Το Ανθρώπινο Κεφάλαιο
του Paolo Virzì. Με τους Fabrizio Bentivoglio, Valeria Bruni Tedeschi, Fabrizio Gifuni, Valeria Golino, Luigi Lo Cascio, Bebo Storti, Matilde Gioli, Guglielmo Pinelli, Giovanni Anzaldo, Gigio Alberti, Silvia Cohen, Federica Fracassi, Pia Engleberth
Ω, τι κόσμος!
του zerVo (@moviesltd) 
Από τις σπάνιες περιπτώσεις που πρωτότυπο κείμενο, αμερικάνικης υπογραφής, εδώ από τον διακεκριμένο νοβελίστα Stephen Amidon, ταξιδεύει από τον Νέο Κόσμο, πετώντας πάνω από τον Ατλαντικό, για να προσγειωθεί στην Γηραιά και να γίνει κινηματογραφικό έργο, από ευρωπαίο σκηνοθέτη. Φυσικά έχοντας προηγουμένως αλλαχθεί σεναριακά ολάκερη η σύνθεση της δαιδαλώδους ιστορίας, που δεν εκτυλίσσεται όπως προστάζει το ορίτζιναλ στο επαρχιακό Κονέκτικατ, μα στην περιφέρεια της βιομηχανικής Λομβαρδίας, τόπο που έχουν επιλέξει οι πιο εύποροι (βορειο)Ιταλιάνοι για να κτίσουν τα συνήθως ματαιόδοξα σχέδια τους. Δίχως να δίνουν, μέσα στην εγωιστική παραζάλη τους, την σημασία που πρέπει στο σημαντικότερο κεφάλαιο που ορίζει την έννοια της σχέσης, στο ανθρώπινο...
Μαχόμενος χρόνια για το μεροκάματο, ο αγαθός μεσίτης Ντίνοι Όζολα, ακολουθώντας το ένστικτο και τις καλές του προθέσεις, θα επιθυμήσει συνεργασία με τον άριστο γνώστη των επενδύσεων, διακεκριμένη προσωπικότητα στα πέριξ του Μιλάνο και δυνητικό του συμπέθερο, Τζοβάνι Μπερνάσκι, αφήνοντας στα χέρια του, ούτε λίγο, ούτε πολύ, επτακόσιες ολόκληρες - και δανεικές - χιλιάδες ευρώ, ελπίζοντας σε σύντομο διπλασιασμό τους. Εμπιστοσύνη που πηγάζει κυρίως από το γεγονός πως τα παιδιά τους, η όμορφη, αν και ασταθής, Σερένα και ο περιζήτητος διάδοχος του θρόνου, εξαίρετος μαθητής, αλλά και φαντασμένος Μασιμιλιάνο, εδώ και καιρό έχουν ταιριάξει τα χνώτα τους, σε μια σχέση που πιθανότατα μπορεί να οδηγήσει και στα στέφανα.
Άλλωστε οι κυρίες και μαμάδες του ταιριαστού φαινομενικά ζευγαριού, δεν έχουν καμία αντίρρηση γι αυτή την σχέση, με εκείνη της νεαρής - μητριά, δεύτερη αγαπημένη του μπαμπά - προοδευτικών αντιλήψεων ψυχολόγο που περιμένει το παιδί του και την έτερη του φέρελπι, πρώην πρωταγωνίστρια του θεάτρου, που επιθυμεί διακαώς να στήσει στην περιοχή τους πολυτελές σανίδι, να επικροτούν από την μεριά τους την ζηλευτή τους αγάπη. Είναι Χριστούγεννα και τα πάντα μοιάζουν ιδανικά τόσο για τους όζολα, όσο και για τους Μπερνάσκι. Ένα μοιραίο αυτοκινητιστικό ατύχημα (μόνον ατύχημα, προς το παρόν, με θύμα έναν ανυποψίαστο ποδηλάτη) θα ξεσκεπάσει τα πάθη, τα λάθη και τις ματαιοδοξίες που κρύβονται με χάρη, πίσω από τις κουίντες...
Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινά η αφήγηση του τι ακριβώς έχει συμβεί και φτάσαμε λίγο πριν το χείλος του γκρεμού, που χρονικά ξεκινά έξι μήνες πριν, όταν τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα που θα επακολουθούσε. Το φιλμ χωρισμένο σε τέσσερα κεφάλαια, με πανέμορφη κινηματογραφικά μέθοδο, όπως την έχει προκαθορίσει αριστουργηματικά στο Rashomon o Kurosawa, εξιστορεί τα συμβάντα, στα τρία πρώτα μέσα από τα μάτια τριών αντιστοίχως εκ των "ηρώων" της ίντριγκας (ο μεσίτης, η αρτίστα, η πιτσιρίκα) ενώ στο τελευταίο, το Il Capitale Umano, οι ράγες συγκλίνουν ξανά σε μία, που οδηγεί στο λυτρωτικό φινάλε. Το οποίο για να είμαι ειλικρινής, τόσο ενθουσιασμένος από όσα παρακολουθούσα από την μαγευτική ανάλυση του αγαπημένου μου Ιταλιάνου ντιρέτορα, το ανέμενα ευρηματικότερο, αλλά και πιο ριζοσπαστικό.
O Paolo Virzi, της νοσταλγικής La Prima Coza Bella, με μεθοδική ακρίβεια στον ιδιαίτερα δύσκολο τρόπο ανάπτυξης του θέματος και αποφεύγοντας εντέχνως τις παγίδες που κρύβει αυτό το τρικάμερο αντίληψης της αλήθειας, εστιάζει, όπως συνηθίζουν πολλοί άλλωστε συνάδελφοι του τον τελευταίο καιρό, στον ολοκληρωτικό κατακερματισμό των οικογενειακών σχέσεων και στην βουτιά βαθιά στην στέρνα της ανηθικότητας, προκειμένου να καλυφθούν οι προσωπικές φιλοδοξίες. Ακόμη πιο όμορφα όμως αναλύει το πως πουσάρονται στο να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, κάτω από όχι ιδανικές συνθήκες, οι νεότεροι από τους αρχαιότερους, οι αρχαιότεροι από τις περιστάσεις και άπαντες από τον όλεθρο που οσονούπω καταφτάνει. Μολονότι τα πάντα περιβάλλει ένα συμβάν τραγικό - το τράκο και η εγκατάλειψη του δικυκλιστή - εντούτοις η ατμόσφαιρα δεν βαραίνει αποξαρχής, μα σταδιακά και ενόσω προχωρούμε στην ολοκληρωτική αποκάλυψη του τέλους.
Εκεί που άπαντες οι κομπανιέροι δίχως μουτσούνες, πια ξαναβγαίνουν στην σκηνή, για μια τελευταία φορά, χωρίς το πλέγμα της (εξαφανισμένης) αξιοπρέπειας να τους περιβάλλει, παλεύοντας να πιαστούν από ένα κλαδί σωτηρίας, που θα τους διατηρήσει ζωντανούς, τόσο αυτούς, όσο και τα επαναλαμβανόμενα θέλω τους. Από τους ενήλικες, ξεχωρίζει ο Fabrizio Gifuni, ως υπερφίαλος χρηματιστής, άσχετα αν το σκριπτ δεν τον αβαντάρει, δίνοντας στον χαρακτήρα του αυτόνομη βινιέτα, μαγεύει με την απλοϊκότητα της Bruni, που μιλώντας ιταλιάνικα είναι άλλη ηθοποιός, συγκριτικά με την νερόβραστη τρικολόρ έτερη έκφανση της, σολάρει ο Bentivoglio, που οδηγεί τις αισθήσεις της πλατείας στα άκρα, μασώντας με εκνευριστικό τρόπο μια αόρατη μαστίχα. Η αποκάλυψη? Δίχως δεύτερη κουβέντα, ο υπέροχος και αγγελικός μίσχος που ακούει στο όνομα Matilde Gioli, τόσο φυσικά εκθαμβωτική και ονειρώδης, που σχεδόν - στην τρίτη ρουμπρίκα που της ανήκει - δεν σε αφήνει να παρακολουθήσεις την εξέλιξη με την ομορφάδα της.
Για πες: Forza Italia, λοιπόν και ψηλά η Παντιέρα Ατζούρα των γειτόνων μας, που έχουν από καιρό ανακάμψει φιλμικά και τρέχουν ολοταχώς για το οσκαρικό back to back, στην δυσκολότερη, αλλά και πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία βραβείων της Χολιγουντιανής Ακαδημίας.
Άλλωστε οι κυρίες και μαμάδες του ταιριαστού φαινομενικά ζευγαριού, δεν έχουν καμία αντίρρηση γι αυτή την σχέση, με εκείνη της νεαρής - μητριά, δεύτερη αγαπημένη του μπαμπά - προοδευτικών αντιλήψεων ψυχολόγο που περιμένει το παιδί του και την έτερη του φέρελπι, πρώην πρωταγωνίστρια του θεάτρου, που επιθυμεί διακαώς να στήσει στην περιοχή τους πολυτελές σανίδι, να επικροτούν από την μεριά τους την ζηλευτή τους αγάπη. Είναι Χριστούγεννα και τα πάντα μοιάζουν ιδανικά τόσο για τους όζολα, όσο και για τους Μπερνάσκι. Ένα μοιραίο αυτοκινητιστικό ατύχημα (μόνον ατύχημα, προς το παρόν, με θύμα έναν ανυποψίαστο ποδηλάτη) θα ξεσκεπάσει τα πάθη, τα λάθη και τις ματαιοδοξίες που κρύβονται με χάρη, πίσω από τις κουίντες...
Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινά η αφήγηση του τι ακριβώς έχει συμβεί και φτάσαμε λίγο πριν το χείλος του γκρεμού, που χρονικά ξεκινά έξι μήνες πριν, όταν τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα που θα επακολουθούσε. Το φιλμ χωρισμένο σε τέσσερα κεφάλαια, με πανέμορφη κινηματογραφικά μέθοδο, όπως την έχει προκαθορίσει αριστουργηματικά στο Rashomon o Kurosawa, εξιστορεί τα συμβάντα, στα τρία πρώτα μέσα από τα μάτια τριών αντιστοίχως εκ των "ηρώων" της ίντριγκας (ο μεσίτης, η αρτίστα, η πιτσιρίκα) ενώ στο τελευταίο, το Il Capitale Umano, οι ράγες συγκλίνουν ξανά σε μία, που οδηγεί στο λυτρωτικό φινάλε. Το οποίο για να είμαι ειλικρινής, τόσο ενθουσιασμένος από όσα παρακολουθούσα από την μαγευτική ανάλυση του αγαπημένου μου Ιταλιάνου ντιρέτορα, το ανέμενα ευρηματικότερο, αλλά και πιο ριζοσπαστικό.
O Paolo Virzi, της νοσταλγικής La Prima Coza Bella, με μεθοδική ακρίβεια στον ιδιαίτερα δύσκολο τρόπο ανάπτυξης του θέματος και αποφεύγοντας εντέχνως τις παγίδες που κρύβει αυτό το τρικάμερο αντίληψης της αλήθειας, εστιάζει, όπως συνηθίζουν πολλοί άλλωστε συνάδελφοι του τον τελευταίο καιρό, στον ολοκληρωτικό κατακερματισμό των οικογενειακών σχέσεων και στην βουτιά βαθιά στην στέρνα της ανηθικότητας, προκειμένου να καλυφθούν οι προσωπικές φιλοδοξίες. Ακόμη πιο όμορφα όμως αναλύει το πως πουσάρονται στο να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, κάτω από όχι ιδανικές συνθήκες, οι νεότεροι από τους αρχαιότερους, οι αρχαιότεροι από τις περιστάσεις και άπαντες από τον όλεθρο που οσονούπω καταφτάνει. Μολονότι τα πάντα περιβάλλει ένα συμβάν τραγικό - το τράκο και η εγκατάλειψη του δικυκλιστή - εντούτοις η ατμόσφαιρα δεν βαραίνει αποξαρχής, μα σταδιακά και ενόσω προχωρούμε στην ολοκληρωτική αποκάλυψη του τέλους.
Εκεί που άπαντες οι κομπανιέροι δίχως μουτσούνες, πια ξαναβγαίνουν στην σκηνή, για μια τελευταία φορά, χωρίς το πλέγμα της (εξαφανισμένης) αξιοπρέπειας να τους περιβάλλει, παλεύοντας να πιαστούν από ένα κλαδί σωτηρίας, που θα τους διατηρήσει ζωντανούς, τόσο αυτούς, όσο και τα επαναλαμβανόμενα θέλω τους. Από τους ενήλικες, ξεχωρίζει ο Fabrizio Gifuni, ως υπερφίαλος χρηματιστής, άσχετα αν το σκριπτ δεν τον αβαντάρει, δίνοντας στον χαρακτήρα του αυτόνομη βινιέτα, μαγεύει με την απλοϊκότητα της Bruni, που μιλώντας ιταλιάνικα είναι άλλη ηθοποιός, συγκριτικά με την νερόβραστη τρικολόρ έτερη έκφανση της, σολάρει ο Bentivoglio, που οδηγεί τις αισθήσεις της πλατείας στα άκρα, μασώντας με εκνευριστικό τρόπο μια αόρατη μαστίχα. Η αποκάλυψη? Δίχως δεύτερη κουβέντα, ο υπέροχος και αγγελικός μίσχος που ακούει στο όνομα Matilde Gioli, τόσο φυσικά εκθαμβωτική και ονειρώδης, που σχεδόν - στην τρίτη ρουμπρίκα που της ανήκει - δεν σε αφήνει να παρακολουθήσεις την εξέλιξη με την ομορφάδα της.
Για πες: Forza Italia, λοιπόν και ψηλά η Παντιέρα Ατζούρα των γειτόνων μας, που έχουν από καιρό ανακάμψει φιλμικά και τρέχουν ολοταχώς για το οσκαρικό back to back, στην δυσκολότερη, αλλά και πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία βραβείων της Χολιγουντιανής Ακαδημίας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Οκτωβρίου 2014 από την Strada Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική