Δεσμοί αίματος
του Grimur Hakonarson. Με τους Sigurdur Sigurjonsson, Theodor Juliusson, Charlotte Boving, Jon Benonysson, Gudrun Sigurbjornsdottir, Sveinn Olafur Gunnarsson, Jorundur Ragnarsson, Thorleifur Einarsson
Άνθρωποι και κριάρια!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Κάτω από το παγωμένο χιόνι πάλλονται καυτές καρδιές, γεμάτες αίμα
Εντάξει, παράξενη χώρα η Ισλανδία, έτσι; Απόκοσμα τοπία, σχεδόν σεληνιακά. Παγωμένη και χιονισμένη ύπαιθρος – η χώρα βρίσκεται κοντά στον αρκτικό κύκλο, μην το ξεχνάμε αυτό. Ηφαίστεια και θερμοπίδακες γκέιζερ: τα καυτά αυτά νερά δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο! Οι κάτοικοι της χώρας βίωσαν τη δική τους οικονομική κρίση, δεν ζήτησαν τη βοήθεια κανενός και τώρα, εν αντιθέσει πχ με τη χώρα μας, έχουν αρχίσει να ορθοποδούν, χωρίς να είναι υποτελείς σε κανέναν. Έχουν βγάλει και την Bjork, μην το ξεχνάμε κι αυτό! Περίεργοι τύποι. Ωραίοι τύποι. Και κάνουν και καλές ταινίες. Πολύ καλές. Όπως τούτη εδώ.
Ο Grimur Hakonarson είναι πεπειραμένος ντοκιμαντερίστας. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που έχει γυρίσει. Αποτέλεσε την υποψηφιότητα της Ισλανδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ (δεν μπήκε στην προκαταρκτική εννιάδα ούτε προφανώς και στην τελική πεντάδα). Έλαβε μέρος στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του περασμένου φεστιβάλ των Καννών όπου τιμήθηκε και με το βραβείο του. Συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του δικού μας φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου τιμήθηκε με τον Χρυσό Αλέξανδρο καλύτερης ταινίας. Γενικώς, στα φεστιβάλ τα πάει εξαιρετικά. Ήρθε η ώρα να δείξουμε όλοι ως θεατές πως μπορούμε να λατρέψουμε μια ταινία και να την υποστηρίξουμε, τη στιγμή που επιζητά τη λατρεία και την υποστήριξή μας. Τα αξίζει γιατί πρόκειται για ένα πραγματικά σπουδαίο φιλμ.
Η υπόθεση: Ο Γκούμι και ο Κίντι είναι δύο μεσήλικα (και βάλε) αδέλφια που ζουν σε δύο γειτονικές φάρμες μιας απομονωμένης κοιλάδας στην Ισλανδία, εκτρέφοντας πρόβατα. Τα κοπάδια τους έχουν ρίζες σε αρχαίες φυλές και τα κριάρια τους συχνά πυκνά κερδίζουν βραβεία ως τα καλύτερα της χώρας! Είναι και οι δύο πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, είναι και οι δύο ανύπαντροι (μιας που δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες στην περιοχή) κι έχουν να μιλήσουν ο ένας στον άλλο για περισσότερο από 40 χρόνια! Ένα πείσμα, μια παρεξήγηση είναι η αιτία και ο ανταγωνισμός και ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει να κάνουν βήματα για επαναπροσέγγιση. Τα πράγματα θα διαφοροποιηθούν δραματικά όταν ο Γκούμι διαπιστώσει ότι το πρόσφατα βραβευμένο κριάρι του Κίντι έχει σημάδια μιας θανατηφόρου και ανίατης νόσου, της Scrapie, κάτι ανάλογο με την σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια ή νόσο των τρελών αγελάδων όπως έγινε γνωστή.
Εξαιτίας της τρομερής μεταδοτικότητας της νόσου η μόνη «θεραπεία» είναι η σφαγή όλου του κοπαδιού, το θάψιμο των σφαγμένων και η καλή απολύμανση της περιοχής. Και για δύο χρόνια δεν μπορούν να εκτραφούν άλλα πρόβατα εκεί που εντοπίστηκε κρούσμα. Όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί κάτι σαν θανατική ποινή για τους εκτροφείς. Ο Κίντι αντιδρά στην κατάσταση χρησιμοποιώντας το ντουφέκι του και ο Γκούμι χρησιμοποιώντας το μυαλό του. Όμως, καθώς οι κρατικοί λειτουργοί σφίγγουν τον κλοιό, τα δύο αδέλφια θα πρέπει να βρουν τρόπο να συνενοηθούν προκειμένου να σώσουν την αρχαία ράτσα των προβάτων τους - αλλά και τους εαυτούς τους - από την εξάλειψη.
Η άποψή μας: Εντάξει, δεν μου έχει ξανατύχει να βρεθώ απέναντι σε ταινία στην οποία θα μπορώ να χρησιμοποιήσω και τις γνώσεις μου ως διπλωματούχου κτηνιάτρου! Οπότε, επειδή παίζει βασικό ρόλο στην κατανόηση των επί της μεγάλης οθόνης συμβάντων καλό είναι να γνωρίζετε δύο πράγματα παραπάνω από επιστημονικής απόψεως. H «Τρομώδης νόσος» (ή Scrapie στα αγγλικά), είναι μια θανατηφόρος νευροεκφυλιστική νόσος που προσβάλει τον εγκέφαλο προβάτων και αιγών με κύρια κλινικά συμπτώματα την αστάθεια στο βάδισμα και την απώλεια προσανατολισμού. Τα αιγοπρόβατα όταν πάσχουν από την ασθένεια αυτή, εμφανίζουν νευρικότητα, αναπηδούν στα μπροστινά πόδια, ταλαντεύονται, τρέμουν, έχουν έντονη σιαλόρροια κατά τη μάσηση, ξύνονται χαρακτηριστικά και τελικά πεθαίνουν. Συμπτώματα εμφανίζουν συνήθως ζώα ηλικίας δύο έως πέντε ετών. Η ασθένεια οφείλεται σε μολυσματική πρωτεΐνη και ανήκει στην ομάδα των μεταδοτικών σπογγωδών εγκεφαλοπαθειών.
Ως κτηνίατρος λοιπόν θα έκανα ότι κάνει και η συνάδελφος στην ταινία: θα έδινα εντολή να θανατωθούν τα κοπάδια και θα έλεγχα εξονυχιστικά αν τηρείται ο νόμος κι αν γίνεται η δέουσα απολύμανση. Αυτό που κάνει ο Γκούμι δηλαδή (θα το δείτε, να μην σας χαλάω και τις εκπλήξεις της ταινίας) είναι παράνομο, μιας που διακινδυνεύει τόσο την παραμονή όσο και την εξάπλωση της νόσου. Ως κριτικός κινηματογράφου, τώρα, μόνο διθυράμβους έχω να γράψω για το Rams / Hrutar. Ο σκηνοθέτης της περιγράφει τον τρόπο ζωής μιας κοινωνίας ανθρώπων, άρρηκτα συνδεδεμένων με τα ζώα τους. Χωρίς την καθημερινά ρουτίνα της περιποίησης των ζωντανών, απλά δεν έχουν ζωή! Τα αγαπάνε τα πρόβατά τους και δεν υπάρχει ζωή χωρίς αυτά. Όλοι έχουν το ρόλο τους κι όλοι τον κουβαλάνε με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα. Ακόμα και ο σκύλος της ταινίας λειτουργεί ως ταχυδρομικό... περιστέρι: έξυπνος και εξ ανάγκης χρήσιμος εκεί που πρέπει. Από την άλλη, η σχέση των δύο αδελφών σκιαγραφείται εξαιρετικά. Αψύς, στιβαρός σωματικά και παρορμητικός ο Κίντι από τη μια, εύστροφος, πιο χαμηλών τόνων και περισσότερο αποφασιστικός ο Γκούμι. Με τις τεράστιες γενειάδες τους (δεν είναι χίπστερς οι άνθρωποι, κάνει κρύο στην Ισλανδία, οπότε το μούσι είναι ένας ακόμα τρόπος για να μένει ζεστό το πρόσωπό τους) να κυριαρχούν στο παρουσιαστικό τους, σαφώς και διαφέρουν από τους καλοντυμένους και καλοξυρισμένους εκπροσώπους της πολιτείας «από το Νότο», από την πρωτεύουσα, από τον... πολιτισμό. Ο σκηνοθέτης στήνει εξαιρετικά την ταινία του, την εξελίσσει μεστά, δημιουργεί σκηνές με χιούμορ για να φτάσει στην κορύφωση του φινάλε.
Ένα φινάλε από τα πιο μεγαλοπρεπή συναισθηματικά, από τα πιο συγκινητικά, από τα πλέον υπέροχα που έχουμε δει τελευταία. Εκεί, σε ένα λαγούμι μέσα στο χιόνι, σαν μια άλλη μήτρα της φύσης, τα δύο αδέλφια, γυμνά ψυχικά και σωματικά, θα ζεστάνουν το είναι μας. Καταπληκτικό!
Η υπόθεση: Ο Γκούμι και ο Κίντι είναι δύο μεσήλικα (και βάλε) αδέλφια που ζουν σε δύο γειτονικές φάρμες μιας απομονωμένης κοιλάδας στην Ισλανδία, εκτρέφοντας πρόβατα. Τα κοπάδια τους έχουν ρίζες σε αρχαίες φυλές και τα κριάρια τους συχνά πυκνά κερδίζουν βραβεία ως τα καλύτερα της χώρας! Είναι και οι δύο πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, είναι και οι δύο ανύπαντροι (μιας που δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες στην περιοχή) κι έχουν να μιλήσουν ο ένας στον άλλο για περισσότερο από 40 χρόνια! Ένα πείσμα, μια παρεξήγηση είναι η αιτία και ο ανταγωνισμός και ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει να κάνουν βήματα για επαναπροσέγγιση. Τα πράγματα θα διαφοροποιηθούν δραματικά όταν ο Γκούμι διαπιστώσει ότι το πρόσφατα βραβευμένο κριάρι του Κίντι έχει σημάδια μιας θανατηφόρου και ανίατης νόσου, της Scrapie, κάτι ανάλογο με την σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια ή νόσο των τρελών αγελάδων όπως έγινε γνωστή.
Εξαιτίας της τρομερής μεταδοτικότητας της νόσου η μόνη «θεραπεία» είναι η σφαγή όλου του κοπαδιού, το θάψιμο των σφαγμένων και η καλή απολύμανση της περιοχής. Και για δύο χρόνια δεν μπορούν να εκτραφούν άλλα πρόβατα εκεί που εντοπίστηκε κρούσμα. Όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί κάτι σαν θανατική ποινή για τους εκτροφείς. Ο Κίντι αντιδρά στην κατάσταση χρησιμοποιώντας το ντουφέκι του και ο Γκούμι χρησιμοποιώντας το μυαλό του. Όμως, καθώς οι κρατικοί λειτουργοί σφίγγουν τον κλοιό, τα δύο αδέλφια θα πρέπει να βρουν τρόπο να συνενοηθούν προκειμένου να σώσουν την αρχαία ράτσα των προβάτων τους - αλλά και τους εαυτούς τους - από την εξάλειψη.
Η άποψή μας: Εντάξει, δεν μου έχει ξανατύχει να βρεθώ απέναντι σε ταινία στην οποία θα μπορώ να χρησιμοποιήσω και τις γνώσεις μου ως διπλωματούχου κτηνιάτρου! Οπότε, επειδή παίζει βασικό ρόλο στην κατανόηση των επί της μεγάλης οθόνης συμβάντων καλό είναι να γνωρίζετε δύο πράγματα παραπάνω από επιστημονικής απόψεως. H «Τρομώδης νόσος» (ή Scrapie στα αγγλικά), είναι μια θανατηφόρος νευροεκφυλιστική νόσος που προσβάλει τον εγκέφαλο προβάτων και αιγών με κύρια κλινικά συμπτώματα την αστάθεια στο βάδισμα και την απώλεια προσανατολισμού. Τα αιγοπρόβατα όταν πάσχουν από την ασθένεια αυτή, εμφανίζουν νευρικότητα, αναπηδούν στα μπροστινά πόδια, ταλαντεύονται, τρέμουν, έχουν έντονη σιαλόρροια κατά τη μάσηση, ξύνονται χαρακτηριστικά και τελικά πεθαίνουν. Συμπτώματα εμφανίζουν συνήθως ζώα ηλικίας δύο έως πέντε ετών. Η ασθένεια οφείλεται σε μολυσματική πρωτεΐνη και ανήκει στην ομάδα των μεταδοτικών σπογγωδών εγκεφαλοπαθειών.
Ως κτηνίατρος λοιπόν θα έκανα ότι κάνει και η συνάδελφος στην ταινία: θα έδινα εντολή να θανατωθούν τα κοπάδια και θα έλεγχα εξονυχιστικά αν τηρείται ο νόμος κι αν γίνεται η δέουσα απολύμανση. Αυτό που κάνει ο Γκούμι δηλαδή (θα το δείτε, να μην σας χαλάω και τις εκπλήξεις της ταινίας) είναι παράνομο, μιας που διακινδυνεύει τόσο την παραμονή όσο και την εξάπλωση της νόσου. Ως κριτικός κινηματογράφου, τώρα, μόνο διθυράμβους έχω να γράψω για το Rams / Hrutar. Ο σκηνοθέτης της περιγράφει τον τρόπο ζωής μιας κοινωνίας ανθρώπων, άρρηκτα συνδεδεμένων με τα ζώα τους. Χωρίς την καθημερινά ρουτίνα της περιποίησης των ζωντανών, απλά δεν έχουν ζωή! Τα αγαπάνε τα πρόβατά τους και δεν υπάρχει ζωή χωρίς αυτά. Όλοι έχουν το ρόλο τους κι όλοι τον κουβαλάνε με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα. Ακόμα και ο σκύλος της ταινίας λειτουργεί ως ταχυδρομικό... περιστέρι: έξυπνος και εξ ανάγκης χρήσιμος εκεί που πρέπει. Από την άλλη, η σχέση των δύο αδελφών σκιαγραφείται εξαιρετικά. Αψύς, στιβαρός σωματικά και παρορμητικός ο Κίντι από τη μια, εύστροφος, πιο χαμηλών τόνων και περισσότερο αποφασιστικός ο Γκούμι. Με τις τεράστιες γενειάδες τους (δεν είναι χίπστερς οι άνθρωποι, κάνει κρύο στην Ισλανδία, οπότε το μούσι είναι ένας ακόμα τρόπος για να μένει ζεστό το πρόσωπό τους) να κυριαρχούν στο παρουσιαστικό τους, σαφώς και διαφέρουν από τους καλοντυμένους και καλοξυρισμένους εκπροσώπους της πολιτείας «από το Νότο», από την πρωτεύουσα, από τον... πολιτισμό. Ο σκηνοθέτης στήνει εξαιρετικά την ταινία του, την εξελίσσει μεστά, δημιουργεί σκηνές με χιούμορ για να φτάσει στην κορύφωση του φινάλε.
Ένα φινάλε από τα πιο μεγαλοπρεπή συναισθηματικά, από τα πιο συγκινητικά, από τα πλέον υπέροχα που έχουμε δει τελευταία. Εκεί, σε ένα λαγούμι μέσα στο χιόνι, σαν μια άλλη μήτρα της φύσης, τα δύο αδέλφια, γυμνά ψυχικά και σωματικά, θα ζεστάνουν το είναι μας. Καταπληκτικό!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιανουαρίου 2015 από την Ama Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική