Με σειρά εξαφάνισης
του Hans Petter Moland. Με τους Stellan Skarsgård, Pål Sverre Hagen, Bruno Ganz, Kristofer Hivju, Birgitte Hjort Sørensen, Jakob Oftebro
Fargo αλά... νορβηγικά
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Το χιόνι βάφτηκε κόκκινο...
Στις χώρες του βορρά, εκεί που υπάρχει παντού χιόνι και σχεδόν ποτέ καυτός ήλιος, είναι ανεπτυγμένο και λειτουργικό ως έννοια και ως εφαρμογή το «κράτος πρόνοιας». Στο νότο δεν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο: εκεί βολεύονται (βολευόμαστε) με τον ήλιο! Μια από τις πολλές αλήθειες που λέγονται μεταξύ σοβαρού και αστείου σε τούτη την εξαιρετική, μελαγχολική, ματωμένη, υπαρξιακή κωμωδία. Μια ταινία με ιδιαίτερο νορβηγικό χρώμα, χωρίς να απεμπολεί την παγκοσμιότητά της. Οι Νορβηγοί μαζεύουν από το χιόνι τα σκατά των κατοικιδίων τους, κάτι αδιανόητο σε σημείο χλευασμού για τους Βαλκάνιους Σέρβους! Στις φυλακές της Νορβηγίας όλοι είναι ευγενικοί, δεν γίνονται βιασμοί κι αν δουλέψεις ως φυλακισμένος σου κολλάνε κι ένσημα! Στη Νορβηγία οι δεξιοί είναι κουστουμαρισμένοι, με γραβάτες – όπως και οι γκάνγκστερ! – και το κόμμα της Αγροτιάς δίνει τον αγώνα τον καλό! Στη Νορβηγία κάποιος μπορεί ταυτόχρονα να είναι έμπορος κοκαϊνης, να είναι vegan, να αγαπάει την... τέχνη, να είναι ρατσιστής (όλο αναφέρεται στους Σέρβους ως Αλβανούς και τους Αλβανούς τους στολίζει με διάφορα κοσμητικά) και να είναι και μισογύνης – σε σημείο να δίνει γροθιά στην πρώην γυναίκα του! Να είστε σίγουροι: αυτή είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε.
Επτά μεγάλου μήκους ταινίες μυθοπλασίας έχει γυρίσει μέχρι τώρα ο Νορβηγός Hans Petter Moland. Στις τέσσερις από αυτές πρωταγωνιστεί ο Σουηδός Stellan Skarsgård. Ενδιαφέρον το δίδυμο, πολύ καλές οι ταινίες που έχουν γυρίσει μαζί και είναι ολοφάνερο πως τα χνώτα τους ταιριάζουν. Να σημειώσουμε εδώ πληροφοριακά πως η συγκεκριμένη ταινία έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ Βερολίνου το 2014.
Η υπόθεση: Ο Νιλς Ντίκμαν είναι ένας Σουηδός που ζει μαζί με τη γυναίκα του και τον ενήλικο γιο του σε μια μονίμως σκεπασμένη από χιόνι γωνιά της Νορβηγίας. Έχει μόλις ανακηρυχθεί «πολίτης της χρονιάς» για τον ζήλο με τον οποίο κάνει τη δουλειά του: οδηγεί ένα τεραστίων διαστάσεων κίτρινο εκχιονιστικό μηχάνημα διατηρώντας τους δρόμους καθαρούς και τα βουνά προσβάσιμα στo αφιλόξενο παγωμένο τοπίο, όπου μένει. Η ζωή του θα αλλάξει όταν ο γιος του βρίσκεται νεκρός.
«Overdose» ναρκωτικών αποφαίνεται η ιατροδικαστική εξέταση για το θάνατο του παιδιού του, ο Νιλς όμως δεν πείθεται. Κι όταν μαθαίνει από αξιόπιστη πηγή πως ο γιος του εντέλει δολοφονήθηκε, αποφασίζει να εκδικηθεί το θάνατό του. Η απόφασή του αυτή θα τον φέρει αντιμέτωπο με συμμορίες που διακινούν ναρκωτικά (κοκαΐνη κατά βάση). Οι ανταγωνιστές είναι δύο: μια συμμορία Νορβηγών με αρχηγό τον «Κόμη» και μια συμμορία Σέρβων με αρχηγό τον «Πάπα». Και τα πτώματα αυξάνονται συνεχώς σε αριθμό, με σειρά εξαφάνισης...
Η άποψή μας: Το «Fargo» είναι μία από τις καλύτερες ταινίες των αδελφών Coen. Μια κατάμαυρη κωμωδία, ιδιαιτέρως κυνική, που καυτηριάζει την απληστία αλλά και την απροσμέτριτη βλακεία των Αμερικάνων, με φόντο το λευκότερο λευκό χιόνι ever, λερό από τα χυμένα μυαλά και το αίμα των... αθώων που το στιγματίζει. Στον κόσμο των Coen δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Ο μικροαστισμός αναπαράγεται και διαιωνίζεται και ο νόμος δεν μπορεί να κάνει και πολλά, όντας μέρος του προβλήματος και ουχί η λύση του.
Ο ταλαντούχος Hans Petter Moland δεν μπορεί παρά να είχε στο μυαλό του το «Fargo» όταν γύριζε αυτήν την ταινία. Μόνο που ο κυνισμός του είναι λιγότερο... κυνικός και εντέλει υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ και μια ανθρωπιά εμφανίζεται εκεί που δεν την περιμένεις. Πχ, όταν οι Σέρβοι ψάχνοντας το γιο του Νορβηγού αρχιμαφιόζου αντιπάλου τους φτάνουν σε ένα χιονοδρομικό κέντρο – θέρετρο, απολαμβάνουν αυτά που βλέπουν σαν μικρά παιδιά. Ο χαροκαμένος πατέρας «Πάπα» μέχρι που χαμογελάει βλέποντας σπαρταριστή τη ζωή να περνάει ολοζώντανη μπροστά του, ελισσόμενη ανάμεσα σε μπλε και κόκκινα εμπόδια – σημαίες. Το λιτό, μεστό και καλογραμμένο σενάριο δίνει την ευκαιρία στον Moland να παρατηρεί ως εντομολόγος την παράδοξη ανθρώπινη συμπεριφορά και να τονίζει μέχρι πού μπορεί να σε οδηγήσει το πάθος για εκδίκηση. Κι όλα αυτά με έναν τρόπο τελείως ρεαλιστικό αλλά ταυτόχρονα και ταραντινικά στυλιζαρισμένο. Ο Skarsgård είναι για μια ακόμη φορά άψογος στα υποκριτικά του καθήκοντα, καθώς χτίζει έναν Σκανδιναβό «Εκδικητή της νύχτας» αλά Charles Bronson, που σε καθηλώνει. Δεν λείπουν τα έξυπνα ευρήματα που δίνουν αέρα στην ταινία και προσφέρουν γέλιο στο θεατή. Πχ, κάθε φορά που κάποιος πεθαίνει, βγαίνει μια κάρτα στον αέρα με το όνομα και το παρατσούκλι του θανόντος, καθώς και το σύμβολο της θρησκευτικής του πίστης: σταυρός για τους προτεστάντες Σκανδιναβούς, άλλου είδους σταυρός για τους ορθόδοξους Σέρβους, το αστέρι του Δαυίδ για τους Εβραίους κτλ.
Εντέλει, ο Ντίκμαν θα πάρει την εκδίκησή του χωρίς να απολέσει όλη την ανθρωπιά του, πολλοί θα τον κοροϊδέψουν για το επίθετό του (dick είναι το... τσουτσούνι – για να το γράψουμε κομψά – στα αγγλικά) κι εμείς θα απολαύσουμε πέρα από μια θαυμάσια ταινία, το πόσο εξαιρετικά κινηματογραφικό μπορεί να είναι ένα εκχιονιστικό μηχάνημα, καθώς, καθαρίζοντας τους δρόμους, δημιουργεί υπέροχα κύματα χιονιού. Ταινία που δεν την χάνεις με τίποτα.
Η υπόθεση: Ο Νιλς Ντίκμαν είναι ένας Σουηδός που ζει μαζί με τη γυναίκα του και τον ενήλικο γιο του σε μια μονίμως σκεπασμένη από χιόνι γωνιά της Νορβηγίας. Έχει μόλις ανακηρυχθεί «πολίτης της χρονιάς» για τον ζήλο με τον οποίο κάνει τη δουλειά του: οδηγεί ένα τεραστίων διαστάσεων κίτρινο εκχιονιστικό μηχάνημα διατηρώντας τους δρόμους καθαρούς και τα βουνά προσβάσιμα στo αφιλόξενο παγωμένο τοπίο, όπου μένει. Η ζωή του θα αλλάξει όταν ο γιος του βρίσκεται νεκρός.
«Overdose» ναρκωτικών αποφαίνεται η ιατροδικαστική εξέταση για το θάνατο του παιδιού του, ο Νιλς όμως δεν πείθεται. Κι όταν μαθαίνει από αξιόπιστη πηγή πως ο γιος του εντέλει δολοφονήθηκε, αποφασίζει να εκδικηθεί το θάνατό του. Η απόφασή του αυτή θα τον φέρει αντιμέτωπο με συμμορίες που διακινούν ναρκωτικά (κοκαΐνη κατά βάση). Οι ανταγωνιστές είναι δύο: μια συμμορία Νορβηγών με αρχηγό τον «Κόμη» και μια συμμορία Σέρβων με αρχηγό τον «Πάπα». Και τα πτώματα αυξάνονται συνεχώς σε αριθμό, με σειρά εξαφάνισης...
Η άποψή μας: Το «Fargo» είναι μία από τις καλύτερες ταινίες των αδελφών Coen. Μια κατάμαυρη κωμωδία, ιδιαιτέρως κυνική, που καυτηριάζει την απληστία αλλά και την απροσμέτριτη βλακεία των Αμερικάνων, με φόντο το λευκότερο λευκό χιόνι ever, λερό από τα χυμένα μυαλά και το αίμα των... αθώων που το στιγματίζει. Στον κόσμο των Coen δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Ο μικροαστισμός αναπαράγεται και διαιωνίζεται και ο νόμος δεν μπορεί να κάνει και πολλά, όντας μέρος του προβλήματος και ουχί η λύση του.
Ο ταλαντούχος Hans Petter Moland δεν μπορεί παρά να είχε στο μυαλό του το «Fargo» όταν γύριζε αυτήν την ταινία. Μόνο που ο κυνισμός του είναι λιγότερο... κυνικός και εντέλει υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ και μια ανθρωπιά εμφανίζεται εκεί που δεν την περιμένεις. Πχ, όταν οι Σέρβοι ψάχνοντας το γιο του Νορβηγού αρχιμαφιόζου αντιπάλου τους φτάνουν σε ένα χιονοδρομικό κέντρο – θέρετρο, απολαμβάνουν αυτά που βλέπουν σαν μικρά παιδιά. Ο χαροκαμένος πατέρας «Πάπα» μέχρι που χαμογελάει βλέποντας σπαρταριστή τη ζωή να περνάει ολοζώντανη μπροστά του, ελισσόμενη ανάμεσα σε μπλε και κόκκινα εμπόδια – σημαίες. Το λιτό, μεστό και καλογραμμένο σενάριο δίνει την ευκαιρία στον Moland να παρατηρεί ως εντομολόγος την παράδοξη ανθρώπινη συμπεριφορά και να τονίζει μέχρι πού μπορεί να σε οδηγήσει το πάθος για εκδίκηση. Κι όλα αυτά με έναν τρόπο τελείως ρεαλιστικό αλλά ταυτόχρονα και ταραντινικά στυλιζαρισμένο. Ο Skarsgård είναι για μια ακόμη φορά άψογος στα υποκριτικά του καθήκοντα, καθώς χτίζει έναν Σκανδιναβό «Εκδικητή της νύχτας» αλά Charles Bronson, που σε καθηλώνει. Δεν λείπουν τα έξυπνα ευρήματα που δίνουν αέρα στην ταινία και προσφέρουν γέλιο στο θεατή. Πχ, κάθε φορά που κάποιος πεθαίνει, βγαίνει μια κάρτα στον αέρα με το όνομα και το παρατσούκλι του θανόντος, καθώς και το σύμβολο της θρησκευτικής του πίστης: σταυρός για τους προτεστάντες Σκανδιναβούς, άλλου είδους σταυρός για τους ορθόδοξους Σέρβους, το αστέρι του Δαυίδ για τους Εβραίους κτλ.
Εντέλει, ο Ντίκμαν θα πάρει την εκδίκησή του χωρίς να απολέσει όλη την ανθρωπιά του, πολλοί θα τον κοροϊδέψουν για το επίθετό του (dick είναι το... τσουτσούνι – για να το γράψουμε κομψά – στα αγγλικά) κι εμείς θα απολαύσουμε πέρα από μια θαυμάσια ταινία, το πόσο εξαιρετικά κινηματογραφικό μπορεί να είναι ένα εκχιονιστικό μηχάνημα, καθώς, καθαρίζοντας τους δρόμους, δημιουργεί υπέροχα κύματα χιονιού. Ταινία που δεν την χάνεις με τίποτα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Απριλίου 2015 από την Feelgood Entertainment
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική