του J. J. Abrams. Με τους Harrison Ford, Mark Hamill, Carrie Fisher, Adam Driver, Daisy Ridley, John Boyega, Oscar Isaac, Lupita Nyong'o, Andy Serkis, Domhnall Gleeson, Anthony Daniels, Peter Mayhew, Max von Sydow
May The Force Become Yours J.J.
του gaRis (@takisgaris)
Ξεκινάω με υπότιτλοι ναούμ αλά (και μπίφα) Star Wars στο λοξώς πλαγιαστό με αρχικαρασκόρ John Williams στη διαπασάουα. Γιατί εσείς το ζητήσατε. Σας ήφερα Χαν Σόλο, Πριγκίπισσα Λέια (που προήχθη σε Στρατηγίνα της Αντίστασης μετά από 30χρόνια) και Τσιουμπάκα, και Ση-θρη Πι Οου κι όλα τα μπλιμπλίκια και κλαμπατσίμπανα και τον ίδιο τον Λουκ Σκάιγουόκερ γιατί, είπαμαν, εσείς το ζητήσατε. Με διακόσα μύρια κασαδούρα που εξαρχής προεβλέφθη ότι θα αβγατίσουν στα διακόσα σαράντα από Πέμπτη ως Δευτέρα (ένα 4ημερο προβολής). Ο George Lucas ελτιντί έχει πουληθεί στη Disney γιατί κόρωσε λέει και δε δύναται να σας ικανοποιήσει, αφού σας ήρμεξε τις πορτοφόλες με τρία (3) αισχρά πρηκουέλια episodes που στείλανε το διαγαλαξιακό franchise στα τάρταρα της κινηματογραφικής αβύσσου. Έχει περάσει δεκαετία από τότενες και τα εκατομμύρια των φάνς είναι στα κιγκλιδώματα και ψωλοβαρούν τρίγωνα κάλαντα περιμένοντας τον μεσσία που θα νεκραναστήσει την έτερη ποπ κάλτσουρ ονείρωξη στο λευκό πανί. Είπα έτερη γιατί υπάρχει και η άλλη - το αντίπαλο γκιγκάστικ δέος, οι Trekkies.
Οπότανες το πράμα μιλά μόνο του και η επιλογή ψυχαναγκαστική: Ο J.J. Abrams διέσωσε το Έντερπράιζ – αυτός θα κληθεί να αναγεννήσει τη χαμένη Δύναμη. Ο J.J. Abrams είναι το παιδί για όλες τις δουλειές. Έχει καταπιεί Spielberg (Super 8) και Star Trek και Mission Impossible και τα ρεύεται κιόλας, προς τέρψη κι αγαλλίαση του αλλαλάζοντος κοινού των τιτανοτεραστίων σπαζοταμιακών φλικς και των producers που αυτόματα θέλουν ανεξαιρέτως να τον υιοθετήσουν. Κλαίει η Paramount που ο Abrams θα γυρίσει δυο ακόμη επεισόδια στην επόμενη 4ετία για το στούντιο του Μίκυ Μάου. Εσείς εξακολουθείτε να αναμένετε κριτική για το νέο Star Wars, εγώ πάλι το αντιλαμβάνομαι ως φρικαλέα ανωφελές χάσιμο χρόνου. Όπως το Harry Potter, το Hunger Games και παγαίνοντας εις τα οπίσω, το Lord Of The Rings. Καταδικασμένα να φέρουν τον κόσμο στην αίθουσα, να αγοράσει φαντασία, εφφέδες και μπόλικη νοστάλτζια. Δεν είμαι ενάντια στη μαζική συμμετοχή, ο σινεμάς είναι λαϊκό θέαμα και μετά (κάτι που μοιάζει με) Τέχνη. Όμως εδώ μιλάμε για event. Πριν-κατά-μετά από οτιδήποτε άλλο.
Ο Τζέτζης είναι ένας ευφυής κινηματογραφικός Κραουνάκης. Έχει κάνει κτήμα την ποιότητα των προγεννητόρων της τέχνης του και τη βάζει στο μίξερ σερβίροντάς τη σε εύληπτη, ποπ μορφή. Ελλείψει Χατζιδάκι είναι δε μπεστ νεξτ θηνγκ. Το ίδιο ο Abrams. Μιξάρει την τρελοπαρέα των Μουσάτων από τα παιδικά του 70s κι από δω πάνε κι άλλοι. Φέρνει πίσω τους χαρακωμένους από το χρόνο παλαίουρες και τους παντρεύει με ένα ζμπάρο φιλόδοξα νεούδια (Adam Driver, Daisy Ridley, John Boyega, Oscar Isaac κατάπως τους έταξα με σειρά αρεσκείας). Αυτό το Στάργουορς είναι δι εμέ πιότερο reboot. Γυναίκες στην παρέξω; Θηλυκός Τζεντάι μπαίνει αλλαγή στο παιχνίδι. Μα που είναι οι μαύροι στο παρκέ; Παίξε αγόρι μου μπροστά να αποκατασταθεί η αμέλεια. Κι ένας βροντερός σκασμός εκατομμυρίων για να φτιαχτούν ρομπότες και αερομαχίες στο πλήρες σκονισμένο βίντατζ για να αναστενάξουν οι σαραντοπενηντάρηδες το «έρημα νιάτα».
Θες σενάριο; Παρά τον πολύ Lawrence Kasdan της Αυτοκρατορίας Αντεπιτίθεται (το απόλυτο νο2 που ξεπερνά το ορίτζιναλ), η πλοκή είναι προσχηματική, η (αντι-ναζιστική) ιδεολογία σιμπλιστικά παρωχημένη και το μεγάλο τουίστ λάθος επιλογή, κάψιμο του σημαντικότερου χαρτιού της ένδοξης διασυμπαντικής σάγκα. Με απλές κουβέντες, Ο Πόλεμος των Άστρων δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης μετά την Επιστροφή των Τζεντάι και πέρα. Ο J.J. έσωσε προσωρινά την μπάνκα, μένοντας στην ιστορία ως μεγαλύτερος σκηνοθέτης χωρίς προσωπική υπογραφή. Όπως και ο Γκαρής ταπεινά δηλώνει ότι σέβεται το κοινό των ρημπουτιασμένων Jurassic World, Star Wars και του ξέχειλου Marvel Universe αλλά δε συμμετέχει στο πάρτυ, μολονότι ευχόμενος καλή σας διασκέδαση.
Ο Τζέτζης είναι ένας ευφυής κινηματογραφικός Κραουνάκης. Έχει κάνει κτήμα την ποιότητα των προγεννητόρων της τέχνης του και τη βάζει στο μίξερ σερβίροντάς τη σε εύληπτη, ποπ μορφή. Ελλείψει Χατζιδάκι είναι δε μπεστ νεξτ θηνγκ. Το ίδιο ο Abrams. Μιξάρει την τρελοπαρέα των Μουσάτων από τα παιδικά του 70s κι από δω πάνε κι άλλοι. Φέρνει πίσω τους χαρακωμένους από το χρόνο παλαίουρες και τους παντρεύει με ένα ζμπάρο φιλόδοξα νεούδια (Adam Driver, Daisy Ridley, John Boyega, Oscar Isaac κατάπως τους έταξα με σειρά αρεσκείας). Αυτό το Στάργουορς είναι δι εμέ πιότερο reboot. Γυναίκες στην παρέξω; Θηλυκός Τζεντάι μπαίνει αλλαγή στο παιχνίδι. Μα που είναι οι μαύροι στο παρκέ; Παίξε αγόρι μου μπροστά να αποκατασταθεί η αμέλεια. Κι ένας βροντερός σκασμός εκατομμυρίων για να φτιαχτούν ρομπότες και αερομαχίες στο πλήρες σκονισμένο βίντατζ για να αναστενάξουν οι σαραντοπενηντάρηδες το «έρημα νιάτα».
Θες σενάριο; Παρά τον πολύ Lawrence Kasdan της Αυτοκρατορίας Αντεπιτίθεται (το απόλυτο νο2 που ξεπερνά το ορίτζιναλ), η πλοκή είναι προσχηματική, η (αντι-ναζιστική) ιδεολογία σιμπλιστικά παρωχημένη και το μεγάλο τουίστ λάθος επιλογή, κάψιμο του σημαντικότερου χαρτιού της ένδοξης διασυμπαντικής σάγκα. Με απλές κουβέντες, Ο Πόλεμος των Άστρων δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης μετά την Επιστροφή των Τζεντάι και πέρα. Ο J.J. έσωσε προσωρινά την μπάνκα, μένοντας στην ιστορία ως μεγαλύτερος σκηνοθέτης χωρίς προσωπική υπογραφή. Όπως και ο Γκαρής ταπεινά δηλώνει ότι σέβεται το κοινό των ρημπουτιασμένων Jurassic World, Star Wars και του ξέχειλου Marvel Universe αλλά δε συμμετέχει στο πάρτυ, μολονότι ευχόμενος καλή σας διασκέδαση.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Δεκεμβρίου 2015 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική