιο έπεσε με το καντάρι. Τότε λοιπόν ήρθε η επιφοίτησις: Ο Γάμος α λα Ελληνικά 2, είναι η ίδια ταινία με την πρώτη, συν την ιδιαιτέρως ταλαντούχα νεαρά Έλενα Καμπούρη των Labor Day και Men, Women & Children και πιθανότατα θα παραμείνει εσαεί αναλλοίωτη γιατί, όπως το τάγκλαϊν, People Change – Greeks Don’t.
Κοιτάς τη μάνα Ελλάδα και η ψυχή φτάνει στο χώμα. Γυροβολάς στην νέα γη και αισθάνεσαι στην καλύτερη μιαν αμηχανία για το τι πιστεύει ο μέσος συνομιλητής σου, περί αυτού που η Ελλάδα αντιπροσωπεύει εν έτι 2016. Με το συμπάθιο, αλλά γειασάν του ελληνοπρεπεστάτου ζεύγους Hanks - Wilson που στήριξαν τη Nia να προβάλει μια Ελλάδα γραφική μα περήφανη, κολλημένη μα γεμάτη βαθύ συναίσθημα, νταλκά και Ώπα της! Το ότι ελάχιστη σχέση έχει στην πραγματικότητα αυτή η παλιακή, ναϊφ προσέγγιση με τον νεοέλληνα που έχει χάσει την πυξίδα εν μέσω της κρίσης, το λογίζω στα συν. Και μην το ξεχάσω. Ο 88χρονος Michael Constantine που υπάρχει πια ως ηθοποιός μοναχά για αυτό το πρότζεκτ θα έπρεπε να βρεθεί - εάν υπάρχει βραβευτική διακιοσύνη - στην Απονομή των Όσκαρς με το Wintex στο χέρι φυσικά, εξηγώντας πως και απόγονοι του Μεγαλέξανδρου είμαστε και κάθε αγγλική λέξη έχει ρίζα ελληνική. Ότι πράττω κι εγώ δηλαδή σε καθημερινή βάση, εκπαιδεύοντας την (οκτάχρονή μου) Τίνα.
Διότι εδώ και 5 χρόνια έγινα ομογενής ελληνοκαναδός, σουλατσάροντας νοσταλγικά μεταξύ Serano Bakery στην Pape και σουβλακερί Messini επί της Greektown / Danforth αναπνέοντας τον ίδιο αέρα με τους πιο κλισέ κι από αληθινούς ελληναράδες του στόρυ. Επίσης, είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω το έργο μαζί με το δικό μου σόι και δεκάδες άλλους εκπροσώπους του Γένους στην αίθουσα και το γέλιο έπεσε με το καντάρι. Τότε λοιπόν ήρθε η επιφοίτησις: Ο Γάμος α λα Ελληνικά 2, είναι η ίδια ταινία με την πρώτη, συν την ιδιαιτέρως ταλαντούχα νεαρά Έλενα Καμπούρη των Labor Day και Men, Women & Children και πιθανότατα θα παραμείνει εσαεί αναλλοίωτη γιατί, όπως το τάγκλαϊν, People Change – Greeks Don’t.
Κοιτάς τη μάνα Ελλάδα και η ψυχή φτάνει στο χώμα. Γυροβολάς στην νέα γη και αισθάνεσαι στην καλύτερη μιαν αμηχανία για το τι πιστεύει ο μέσος συνομιλητής σου, περί αυτού που η Ελλάδα αντιπροσωπεύει εν έτι 2016. Με το συμπάθιο, αλλά γειασάν του ελληνοπρεπεστάτου ζεύγους Hanks - Wilson που στήριξαν τη Nia να προβάλει μια Ελλάδα γραφική μα περήφανη, κολλημένη μα γεμάτη βαθύ συναίσθημα, νταλκά και Ώπα της! Το ότι ελάχιστη σχέση έχει στην πραγματικότητα αυτή η παλιακή, ναϊφ προσέγγιση με τον νεοέλληνα που έχει χάσει την πυξίδα εν μέσω της κρίσης, το λογίζω στα συν. Και μην το ξεχάσω. Ο 88χρονος Michael Constantine που υπάρχει πια ως ηθοποιός μοναχά για αυτό το πρότζεκτ θα έπρεπε να βρεθεί - εάν υπάρχει βραβευτική διακιοσύνη - στην Απονομή των Όσκαρς με το Wintex στο χέρι φυσικά, εξηγώντας πως και απόγονοι του Μεγαλέξανδρου είμαστε και κάθε αγγλική λέξη έχει ρίζα ελληνική. Ότι πράττω κι εγώ δηλαδή σε καθημερινή βάση, εκπαιδεύοντας την (οκτάχρονή μου) Τίνα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Απριλίου 2016 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική