Ο Αφρός των Ημερών
του Michel Gondry. Με τους Romain Duris, Audrey Tautou, Gad Elmaleh, Omar Sy, Aïssa Maïga, Charlotte Le Bon, Sacha Bourdo, Philippe Torreton, Alain Chabat
Με τις ευλογίες του Ζαν Σολ Παρτρ...
του zerVo (@moviesltd) 
Στην ανάγνωση και μόνο του ονόματος του σκηνοθέτη, αντιλαμβάνεται ο υποψήφιος θεατής πως κάθε υπόνοια συμβατικότητας ή ρεαλισμού πηγαίνει περίπατο. Έχουν φροντίσει άλλωστε στο να κτιστεί η προκάτ άποψη του σινεφίλ, τα προηγούμενα δημιουργήματα του Φραντσέζου Michel Gondry, από τον καιρό του Human Nature και του κορυφαίου - και δύσκολα ξεπεράσιμου - έργου του Eteranl |Sunshine Of A Spotless Mind, μέχρι και τα πιο πρόσφατα The Silence Of Sleep, Be Kind Rewind, The We And The I αλλά και το ηρωικό The Green Hornet, που πέρασε τον μύθο και δεν τον ακούμπησε. Στην επιστροφή του στην πατρίδα, μετά από ένα μικρό διάλειμμα δύο φιλμς πέραν του Ατλαντικού, ο Γάλλος χάνερι κάθε έλεγχο του σουρεάλ μέτρου, με συνέπεια η εκκεντρική του αισθητική να ταπώνει κάθε άλλη δραματουργική - συγκινητική υπόνοια.
Μια από τις ψηλότερες ταράτσες του Παρισιού έχει επιλέξει ο εύπορος εισοδηματίας Κόλιν για να διαβιώνει συντροφιά με τον προσωπικό του μάγειρα (και δικηγόρο!) Νίκολας, προκειμένου να έχει την δυνατότητα από τα παράθυρα του αυτοσχέδιου αίθριου, να έχει άποψη ανά πάσα στιγμή, για οτιδήποτε λαμβάνει χώρα σε κάθε γωνιά της Πόλης του Φωτός. Κατά την διάρκεια δεξίωσης ο περιζήτητος εργένης, θα γνωρίσει την εκλεπτυσμένη Κλόε και θα νιώσει άμεσα κάτι ιδιαίτερο για εκείνην. Έναν ρομαντικό χορό, μια βόλτα στην εξοχή κι έναν περίπατο από άκρο εις άκρους της πρωτεύουσας μέσα σε ένα συννεφάκι - κύκνο το ερωτευμένο ζευγάρι θα ανεβεί τα σκαλιά της εκκλησιάς, για να ενωθεί εις γάμου κοινωνία.
Η ευτυχία τους όμως, μπήκε στο στόχαστρο της μοίρας και εκείνη εντελώς αναπάντεχα θα νοσήσει από μια σπάνια ασθένεια, αφού θα εντοπιστεί στους πνεύμονες της να αναπτύσσεται μια σπάνια ορχιδέα. Για να μην χειροτερέψει η κατάσταση της και η ιδιόμορφη ασθένεια να μην επεκταθεί, ο θεράπων ιατρός θα ζητήσει την διαρκή παρουσία λουλουδιών στο περιβάλλον της. χάρη που ο αγαπημένος της δεν θα της στερήσει προκειμένου να δει την ελπίδα να γεννιέται και πάλι στην όμορφη ματιά της.
Με αφετηρία αυτό τον τρισχαριτωμένο, ρυθμικό πάνω στις νότες του Duke Ellington, πολύχρωμο και ανισόρροπο, φυσικά, καμβά που κτίζει ο Gondry την ιστορία του, προκαλεί μια τεράστια ανατροπή στο υπάρχον ευχάριστο feeling, το τραγικό τουίστ, σε τέτοιο βαθμό που μηδενικά προετοιμασμένος γι αυτή την δυσάρεστη εξέλιξη, σχεδόν να μην πείθεσαι για την στροφή 180 μοιρών που παίρνει το παραμύθι. Θα μου πεις γεμάτος απορία, φυσικά, τι από όλα όσα παρακολούθησες μέχρι την στιγμή του δεινού μαντάτου, έχει έστω και την παραμικρή σχέση με την αλήθεια, ώστε να χρησιμοποιείς την λέξη αυτή σε ένα εξελισσόμενο σαν σε πίνακα του Dali πόνημα του ευλύγιστης φαντασίας σκηνοθέτη. Ο Gondry ξεπερνώντας τα εσκαμμένα, προτείνει ένα ρομάντζο που γεννιέται σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζει ο ορθολογικός, όπου τα πόδια πηγαινοέρχονται σαν να τα έχει πειράξει ο Προκρούστης στο άκουσμα του παραμικρού ευδιάθετου μουσικού θέματος, τα παπούτσια παίζουν τσαχπίνικα παιχνίδια με της πατούσες, τα φαγητά όσο πιο ζωντανά είναι, άλλο τόσο πιότερο νοστιμίζουν και τα χέλια παίζουν κρυφτό με τον μάστερ σεφ που θα τα τηγανίσει, στα λούκια του νεροχύτη! Βγάζεις άκρη? Αν ανοίξεις τον νου και δεν τον αφήσει περιορισμένο στην στενότητα του κρανίου σίγουρα ναι. Αν όχι, τότε το Mood Indigo δεν είναι για σένα...
Για πες: Όπως καμία άλλη ταινία του Gondry δηλαδή, που ζητά αυτή την βασική προυπόθεση για να ξετυλίξει τις εικόνες της ενώπιον της πλατείας. Γλυκιά και συναισθηματικά φορτισμένη η λυρική ιστορία που αφηγείται, με τις ευλογίες του συγγραφέα της Boris Vian και του πανταχού παρόντα πλάνο παραπλάνο Ζαν Σολ Παρτρ (!!!). Ακόμη κι αν η χημεία του ζευγαριού της - ξανά μαζί μετά από έντεκα χρόνια η Tautou και ο Duria - είναι αρκετή για να μελώσει από άκρου εις άκρο το εκράν, εντούτοις η σουρεαλιστική παράνοια λιγώνει ακόμη και τον φανατικότερο οπαδό της.
Η ευτυχία τους όμως, μπήκε στο στόχαστρο της μοίρας και εκείνη εντελώς αναπάντεχα θα νοσήσει από μια σπάνια ασθένεια, αφού θα εντοπιστεί στους πνεύμονες της να αναπτύσσεται μια σπάνια ορχιδέα. Για να μην χειροτερέψει η κατάσταση της και η ιδιόμορφη ασθένεια να μην επεκταθεί, ο θεράπων ιατρός θα ζητήσει την διαρκή παρουσία λουλουδιών στο περιβάλλον της. χάρη που ο αγαπημένος της δεν θα της στερήσει προκειμένου να δει την ελπίδα να γεννιέται και πάλι στην όμορφη ματιά της.
Με αφετηρία αυτό τον τρισχαριτωμένο, ρυθμικό πάνω στις νότες του Duke Ellington, πολύχρωμο και ανισόρροπο, φυσικά, καμβά που κτίζει ο Gondry την ιστορία του, προκαλεί μια τεράστια ανατροπή στο υπάρχον ευχάριστο feeling, το τραγικό τουίστ, σε τέτοιο βαθμό που μηδενικά προετοιμασμένος γι αυτή την δυσάρεστη εξέλιξη, σχεδόν να μην πείθεσαι για την στροφή 180 μοιρών που παίρνει το παραμύθι. Θα μου πεις γεμάτος απορία, φυσικά, τι από όλα όσα παρακολούθησες μέχρι την στιγμή του δεινού μαντάτου, έχει έστω και την παραμικρή σχέση με την αλήθεια, ώστε να χρησιμοποιείς την λέξη αυτή σε ένα εξελισσόμενο σαν σε πίνακα του Dali πόνημα του ευλύγιστης φαντασίας σκηνοθέτη. Ο Gondry ξεπερνώντας τα εσκαμμένα, προτείνει ένα ρομάντζο που γεννιέται σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζει ο ορθολογικός, όπου τα πόδια πηγαινοέρχονται σαν να τα έχει πειράξει ο Προκρούστης στο άκουσμα του παραμικρού ευδιάθετου μουσικού θέματος, τα παπούτσια παίζουν τσαχπίνικα παιχνίδια με της πατούσες, τα φαγητά όσο πιο ζωντανά είναι, άλλο τόσο πιότερο νοστιμίζουν και τα χέλια παίζουν κρυφτό με τον μάστερ σεφ που θα τα τηγανίσει, στα λούκια του νεροχύτη! Βγάζεις άκρη? Αν ανοίξεις τον νου και δεν τον αφήσει περιορισμένο στην στενότητα του κρανίου σίγουρα ναι. Αν όχι, τότε το Mood Indigo δεν είναι για σένα...
Για πες: Όπως καμία άλλη ταινία του Gondry δηλαδή, που ζητά αυτή την βασική προυπόθεση για να ξετυλίξει τις εικόνες της ενώπιον της πλατείας. Γλυκιά και συναισθηματικά φορτισμένη η λυρική ιστορία που αφηγείται, με τις ευλογίες του συγγραφέα της Boris Vian και του πανταχού παρόντα πλάνο παραπλάνο Ζαν Σολ Παρτρ (!!!). Ακόμη κι αν η χημεία του ζευγαριού της - ξανά μαζί μετά από έντεκα χρόνια η Tautou και ο Duria - είναι αρκετή για να μελώσει από άκρου εις άκρο το εκράν, εντούτοις η σουρεαλιστική παράνοια λιγώνει ακόμη και τον φανατικότερο οπαδό της.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Οκτωβρίου 2013 από την Village
