του Jaume Collet-Serra. Με τους Liam Neeson, Julianne Moore, Michelle Dockery, Nate Parker, Linus Roache, Scoot McNairy, Corey Stoll, Lupita Nyong'o, Anson Mount, Omar Metwally, Jason Butler Harner
Airport '14
του zerVo (@moviesltd)
Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν από τους συμμετέχοντες σε αυτό το καλοστημένα πιασάρικο πάρτι, που επακολούθησε τον θρίαμβο του Taken, στα συνονόματα σίκουελς ή στα σπιν οφς που να μην περνά καλά, να μην το διασκεδάζει. Να ξεκινήσω από τους φραντσέζους σκηνοθέτες που βρήκαν στον ήλιο μοίρα, έκτισαν ονοματάκι και πλέον αναζητούν την τύχη τους σε ακριβότερα κόνσεπτ πέραν του Ατλαντικού? Να μιλήσω για τον πρωταγωνιστή, που μετά από τριάντα χρόνια καριέρας και μια κατάφορη οσκαρική αδικία εις βάρος του - ποτέ και κανένας πάσχοντας από AIDS Tom Hanks δεν έφτασε το ερμηνευτικό μεγαλείο του Schindler - επιτέλους έφτασε στα επίπεδα αναγνώρισης που δικαιούταν? Ή να σκεφτώ τις τσέπες του δαιμόνιου Luc Besson, που εδώ έχει το γενικό πρόσταγμα και τιγκάρουν σχετικά άκοπα, αφού ο Παριζιάνος καλύπτει την ανάγκη για λίγη περιπέτεια, του πιο ευχαριστημένου όλων, του τελικού αποδέκτη, του σινεφίλ?
Έχοντας να αντιμετωπίσει αμέτρητα οικονομικά ζόρια και χωρίς ποτέ να έχει ξεπεράσει τον εθισμό του στο αλκοόλ, ο βετεράνος υπεύθυνος ασφαλείας πτήσεων Μπιλ Μαρκς, βαριεστημένα θα επιβιβαστεί στην εξάωρης διάρκειας πτήση της Transaquatic, από την Νέα Υόρκη προς το Λονδίνο, την οποία καλείται να εποπτεύσει. Καθώς το αεροσκάφος πετά στα 40.000 πόδια πάνω από τον Ατλαντικό, ένα μυστηριώδες μήνυμα στο φορητό του τηλέφωνο, από έναν επίδοξο τρομοκράτη, θα αναστατώσει την επιφανειακή ηρεμία του αστυνομικού, πληροφορώντας τον πως αν σε είκοσι λεπτά δεν γίνει μεταφορά 150 εκατομμυρίων δολαρίων στον τραπεζικό λογαριασμό του, κάποιος από τους 146 επιβάτες θα χάσει την ζωή του.
Μια κατάσταση που θα γίνει ακόμη πιο φορτική και αδιέξοδη για τον πεπειραμένο Μάρσαλ, από την στιγμή που η αεροπορική εταιρία θα ζητήσει επιπλέον χρόνο για να καλύψει τις απαιτήσεις του αεροπειρατή - φαντομά, αλλά και από το γεγονός πως με την λήξη της προθεσμίας, πραγματικά το πρώτο πτώμα θα κάνει την εμφάνιση του στην άτρακτο. Ένας φόνος που δυσχεραίνει την θέση του ντετέκτιβ Μαρκς ο οποίος τον προκάλεσε, πολύ περισσότερο και από το αποκαλυπτικό γεγονός, πως ο λογαριασμός που πρέπει να κατατεθεί το έμβασμα είναι δικός του!
Δεν απαιτείται και καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να στηθεί τρομακτικό σκηνικό, εντός της μακρόστενης καμπίνας ενός Μπόινγκ, μιας και εξ ορισμού ο αρχέγονος φόβος της εναέριας ανασφάλειας έχει φροντίσει εκ των προτέρων γι αυτό. Πόσο μάλλον όταν το ένα μετά το άλλο τα απειλητικά SMS θα αρχίσουν να σκάνε στην οθόνη του smartphone, θέτοντας σε αμφιβολία το μέλλον όλων όσων έχουν ταξιδεύουν ανυποψίαστοι προς Λόνδρα. Το έξυπνο κολπάκι που χειρίζεται επιδέξια αυτή την φορά ο Jaume Collet-Serra, από τα πουλέν της Europa Corp, με προϊστορία σε Unknown, Orphan, Goal 2 αλλά και House Of Wax, είναι πως την ταυτότητα του αεροπειρατή δεν την γνωρίζει κανείς και οποιοσδήποτε είναι καταχωρημένος στην passenger list, εκτός από υποψήφιος πεθαμένος, είναι και δεδομένος ύποπτος. Το σασπένς μάλιστα παίρνει ακόμη μια γοητευτικότερη τροπή, όταν στο πίσω μέρος του μυαλού, δημιουργείται η εξτρίμ ιδέα, πως ο διοργανωτής όλου αυτού του οσονούπω αιματηρού πάρτι, είναι ο διεστραμμένος μπάτσος, που δεν έχει τίποτα πια να χάσει και ρισκάρει τα πάντα, με σκοπό να καβαντζάρει τα εκατομμύρια των λύτρων.
Μέσα σε αυτό το απόλυτα κλειστοφοβικό κλίμα, το θρίλερ παίρνει τα επάνω του, εστιάζοντας στην αγωνία των βουτηγμένων στην άγνοια επιβατών, στις ανθρώπινες απώλειες που με περιοδικό παλμό ανά εικοσάλεπτο κάνουν την εμφάνιση τους, στο δεδομένο άγχος του μοναδικού οπλισμένου άντρα μέσα στο αεροσκάφος, να εντοπίσει τον μακάβριο συνταξιδιώτη. Σαφέστατα και το στόρι πέφτει σε κενά αέρος, με σεναριακές τρύπες πολύ μεγαλύτερες από εκείνη που συνδέει την κοινόχρηστη τουαλέτα με το κόκπιτ των πιλότων (ήμαρτον!), η αποδοχή τους, εσαεί αποτελεί όμως αναγκαία συνθήκη παρακολούθησης μιας ημι-χολιγουντιανής περιπέτειας δράσης, όπως το Non-Stop.
Φροντίζει και με την παρουσία του άλλωστε ο καταξιωμένος - μετά τα 55 του και αυτό μοιάζει με κατόρθωμα - στην συνείδηση του κοινού ως action performer, Liam Neeson να μην αφήσει χρόνο για να σκεφτεί κανείς πολύ τις αφηγηματικές αδυναμίες. Με μεστή παρουσία, μισό ποντάκι πιο βαριεστημένη από τις Αρπαγές ή τον Άγνωστο, ο Ιρλανδός παίζει για πλάκα τον ίδιο ρόλο του σοφού και ικανού ηλικιωμένου πράκτορα, που ξεπερνά τα προσωπικά πάθη, για να βάλει σε πρώτη έγνοια την ακεραιότητα όσων προστατεύει. Μεταξύ των άσημων λοιπών ταξιδευτών, ξεχωρίζει η αειθαλής κοκκινομάλλα Julianne Moore, υποδυόμενη αρχικά την νευρική διπλανή, που σταδιακά εξελίσσεται σε βοηθό, δεξί χέρι και μοναδική έμπιστη του Βρετανού, αφήνοντας συνάμα ανοικτό το πορτάκι μιας πιθανής ερωτικής επικοινωνίας μεταξύ των. Τα είχαν ξαναβρεί άλλωστε τα δυο τους, προ καιρού στην πολύ πιο ερωτική Chloe...
Για πες: Με τα υλικά παρασκευής δεδομένα (παραγωγή, σκηνοθεσία, σενάριο, ρόλοι) είναι απολύτως βέβαιο πως γνωρίζεις εκ προοιμίου τι θα δεις και δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που μπορεί να εκπλαγείς είτε θετικά, είτε αρνητικά από την εξέλιξη. Το ζήτημα που τίθεται πια, εφόσον το αποτέλεσμα αυτού του γνώριμου φορμά σε ικανοποιεί, είναι το αν και κατά πόσο αντέχουν τα κότσια του γερο-Liam να το παίζει Delta Force. Προς το παρόν enjoy your flight!
Μια κατάσταση που θα γίνει ακόμη πιο φορτική και αδιέξοδη για τον πεπειραμένο Μάρσαλ, από την στιγμή που η αεροπορική εταιρία θα ζητήσει επιπλέον χρόνο για να καλύψει τις απαιτήσεις του αεροπειρατή - φαντομά, αλλά και από το γεγονός πως με την λήξη της προθεσμίας, πραγματικά το πρώτο πτώμα θα κάνει την εμφάνιση του στην άτρακτο. Ένας φόνος που δυσχεραίνει την θέση του ντετέκτιβ Μαρκς ο οποίος τον προκάλεσε, πολύ περισσότερο και από το αποκαλυπτικό γεγονός, πως ο λογαριασμός που πρέπει να κατατεθεί το έμβασμα είναι δικός του!
Δεν απαιτείται και καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να στηθεί τρομακτικό σκηνικό, εντός της μακρόστενης καμπίνας ενός Μπόινγκ, μιας και εξ ορισμού ο αρχέγονος φόβος της εναέριας ανασφάλειας έχει φροντίσει εκ των προτέρων γι αυτό. Πόσο μάλλον όταν το ένα μετά το άλλο τα απειλητικά SMS θα αρχίσουν να σκάνε στην οθόνη του smartphone, θέτοντας σε αμφιβολία το μέλλον όλων όσων έχουν ταξιδεύουν ανυποψίαστοι προς Λόνδρα. Το έξυπνο κολπάκι που χειρίζεται επιδέξια αυτή την φορά ο Jaume Collet-Serra, από τα πουλέν της Europa Corp, με προϊστορία σε Unknown, Orphan, Goal 2 αλλά και House Of Wax, είναι πως την ταυτότητα του αεροπειρατή δεν την γνωρίζει κανείς και οποιοσδήποτε είναι καταχωρημένος στην passenger list, εκτός από υποψήφιος πεθαμένος, είναι και δεδομένος ύποπτος. Το σασπένς μάλιστα παίρνει ακόμη μια γοητευτικότερη τροπή, όταν στο πίσω μέρος του μυαλού, δημιουργείται η εξτρίμ ιδέα, πως ο διοργανωτής όλου αυτού του οσονούπω αιματηρού πάρτι, είναι ο διεστραμμένος μπάτσος, που δεν έχει τίποτα πια να χάσει και ρισκάρει τα πάντα, με σκοπό να καβαντζάρει τα εκατομμύρια των λύτρων.
Μέσα σε αυτό το απόλυτα κλειστοφοβικό κλίμα, το θρίλερ παίρνει τα επάνω του, εστιάζοντας στην αγωνία των βουτηγμένων στην άγνοια επιβατών, στις ανθρώπινες απώλειες που με περιοδικό παλμό ανά εικοσάλεπτο κάνουν την εμφάνιση τους, στο δεδομένο άγχος του μοναδικού οπλισμένου άντρα μέσα στο αεροσκάφος, να εντοπίσει τον μακάβριο συνταξιδιώτη. Σαφέστατα και το στόρι πέφτει σε κενά αέρος, με σεναριακές τρύπες πολύ μεγαλύτερες από εκείνη που συνδέει την κοινόχρηστη τουαλέτα με το κόκπιτ των πιλότων (ήμαρτον!), η αποδοχή τους, εσαεί αποτελεί όμως αναγκαία συνθήκη παρακολούθησης μιας ημι-χολιγουντιανής περιπέτειας δράσης, όπως το Non-Stop.
Φροντίζει και με την παρουσία του άλλωστε ο καταξιωμένος - μετά τα 55 του και αυτό μοιάζει με κατόρθωμα - στην συνείδηση του κοινού ως action performer, Liam Neeson να μην αφήσει χρόνο για να σκεφτεί κανείς πολύ τις αφηγηματικές αδυναμίες. Με μεστή παρουσία, μισό ποντάκι πιο βαριεστημένη από τις Αρπαγές ή τον Άγνωστο, ο Ιρλανδός παίζει για πλάκα τον ίδιο ρόλο του σοφού και ικανού ηλικιωμένου πράκτορα, που ξεπερνά τα προσωπικά πάθη, για να βάλει σε πρώτη έγνοια την ακεραιότητα όσων προστατεύει. Μεταξύ των άσημων λοιπών ταξιδευτών, ξεχωρίζει η αειθαλής κοκκινομάλλα Julianne Moore, υποδυόμενη αρχικά την νευρική διπλανή, που σταδιακά εξελίσσεται σε βοηθό, δεξί χέρι και μοναδική έμπιστη του Βρετανού, αφήνοντας συνάμα ανοικτό το πορτάκι μιας πιθανής ερωτικής επικοινωνίας μεταξύ των. Τα είχαν ξαναβρεί άλλωστε τα δυο τους, προ καιρού στην πολύ πιο ερωτική Chloe...
Για πες: Με τα υλικά παρασκευής δεδομένα (παραγωγή, σκηνοθεσία, σενάριο, ρόλοι) είναι απολύτως βέβαιο πως γνωρίζεις εκ προοιμίου τι θα δεις και δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που μπορεί να εκπλαγείς είτε θετικά, είτε αρνητικά από την εξέλιξη. Το ζήτημα που τίθεται πια, εφόσον το αποτέλεσμα αυτού του γνώριμου φορμά σε ικανοποιεί, είναι το αν και κατά πόσο αντέχουν τα κότσια του γερο-Liam να το παίζει Delta Force. Προς το παρόν enjoy your flight!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Φεβρουαρίου 2014 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική