Σταχτοπούτα
του Kenneth Branagh. Με τους Lily James, Richard Madden, Cate Blanchett, Helena Bonham Carter, Stellan Skarsgård, Derek Jacobi, Hayley Atwell, Holliday Grainger, Sophie McShera, Nonso Anozie, Ben Chaplin
Παραμυθένιο!
του zerVo (@moviesltd) 
Πως θα το θέλατε αγαπητέ μας θεατή σερβιρισμένο το κινηματογραφικό σας παραμύθι? Τριάντα, σαράντα χρόνια πριν δεν θα σου την έκανα καν αυτή την ερώτηση, παρά θα σε εγκατέλειπα στην μοναξιά σου, αναπαυτικά καθισμένο στο βελούδινο πολυθρονάκι, να χάσκεις με το στόμα ανοικτό, στην θωριά των όσων φαντασμαγορικών technicolor παίζουν στο εκράν, συνοδεία μπόλικων μελωδιών και αστερόσκονης. Αλλάξαν όμως οι καιροί και βλέπεις η αφήγηση του παραμυθά μπασταρδεύτηκε, στην μέση μπήκαν εκείνα τα ειδικά εφέ που χάλασαν τη μαγιά, ενώ επικράτησε και η διάθεση να μεταβληθεί το αθώο και διδακτικό ιστοριάκι, σε κάτι πιο εντυπωσιακά φοβιστικό, προς χάριν της περιπετειώδους εξέλιξης. Γι αυτό σε ξαναρωτάω, πως το προτιμάς το παραμύθι σου στην μεγάλη οθόνη, με το νέο του ντύμα της σκοτεινής Maleficent ή το γουστόζικο πολύχρωμο παλαιό? Εγώ πάντως το επιθυμώ παραμυθένιο!
Ορφανή από μητέρα από τα πολύ νεαρά της χρόνια, η Έλλα θα δει τον καπετάνιο πατέρα της να γράφει καινούργιο κύκλο στην ζωή του, ανοίγοντας νέο σπιτικό, με την εν αγνοία του κακότροπη Λαίδη Τρεμέιν, μια φαντασμένη ξεπεσμένη αριστοκράτισσα που νοιάζεται μόνο για την δική της καλοπέραση. Καθώς και για την αποκατάσταση των δύο κακομαθημένων θυγατέρων της, που ειδικά από την στιγμή που ο κύρης του σπιτιού τους αφήσει χρόνους, θα συμπεριφερθούν στην μοναχούλα πια Έλλα, άσχημα κι απάνθρωπα, παραπετώντας την στην σοφίτα της νεοκλασικής τους έπαυλης, να κοιμάται στο κρύο παρέα με τα ποντίκια. Εκεί που στην προσπάθεια της να ζεσταθεί κομματάκι το άτυχο κορίτσι, θα ξαπλώσει πλάι στα αποκαΐδια του τζακιού γεμίζοντας παντού μουντζούρες, γι αυτό και κοροϊδευτικά οι αδελφές της θα της βγάλουν το παρατσούκλι, Σταχτοπούτα...
Η καλή νεράιδα όμως αγαπάει τους κακότροπους, τους ηθικούς κι ενάρετους όμως τους λατρεύει. Και απλώς καρτερεί υπομονετικά να περάσουν - εύκολα - το δοκιμαστικό τεστ της ανθρωπιάς, για να τους χαρίσει το πιο υπέροχο δώρο. Κι όταν η Σιντερέλλα μείνει απομονωμένη, αποκαμωμένη και απογοητευμένη πίσω στο σπίτι, την στιγμή που όλοι διασκεδάζουν στην δεξίωση του διαδόχου του θρόνου, η κυρούλα ζητιάνα αρχικά, μα κατοπινή λαμπερή fairy με το μαγικό της ραβδάκι, θα μεταμορφώσει το μελαγχολικό μα καλόκαρδο κορίτσι, σε μια ολοζώντανη πριγκίπισσα, που θα μεθύσει τους πάντες στην θωριά της. Συμπεριλαμβανομένου του βασιλόπουλου, που σε εκείνη έχει συστηθεί σαν απλοικός αυλικός Κιτ...
Ποια ακριβώς ευκαιρία δόθηκε στην Disney με την ολοκαίνουργη μεταφορά του λατρεμένου μύθου της Cinderella, που εξήντα πέντε χρόνια πριν, όρισε ένα από τα πλέον ονειρικά animation της κινηματογραφικής ιστορίας? Μα πολύ απλά, ότι το κορυφαίο στούντιο, πήρε στα χέρια του την ευκαιρία να παρουσιάσει το γνώριμο σε όλο τον κόσμο στόρι, μέσα από το πρίσμα της ανείπωτης μαγείας, όπως δεν το κατόρθωσε δηλαδή, με τα αντίστοιχα live action της Αλίκης και της Maleficent. Εκεί που έγινε κατανοητό, πως καλές και όμορφες οι ανατριχίλες και η δράση, αλλά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την λάμψη, το χρώμα και τις νότες. Προσταγές του Θείου Walt, που βρήκαν μια υπέροχη μαγιά πάνω στην βασική ιδέα του έργου του Charles Perrault.
Η βερσιόν του έμπειρου στο να κτίζει εικόνες βικτοριανής περιόδου, Kenneth Branagh, τόσο από την Σεξπιρική του διαδρομή ως δημιουργός, όσο και από την πιο εναλλακτική των Frankenstein και Magic Flute, δίνει στον Βρετανό τον αέρα να προσεγγίσει το διήγημα με παλιομοδίτικη χροιά, αλλά με εργαλεία του σήμερα, τωρινά. Ο τρόπος που κολοκύθες, σαύρες, αρουραίοι και χήνες μεταλλάσσονται σε άμαξες, άτια και βαλέδες, δείχνει την δυνατότητα που έχει πλέον η ζωντανή δράση, να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο την θεουργία του κινούμενου σκίτσου. Κι ακόμη δεν έχει φτάσει η σεκάνς του μπόλρουμ, εκεί που στο φινάλε της και καθώς το σήμαντρο κτυπάει μεσάνυχτα, πολύ θα ήθελες να είχες στα χέρια ένα τηλεκοντρόλ, που θα σε επέστρεφε διαρκώς στην έναρξη της για να ξαναβιώσεις την απαράμιλλη γοητεία.
Μπροστά σε σκηνικό βγαλμένο από την χρυσοποίκιλτη χολιγουντιανή εποχή, με στολισμένους φορεσιές αυτοκρατορικής λάμψης και σχεδίασης αριστοκράτες και με τους ήχους της φτιαγμένης για Όσκαρ από τα χέρια του Patrick Doyle ηχητικής ζωγραφιάς, το ζευγάρι κυριολεκτικά πετάει, κινηματογραφημένο αέρινα από πολλαπλές γωνίες της σάλας. Ντουέτο που εξαιρετικά επιλεγμένο από την παραγωγή ορίζουν η μπέμπα με όλο το μέλλον μπροστά της Lily James και ο ζεν πρεμιέ Richard Madden. Η ενζενί με στοιχεία από Jessica Lange στο πιο αθώο της, κερδίζει φυσικά περισσότερο χειροκρότημα από τον καβαλιέρο της που Rob Loweφέρνει, βγάζοντας στις εκφράσεις της την απαιτούμενη αθωότητα που ζητά ο ρόλος. Αναμφίβολα όμως, πέραν των πρωταγωνιστών την παράσταση κλέβει ο πεπειραμένος περίγυρος, με προεξάρχουσα την Cate Blanchett, ως πολύ κακιά μητριά, αποδίδοντας μια από τις ποιοτικότερες villain ερμηνείες της σεζόν.
Για πες: Πανέμορφη, λαμπρή, αιθέρια και εκλεκτική η πιο πρόσφατη εκδοχή της Cinderella, δεν υπόσχεται να μαγέψει και να φορτώσει στην κολοκύθα της μόνο τους μικρής ηλικίας θεατές - που σημειωτέον μπορούν να την απολαύσουν και μεταγλωττισμένη - μα κυρίως τους μεγαλύτερους, που είναι βέβαιο πως θα νοσταλγήσουν εκείνη την μακρινή εποχή, που τα πραγματικά σινέ παραμύθια έφταναν στις αίθουσες με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα.
Η καλή νεράιδα όμως αγαπάει τους κακότροπους, τους ηθικούς κι ενάρετους όμως τους λατρεύει. Και απλώς καρτερεί υπομονετικά να περάσουν - εύκολα - το δοκιμαστικό τεστ της ανθρωπιάς, για να τους χαρίσει το πιο υπέροχο δώρο. Κι όταν η Σιντερέλλα μείνει απομονωμένη, αποκαμωμένη και απογοητευμένη πίσω στο σπίτι, την στιγμή που όλοι διασκεδάζουν στην δεξίωση του διαδόχου του θρόνου, η κυρούλα ζητιάνα αρχικά, μα κατοπινή λαμπερή fairy με το μαγικό της ραβδάκι, θα μεταμορφώσει το μελαγχολικό μα καλόκαρδο κορίτσι, σε μια ολοζώντανη πριγκίπισσα, που θα μεθύσει τους πάντες στην θωριά της. Συμπεριλαμβανομένου του βασιλόπουλου, που σε εκείνη έχει συστηθεί σαν απλοικός αυλικός Κιτ...
Ποια ακριβώς ευκαιρία δόθηκε στην Disney με την ολοκαίνουργη μεταφορά του λατρεμένου μύθου της Cinderella, που εξήντα πέντε χρόνια πριν, όρισε ένα από τα πλέον ονειρικά animation της κινηματογραφικής ιστορίας? Μα πολύ απλά, ότι το κορυφαίο στούντιο, πήρε στα χέρια του την ευκαιρία να παρουσιάσει το γνώριμο σε όλο τον κόσμο στόρι, μέσα από το πρίσμα της ανείπωτης μαγείας, όπως δεν το κατόρθωσε δηλαδή, με τα αντίστοιχα live action της Αλίκης και της Maleficent. Εκεί που έγινε κατανοητό, πως καλές και όμορφες οι ανατριχίλες και η δράση, αλλά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την λάμψη, το χρώμα και τις νότες. Προσταγές του Θείου Walt, που βρήκαν μια υπέροχη μαγιά πάνω στην βασική ιδέα του έργου του Charles Perrault.
Η βερσιόν του έμπειρου στο να κτίζει εικόνες βικτοριανής περιόδου, Kenneth Branagh, τόσο από την Σεξπιρική του διαδρομή ως δημιουργός, όσο και από την πιο εναλλακτική των Frankenstein και Magic Flute, δίνει στον Βρετανό τον αέρα να προσεγγίσει το διήγημα με παλιομοδίτικη χροιά, αλλά με εργαλεία του σήμερα, τωρινά. Ο τρόπος που κολοκύθες, σαύρες, αρουραίοι και χήνες μεταλλάσσονται σε άμαξες, άτια και βαλέδες, δείχνει την δυνατότητα που έχει πλέον η ζωντανή δράση, να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο την θεουργία του κινούμενου σκίτσου. Κι ακόμη δεν έχει φτάσει η σεκάνς του μπόλρουμ, εκεί που στο φινάλε της και καθώς το σήμαντρο κτυπάει μεσάνυχτα, πολύ θα ήθελες να είχες στα χέρια ένα τηλεκοντρόλ, που θα σε επέστρεφε διαρκώς στην έναρξη της για να ξαναβιώσεις την απαράμιλλη γοητεία.
Μπροστά σε σκηνικό βγαλμένο από την χρυσοποίκιλτη χολιγουντιανή εποχή, με στολισμένους φορεσιές αυτοκρατορικής λάμψης και σχεδίασης αριστοκράτες και με τους ήχους της φτιαγμένης για Όσκαρ από τα χέρια του Patrick Doyle ηχητικής ζωγραφιάς, το ζευγάρι κυριολεκτικά πετάει, κινηματογραφημένο αέρινα από πολλαπλές γωνίες της σάλας. Ντουέτο που εξαιρετικά επιλεγμένο από την παραγωγή ορίζουν η μπέμπα με όλο το μέλλον μπροστά της Lily James και ο ζεν πρεμιέ Richard Madden. Η ενζενί με στοιχεία από Jessica Lange στο πιο αθώο της, κερδίζει φυσικά περισσότερο χειροκρότημα από τον καβαλιέρο της που Rob Loweφέρνει, βγάζοντας στις εκφράσεις της την απαιτούμενη αθωότητα που ζητά ο ρόλος. Αναμφίβολα όμως, πέραν των πρωταγωνιστών την παράσταση κλέβει ο πεπειραμένος περίγυρος, με προεξάρχουσα την Cate Blanchett, ως πολύ κακιά μητριά, αποδίδοντας μια από τις ποιοτικότερες villain ερμηνείες της σεζόν.
Για πες: Πανέμορφη, λαμπρή, αιθέρια και εκλεκτική η πιο πρόσφατη εκδοχή της Cinderella, δεν υπόσχεται να μαγέψει και να φορτώσει στην κολοκύθα της μόνο τους μικρής ηλικίας θεατές - που σημειωτέον μπορούν να την απολαύσουν και μεταγλωττισμένη - μα κυρίως τους μεγαλύτερους, που είναι βέβαιο πως θα νοσταλγήσουν εκείνη την μακρινή εποχή, που τα πραγματικά σινέ παραμύθια έφταναν στις αίθουσες με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Μαρτίου 2015 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική