Men, Women & Children
του Jason Reitman. Με τους Emma Thompson, Rosemarie DeWitt, Jennifer Garner, Judy Greer, Dean Norris, Adam Sandler, Ansel Elgort, Kaitlyn Dever, Dennis Haysbert, J. K. Simmons, David Denman, Jason Douglas, Shane Lynch
Χέρια- Πόδια στο Πληκτρολόγιο
του gaRis (@takisgaris) 
Το ότι πρέπει να μιλήσουμε για τον Jason Reitman είναι μια βασανιστική υπόθεση που ξεκινά από το περσινό αρλεκίνισμα του Labor Day. Όπου το βίωσα σε πρώτη επίσημη σύμπασα παρουσία του κάστ και δεν σου κρύβω ντροπιάστηκα γιατί ήθελα τουλάχιστον όσο και το προκάτ ενθουσιασμένο κοινό να δούμε μια εντυπωσιακή ιστορία απογαλακτισμού του υιού Reitman από την λίαν επιτυχημένη, οσκαρικού επιπέδου «σκεπτόμενη» κωμωδία: Thank You For Smoking, Juno, Up In The Air, ως το παρεξηγημένο Young Adult. Έρχομαι όμως στο σήμερα, στα γνωστά (στους παρεπιδημούντες στην Ιερουσαλήμ του TIFF) ντοπαρίσματα των κινηματογραφικών επιφυλλίδων ότι επιστρέφει δριμύτερος και με τρελή φόρα ο Jason αλλά…μπα. Δεν τσιμπάω.
Το Men, Women & Children κραυγάζει από τον τίτλο του μονάχα ότι το απασχολεί το ερεβώδες και ψιλο-ατελέσφορο ζήτημα Μικροί-Μεγάλοι στην ηλεκτρονική εποχή μας. Κινητό, ίντερνετ, bullying, sexting, video-games και παρακμιακά forums που οδηγούν στην αυτοκτονία, προσωπικές σελίδες που ψωνισμένες μαθήτριες εμπορεύονται εαυτούς με την ευλογία της περήφανης μάνας, κάργα πορνό για κάθε ηλικία και Ashley Madison για την μοιχαλίδα housewife σε αντίποινα των καλωδιωμένων αυνάνων πατέρα και υιού. Του Κουτρούλη ο γάμος σε ισχυρά νταουνιασμένη έκδοση με ένα κάστ φερέλπιδων νεαρών (όπου ρολάκι έχει και η δική μας Elena Kampouris) και δημοφιλών ηθοποιών/γονιών με προεξάρχοντα τον Adam Sandler σε βαρβιτουρική έκδοση που αποσπά ως άσκηση ύφους «κοίτα πόσο κόντρα στη σάχλα (μου) παίζω» την προσοχή από την σημαντικότερη βινιέτα της ταινίας, και την αρτιότερη ερμηνεία της Rosemarie De Witte (η άπιστη σύζυγος που λέγαμε).
Η Jennifer Garner σουφρώνει χείλη και κλισεδιάζει ως μάνα-control freak ενώ η αφήγηση της Emma Thompson διεκδικεί βραβείο της πιο οφσάιντ φιλμικής ρουμπρίκας της χρονιάς, καθώς σαλιαρίζει (ελέω νοβελίστα Chad Kultgen) περί pale blue dot που είναι η Γη μας από μακριά, όπως τη βλέπει ο Voyager 1 και τη φιλοσοφεί βιντεοσκοπικά ο Carl Sagan. Κι εκεί που, πέρα από την ανατριχιαστική ομοιότητα με το πρόσφατο και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένο Disconnect, αναρωτιέσαι τι φταίει και ξάφνου ο Jason την είδε κάπου στο μεταίχμιο American Beauty και Crash τη δουλειά, έρχονται οι ίδιες οι δηλώσεις του περί συγκρίσεων με τον θρυλικό πατέρα Ivan Reitman (Ghostbusters, Twins) να ρίξουν φως στο μυστήριο:
Για πες: «(Είναι σαν) ο πατέρας μου να θέλει να πάρει ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι και να το παίξει με τέτοιο τρόπο και να σε κάνει να το αγαπήσεις περισσότερο από ποτέ, ενώ εγώ επιθυμώ να σου παίξω ένα άλλο που αρχικά δε σου άρεσε και να σε κάνω να το αγαπήσεις χωρίς να το περίμενες ποτέ.»
Πάρτο αλλιώς, Jason.
Η Jennifer Garner σουφρώνει χείλη και κλισεδιάζει ως μάνα-control freak ενώ η αφήγηση της Emma Thompson διεκδικεί βραβείο της πιο οφσάιντ φιλμικής ρουμπρίκας της χρονιάς, καθώς σαλιαρίζει (ελέω νοβελίστα Chad Kultgen) περί pale blue dot που είναι η Γη μας από μακριά, όπως τη βλέπει ο Voyager 1 και τη φιλοσοφεί βιντεοσκοπικά ο Carl Sagan. Κι εκεί που, πέρα από την ανατριχιαστική ομοιότητα με το πρόσφατο και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένο Disconnect, αναρωτιέσαι τι φταίει και ξάφνου ο Jason την είδε κάπου στο μεταίχμιο American Beauty και Crash τη δουλειά, έρχονται οι ίδιες οι δηλώσεις του περί συγκρίσεων με τον θρυλικό πατέρα Ivan Reitman (Ghostbusters, Twins) να ρίξουν φως στο μυστήριο:
Για πες: «(Είναι σαν) ο πατέρας μου να θέλει να πάρει ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι και να το παίξει με τέτοιο τρόπο και να σε κάνει να το αγαπήσεις περισσότερο από ποτέ, ενώ εγώ επιθυμώ να σου παίξω ένα άλλο που αρχικά δε σου άρεσε και να σε κάνω να το αγαπήσεις χωρίς να το περίμενες ποτέ.»
Πάρτο αλλιώς, Jason.
Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί
