O Μπαμπάς Γύρισε
του Sean Anders. Με τους Will Ferrell, Mark Wahlberg, Linda Cardellini, Hannibal Buress, Paul Scheer, Bobby Cannavale, Thomas Haden Church, Billy Slaughter
Πατέρας ή Μπαμπάς?
του zerVo (@moviesltd) 
Ειλικρινά δεν το θυμόμουν και ούτε καν μου κίνησε την περιέργεια να το αναψηλαφίσω, όταν τις προάλλες έκανε πρεμιέρα η βραβευμένη με όσκαρ πλέον, διασκευασμένου σεναρίου, δημιουργία του. Είχα τραβήξει βλέπεις τέτοια ταραχή και βάσανο παρακολουθώντας εκείνο το τραγικό και καθόλου αστείο The Other Guys, που είχα σβήσει μονοκοντυλιά το όνομα του ντιρέκτορα του, Adam McKay. σκηνοθέτη πρόσφατα του The Big Short δηλαδή και τωρινού παραγωγού στο Daddy's Home. Που, οκ, μέτρια κομεντί το αποκαλείς, κάκιστη όμως δεν την λες, όπως συνέβη δηλαδή και τότε, που σύσσωμη η ομάδα που ξανασυναντιέται κι εδώ, είχε φροντίσει για να φτιάξει ένα απαίσιο αντίγραφο του Lethal Weapon.
Μαράζι το έχει ο καλοσυνάτος, υπεύθυνος ραδιοφωνικού σταθμού Νταγκ, κάποια στιγμή τα δύο μικρά παιδιά της αγαπημένης του γυναίκας, από τον προηγούμενο γάμο της, να τον αποκαλέσουν μπαμπά. Όπως του αξίζει δηλαδή, αφού με την στοργή που τους μοιράζει, μην χαλώντας τους το παραμικρό χατίρι, θα έπρεπε να έχει κερδίσει ήδη την καρδιά τους και όχι αντιθέτως την διαρκώς οργισμένη τους αντίδραση. Κι εκεί που τα πράγματα θα δείξουν να στρώνουν, εντελώς αναπάντεχα κι από το πουθενά, στην ζωή της φαμίλιας θα εισβάλει ο Ντάστυ, ο πρώην άντρας της όμορφης Σάρα και λατρεμένος των πιτσιρίκων, όντας ο φυσικός τους πατέρας. Η κόντρα ανάμεσα στους δύο επίδοξους μπαμπάδες, μόλις ξεκινά...
Duel που διαθέτει υπόβαθρο, από την μια μεριά φυσικά του άτσαλου και αρούκατου Μπραντ, να πάρει με το μέρος του τα παιδάκια, που ακόμη και πριν από λίγες ημέρες τον ζωγράφιζαν στα σκίτσα της φαμίλιας με κεφάλια κομμένα να καίγεται στην κόλαση, από την άλλη όμως του αθλητικού και καλογυμνασμένου Ντάστυ, να κερδίσει με προσπάθεια, την αγάπη της πάλαι ποτέ λατρεμένης του κυράς. Από την ώρα που θα εισβάλει στο σπίτι, κυριολεκτικά από το πουθενά, ο ανακατωσούρας, θα επικρατήσει ένα πρωτοφανές αλαλούμ, που ναι μεν θα βγάλει κερδισμένα τα παιδάκια, αφού όλες τους οι απαιτήσεις θα γίνουν πραγματικότητα, θα ζορίσει όμως την Κυρία του σπιτιού, με την ανωριμότητα που θα επιδείξουν ο ex και ο νυν κανακάρης της.
Καμία πρωτοτυπία και χιούμορ που αγκαλιάζει το ανέμπνευστο σλάπστικ, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της ταινίας που υπογράφει ο δημιουργός μετριότατων στιγμών του είδους σαν το δεύτερο Horrible Bosses και σεναριογράφος του We're The Millers και του (Έλεος) Dumb And Dumber To, Sean Anders. Τα ανέκδοτα παρατραβηγμένα και πιο πολύ παγωμένα, σε κάποιες στιγμές τονίζονται με την ύπαρξη κακογραμμένων ειδικών εφέ, με συνέπεια πιο πολύ να καταλήγουν βαρετά, αντί για διασκεδαστικά. Εξαίρεση στην αστοχία - μέχρι και η ανικανότητα του να αποκτήσει κανείς παιδί με φυσιολογικό τρόπο πέφτει άτσαλα στο τραπέζι - ορίζει η από το πουθενά παρουσία ενός έγχρωμου εργάτη, που ας πούμε τα καυστικά του σχόλια, κάνουν το χειλάκι να σκάσει ένα κάποιο χαμόγελο. Ίσως και του πολυλογά αφεντικού, που οι πομπώδεις παραβολές του όμως, δεν είναι πάντα διασκεδαστικές.
Από τον κρύο και ελάχιστα δημοφιλή στα μέρη μας Will Ferrell δεν ανέμενα και πολλά πράγματα για να είμαι ειλικρινής. Ο ρόλος του καλοκάγαθου, πλην ανίκανου να καταφέρει το παραμικρό χειρωνακτικά, του πηγαίνει γάντι, όταν αρχίζει τις φωνές και τις παλαβομάρες όμως (η σεκάνς του αγώνα NBA είναι μια καταστροφή) υπάρχει θέμα σοβαρό. Ο έτερος Καππαδόκης Mark Wahlberg είναι προφανώς άλλου ερμηνευτικού επιπέδου, άσχετα αν εδώ κάνει την πλάκα του, πετώντας t-shirt στον αέρα για να επιδείξει τα ποντίκια ή κατεβάζοντας εντέχνως την φόρμα για να αποκαλύψει (στους λοιπούς φυσικά) τα κρυφά κάλλη του.
Μια κωμωδία του σωρού είναι λοιπόν το Daddy's Home, από αυτές που έχουν φτιαχτεί για να γεμίζουν τα χαλαρά Κυριακάκτικα μεσημέρια, ώρα που οι απαιτήσεις είναι λιγοστές και όλα όσα γράφουν στην οθόνη κυλούν χωρίς πολλούς πολλούς προβληματισμούς και ζόρια...
Duel που διαθέτει υπόβαθρο, από την μια μεριά φυσικά του άτσαλου και αρούκατου Μπραντ, να πάρει με το μέρος του τα παιδάκια, που ακόμη και πριν από λίγες ημέρες τον ζωγράφιζαν στα σκίτσα της φαμίλιας με κεφάλια κομμένα να καίγεται στην κόλαση, από την άλλη όμως του αθλητικού και καλογυμνασμένου Ντάστυ, να κερδίσει με προσπάθεια, την αγάπη της πάλαι ποτέ λατρεμένης του κυράς. Από την ώρα που θα εισβάλει στο σπίτι, κυριολεκτικά από το πουθενά, ο ανακατωσούρας, θα επικρατήσει ένα πρωτοφανές αλαλούμ, που ναι μεν θα βγάλει κερδισμένα τα παιδάκια, αφού όλες τους οι απαιτήσεις θα γίνουν πραγματικότητα, θα ζορίσει όμως την Κυρία του σπιτιού, με την ανωριμότητα που θα επιδείξουν ο ex και ο νυν κανακάρης της.
Καμία πρωτοτυπία και χιούμορ που αγκαλιάζει το ανέμπνευστο σλάπστικ, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της ταινίας που υπογράφει ο δημιουργός μετριότατων στιγμών του είδους σαν το δεύτερο Horrible Bosses και σεναριογράφος του We're The Millers και του (Έλεος) Dumb And Dumber To, Sean Anders. Τα ανέκδοτα παρατραβηγμένα και πιο πολύ παγωμένα, σε κάποιες στιγμές τονίζονται με την ύπαρξη κακογραμμένων ειδικών εφέ, με συνέπεια πιο πολύ να καταλήγουν βαρετά, αντί για διασκεδαστικά. Εξαίρεση στην αστοχία - μέχρι και η ανικανότητα του να αποκτήσει κανείς παιδί με φυσιολογικό τρόπο πέφτει άτσαλα στο τραπέζι - ορίζει η από το πουθενά παρουσία ενός έγχρωμου εργάτη, που ας πούμε τα καυστικά του σχόλια, κάνουν το χειλάκι να σκάσει ένα κάποιο χαμόγελο. Ίσως και του πολυλογά αφεντικού, που οι πομπώδεις παραβολές του όμως, δεν είναι πάντα διασκεδαστικές.
Από τον κρύο και ελάχιστα δημοφιλή στα μέρη μας Will Ferrell δεν ανέμενα και πολλά πράγματα για να είμαι ειλικρινής. Ο ρόλος του καλοκάγαθου, πλην ανίκανου να καταφέρει το παραμικρό χειρωνακτικά, του πηγαίνει γάντι, όταν αρχίζει τις φωνές και τις παλαβομάρες όμως (η σεκάνς του αγώνα NBA είναι μια καταστροφή) υπάρχει θέμα σοβαρό. Ο έτερος Καππαδόκης Mark Wahlberg είναι προφανώς άλλου ερμηνευτικού επιπέδου, άσχετα αν εδώ κάνει την πλάκα του, πετώντας t-shirt στον αέρα για να επιδείξει τα ποντίκια ή κατεβάζοντας εντέχνως την φόρμα για να αποκαλύψει (στους λοιπούς φυσικά) τα κρυφά κάλλη του.
Μια κωμωδία του σωρού είναι λοιπόν το Daddy's Home, από αυτές που έχουν φτιαχτεί για να γεμίζουν τα χαλαρά Κυριακάκτικα μεσημέρια, ώρα που οι απαιτήσεις είναι λιγοστές και όλα όσα γράφουν στην οθόνη κυλούν χωρίς πολλούς πολλούς προβληματισμούς και ζόρια...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Μαρτίου 2016 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική