Movies Ltd

Really, Really, Ridiculously Uninspired

του gaRis (@takisgaris)

Πας δεκαπέντε (15) χρόνια φλάσμπακ. Τρεις βδομάδες σκάρτες μετά το 9/11. Ο σύμπας κόσμος υπήρξε πλήρως απροετοίμαστος για μια μυαλού - ραδικιού γελοιοποίηση (όχι σάτιρα) του κατεξοχήν τεμένους της αντιαισθητικής αήθειας που αποκαλείται μόντελινγκ. Μολαταύτα, η (κατάπως αποδείχτηκε κατοπινά) a la Στάρσκυ και Χατς μαγική μπάντικαπς ντουετιά Owen Wilson - Ben Stiller λειτούργησε ευεργετικά με τα χρόνια παρά το (λιγότερο από $50Μ) μέτριο των εισπράξεων ώστε ο Ζουλάντρας να αποκτήσει καλτ status μεταξύ των φίλων της no holds bard κωμωδίας. Όπου παβλοφικά το μυαλό σκέπτεται Will Ferrell – Mugatu, στην πολυφορεμένη αλλά σχεδόν πάντοτε ευπρόσδεκτη σόου στήλερ εμφάνιση - σαρώθρα. Το αναμφίβολα ηθελημένα κακής ποιότητας χιούμορ μια γενιά πριν (ναι, τώρα πια η αλληλοδιαδοχή των γενεών επισυμβαίνει ταχύτερα λόγω του αδυσώπητου τεχνολογικού rollecoaster) έρχεται blast from the past ως throwback anti-fashion statement, για να πει ακριβώς τι;

Απλή απάντηση: Τίποτα. Ή πιο ουσιαστικά, την καρατσεκαρισμένη αμηχανία και βολευτιλίκι του Ben Stiller να αρμέγει σιγουράκια franchises. Meet The Parents, Madagascar, A Night at the Museum και πάει κλαίγοντας. Από ανία και προγραμματισμένη πλάκα - κονσέρβα, ως την ολοένα πλέον ευδιάκριτη διαπίστωση ότι το να αυτογελοιοποιείσαι, συνοδεία μιας αρμάδας ταλαντούχων κωμικών, εξασφαλίζει μιας πρώτης τάξεως καριέρα. Και αυτό το χολερικό σχόλιο (εμού, του ιδίου) προέρχεται από τον άνθρωπο που εσχάτως βλέπει στο Netflix με κατάνυξη τα άπαντα του Rob Schneider, εκπρόσωπο της ετέρας μεγάλης των γελοίων σχολής με πρύτανη τον πλέον υπερτιμημένο σταρ του πλανήτη, Adam Sandler. Κάπου εδώ όμως θα χρειαστεί να ριφάρω για το Zoolander 2, χωρίς να προδώσω δράμι από τον αχταρμά που προφασίζεται ως πλοκή, ομοιάζοντα πιότερο με παρθενορραφή απροβάριστων γκαγκς του SNL, κοιτίδα τοις πράγμασι του σόρτ στόρυ που επώασε αυτή την παρέλαση fashion freaks σε random ατάκες ξεμπροστιάσματος της πασαρέλας.

Η αρχική σεκάνς είναι η μόνη που ανταποκρίνεται στα στάνταρντς των τρέηλερς που προδιέθεταν για μια λίαν ικανοποιητική δευτέρα παρουσία των Ντέρεκ και Χάνσελ. Σειριακός δολοφόνος σελέμπριτις εξοντώνει Justin Biener (αμίμητος ο μικρός στην αυτοπαρώδηση) που προλαβαίνει να ποστάρει φωτό στο ίνσταγκραμ ποζάροντας με το διαβόητο blue steel look του Ζουλάντρος. Κάπουκειμέσα μπουκάρει η Penelope Cruz στην ίσως πιο ανιαρή ερμηνεία της καριέρας της ως ιντερπολίνα μπασκινού στη δίωξη εγκλημάτων της πασαρέλας. Στο κατόπι παίρνεις μπλοκάκι για την καταγραφή cameos: Neil DeGrasse Tyson, John Malkovich, Susan Saranton, Tommy Hilfiger,Valentino, Marc Jacobs, Anna Wintour,Alexander Wang, Kate Moss, Naomi Campbell ως industry insiders, Kiefer Sutherland, Katy Perry, Susan Boyle, Ariana Grande, MC Hammer και Sting, ο τελευταίος σε μια αποκαλυπτική, πολύ Star Wars σκηνή. To πιο ακραία επιτυχημένο πέρασμα όμως διαπράττεται από τον σεξσύμπολα Benedict Cumberbatch ως τράννυ υπερμοντέλα- ό,τι πιο κοντά σε ερμηνεία, μαζί με την σπαταλημένη Kristen Wiig ως Alexanya Atoz κάτω από τόνους μέηκαπ.

Ο Will Ferrell όταν πια εμφανίζεται στα 2/3 της ταινίας ως σατανικός βίλαιν Jacobim Mugatu, καταλαβαίνεις ότι έρχεται βεβιασμένα το καραμπομπάστικ φινάλε, μπαλαντζάροντας μεταξύ χοντρόφαρσας και γελοιοδεστέρας ακυρότητας. Η τελική εντύπωση είναι ότι η ευκαιρία να ρημπουταριστεί ο Ζουλάντρας μουτζαλώθηκε από την πένα του Justin Theroux και βυθίστηκε (κυριολεκτικά) στο σκοτάδι υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Μπεν. Στα θετικά; Μέτρα ένα StEAller φραντσάιζ λιγότερο.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Μαρτίου 2016 από την UIP