Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Αλήθεια πόσες φορές, έχεις κοιτάξει από ενδιαφέρον να μάθεις το χρονικό εύρος δημιουργήματος της Disney και έχεις πάρει αποτέλεσμα, διαφορετικό από 75, 85 ή έστω 90 λεπτά? Και μάλιστα άμεσα δικαιολογείς την μικρότατη αυτή διάρκεια, με το σκεπτικό πως το έργο των κινουμένων σχεδίων, περισσότερο εστιάζει στο τεχνικό κομμάτι να επιδείξει αρτιότητα, αφήνοντας κατά μέρος το κομμάτι της πλοκής, που αν και εφόσον ξεπεράσει το ογδοντάλεπτο, μπορεί και να αρχίσει να ξεχειλώνει βαρύνοντας τα μάτια του νεαρόκοσμου. Αυτή ακριβώς την συλλογιστική έρχεται να ανατρέψει η περίπτωση του Zootopia, που τρέχοντας κοντά στο δίωρο (για την ακρίβεια 110 λεπτά) ανεβαίνει στην δεύτερη θέση της σχετικής λίστας των πιο μακροσκελών φιλμς υπογραφής Θείου Walt, ακριβώς κατοπινά της Fantasia. Κι αυτό γιατί έχει τόση ιστορία να αφηγηθεί, που στο φινάλε θα είναι απίθανο να μην αποχωρήσεις της αιθούσης γεμάτος.

Το όνειρο της από μικρή, ήταν να κάποια στιγμή να ενταχθεί στο Αστυνομικό Σώμα και ακολουθώντας πιστά το γράμμα του Νόμου, να στέλνει τους παράνομους στην φυλακή. Μετά από χρόνια επιμονής, η μικρή το δέμας, μεγαλωμένη στην φιλήσυχη επαρχία, κουνελίνα Τζούντι Χοπς, θα καταφέρει τον σκοπό της, δεχόμενη συνάμα την απόσπαση της, στο τιγκαρισμένο στους ζόρικους και σκληροτράχγλους μπάτσους, Αστυνομικό Τμήμα της μεγαλούπολης Ζουτόπια. Εκεί που σε αντίθεση με τα όσα περίμενε, θα νιώσει την περιφρόνηση του προϊστάμενου της, Τσιφ Μπόγκο, που αντικρίζοντας την έτσι μικροκαμωμένη και αδύνατη, δεν θα της αναθέσει άλλη αποστολή, παρά μόνο να...μοιράζει κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα. Και μπορεί η Τζούντι να μην ξεκίνησε την καριέρα της κατά πως το φανταζόταν, της αρκεί που φορά την στολή όμως, έστω κι αν το κύρος της, δεν περνά ούτε στα μάτια των αγαπημένων της γονιών, που ανησυχούν ανά πάσα στιγμή για την μονάκριβη κορούλα τους...

Που πολύ συντομότερα κι από τι πίστευε η ίδια, θα πάρει την πρώτη αληθινή υπόθεση να διαλευκάνει. Καθώς οι εξαφανίσεις συμπολιτών το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν και δεχόμενη τις παρακλήσεις της φουκαριάρας ενυδρίδας Κυρίας Ότερ για τον χαμό τους ανδρός της, αφού πείσει επιτέλους τον Μπος να την εμπιστευτεί, θα ριχτεί στην μάχη αναζήτησης του, εντός της δαιδαλώδους μεγαλούπολης. Μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας της εξαφάνισης, είμαι μια αλεπού, ο Νικ Γουάιλντ, ένας κοινός απατεωνάκος, που θα πειστεί να βοηθήσει την προβληματισμένη ντετέκτιβ Χοπς, η οποία έχει μόλις 48 ώρες για να λύσει τον γρίφο, ούτε λεπτό παραπάνω...

Και άντε να ταιριάξουν χνώτα στην αναζήτηση του κοινού σκοπού, δύο τόσο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, μια φανατικότατη νομοταγής πολίτης κι ένας κανάγιας, που πλέον μετά από τόσες λωποδυσίες, ουδείς τον εμπιστεύεται. Κι όμως πίσω από τούτη την ασύμμετρη συνεργασία, κρύβεται και το γενικότερο νόημα, που όπως πάντα πηγάζει από πόνημα Disneyικό, που επιμένει στο ποτέ να μην κρίνεις κάποιος από την μόστρα, από το σουλούπι, από όσα πιθανόν (άσχημα συνήθως) να έχεις ακούσει γι αυτόν, αλλά να παλέψεις να αποσπάσεις τα ποιοτικότερα στοιχεία του χαρακτήρα του, δείχνοντας του ταυτόχρονα το διάβα να εξελιχθεί σε καλύτερο άνθρωπο.

Είπα την λέξη "'άνθρωπο" κι εδώ ενδεχόμενα να αρχίζουν οι παρεξηγήσεις. Η εντέχνως δομημένη Ζωούπολη, είναι ένας πολυεπίπεδος χώρος, που άπαντες από τεράστιοι ελέφαντες ίσαμε μικροσκοπικές λιβελούλες, συνυπάρχουν κάτω από μια αρμονική μπαγκέτα, που εύκολα σου περνά από το μυαλό πως κάποια στιγμή θα ραγίσει και το balance θα ανατραπεί. Η αλληγορία στην περίπτωση μας, έχει να κάνει με το ότι μπορεί να μιλούμε για ζωάκια, η πραγματικότητα ανταποκρίνεται όμως στο ανθρώπινο είδος, αφού το σενάριο επεξεργάζεται αρκετούς από τους πιθανούς χαρακτήρες που ενδέχεται να εκφράζει η ράτσα μας. Άγριους, ήμερους, ευγενικούς, αυθάδεις, καλόκαρδους, εκκεντρικούς, ηθικούς, διεφθαρμένους. Όλοι σε έναν τέτοιο εν δυνάμει Παράδεισο τριγυρνάμε, όλοι μπορεί να έχουμε στην ψυχή κομματάκια από κάθε επιμέρους Ζωάκι, κτίζοντας την περσόνα μας. Πολύ προσοχή όμως επαναλαμβάνω. Ποτέ μην υποτιμηθεί κανείς, είτε λόγο φάτσας, είτε λόγω κοινωνικού background...

Τεχνικά δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για μια από τις πιο σωστά σκιτσαρισμένες δουλειές του στούντιο, που στο παρελθόν έχει προσφέρει στιγμές (σαν το Frozen ας πούμε) που έχουν ανεβάσει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Δουλευταράδες οι animators Moore και Howard, έχουν μερικές εξαιρετικές στιγμές στην παρουσίαση τους, όπως το τρισδιάστατο ταξίδεμα πάνω από την Zootopia ή το ταχύτατο κυνηγητό στους δρόμους της. Την σωστή δουλειά όμως οι σχεδιαστές την έκαναν περισσότερο στο φκιασίδωμα ενός ενδιαφέροντος, αστυνομικού (ναι όπως το ακούς κι ας μιλάμε για Disney) στόρι, που διαθέτει και κοινωνικό ενδιαφέρον στο ξετύλιγμα του. Και που οι αγωνιώδεις στιγμές του, μιξάρονται έντεχνα με τις χιουμοριστικές, κάποιες εκ των οποίων - στο παγωτατζίδικο αλλά κυρίως στην δημόσια υπηρεσία - είναι κυριολεκτικά ξεκαρδιστικές.

Μια διαφορετική άποψη στην χιλιωειπωμένη Φάρμα των Ζώων, ορίζει η Ζωούπολη. Μονάχα που εδώ την ματαιοδοξία της εξουσίας δεν καρπώνεται το ένα (κυρίαρχο υποτίθεται) είδος, αλλά απεσταλμένοι από διαφορετικές συνομοταξίες της λίστας της πανίδας. Αν και στην πραγματικότητα είναι ευκόλως εννοούμενο, ποιο ακριβώς ον, φωτογραφίζουν με τις πράξεις τους, άπαντα τα pets της ιστορίας μας...